Ένα Ποντιακό χωριό τίμησε μια μάρτυρα της Εκκλησίας από τον Πόντο

Ένα Ποντιακό χωριό τίμησε μια μάρτυρα της Εκκλησίας από τον Πόντο

Η Μάρτυρας της Εκκλησίας από τον Πόντο, η Αγία Ελένη, τιμήθηκε το απόγευμα της Τρίτης 12 Ιουλίου σε ένα ποντιακό χωριό. Στο Θρυλόριο Ροδόπης οι κάτοικοι υποδέχτηκαν το λείψανο της Αγίας Ελένης από τη Σινώπη του Πόντου στο ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης του οικισμού. Διά της τιμίας Κάρας της Αγίας Παρθενομάρτυρος Ελένης γίνονταν πολλά θαύματα στην Σινώπη. Ιδιαίτερα, όσοι υπέφεραν από πονοκεφάλους, καλούσαν τον ιερέα, ο οποίος έφερνε την αγία Κάρα, έψαλλε την παράκληση, έκανε αγιασμό και θεραπεύονταν ο πόνος. Εκεί ήταν ο μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμων για να τελέσει τον εσπερινό. Οι γυναίκες έραναν με ροδοπέταλα το λείψανο, ενώ την τελετή παρακολούθησαν νεαρά κορίτσια που φιλοξενούνται αυτήν την περίοδο στις κατασκηνώσεις της μητρόπολης στη Μαρώνεια.

Κόρη της ευσεβούς οικογένειας Μπεκιάρη από τη Σινώπη του Πόντου, η 15χρονη Ελένη έμελλε να γίνει μάρτυρας της πίστης έχοντας υποστεί φρικτά βασανιστήρια από τους δήμιους του Τούρκου τότε διοικητή Ουκούζογλου. Ο δυνάστης της Σινώπης ήθελε να μολύνει την παρθενία της όμορφης Ελένης, και όταν εκείνη τον απέκρουσε την περιόρισε στο σπίτι του φρουρούμενη. Άγνωστο πώς, η Ελένη διέφυγε και τότε ο πασάς απείλησε τον πατέρα της ότι αν δεν την φέρει πίσω θα διατάξει τη σφαγή του πληθυσμού της πόλης. Συντετριμμένος ο πατέρας υπέκυψε και έδωσε το παιδί του θυσία για να σωθούν οι αθώοι άνθρωποι.

Όταν η νεαρή παρθένος παραδόθηκε στον Ουκούζογλου, εκείνος προσπάθησε να ικανοποιήσει τις ορέξεις του αλλά όπως παραδίδεται «ένα αόρατο τείχος γύρω από την κόρη», η οποία προσευχόταν λέγοντας τον Εξάψαλμο, τον εμπόδιζε να πραγματοποιήσει το απεχθές έργο. Έχοντας αποτύχει πολλές φορές, οργίστηκε και διέταξε το βασανισμό και τη θανάτωση της αγνής κοπέλας με δύο καρφιά στο κεφάλι. Το λείψανό της πετάχτηκε στη θάλασσα μέσα σε σάκο. Αντί να βυθιστεί όμως επέπλεε φωτιζόμενο από ένα ουράνιο φως, μέχρι την τοποθεσία Γάι, όπου βυθίστηκε. Μέρες αργότερα, ο φύλακας ενός ελληνικού πλοίου που αγκυροβόλησε εκεί είδε φως από τον πυθμένα και νόμιζε ότι είχε βρει θησαυρό με χρυσό. Όταν το εύρημα ανελκύστηκε, διαπιστώθηκε ότι επρόκειτο για το λείψανο της Αγίας. Οι Οθωμανοί είχαν αποκόψει το κεφάλι από το σώμα. Ο καπετάνιος πήρε την κάρα και την μετέφερε κρυφά στην Παναγία της Σινώπης. Το δε σκήνωμά της το επιβίβασε σε άλλο πλοίο, το οποίο απέπλεε με Έλληνες για τη Ρωσία.

Στο σημείο της θάλασσας όπου βυθίστηκε το ιερό λείψανο βγήκε ως πίδακας γλυκό νερό και από τότε η περιοχή αυτή ονομάσθηκε «Αγιάσματα». Διά της τιμίας κάρας της Αγίας Παρθενομάρτυρος Ελένης γίνονταν πολλά θαύματα στη Σινώπη. Λέγεται ότι ιδιαίτερα όσοι υπέφεραν από πονοκεφάλους καλούσαν τον ιερέα, ο οποίος έφερνε την αγία Κάρα, έψαλλε την Παράκληση, έκανε αγιασμό και θεραπευόταν ο πόνος.

Κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών, πριν από το 1924, ο τότε πρόεδρος της Σινώπης Χρήστος Καφαρόπουλος μετέφερε την τίμια κάρα της Αγίας Ελένης στον Ιερό Ναό της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης στην Άνω Τούμπα Θεσσαλονίκης, όπου φυλάσσεται σήμερα ευωδιάζουσα και θαυματουργούσα. Το λείψανο μεταφέρθηκε χθες στο Θρυλόριο, όπου οι κάτοικοι την προσκύνησαν, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε στην αίθουσα της πρώην κοινότητας Θρυλορίου, ομιλία από τον αρχιμανδρίτη π. Δαμασκηνό Πέτικα με θέμα "Ο βίος της Αγίας Ελένης από τη Σινώπη του Πόντου".

Η βραδιά έκλεισε με παραδοσιακά τραγούδια από τους Σάββα Παρασκευαΐδη (τραγούδι και ούτι), Παρασκευάς Παρασκευαΐδη (βιολί), Ελένη Αποστολίδου (τραγούδι και λύρα), Μαρία Αποστολίδου (νταούλι και τουμπερλέκι). 

Πηγή: Χρόνος