 |
| Μητροπολίτης Βεροίας: ''Προσευχόμεθα η Παναγία Σουμελά να δικαιώσει τον Ποντιακό Ελληνισμό'' |
Την Δευτέρα 12 Αυγούστου το απόγευμα, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στην Παράκληση της Θεοτόκου και κήρυξε το θείο λόγο στο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά.
Το κήρυγμα του Σεβασμιωτάτου:
«Ακατανόητον θαύμα πως γαλουχείς τον Δεσπότην».
Αυτούς τους λόγους του ιερού υμνογράφου επαναλάβαμε και εμείς προ ολίγου κατακλείοντας την τελευταία Μικρή Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκου του φετινού Δεκαπενταυγούστου.
Και μαζί με τον θαυμασμό μας για όλα τα μεγάλα και θαυμάσια τα οποία συνδέονται με το ιερό πρόσωπο της Παναγίας Μητέρας μας της εκφράσαμε την ευγνωμοσύνη και την αγάπη μας για όσα μας χαρίζει αλλά και γιατί μας αξίωσε και φέτος να της ψάλλουμε κάθε απόγευμα, όλες αυτές τις ημέρες που είναι αφιερωμένες στη χάρη της, ύμνους δοξολογίας και ευχαριστίας ενώπιον της Ιεράς της εικόνος και να της εμπιστευθούμε τα αιτήματα των καρδιών μας.
Απόψε όμως είχαμε την ιδιαίτερη ευλογία να ψάλουμε την ιερά Παράκλησή της εδώ στον οίκο της, στο ιερό κατοικητήριό της, στο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά, ενώπιον της ιστορικής και θαυματουργού εικόνος της, της «ιστορηθείσης υπό του Αποστόλου Λουκά», ενώπιον της εικόνος στην οποία για αιώνες οι πατέρες μας εναπέθεταν τα άνθη της ευλαβείας τους και τα μύρα των προσευχών τους στην παλαίφατη Μονή του Όρους Μελά. Ενώπιον αυτής της σεπτής εικόνος, που η χάρη της Παναγίας θελησε να μεταφερθεί με θαυμαστό τρόπο από την Αθήνα στο όρος Μελά του Πόντου, για να είναι εκεί φύλακας και προστάτις του Ελληνισμού, οι πατέρες μας δεν εξέφραζαν μόνο την απορία τους για όσα θαύματα αφορούν τη ζωή της Παναγίας μας, όπως ποιητικά περιγράφει ο ιερός υμνογράφος λέγοντας «ακατανόητον θαύμα πως γαλουχείς τον Δεσπότην», αλλά και για τα απειράριθμα θαύματα της προστασίας της Παναγίας μας τα οποία ζούσαν οι ίδιοι οι πατέρες μας και οι οικογένειές τους.
Όμως και πάλι δεν είναι μόνο αυτά τα παράδοξα στη ζωή της Υπεραγίας Θεοτόκου, γιατί όλη η ζωή και η παρουσία της Παναγίας μας είναι ένα θαύμα. Θαύμα η γέννησή της. Θαύμα η παραμονή της στα Άγια των Αγίων. Θαύμα η εκ Πνεύματος αγίου κυοφορία της. Θαύμα η ένδοξος εις ουρανούς μετάστασή της. Θαύμα η διαρκής επέμβασή της στη ζωή των πιστών.
Και δεν είναι παράδοξα όλα αυτά τα θαύματα, γιατί ένα θαύμα είναι το κάθε έργο του Θεού. Θαύμα είναι το κάθε τι που μπορεί να κάνει όποιος πιστεύει στον Θεό με τη δύναμή του και με την επίκληση του ονόματός του. «Ο πιστεύων εις εμέ τα έργα α εγώ ποιώ κακείνος ποιήσει και μείζονα τούτων ποιήσει», υπόσχεται ο ίδιος ο Χριστός. Και η Παναγία μας ήταν κατ᾽εξοχην άνθρωπος της πίστεως. Όλη της η ζωή ήταν απόδειξη της μεγάλης πίστεώς της στον Θεό, γι᾽αυτό και αξιώθηκε τόση χάρη.
Γι᾽αυτό και αξιώθηκε όχι μόνο να ζήσει μέσα στο θαύμα του σχεδίου της θείας οικονομίας για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους, όχι μόνο να δανείσει την ανθρώπινη σάρκα στον Υιό και Λόγο του Θεού και να κρατήσει στη μητρική της αγκάλη τον αχώρητο Θεό, αλλά και να γίνει η ίδια και οι ιερές της εικόνες πηγές ακενώτων ιαμάτων και θαυμάτων.
Και μπορεί εμείς οι χοικοί ανθρωποι να μην εννοούμε τα αμέτρητα και ακατανόητα θαύματα της Παναγίας μας, όπως ψάλαμε και προηγουμένως, γιατί υπερβαίνουν την ανθρώπινη λογική, θα πρέπει όμως να προσπαθήσουμε να τα προσεγγίσουμε με την πίστη. Να τα προσεγγίσουμε με την πίστη που είχαν οι πατέρες μας, γι᾽αυτό και περιέβαλαν με τόση αγάπη και τόσο σεβασμό την Παναγία μητέρα μας. Γι᾽αυτό μοιραζόταν μαζί της και τα χαρμόσυνα και τα λυπηρά γεγονότα της ζωής τους. Γι᾽αυτό και ανηφόριζαν για αιώνες στο μοναστήρι της για να της εμπιστευθούν τις ανάγκες τους, για να της μιλήσουν για τα προβλήματά τους, αλλά και για να την ευχαριστήσουν για τα θαύματα που επιτελούσε για χάρη τους. Γιατί η Παναγία μας δεν παύει ποτέ να θαυματουργείγιά χάρη των πιστών της τέκνων. Δεν παύει ποτέ να θαυματουργείγιά χάρη όσων ζητούν τη μεσιτεία και τη βοήθειά της.
Και είναι θαύμα της Παναγίας μας η παρουσία της θαυματουργού και ιστορικής της εικόνος από το μοναστήρι του όρους Μελά στην Τραπεζούντα εδώ στη Μακεδονία μας, στις πλαγιές του Βερμίου, όπου ήρθε για να συντοφεύει και να προστατεύει τα παιδιά της, τους Ποντίους όπου γης, που συρρέουν και αυτοί με κάθε τρόπο θέλοντας να της δείξουν την ευγνωμοσύνη και την αγάπη τους, αλλά και όλους τους Μακεδόνες και όλους τους Έλληνες.
Είναι θαύμα της Παναγίας ότι ο Ποντιακός Ελληνισμός εκατό χρόνια μετά τον ξεριζωμό και τη Γενοκτονία, που τιμούμε φέτος, δεν ξεχνά ούτε την ιστορία και τον πολιτισμό του, δεν ξεχνά ούτε τα δίκαιά του και αγωνίζεται γι᾽αυτα.
Και ελπίζουμε και προσευχόμεθα η Παναγία μας να κάνει και σε αυτη την περίπτωση το θαύμα της και να δικαιώσει τον Ποντιακό Ελληνισμό. Και θα το κάνει, αρκεί εμείς να μένουμε πιστοί στην Υπεραγία Θεοτόκο, να μένουμε εδραίοι και αμετακίνητοι στην πίστη μας στον Υιό της και να ζητούμε πάντοτε ενωμένοι και με εμπιστοσύνη και ταπείνωση τη βοήθεια και τη μεσιτεία της.
«Ακατανόητον θαύμα πως γαλουχείς τον Δεσπότην».
Αυτούς τους λόγους του ιερού υμνογράφου επαναλάβαμε και εμείς προ ολίγου κατακλείοντας την τελευταία Μικρή Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκου του φετινού Δεκαπενταυγούστου.
Και μαζί με τον θαυμασμό μας για όλα τα μεγάλα και θαυμάσια τα οποία συνδέονται με το ιερό πρόσωπο της Παναγίας Μητέρας μας της εκφράσαμε την ευγνωμοσύνη και την αγάπη μας για όσα μας χαρίζει αλλά και γιατί μας αξίωσε και φέτος να της ψάλλουμε κάθε απόγευμα, όλες αυτές τις ημέρες που είναι αφιερωμένες στη χάρη της, ύμνους δοξολογίας και ευχαριστίας ενώπιον της Ιεράς της εικόνος και να της εμπιστευθούμε τα αιτήματα των καρδιών μας.
Απόψε όμως είχαμε την ιδιαίτερη ευλογία να ψάλουμε την ιερά Παράκλησή της εδώ στον οίκο της, στο ιερό κατοικητήριό της, στο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά, ενώπιον της ιστορικής και θαυματουργού εικόνος της, της «ιστορηθείσης υπό του Αποστόλου Λουκά», ενώπιον της εικόνος στην οποία για αιώνες οι πατέρες μας εναπέθεταν τα άνθη της ευλαβείας τους και τα μύρα των προσευχών τους στην παλαίφατη Μονή του Όρους Μελά. Ενώπιον αυτής της σεπτής εικόνος, που η χάρη της Παναγίας θελησε να μεταφερθεί με θαυμαστό τρόπο από την Αθήνα στο όρος Μελά του Πόντου, για να είναι εκεί φύλακας και προστάτις του Ελληνισμού, οι πατέρες μας δεν εξέφραζαν μόνο την απορία τους για όσα θαύματα αφορούν τη ζωή της Παναγίας μας, όπως ποιητικά περιγράφει ο ιερός υμνογράφος λέγοντας «ακατανόητον θαύμα πως γαλουχείς τον Δεσπότην», αλλά και για τα απειράριθμα θαύματα της προστασίας της Παναγίας μας τα οποία ζούσαν οι ίδιοι οι πατέρες μας και οι οικογένειές τους.
Όμως και πάλι δεν είναι μόνο αυτά τα παράδοξα στη ζωή της Υπεραγίας Θεοτόκου, γιατί όλη η ζωή και η παρουσία της Παναγίας μας είναι ένα θαύμα. Θαύμα η γέννησή της. Θαύμα η παραμονή της στα Άγια των Αγίων. Θαύμα η εκ Πνεύματος αγίου κυοφορία της. Θαύμα η ένδοξος εις ουρανούς μετάστασή της. Θαύμα η διαρκής επέμβασή της στη ζωή των πιστών.
Και δεν είναι παράδοξα όλα αυτά τα θαύματα, γιατί ένα θαύμα είναι το κάθε έργο του Θεού. Θαύμα είναι το κάθε τι που μπορεί να κάνει όποιος πιστεύει στον Θεό με τη δύναμή του και με την επίκληση του ονόματός του. «Ο πιστεύων εις εμέ τα έργα α εγώ ποιώ κακείνος ποιήσει και μείζονα τούτων ποιήσει», υπόσχεται ο ίδιος ο Χριστός. Και η Παναγία μας ήταν κατ᾽εξοχην άνθρωπος της πίστεως. Όλη της η ζωή ήταν απόδειξη της μεγάλης πίστεώς της στον Θεό, γι᾽αυτό και αξιώθηκε τόση χάρη.
Γι᾽αυτό και αξιώθηκε όχι μόνο να ζήσει μέσα στο θαύμα του σχεδίου της θείας οικονομίας για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους, όχι μόνο να δανείσει την ανθρώπινη σάρκα στον Υιό και Λόγο του Θεού και να κρατήσει στη μητρική της αγκάλη τον αχώρητο Θεό, αλλά και να γίνει η ίδια και οι ιερές της εικόνες πηγές ακενώτων ιαμάτων και θαυμάτων.
Και μπορεί εμείς οι χοικοί ανθρωποι να μην εννοούμε τα αμέτρητα και ακατανόητα θαύματα της Παναγίας μας, όπως ψάλαμε και προηγουμένως, γιατί υπερβαίνουν την ανθρώπινη λογική, θα πρέπει όμως να προσπαθήσουμε να τα προσεγγίσουμε με την πίστη. Να τα προσεγγίσουμε με την πίστη που είχαν οι πατέρες μας, γι᾽αυτό και περιέβαλαν με τόση αγάπη και τόσο σεβασμό την Παναγία μητέρα μας. Γι᾽αυτό μοιραζόταν μαζί της και τα χαρμόσυνα και τα λυπηρά γεγονότα της ζωής τους. Γι᾽αυτό και ανηφόριζαν για αιώνες στο μοναστήρι της για να της εμπιστευθούν τις ανάγκες τους, για να της μιλήσουν για τα προβλήματά τους, αλλά και για να την ευχαριστήσουν για τα θαύματα που επιτελούσε για χάρη τους. Γιατί η Παναγία μας δεν παύει ποτέ να θαυματουργείγιά χάρη των πιστών της τέκνων. Δεν παύει ποτέ να θαυματουργείγιά χάρη όσων ζητούν τη μεσιτεία και τη βοήθειά της.
Και είναι θαύμα της Παναγίας μας η παρουσία της θαυματουργού και ιστορικής της εικόνος από το μοναστήρι του όρους Μελά στην Τραπεζούντα εδώ στη Μακεδονία μας, στις πλαγιές του Βερμίου, όπου ήρθε για να συντοφεύει και να προστατεύει τα παιδιά της, τους Ποντίους όπου γης, που συρρέουν και αυτοί με κάθε τρόπο θέλοντας να της δείξουν την ευγνωμοσύνη και την αγάπη τους, αλλά και όλους τους Μακεδόνες και όλους τους Έλληνες.
Είναι θαύμα της Παναγίας ότι ο Ποντιακός Ελληνισμός εκατό χρόνια μετά τον ξεριζωμό και τη Γενοκτονία, που τιμούμε φέτος, δεν ξεχνά ούτε την ιστορία και τον πολιτισμό του, δεν ξεχνά ούτε τα δίκαιά του και αγωνίζεται γι᾽αυτα.
Και ελπίζουμε και προσευχόμεθα η Παναγία μας να κάνει και σε αυτη την περίπτωση το θαύμα της και να δικαιώσει τον Ποντιακό Ελληνισμό. Και θα το κάνει, αρκεί εμείς να μένουμε πιστοί στην Υπεραγία Θεοτόκο, να μένουμε εδραίοι και αμετακίνητοι στην πίστη μας στον Υιό της και να ζητούμε πάντοτε ενωμένοι και με εμπιστοσύνη και ταπείνωση τη βοήθεια και τη μεσιτεία της.