 |
| Ποντιακά έθιμα των Χριστουγέννων |
Οι γιορτινές προετοιμασίες του χειμερινού κύκλου ξεκινούσαν τον Δεκέμβρη, στη γιορτή της Αγίας Βαρβάρας. Οι νοικοκυρές έφτιαχναν μελόπιτες και βαρβάρα με σιτάρι, καλαμπόκι και φασόλια και τα μοίραζαν σε γείτονες και παιδιά.
Τις μελόπιτες τις ετοίμαζε κάποιος ηλικιωμένος από την οικογένεια με μέλι, σιτάρι, καρύδια και αλεύρι, προσφορά της γειτονιάς. Σύμφωνα με το έθιμο, με το μέλι της πίτας σχημάτιζαν σταυρό στην πόρτα του σπιτιού!
Στις 15 του Δεκέμβρη, στις αγροτικές περιοχές γιόρταζαν τα «Αλώα» στους αγρούς, για τη ευόδωση των καρπών της γης, ένα έθιμο που σήμερα έχει εκλείψει. Για τα Χριστούγεννα, σε πολλά μέρη του Πόντου, οι νοικοκυρές συνήθιζαν να παρασκευάζουν πίτες από καλαμποκάλευρο, αλευροχαλβά, κατμέρια και τον «πουρμά», ένα σιροπιαστό γλυκό που θύμιζε το σαραϊγλί.
Στην Τραπεζούντα τις παραμονές των Χριστουγέννων οι νοικοκυρές απαραιτήτως ζύμωναν κουλούρια για το σπίτι και τα ζώα. Επίσης ζύμωναν τα Χριστόψωμα τα οποία περιείχαν καρύδια και όταν ψήνονταν τα περίχυναν με μέλι. Πάνω στο χριστόψωμο κεντούσαν με αμύγδαλα τη γέννηση του Χριστού. Στόλιζαν ένα τραπέζι δίπλα στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο, με διάφορα γιορτινά καλούδια κι ένα εικόνισμα, αφιερωμένο στην Παναγία, το «Τραπέζι της Παναγίας». Δείχνοντας έτσι την εκτίμηση και τη αγάπη τους στην μεγάλη Βοηθό τους, στις δύσκολες στιγμές τους!
Στην Ινέπολη του νομού Κασταμονής, οι νοικοκυρές ετοίμαζαν για τα Χριστούγεννα τα παραδοσιακά γλυκά «κετέ», «ιτσλί» και «κατ” μέρια».
Στην Αμάσεια, τα βασικά γιορτινά εδέσματα ήταν το κεσκέκι, το σουμπορεγί και το τζεβιζλί τσορέκ. Διαδεδομένο υλικό για τις πίτες ήταν το χασισόλαδο και οι χασισόσποροι, τους οποίους επεξεργαζόταν όπως τους κόκκους του καφέ. Καβουρδίζανε τους σπόρους σ” ένα τηγάνι χωρίς λάδι, ώσπου να πάρουν μαύρο χρώμα και να βγάλουν το λάδι τους.
Τη νύχτα της 24ης Δεκεμβρίου, παραμονή των Χριστουγέννων, «εθύμιζαν» τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα με λύρα, νταούλι και ζουρνά! Γύριζαν όλα τα σπίτια του χωριού παρέα με τους μωμόγερους, αψηφώντας το τσουχτερό κρύο και με αραιούς πυροβολισμούς και ψάλλοντας τα κάλαντα… θύμιζαν τη γένεση του Θεανθρώπου. Στα ορεινά του Πόντου λέγανε τα κάλαντα και την ημέρα, γιατί οι καιρικές συνθήκες ήταν συχνά απαγορευτικές για έξοδο την νύχτα.
Μωμόγεροι.
Οι «καλαντάδες» εκτός από τη συνοδεία της λύρας, φρόντιζαν να φέρουν μαζί τους και ένα στολισμένο καράβι, φτιαγμένο από χαρτόνι και λεπτό σανίδι, για να εντυπωσιάσουν τους νοικοκυραίους. Συνήθως φώτιζαν τα καραβάκια τους με κεριά, ενώ κάθε ομάδα προσπαθούσε να φτιάξει το πιο όμορφο και φανταχτερά στολισμένο, εν είδη συναγωνισμού. Προτού αρχίσουν να ψάλλουν, ένας της παρέας έλεγε μεγαλόφωνα τον πολυχρονισμό, αρχίζοντας από τον Αρχηγό της οικογένειας και τελειώνοντας στο πιο μικρό παιδί και στους ξενιτεμένους: «Ο Θεός να πολυχρονίζ” τον κύριο τάδε…» και στη συνέχεια έψαλλαν:
«Καλημέρα σας και πολλούς χρόνους υγείαν και χαρά στον νοικοκύρη υγείαν και χαρά στα παλικάρια. Έξω στην αυλή και στο παλάτι στέκουν θυμίζουν τα παλικάρια, στέκουν θυμίζουν εσένα, αφέντη. Έ αφέντη μας, μα μη κοιμάσαι.
Οψεζνί βραδύ καλή βραδύ έν, οψεζνί βραδύ Χριστός γεννέθεν, οψές γεννέθεν και αύριο εστάθεν, γράφει γράμματα, βαστά βαγγέλια, γράφει γράμματα και πάλ” εγνώθι, αρχοντόπουλο και καλαμιόνι, μύρος έτουνε και μυροϊδόνι και μυρόδισεν όλον τον κόσμον, εμυρόδισε κ” εσένα, αφέντη. Έ αφέντη μας, να μη κοιμάσαι, άψο το κερί κι έλα σήν πόρτα».
Με τον τελευταίο στίχο «άψον το κερί κι έλα σην πόρτα», ο νοικοκύρης, με αναμμένο κερί στο χέρι, θ' ανοίξει την πόρτα και θα υποδεχτεί όλους χαρούμενος και γελαστός. Οι νοικοκυρές, χαρούμενες και γελαστές, πρόσφερναν άφθονα καρύδια, μήλα, τσίρα και ούβας σ' όλους. Ο αρχηγός της οικογένειας με την κανάτα γεμάτη κρασί στο χέρι, κερνούσε κρασί. Μετά το κρασοπότι, η Σχολική Επιτροπή αποτελούμενη από τους γεροντότερους του χωριού, εισέπραττε ό,τι πρόσφερναν σε αυτήν υπέρ του σχολείου. Χρήματα, νήμα κανναβένιο, καλαμπόκι, φασόλια, καννάβι, ακατέργαστο κ.ά.
Τα Ποντιακά Κάλαντα των Χριστουγέννων, που είναι και τα πιο διαδεδομένα, περιέχουν όλη τη ζωή του Θεανθρώπου, από τη στιγμή της Γέννησης του, μέχρι τη στιγμή της Σύλληψης του – χωρίς όμως να προχωρούν και στη Σταύρωση του. Γεγονός που θα ερχόταν σε αντίθεση με το χαρμόσυνο γεγονός των Χριστουγέννων!
Χριστός γεννέθεν χαράν σον κόσμον χα! καλή ώρα, καλή σ” μέρα χα! καλόν παιδίν οψέ γεννέθεν
Οψέ γεννέθεν ουρανοστάθεν τον εγέννεσεν η Παναγία τον ενέστεσεν αε παρθένος
Εκαβάλκεψεν χρυσόν πουλάρι κι εκατήβεν σο στραυροδρόμι σταυροδρόμι και μυροδρόμι.
Ερπαξάν ατόν οι χιλ Εβραίοι χιλ Εβραίοι και μύρι Εβραίοι χιλ Εβραίοι και μύρι Εβραίοι.
Α σ' ακραντικά κι α σην καρδίαν αίμα έσταξεν χολήν κι εφάνθεν ούμπαν έσταξεν και μύρος έτον μύρος έτον και μυρωδία.
Εμυρίστεν ατό ο κόσμος όλον για μυρίστ ατό κι εσύ αφένταμ συ αφένταμ καλέμ αφένταμ.
Έρθαν τη Χριστού τα παλικάρια και θυμίζνε τον νοικοκύρην νοικοκύρην και βασιλέαν.
Δέβα σο ταρέζ κι έλα σην πόρταν δος μας ούβας και λεφτοκάρα κι αν ανιοιείς μας, χαρά σην πόρτα σ.”
Πηγή: Τόποι και Τρόποι