Μία πόλη, που χαρακτηρίζεται από την γραφικότητα και την ομορφιά της.
Μία πόλη που έχει έντονα χαραγμένο το πέρασμα των Ελλήνων στον κόρφο της…
Δυστυχώς όμως για εμάς τους πόντιους, χαρακτηρίζεται και ως μαρτυρική πόλη.
Σε αυτήν την πλατεία που αυτήν την στιγμή δεσπόζει το άγαλμα του Μουσταφά Κεμάλ στην μνήμη της «μεγάλης αλλαγής» και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, κάποτε κρεμάστηκαν εξήντα ένας συμπατριώτες μας, με «σάπιες» δίκες. Κρεμάστηκαν για το έγκλημα, του ότι γεννήθηκαν Πόντιοι…
Παναγία Σουμελά
Η μεγαλύτερη και η πιο γνωστή μονή του Πόντου. Τόπος προσκυνήματος για τους Πόντιους και όχι μόνο μέχρι και τις σημερινές εποχές.
Τραπεζούντα
Η ένδοξη πρωτεύουσα του τότε Πόντου.
Μία πόλη που μέχρι και το 1922 ήταν από τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα της Μαύρης Θάλασσας. Μία πόλη που άνθισε, με το μεγάλο Φροντιστήριο.
Με το «μειντάν» τόπο συνεύρεσης όλων των κατοίκων αλλά και εμπορικών συναλλαγών.
Μια πόλη που ακόμη και σήμερα κρύβει λίγο από τις ένδοξες στιγμές της.
Από τα σημάδια που άφησαν πίσω τους «αυτοί» που έφυγαν.
.Το «Μποζ-Τεπέ» τόπος σημαδιακός για όλους τους Πόντιους. Το Μποζ-Τεπέ ήταν τόπος εκδρομής για όλους τους Τραπεζούντιους.
Ανέβαιναν εκεί για να γλεντήσουν, να τραγουδήσουν και να χορέψουν.
Αλλά και για να θαυμάσουν την θέα όπως συνηθίζεται ακόμη και σήμερα.
Όπως αναφέρει και το δημώδες δίστιχο:
Εξέβα απάν σο Μπόζ-Τεπε
είδα την Τραπεζούντα ,
Τα άσκεμα εξέβαν σο μειντάν
τ’ έμορφα ση Δαφνούντα.
Εκεί βρισκόταν και βρίσκεται μέχρι και σήμερα η βίλλα του Ι. Καπαγιαννίδη.
Ενός από τους πιο επιφανείς πολίτες της Τραπεζούντας και ο μεγαλύτερος τότε τραπεζίτης.
Ουζούνγκιολ
Από τα πιο όμορφα και μαγικά μέρη ολοκλήρου του Πόντου.
Βρίσκεται στην περιοχή του κατοχωρίου (Τσάικαρα όπως ονομάζεται σήμερα).
Ένα μέρος για το οποίο πολλοί Ξένοι αλλά και έλληνες συγγραφείς έγραψαν πως συναγωνίζεται τα πιο όμορφα τοπία της γης.
Με την ξεχωριστή του ομορφιά αλλά και χλωρίδα είναι ένα από τα μέρη τα οποία μένουν ολοζώντανα στην μνήμη αυτών που το βλέπει ακόμη και για μία στιγμή.
Σε αυτά τα χωριά υπάρχει ακόμη και σήμερα μεγάλος ποντιόφωνος πληθυσμός.
Συγκεκριμένα στο Ουζούνγκιολ δοκιμάσαμε αγνά ποντιακά φαγητά τα οποία και παραγγείλαμε στα ποντιακά, όπως χαβίτς, τανομένον σορβάν αλλά και αυθεντικό ταν.
Πρόσωπα
Αυτή η κατηγορία φωτογραφιών ανήκει σε μία προσπάθεια να καταγράψω όσο ήταν εφικτό βλέμματα και πρόσωπα. Βλέμματα τα οποία μιλούσαν, γεροντάδες που στο άκουσμα της ποντιακής λύρας έλαμπε το πρόσωπο τους, τα μάτια και αυτών και τα δικά μας νιώθαμε να βουρκώνουν. Τα χέρια έμπλεκαν και ο χορός ξεκινούσε αμέσως.
Νιώθαμε ένα ζεστό τσίμπημα στην καρδιά και μια γλυκιά νοσταλγία.
Νιώθαμε τις ρίζες μας, να μας φέρνουν πιο κοντά…
