Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2017

Καλαντάρτς και νέον έτος, άμον πάντα και οφέτος!

Καλαντάρτς και νέον έτος, άμον πάντα και οφέτος!
Καλαντάρτς και νέον έτος, άμον πάντα και οφέτος!

Στα ποντιακά ο Ιανουάρι­ος ονομάζεται Καλαντάρτς, και πάλι με λατινική προέλευση, αφού καλεντάρι σημαίνει ημερολόγιο.

Στον Πόντο - όπως αναφέρεται στο Λεύκωμα της Πανα­γίας Σουμελά του 1967 - το πρωτοχρονιάτικο δέντρο γινό­ταν από κλαδί ελιάς και στολιζόταν με φουντούκια. Τα μι­κρά παιδιά κρατούσαν στα χέρια τους πορτοκάλια, που τα πρότειναν στους μεγάλους, με τη στερεότυπη ζήτηση δώρου «Θα καλαντιάς με;».

Οι μεγάλοι, σύμφωνα πάντα με το πα­τροπαράδοτο έθιμο, κολλούσαν πάνω στο πορτοκάλι διάφο­ρα κέρματα, μικρής ή μεγάλης αξίας, ανάλογα με τη συγγένεια που είχαν με τα παιδιά.

Τα κορίτσια στον Πόντο τραγουδούσαν και στόλιζαν τις βρύσες με λουλούδια. «Καλαντίαζαν το πεγάδ'». Έλεγαν: «Κάλαντα και καλός καιρός και πάντα και του χρόνου». Ακό­μη, εύχονταν τα κορίτσια: «Όπως ανοί' το νερόν, ν' ανοίεται και η τύχη μ',  κι όπως τρέχ' το νερόν, να τρέχ' η ευλοΐα».

Πίστευαν ότι εκείνες τις ώρες η βρύση κοιμόταν και αυ­τές την ξυπνούσαν.

Οι πρώτες 12 μέρες του χρησίμευαν ως προγνωστικά των 12 μηνών. Αν στην πρώτη του μηνός έκαμνε καλόν καιρό, όλος ο μήνας θα ήταν καλός. Αν η Δευτέρα ημέρα του μηνός ήταν κακή, όλο ο Φεβρουάριος θα ήταν κακός. Αν η τρίτη ήταν καλή, όλος ο Μάρτιος θα ήταν καλός κ.τ.λ.

Στην εκκλησία οι παπάδες έπαιρναν ένα κοφίνι πορτοκάλια διάβαζαν σχετική ευχή στο ιερό, και στο τέλος τής λειτουργίας έδιναν από ένα σ’ όλους τούς εκκλησιαζόμενους κ’ έριχνε ό καθένας τον οβολό του στο δίσκο. Το πορτοκάλι αυτό το βάζανε στο εικονοστάσιο, όπου έμενε όλον τον χρόνο χωρίς να σαπίσει. Μόνο πού ξηραινόταν. Όσοι είχανε ξενιτεμένους στο δρόμο κ’ είχε θαλασσοταραχή, το ρίχνανε στη θάλασσα για να γαληνέψει.

Μετά την απόλυση της εκκλησίας τα παιδιά γύριζαν στα σπίτια και λέγανε τα κάλαντα—εκαλαντίαζαν: Κάλαντα καλός καιρός και πάντα και του χρόνου.

Η Αθηνά Κορσαβίδου, σε μία ηχογράφηση του 1930 που περιλαμβάνεται στο Μουσικό Λαογραφικό Αρχείο της Μέλπως Μερλιέ, τραγουδά ένα σκωπτικό τραγούδι, από την Κρώμνη του Πόντου, για του μήνες του Πόντου, με τίτλο "Καλαντάρτς καλή χρονία".