του Λάζαρου Κουμπουλίδη
τ. προέδρου Ευξείνου Λέσχης Βέροιας
Γιατί δεν υπάρχει κανείς σήμερα σοβαρός πολιτικός ή οικονομικός αναλυτής που να υποστηρίζει και να μπορεί να αποδείξει με στοιχεία ότι η προηγούμενη ή η νέα δανειακή σύμβαση μπορούν να οδηγήσουν την Ελλάδα σε ανάπτυξη και σε αποπληρωμή των χρεών της.
Γνωρίζουν όλοι ότι η Ελλάδα με την υπάρχουσα οικονομία δεν μπορεί να ξεχρεώσει τις οφειλές της προς τρίτους. Αυτονόητο είναι ότι εάν προστεθούν άλλα 130 δις. χρέη και η οικονομία συρρικνωθεί περαιτέρω, είναι βέβαιο ότι δεν έχει καμία απολύτως πιθανότητα, όχι να ξεχρεώσει τα χρέη της, αλλά ούτε να εξασφαλίσει τη διαβίωση των πολιτών της.
Γιατί τα 130 δις δεν θα μας τα χαρίσουν.
Θα μας τα δανείσουν με επαχθείς όρους, γνωρίζοντας φυσικά ότι δεν πρόκειται να τα εισπράξουν σε χρήμα οι δανειστές μας.
- Πώς είναι δυνατό η άλλοτε δυναμική Ελληνική οικονομία με ρυθμούς ανάπτυξης από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη να μην μπορεί ως τώρα να αποπληρώσει τα χρέη της και να γεννά περισσότερα, και να μπορέσει να το κάνει σπρώχνοντας στην ανεργία και τη μερική απασχόληση το μισό εργατικό της δυναμικό;
- Πώς θα ξεχρεώσει περικόπτοντας τους μισθούς στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα στο μισό;
- Με διαλυμένες κρατικές υπηρεσίες που θα υπολειτουργούν και θα αδυνατούν να ανταποκριθούν στοιχειωδώς στις ανάγκες της οικονομίας;
- Με μικρομεσαίες επιχειρήσεις που οδηγούνται σε ολικό αφανισμό;
- Με αποβιομηχάνιση και με οικονομική μετανάστευση νέων επιστημόνων στο εξωτερικό;
- Με κατάρρευση του Εθνικού συστήματος υγείας και των υπηρεσιών Πρόνοιας, Με διαλυμένο κοινωνικό ιστό και αυξημένη παραβατικότητα και εγκληματικότητα;
- Πώς μπορείς να εισπράξεις ένα διαρκώς αυξανόμενο ΦΠΑ, εάν οι επιχειρήσεις βάζουν «λουκέτο» η μία μετά την άλλη και η κατανάλωση διαρκώς μειώνεται; Πώς να μαζέψεις φόρους από μισθούς και συντάξεις πείνας;
- Πόσο μπορείς να φορολογήσεις τον άνεργο; Πόσο μπορείς να φορολογήσεις άδεια διαμερίσματα και κενά καταστήματα; Πόσα τέλη κυκλοφορίας να εισπράξεις από αυτοκίνητα που πλέον παρέδωσαν πινακίδες;
- Πώς η ύφεση από μόνη της θα μπορέσει να αναστήσει μία οικονομία που βρίσκεται υπό «δανειακή υποστήριξη»;
Το σίγουρο είναι ότι τότε, σε ένα χρόνο από σήμερα πιθανόν, όταν θα έχουν ενεργοποιήσει τον όρο της σελίδας 27 του νέου μνημονίου για προσαρμογή των μισθών σε σχέση με τις «ανταγωνίστριες χώρες» βλέπε Βουλγαρία κλπ. και θα απαιτηθούν και νέα εξοντωτικά μέτρα λιτότητας, τότε θα δεσμευόμαστε στην εκτέλεση του μνημονίου με βάση το αγγλικό και όχι το Ελληνικό δίκαιο, ώστε δεν θα μπορούμε πλέον να το μετατρέψουμε σε εθνικό νόμισμα και να καταφέρουμε την προσαρμογή του στη δυναμική της οικονομίας μας. Αντίθετα οι δανειστές μας θα μπορούν να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις τους με εκποίηση ΚΑΘΕ δημόσιας περιουσίας, που σημαίνει ότι θα μπορούν να βγουν κυριολεκτικά «στο σφυρί», σε εξευτελιστικές τιμές, λιμάνια, αεροδρόμια, δημόσια κτήματα και «τουριστικά φιλέτα», Δημόσιες Επιχειρήσεις Κοινής Ωφελείας και ότι άλλο ουσιαστικά σημαίνει Εθνική Κυριαρχία.
Εάν όμως τα οικονομικά στοιχεία που μας παρουσιάζουν είναι αληθή, μπορεί να μην καταφέραμε να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα εντός του 2012 –όπως υποσχέθηκε ο Ε. Βενιζέλος για να αποσπάσει τη συναίνεσή μας στα μέτρα που ακολούθησαν τη συμφωνία της 26 Οκτωβρίου-, αλλά το πρωτογενές έλλειμμα μας (δηλαδή καθαρά έσοδα, φόροι, τέλη, ΦΠΑ – καθαρά έξοδα, δημόσιες επενδύσεις, μισθοί, συντάξεις) είναι κάτι λιγότερο από 5%. Αυτό σημαίνει ότι, εάν αύριο αποφασίζαμε να κηρύξουμε στάση πληρωμών στους δανειστές μας, και να μην πληρώσουμε τα δάνεια μας, τότε και οι υπάρχουσες συντάξεις θα πληρώνονταν και οι μισθοί, αλλά ούτε απολύσεις δεν θα γινόταν και το πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων δεν θα περικόπτονταν, τροφοδοτώντας περαιτέρω την ανεργία και τη συνολική ύφεση της οικονομίας.
Μάλιστα, εάν όλοι μας ως καταναλωτές στηρίζαμε τα Ελληνικά προϊόντα, επιχειρήσεις και υπηρεσίες και από την άλλη η κρατική μηχανή έριχνε το βάρος της στη διευκόλυνση και την ανάπτυξη των εξαγωγικών μας επιχειρήσεων, της ναυτιλίας, της αγροτικής παραγωγής και της κτηνοτροφίας, τότε, με δεδομένη της εισροή χρημάτων μέσω του τουριστικού μας προϊόντος, το εμπορικό ισοζύγιο εισαγωγών – εξαγωγών θα μπορούσε άμεσα να ισοσκελιστεί και μακροπρόθεσμα να γίνει και πλεονασματικό.
Και όλα αυτά θα μπορούσαν να γίνουν με ευρώ και χωρίς να μας εξαναγκάσει κανείς να επιστρέψουμε στη δραχμή. Γιατί; Γιατί κανείς δεν μπορεί να μας βγάλει από την Ευρωζώνη, αφού δεν υπάρχει σήμερα τέτοιος μηχανισμός, ο οποίος θα τεθεί σε εφαρμογή από το καλοκαίρι του 2013. Οπότε έχουμε τον αναγκαίο χρόνο να κάνουμε τις προσαρμογές μας προτού επιλέξουμε εμείς οι ίδιοι εάν θα επιστρέψουμε στη δραχμή, χωρίς να σοκαριστεί η οικονομία και χωρίς να έρθει το «τέλος του κόσμου».
Ούτε τράπεζες θα χρειαστεί να καταστρέψουμε, ούτε σουπερμάρκετ να λεηλατήσουμε, ούτε στο συσσίτιο να περιμένουμε στην ουρά για ένα πιάτο φαΐ, γιατί απλά, τα ευρώ που θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν θα επαρκούν για την εσωτερική κατανάλωση.
Απλά αργήσαμε να το κάνουμε, αφού έπρεπε ήδη από τα τέλη του 2009 να σταματήσουμε τον οικονομικό μας κατήφορο. Γιατί ήδη τα πλήγματα στην οικονομία είναι βαριά, μπήκαμε στον 5ο χρόνο ύφεσης και η συνέχιση με σκληρότερο τρόπο της πολιτικής που μας έφτασε ως εδώ θα είναι απλώς «η χαριστική μας βολή».
Άλλωστε ως γνωστόν, τα ελλείμματα του Νότου, είναι το αποτέλεσμα των πλεονασμάτων του Βορά και των ανισορροπιών της Ευρωζώνης, η οποία οδεύει συνολικά στην αποσύνθεση με ιλιγγιώδη ταχύτητα, αφήνοντας περιθώρια μόνο στη Γερμανία να ελπίζει ότι θα καρπωθεί οφέλη από την καταστροφή αυτή, οδηγώντας τα Ευρωπαϊκά Κράτη σε εξαθλίωση υπό τη δική της κυριαρχία, ουσιαστικά δηλαδή σε μία Γερμανοποίηση της Ευρώπης μέσω της οικονομικής κατάκτησης της.
Το νέο μνημόνιο λοιπόν από μόνο του αποτελεί περίτρανη απόδειξη παταγώδους αποτυχίας του προηγούμενου.
Μόνο που το νέο μνημόνιο καλείται η Ελληνική Βουλή να το νομιμοποιήσει με αυξημένη πλειοψηφία, κάτι που δεν ίσχυε στο προηγούμενο, γι αυτό και οι μέχρι τώρα δεσμεύσεις μας είναι ουσιαστικά «στον αέρα».
Τουλάχιστον τώρα, την ύστατη στιγμή πρέπει οι βουλευτές μας να πουν ΟΧΙ στο νέο δάνειο. ΟΧΙ. Δεν θέλουμε άλλα 130 δις. τα οποία είναι πλέον γνωστό ότι δεν θα δοθούν όλα μαζί στην πραγματική οικονομία, αλλά αντιθέτως θα δοθούν με δόσεις στις τράπεζες και στα τοκοχρεωλύσια των παλαιότερων δανείων.
Δεν θέλουμε να υποθηκεύσουμε το μέλλον των παιδιών μας.
Οφείλουμε να διατηρήσουμε τη δημόσια περιουσία, τον ορυκτό μας πλούτο, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τις ΔΕΚΟ.
Αν θέλουμε να υπάρξει αύριο για τον Ελληνισμό, οφείλουμε να διαφυλάξουμε την Εθνική μας κυριαρχία.
τ. προέδρου Ευξείνου Λέσχης Βέροιας
Γιατί δεν υπάρχει κανείς σήμερα σοβαρός πολιτικός ή οικονομικός αναλυτής που να υποστηρίζει και να μπορεί να αποδείξει με στοιχεία ότι η προηγούμενη ή η νέα δανειακή σύμβαση μπορούν να οδηγήσουν την Ελλάδα σε ανάπτυξη και σε αποπληρωμή των χρεών της.Γνωρίζουν όλοι ότι η Ελλάδα με την υπάρχουσα οικονομία δεν μπορεί να ξεχρεώσει τις οφειλές της προς τρίτους. Αυτονόητο είναι ότι εάν προστεθούν άλλα 130 δις. χρέη και η οικονομία συρρικνωθεί περαιτέρω, είναι βέβαιο ότι δεν έχει καμία απολύτως πιθανότητα, όχι να ξεχρεώσει τα χρέη της, αλλά ούτε να εξασφαλίσει τη διαβίωση των πολιτών της.
Γιατί τα 130 δις δεν θα μας τα χαρίσουν.
Θα μας τα δανείσουν με επαχθείς όρους, γνωρίζοντας φυσικά ότι δεν πρόκειται να τα εισπράξουν σε χρήμα οι δανειστές μας.
- Πώς είναι δυνατό η άλλοτε δυναμική Ελληνική οικονομία με ρυθμούς ανάπτυξης από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη να μην μπορεί ως τώρα να αποπληρώσει τα χρέη της και να γεννά περισσότερα, και να μπορέσει να το κάνει σπρώχνοντας στην ανεργία και τη μερική απασχόληση το μισό εργατικό της δυναμικό;
- Πώς θα ξεχρεώσει περικόπτοντας τους μισθούς στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα στο μισό;
- Με διαλυμένες κρατικές υπηρεσίες που θα υπολειτουργούν και θα αδυνατούν να ανταποκριθούν στοιχειωδώς στις ανάγκες της οικονομίας;
- Με μικρομεσαίες επιχειρήσεις που οδηγούνται σε ολικό αφανισμό;
- Με αποβιομηχάνιση και με οικονομική μετανάστευση νέων επιστημόνων στο εξωτερικό;
- Με κατάρρευση του Εθνικού συστήματος υγείας και των υπηρεσιών Πρόνοιας, Με διαλυμένο κοινωνικό ιστό και αυξημένη παραβατικότητα και εγκληματικότητα;
- Πώς μπορείς να εισπράξεις ένα διαρκώς αυξανόμενο ΦΠΑ, εάν οι επιχειρήσεις βάζουν «λουκέτο» η μία μετά την άλλη και η κατανάλωση διαρκώς μειώνεται; Πώς να μαζέψεις φόρους από μισθούς και συντάξεις πείνας;
- Πόσο μπορείς να φορολογήσεις τον άνεργο; Πόσο μπορείς να φορολογήσεις άδεια διαμερίσματα και κενά καταστήματα; Πόσα τέλη κυκλοφορίας να εισπράξεις από αυτοκίνητα που πλέον παρέδωσαν πινακίδες;
- Πώς η ύφεση από μόνη της θα μπορέσει να αναστήσει μία οικονομία που βρίσκεται υπό «δανειακή υποστήριξη»;
Το σίγουρο είναι ότι τότε, σε ένα χρόνο από σήμερα πιθανόν, όταν θα έχουν ενεργοποιήσει τον όρο της σελίδας 27 του νέου μνημονίου για προσαρμογή των μισθών σε σχέση με τις «ανταγωνίστριες χώρες» βλέπε Βουλγαρία κλπ. και θα απαιτηθούν και νέα εξοντωτικά μέτρα λιτότητας, τότε θα δεσμευόμαστε στην εκτέλεση του μνημονίου με βάση το αγγλικό και όχι το Ελληνικό δίκαιο, ώστε δεν θα μπορούμε πλέον να το μετατρέψουμε σε εθνικό νόμισμα και να καταφέρουμε την προσαρμογή του στη δυναμική της οικονομίας μας. Αντίθετα οι δανειστές μας θα μπορούν να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις τους με εκποίηση ΚΑΘΕ δημόσιας περιουσίας, που σημαίνει ότι θα μπορούν να βγουν κυριολεκτικά «στο σφυρί», σε εξευτελιστικές τιμές, λιμάνια, αεροδρόμια, δημόσια κτήματα και «τουριστικά φιλέτα», Δημόσιες Επιχειρήσεις Κοινής Ωφελείας και ότι άλλο ουσιαστικά σημαίνει Εθνική Κυριαρχία.
Εάν όμως τα οικονομικά στοιχεία που μας παρουσιάζουν είναι αληθή, μπορεί να μην καταφέραμε να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα εντός του 2012 –όπως υποσχέθηκε ο Ε. Βενιζέλος για να αποσπάσει τη συναίνεσή μας στα μέτρα που ακολούθησαν τη συμφωνία της 26 Οκτωβρίου-, αλλά το πρωτογενές έλλειμμα μας (δηλαδή καθαρά έσοδα, φόροι, τέλη, ΦΠΑ – καθαρά έξοδα, δημόσιες επενδύσεις, μισθοί, συντάξεις) είναι κάτι λιγότερο από 5%. Αυτό σημαίνει ότι, εάν αύριο αποφασίζαμε να κηρύξουμε στάση πληρωμών στους δανειστές μας, και να μην πληρώσουμε τα δάνεια μας, τότε και οι υπάρχουσες συντάξεις θα πληρώνονταν και οι μισθοί, αλλά ούτε απολύσεις δεν θα γινόταν και το πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων δεν θα περικόπτονταν, τροφοδοτώντας περαιτέρω την ανεργία και τη συνολική ύφεση της οικονομίας.
Μάλιστα, εάν όλοι μας ως καταναλωτές στηρίζαμε τα Ελληνικά προϊόντα, επιχειρήσεις και υπηρεσίες και από την άλλη η κρατική μηχανή έριχνε το βάρος της στη διευκόλυνση και την ανάπτυξη των εξαγωγικών μας επιχειρήσεων, της ναυτιλίας, της αγροτικής παραγωγής και της κτηνοτροφίας, τότε, με δεδομένη της εισροή χρημάτων μέσω του τουριστικού μας προϊόντος, το εμπορικό ισοζύγιο εισαγωγών – εξαγωγών θα μπορούσε άμεσα να ισοσκελιστεί και μακροπρόθεσμα να γίνει και πλεονασματικό.
Και όλα αυτά θα μπορούσαν να γίνουν με ευρώ και χωρίς να μας εξαναγκάσει κανείς να επιστρέψουμε στη δραχμή. Γιατί; Γιατί κανείς δεν μπορεί να μας βγάλει από την Ευρωζώνη, αφού δεν υπάρχει σήμερα τέτοιος μηχανισμός, ο οποίος θα τεθεί σε εφαρμογή από το καλοκαίρι του 2013. Οπότε έχουμε τον αναγκαίο χρόνο να κάνουμε τις προσαρμογές μας προτού επιλέξουμε εμείς οι ίδιοι εάν θα επιστρέψουμε στη δραχμή, χωρίς να σοκαριστεί η οικονομία και χωρίς να έρθει το «τέλος του κόσμου».
Ούτε τράπεζες θα χρειαστεί να καταστρέψουμε, ούτε σουπερμάρκετ να λεηλατήσουμε, ούτε στο συσσίτιο να περιμένουμε στην ουρά για ένα πιάτο φαΐ, γιατί απλά, τα ευρώ που θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν θα επαρκούν για την εσωτερική κατανάλωση.
Απλά αργήσαμε να το κάνουμε, αφού έπρεπε ήδη από τα τέλη του 2009 να σταματήσουμε τον οικονομικό μας κατήφορο. Γιατί ήδη τα πλήγματα στην οικονομία είναι βαριά, μπήκαμε στον 5ο χρόνο ύφεσης και η συνέχιση με σκληρότερο τρόπο της πολιτικής που μας έφτασε ως εδώ θα είναι απλώς «η χαριστική μας βολή».
Άλλωστε ως γνωστόν, τα ελλείμματα του Νότου, είναι το αποτέλεσμα των πλεονασμάτων του Βορά και των ανισορροπιών της Ευρωζώνης, η οποία οδεύει συνολικά στην αποσύνθεση με ιλιγγιώδη ταχύτητα, αφήνοντας περιθώρια μόνο στη Γερμανία να ελπίζει ότι θα καρπωθεί οφέλη από την καταστροφή αυτή, οδηγώντας τα Ευρωπαϊκά Κράτη σε εξαθλίωση υπό τη δική της κυριαρχία, ουσιαστικά δηλαδή σε μία Γερμανοποίηση της Ευρώπης μέσω της οικονομικής κατάκτησης της.
Το νέο μνημόνιο λοιπόν από μόνο του αποτελεί περίτρανη απόδειξη παταγώδους αποτυχίας του προηγούμενου.
Μόνο που το νέο μνημόνιο καλείται η Ελληνική Βουλή να το νομιμοποιήσει με αυξημένη πλειοψηφία, κάτι που δεν ίσχυε στο προηγούμενο, γι αυτό και οι μέχρι τώρα δεσμεύσεις μας είναι ουσιαστικά «στον αέρα».
Τουλάχιστον τώρα, την ύστατη στιγμή πρέπει οι βουλευτές μας να πουν ΟΧΙ στο νέο δάνειο. ΟΧΙ. Δεν θέλουμε άλλα 130 δις. τα οποία είναι πλέον γνωστό ότι δεν θα δοθούν όλα μαζί στην πραγματική οικονομία, αλλά αντιθέτως θα δοθούν με δόσεις στις τράπεζες και στα τοκοχρεωλύσια των παλαιότερων δανείων.
Δεν θέλουμε να υποθηκεύσουμε το μέλλον των παιδιών μας.
Οφείλουμε να διατηρήσουμε τη δημόσια περιουσία, τον ορυκτό μας πλούτο, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τις ΔΕΚΟ.
Αν θέλουμε να υπάρξει αύριο για τον Ελληνισμό, οφείλουμε να διαφυλάξουμε την Εθνική μας κυριαρχία.