Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Γέφυρες φιλίας στεριώνει ο σύλλογος Δυτικοποντίων

Χρόνια πριν ήταν ένας Τούρκος στρατηγός που επισκέφθηκε τον Επτάλοφο. Δάκρυσε σαν προσκύνησε στην πατρίδα των γονιών του, των δικών του, σαν περιδιάβηκε στους δρόμους από όπου οι γονείς του έφυγαν το 1924 στην ανταλλαγή των πληθυσμών. Τηλεφώνησε μάλιστα στον πατέρα του, υπερήλικα πια και πάντα πρόσφυγα στη νέα πατρίδα του την Τουρκία. "Εδώ είμαι πατέρα, στο σπίτι που άφησες. Ακόμα σώζονται τα ντουβάρια του…"

Σποραδικά ακούγαμε πως ήρθαν σε χωριά μας τούρκοι μουσαφίρηδες πια, στον τόπο των γονιών και των παπούδων τους.

Περισσότεροι είναι οι δικοί μας που τα τελευταία 10-15 χρόνια επισκέπτονται μαζικά πια τον Πόντο. Τη γη των πατεράδων τους.

Καλοκαίρι του 2005, όταν περιδιάβαινε τους δρόμους της Τραπεζούντας. Συνοδεία με την τουρκομαθή γυναίκα μου.
Στην πόρτα ενός μαγαζιού, ένας Τούρκος ρωτά τον φίλο του
-Ποιοι είναι τούτοι;
-Έλληνες Τραπεζούντιοι, είναι του απαντά ο φίλος του που είχε ενημερωθεί από την πολύβουη παρουσία μας στους δρόμους της πρωτεύουσας του Πόντου.
Ήταν σε εκείνη την επίσκεψη που μπήκαμε σε ένα κατάστημα και σπάραξε η καρδιά μας όταν είδαμε την αντίδραση του καταστηματάρχη.
-Από πού έρχεστε; ρώτησε.
-Από την Ελλάδα, τη Θεσσαλονίκη, απάντησε η γυναίκα μου.
Κι ο δόλιος στο άκουσμα της Σαλονίκης ράγισε η φωνή του. Τον έπνιξε ένας κόμπος. -Στα κάστρα ζούσαν οι δικοί μου. Αν ποτέ να μ' αξιώσει ο Αλλάχ και να τα δω με τα δικά μου μάτια. Γιατί μέχρι τώρα τα βλέπω με τα μάτια των γονιών μου, όπως διηγούνταν τη ζωή τους στη Σαλονίκη…

Κι από τότε κάθε φορά που περνώ με το αυτοκίνητό μου από τα κάστρα έρχονται στο νου μου τα γεμάτα πλησμονή μάτια του τραπεζούντιου καταστηματάρχη. Κι αισθάνομαι σχεδόν ένοχος που μπορεί και να μην προλάβει ίσως να δει τη γη των γονιών του, που εγώ πλουσιοπάροχα απολαμβάνω.

Ετούτες οι σκέψεις με συνέχουν κάθε φορά που είτε πάμε εμείς μουσαφίρηδες στη γη των γονιών και παπούδων μας, είτε έρχονται στα μέρη μας μουσαφίρηδες στη γη των δικών τους γονιών Τούρκοι φίλοι.

Οι γείτονες που θα μας έρθουν την άλλη εβδομάδα όμως δεν ανήκουν στην ίδια κατηγορία. Είναι οι γείτονες που άφησαν οι δικοί μας όταν έφυγαν από τη γή του Δυτικού Πόντου. Είναι οι γείτονες που μας καλοδέχονται κάθε που επισκεπτόμαστε τον Δυτικό Πόντο.

Η ανακοίνωση του Συλλόγου Δυτικοποντίων Κιλκίς "Γερμανός Καραβαγγέλης" ενημερώνει για την καλή είδηση: "Το Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010 και από ώρα 20.00 στο χωριό Βάθη Ν. Κιλκίς και στις εγκαταστάσεις του εργαστηρίου του, ο συμπολίτης μας Θεόφιλος Γεωργιάδης (φίρμα ΡΑΓΙΑΝ), θα παραθέσει δείπνο με παραδοσιακές ποντιακές τροφές, με συνοδεία λύρας σε Τούρκους πολίτες από τις περιοχές του Δυτικού Πόντου.

Επίσης, την Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010 και ώρα 20.00 στο κέντρο εκδηλώσεων ΕΞΑΙΣΙΟ του συμπολίτη μας Γιάννη Τσαρίδη, ο Σύλλογος μας θα δεξιωθεί, με την παρουσία αρχών και φορέων, τους παραπάνω επισκέπτες.

Οι εν λόγω Τούρκοι είναι φιλοξενούμενοι του Συλλόγου Ποντίων Δυτικού Πόντου Ν. Κιλκίς "Γερμανός Καραβαγγέλης", σε ανταπόδοση της δική μας επισκέψεως (2008) και οι επαφές εντάσσονται στα πλαίσια της ανάπτυξης των σχέσεων φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των λαών. Όλοι οι επισκέπτες (51 άτομα) προέρχονται από το Δυτικό Πόντο (Σαμψούντα, Μπάφρα κλπ) δηλαδή από τις περιοχές καταγωγής των πατεράδων και παππούδων των μελών του Συλλόγου.

Σημειώνουμε ότι τους επισκέπτες μας θα συνοδεύει τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι, αναφέρει η ανακοίνωση.

Έτσι χτίζονται η φιλία και η αλληλοκατανόηση των λαών. Με ένας ζεστό καλωσόρισμα στον γείτονα μουσαφίρη. Να νοιώσει πως ο καλός γείτονας είναι δυο φορές συγγενής.
Και πρωτοβουλίες σαν αυτές του Συλλόγου και του πρωτομάστορα στο στέριωμα γεφυρών φιλίας ανάμεσα στους λαούς Θόδωρου Παυλίδη είναι ευλογημένες. Και από τον Θεό και από τον Αλλάχ.

Πηγή: Ειδήσεις