Ένα προσωπικό οδοιπορικό στον Πόντο, όπως αποτυπώνεται μέσα από το βιβλίο του «Η ανεψιά μου η Τουρκάλα», παρουσίασε το σαββατοκύριακο που μας πέρασε στις Σάπες ο συγγραφέας Όμηρος Μαυρίδης. Την βιβλιοπαρουσίαση στο Συνεδριακό Κέντρο Σαπών, διοργάνωσαν ο Δήμος Σαπών, σε συνεργασία με το Σύλλογο Ποντίων Σαπών «Τα Κασσιτερά». Η συγγραφή του βιβλίου αυτού ολοκληρώθηκε πριν από δύο χρόνια, ενώ εκδόθηκε από τις Εκδόσεις «Ερωδιός» τον Ιανουάριο του 2009.Όσο για το επόμενο συγγραφικό βήμα του κ. Μαυρίδη, είναι το βιβλίο με τίτλο: «Η ζωή μιας Αρμένισσας», το οποίο θα κυκλοφορήσει τον Απρίλιο από τις εκδόσεις «Μαλλιάρης Παιδεία».
Το μυθιστόρημα βασίζεται σε άρθρο που δημοσίευσε ο συγγραφέας σε τοπικές εφημερίδες με τίτλο «Οδοιπορικό στον Πόντο». Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη: στην ζωή και το μαρτύριο του Αγίου Θεόδωρου Γαβρά (ιστορικό μυθιστόρημα) και την αληθινή ιστορία της επίσκεψης του συγγραφέα, μαζί με τον φίλο του Χ. Γαβρά, απόγονο του Αγίου Θεόδωρου Γαβρά, στα πάτρια εδάφη των προγόνων τους, και τη συνάντησή τους με την Τουρκάλα τώρα ανεψιά του φίλου του στην Αλικαρνασσό, αφού προηγουμένως είχαν περιηγηθεί σε ολόκληρο τον Πόντο, την Ανατολία και τα νότια παράλια της Μικράς Ασίας. Η συναισθηματική φόρτιση από την ανακάλυψη των ερειπίων των κατοικιών των παππούδων τους και την αναζήτηση των συγγενών τους, που αναγκάστηκαν να μείνουν στην πατρίδα και να τουρκέψουν (στην ουσία έμειναν κρυφοχριστιανοί), καθηλώνει τον αναγνώστη.
Ο συγγραφέας μίλησε για το έργο του αλλά και τα μελλοντικά του σχέδια λέγοντας: «κάθε φορά που γράφω βιβλίο έχω μέσα μου τον Πόντο. Έχω πάει 6 φορές στον Πόντο και θα πάω άλλες 16 αν μου δώσει ο Θεός την δύναμη, γιατί είναι ένας χώρος, όχι γιατί είναι η πατρίδα των παππούδων μου και του πατέρα μου, αλλά είναι ένας απίθανος χώρος».
Ο συγγραφέας και διδάκτωρ Όμηρος Μαυρίδης γεννήθηκε στα Κασσιτερά της επαρχίας Σαπών του νομού Ροδόπης. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Αλεξανδρούπολης, έφυγε για τη Γερμανία όπου σπούδασε Φιλοσοφία, Παιδαγωγικά και Ψυχολογία στο πανεπιστήμιο του Τίμπινγκεν.
Εργάστηκε ως ψυχολόγος στο Κέντρο Συμβουλευτικής Αγωγής του Χέρνε της Ρηνανίας-Βεστφαλίας, στο Ψυχολογικό Κέντρο Βορείου Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη, στο Παιδοκομείο του Βίλφρατ και στην Ειδική Σχολή Κοινωνικής Παιδαγωγικής του Τσέλε.
Το 1972 προσελήφθη ως καθηγητής Κοινωνικής και Παιδαγωγικής Ψυχολογίας από την πανεπιστημιακή σχολή του Χάγκεν.
Παράλληλα σπούδαζε Εθνολογία, Λαογραφία, Παιδαγωγικά και Κοινωνιολογία στο πανεπιστήμιο του Μίνστερ και εξέδωσε τη διδακτορική του διατριβή με τίτλο Ιατρική μαγεία στη Δυτική Θράκη-Μια συνεισφορά στη λαϊκή ιατρική. Το 1980 εκλέχτηκε πρόεδρος της εξεταστικής επιτροπής της πανεπιστημιακής σχολής του Χάγκεν και το 1982 έγινε κοσμήτωρ της ίδιας σχολής.
Το 1987 μετατέθηκε στο πανεπιστήμιο του Ντόρτμουντ, απ’ όπου συνταξιοδοτήθηκε και επέστρεψε στην Ελλάδα.
Έργα του: Σταυρωμένα νιάτα, Ο πετροπόλεμος στις Σάπες, Της ξενιτιάς η μόρφωση, Η Ελλάδα μας αργοπεθαίνει, Προβλήματα επαναπατρισμού Ελλήνων από τη Γερμανία, Παιχνίδια δίχως αντικείμενα, Παιχνίδια της παρέας, Tο αμπέλι μας στον Πόντο, Καλλιστώ και Ιμπραχήμ, Ιωνάς ο Β’, Η ανεψιά μου η Τουρκάλα.
Πηγή: "Ελεύθερο Βήμα" 29-06-2009