Αγώνα για να διασωθεί ένας ανεκτίμητης ιστορικής και συναισθηματικής αξίας “θησαυρός” δίνει ο σύλλογος “Εύξεινος Λέσχη Ποντίων Νάουσας”. Πρόκειται για 972 σπάνιους τόμους από τους 5.000 που μετέφεραν το 1924 στη νέα πατρίδα τους οι ξεριζωμένοι Αργυρουπολίτες του Πόντου.
Ό,τι απέμεινε από τους τόμους που διέσωσαν οι ογδόντα οικογένειες προσφύγων, οι οποίες εγκαταστάθηκαν στη Νάουσα, κινδυνεύει σοβαρά από τη φθορά που επιφέρουν οι κλιματικές συνθήκες και ο χρόνος. Σπάνιες εκδόσεις που χρονολογούνται από τον 15ο έως τον 19ο αιώνα -ιστορικού, φιλοσοφικού, θεολογικού, ιατρικού περιεχομένου- μπορούν να περάσουν στην αιωνιότητα και να γίνουν προσβάσιμες σε κάθε ενδιαφερόμενο, εάν αποκατασταθούν και ψηφιοποιηθούν.
“Καθηγητές Πανεπιστημίων έμειναν εντυπωσιασμένοι από τον κατάλογο των βιβλίων. Υπάρχουν τόμοι που τυπώθηκαν στο πρώτο τυπογραφείο της Βιέννης! Θεωρώ ότι είναι εθνική υποχρέωση να τα διασώσουμε”, επισημαίνει ο πρόεδρος του συλλόγου “Εύξεινος Λέσχη Ποντίων Νάουσας” Θεόφιλος Τεληγιαννίδης και απευθύνει έκκληση για αρωγή.
Με τις μικρές οικονομικές δυνατότητές του και με εκδηλώσεις για τη συγκέντρωση χρημάτων, ο σύλλογος έχει καταφέρει να δημιουργήσει έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο, στο ιδιόκτητο κτίριό του, για τη στέγαση των τόμων. Εντός του μήνα αναμένεται να ξεκινήσει και η ψηφιοποίησή τους. “Έχουμε ενταχθεί σε ένα πρόγραμμα της νομαρχίας, ενώ το έργο θα εκτελέσει το ΑΠΘ”, αναφέρει ο κ. Τεληγιαννίδης.
Οι περιπέτειες των βιβλίων
Στην Αργυρούπολη του Πόντου, γνωστή για τα περίφημα μεταλλεία της, οι κάτοικοι φρόντιζαν να εμπλουτίζουν συνεχώς με βιβλία το Φροντιστήριο. Με την ανταλλαγή πληθυσμών, το 1924 οι Αργυρουπολίτες προτίμησαν να διασώσουν τα ιερά τιμαλφή των εκκλησιών και τα βιβλία του Φροντιστηρίου.
“Εκεί φάνηκε το μεγαλείο της ψυχής αυτών των ανθρώπων”, υπογραμμίζει ο κ. Τεληγιαννίδης. Οι πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στη Νάουσα έφεραν μαζί τους 5.000 τόμους, που αρχικά στεγάστηκαν σε τουρκικό τέμενος. Με την κατάρρευση του τεμένους τα βιβλία πέρασαν στην κυριότητα του δήμου, ο οποίος τα παραχώρησε στο εργατικό κέντρο Νάουσας. Στη συνέχεια τα βιβλία μεταφέρθηκαν στη δημοτική βιβλιοθήκη, όπου έμειναν μέχρι το 1949, χρονιά που κάηκε η Νάουσα. Ακολούθησε η μεταφορά τους στα υπόγεια του δημαρχείου, όπου παρέμειναν έως το 1964. Εκεί εκτιμάται ότι χάθηκαν περισσότεροι από 200 τόμοι.
Όραμα για μουσείο
Πέραν της διάσωσης αυτής της κληρονομιάς, ο σύλλογος οραματίζεται και την ανάδειξή της με τη μεταστέγασή της σε διατηρητέο κτίριο της οδού Βενιζέλου στη Νάουσα, ιδιοκτησίας της Αγροτικής Τράπεζας. Σύμφωνα με τον κ. Τεληγιαννίδη, για τα σχέδια περί απόκτησης του κτιρίου και μετατροπής του σε μουσειακό χώρο είχαν ενημερωθεί και επέδειξαν ενδιαφέρον ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας και ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Ωστόσο, όπως προσθέτει, μέχρι στιγμής δεν σημειώθηκε καμία εξέλιξη επί του θέματος.
Πηγή: ΑΝΑ-ΜΠΑ
Ό,τι απέμεινε από τους τόμους που διέσωσαν οι ογδόντα οικογένειες προσφύγων, οι οποίες εγκαταστάθηκαν στη Νάουσα, κινδυνεύει σοβαρά από τη φθορά που επιφέρουν οι κλιματικές συνθήκες και ο χρόνος. Σπάνιες εκδόσεις που χρονολογούνται από τον 15ο έως τον 19ο αιώνα -ιστορικού, φιλοσοφικού, θεολογικού, ιατρικού περιεχομένου- μπορούν να περάσουν στην αιωνιότητα και να γίνουν προσβάσιμες σε κάθε ενδιαφερόμενο, εάν αποκατασταθούν και ψηφιοποιηθούν.
“Καθηγητές Πανεπιστημίων έμειναν εντυπωσιασμένοι από τον κατάλογο των βιβλίων. Υπάρχουν τόμοι που τυπώθηκαν στο πρώτο τυπογραφείο της Βιέννης! Θεωρώ ότι είναι εθνική υποχρέωση να τα διασώσουμε”, επισημαίνει ο πρόεδρος του συλλόγου “Εύξεινος Λέσχη Ποντίων Νάουσας” Θεόφιλος Τεληγιαννίδης και απευθύνει έκκληση για αρωγή.
Με τις μικρές οικονομικές δυνατότητές του και με εκδηλώσεις για τη συγκέντρωση χρημάτων, ο σύλλογος έχει καταφέρει να δημιουργήσει έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο, στο ιδιόκτητο κτίριό του, για τη στέγαση των τόμων. Εντός του μήνα αναμένεται να ξεκινήσει και η ψηφιοποίησή τους. “Έχουμε ενταχθεί σε ένα πρόγραμμα της νομαρχίας, ενώ το έργο θα εκτελέσει το ΑΠΘ”, αναφέρει ο κ. Τεληγιαννίδης.
Οι περιπέτειες των βιβλίων
Στην Αργυρούπολη του Πόντου, γνωστή για τα περίφημα μεταλλεία της, οι κάτοικοι φρόντιζαν να εμπλουτίζουν συνεχώς με βιβλία το Φροντιστήριο. Με την ανταλλαγή πληθυσμών, το 1924 οι Αργυρουπολίτες προτίμησαν να διασώσουν τα ιερά τιμαλφή των εκκλησιών και τα βιβλία του Φροντιστηρίου.
“Εκεί φάνηκε το μεγαλείο της ψυχής αυτών των ανθρώπων”, υπογραμμίζει ο κ. Τεληγιαννίδης. Οι πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στη Νάουσα έφεραν μαζί τους 5.000 τόμους, που αρχικά στεγάστηκαν σε τουρκικό τέμενος. Με την κατάρρευση του τεμένους τα βιβλία πέρασαν στην κυριότητα του δήμου, ο οποίος τα παραχώρησε στο εργατικό κέντρο Νάουσας. Στη συνέχεια τα βιβλία μεταφέρθηκαν στη δημοτική βιβλιοθήκη, όπου έμειναν μέχρι το 1949, χρονιά που κάηκε η Νάουσα. Ακολούθησε η μεταφορά τους στα υπόγεια του δημαρχείου, όπου παρέμειναν έως το 1964. Εκεί εκτιμάται ότι χάθηκαν περισσότεροι από 200 τόμοι.
Όραμα για μουσείο
Πέραν της διάσωσης αυτής της κληρονομιάς, ο σύλλογος οραματίζεται και την ανάδειξή της με τη μεταστέγασή της σε διατηρητέο κτίριο της οδού Βενιζέλου στη Νάουσα, ιδιοκτησίας της Αγροτικής Τράπεζας. Σύμφωνα με τον κ. Τεληγιαννίδη, για τα σχέδια περί απόκτησης του κτιρίου και μετατροπής του σε μουσειακό χώρο είχαν ενημερωθεί και επέδειξαν ενδιαφέρον ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας και ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Ωστόσο, όπως προσθέτει, μέχρι στιγμής δεν σημειώθηκε καμία εξέλιξη επί του θέματος.
Πηγή: ΑΝΑ-ΜΠΑ