Κυρίες και κύριοι,
90 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την αποφράδα εκείνη ημέρα της 19ης Μαΐου του 1919, την ημέρα που έμελε να σφραγίσει στο διηνεκές τη μαρτυρική ιστορία του περήφανου Ποντιακού Ελληνισμού.
Βρισκόμαστε και φέτος εδώ, για να τιμήσουμε τη μνήμη των εκατοντάδων χιλιάδων αθώων ψυχών, των θυμάτων του «πιο διαβολικού σχεδίου που όμοιό του δεν είχε στοιχειώσει ποτέ τη φαντασία του ανθρώπου», όπως εύστοχα έχει γραφτεί.
Είμαστε παρόντες στο προσκλητήριο της εθνικής μας αξιοπρέπειας για να βροντοφωνάξουμε, πως δεν απεμπολούμε το δικαίωμά μας στη μνήμη, δεν παραδίδουμε στη λήθη την ένδοξη ιστορία μας.
Υμνούμε σήμερατα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των Ποντίων, μιας θαραλλέας, αδάμαστης Ελληνικής φυλής που στην υπερχιλιετή πορεία της στο χρόνο, δεν δείλιασε, δεν υπέστειλε ποτέ τη σημαία, δεν έμαθε να συμβιβάζεται, παρέμεινε συνεπής Ακρίτας και βιγλάτορας του Ελληνισμού.
Εμείς οι Πόντιοι, οι Τραντέλληνες με όλη τη σημασία της λέξης, είμαστε υπερήφανοι γιατί κατορθώσαμε στο πέρασμα των αιώνων να διατηρήσουμε ακέραια τα Ιερά και τα Όσια της Φυλής μας, αρχές, αξίες και ιδανικά, τηρώντας με σεβασμό και προσήλωση τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα των προγόνων σας.
Είναι αλήθεια πως περάσαμε πολλά.
Κανείς δεν ξεχνά, κανείς δεν δικαιούται να ξεχάσει, την τρομοκρατία, τις αγριότητες, τις μαζικές δολοφονίες, τους βιασμούς, τις εκτοπίσεις, τα περιβόητα Δικαστήρια της Ανεξαρτησίας, τα τάγματα εργασίας, τους εμπρησμούς οικιών και εκκλησιών, τις καταστροφές των πολιτιστικών μας μνημείων, που σημάδεψαν ανεξίτηλα το σώμα του Ποντιακού Ελληνισμού από το 1914 έως το 1923 και την οριστική Έξοδο.
Γνωρίζουμε, όμως, άριστα να αγωνιζόμαστε και να επιβιώνουμε, αντλώντας δύναμη από την Προστάτη Μητέρα όλων των Ποντίων, την Παναγία Σουμελά.
Η πλούσια γλώσσα μας, με τα δικά της ιδιώματα, οι ιδιαίτερες πολιτισμικές ρίζες μας, αποκαλύπτουν σε όλο του το μεγαλείο έναν πολιτισμό ανώτερο, έναν πολιτισμό για τον οποίο όλοι οι Έλληνες πρέπει να είμαστε περήφανοι και να τον διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού.
Όπως είχε επισημάνει κάποτε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, «είναι αδύνατο να σκεφθεί ένας Έλληνας τους Πόντιους χωρίς να ματώσει η ψυχή του. Πόνος αμέτρητος, διότι το αίμα και το κλάμα των Ποντίων ούτε έχουν στεγνώσει, ούτε έχουν αναγνωρισθεί».
Κάθε λαός έχει καθήκον και υποχρέωση να απαιτεί την επίσημη αναγνώριση των εγκλημάτων που έχουν διαπραχθεί εις βάρος του.
Όταν κανείς δεν είναι συνεπής απέναντι στην Ιστορία, όπως ορθά έχει γραφτεί, αυτή τον εκδικείται.
Το γένος των Ποντίων, σύσσωμος ο Ελληνισμός, αναζητά δικαιοσύνη.
Έχω επισημάνει και παλαιότερα, πως είναι λάθος να αποδίδονται στους σύγχρονους λαούς τα εγκλήματα του παρελθόντος.
Οι γείτονές μας πρέπει να βρουν το θάρρος να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Γερμανίας, μιας χώρας που ζήτησε συγνώμη από τους συγγενείς των εκατομμυρίων θυμάτων της Ναζιστικής θηριωδίας, κατέβαλε αποζημιώσεις, ανέλαβε πλήρως την ευθύνη για το Ολοκαύτωμα, τον Τρόμο και τον Όλεθρο που συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο.
Υποχρέωσή τους είναι, να αποκαλύψουν την αλήθεια, όσο ανήθικη και αν είναι αυτή, να την παρουσιάσουνε ωμή, στον αδέκαστο κριτή, την παγκόσμια κοινή γνώμη.
Είναι βέβαιο, πως η αναγνώριση της ιστορικής πραγματικότητας θα βοηθήσει καταλυτικά τόσο στην περαιτέρω βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, όσο και στην κάθαρση, τη λύτρωση της ίδιας της Τουρκικής κοινωνίας στο σύνολό της.
Πέρα, όμως, από τις πρωτοβουλίες που πρέπει να πάρουν οι γείτονες μας, οφείλουμε όλοι μας να εργαστούμε με μεθοδικότητα και αποτελεσματικότητα, ώστε να γίνει πράξη η Διεθνοποίηση της Γενοκτονίας των προγόνων μας.
Με ενότητα και ομοψυχία, οφείλουμε να κινητοποιήσουμε όλες τις δυνάμεις του Ελληνισμού, να εντείνουμε τις πιέσεις μας, να αποδείξουμε στην πράξη πως δεν ξεχνούμε.
Ο κόσμος όλος έχει δικαίωμα να μάθει.
Είμαστε υποχρεωμένοι απέναντι σε αυτούς που αφήσαμε πίσω, να ακολουθήσουμε το λαμπρό παράδειγμα των Αρμενίων, που πέτυχαν, μέσα από σκληρούς αγώνες, να πείσουν σε μεγάλο βαθμό τη διεθνή κοινή γνώμη για τα δίκαια του αρμενικού λαού και να αναδείξουν την αναγνώριση της Γενοκτονίας του 1915 σε ζήτημα απόλυτης προτεραιότητας, ακόμη και για την εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Και προπάντων κυρίες και κύριοι, δεν επιτρέπεται να αφήσουμε ποτέ τις Μνήμες του Πόντου, μνήμες αιώνων, να σβήσουν. Η γη των Κομνηνών δεν είναι μία τραγική ανάμνηση, αλλά παραμένει η Προαιώνια Πατρίδα, η ψυχή και η καρδιά μας.
Απαιτούμε αναγνώριση και σεβασμό.
Απαιτούμε την ιστορική δικαίωση και θα αγωνιστούμε για να έρθει αυτή η δικαίωση.
Μόνο τότε οι ψυχές θα ησυχάσουν και θα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι πως εκπληρώσαμε το χρέος μας.
Αιωνία η μνήμη των αδικοχαμένων, ο Θεός ας αναπαύσει για πάντα τις ψυχούλες τους.