Ένα ξεχωριστό βιβλίο, που αναφέρεται στη ζωή και το έργο του Πόντιου ευεργέτη Ζώρα Μελισσανίδη, παρουσιάστηκε το βράδυ της Δευτέρας στην Ένωση Ποντίων Νίκαιας και Κορυδαλλού. Το βιβλίο, «Ο Ζώρας του Πόντου», του δημοσιογράφου Τάσου Κοντογιαννίδη, αποτελεί τη βιογραφία του Γιώργου Μελισσανίδη, γνωστός και ως Ζώρας, όπου περιγράφεται η μεγάλη προσφορά του στη φτωχολογιά, στον πολιτισμό και στην παράδοση και η καταξίωσή του στον ποντιακό ελληνισμό. Για το βιβλίο μίλησαν ο μητροπολίτης Δράμας κ. Παύλος, ο στιχουργός - συγγραφέας Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο ηθοποιός Νίκος Ξανθόπουλος, ο εκδότης Ηλίας Λιβάνης και ο συγγραφέας του βιβλίου, Τ. Κοντογιαννίδης, ενώ χαιρετισμό απηύθυναν, μεταξύ άλλων, ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Παναγιώτης Ψωμιάδης και ο γιος του αείμνηστου Ζώρα και πρόεδρος του ομίλου Aegean, Δημήτρης Μελισσανίδης. «Σε πάω ρε μάγκα» είπε μιλώντας για τον Ζώρα ο κ. Ψωμιάδης και συμπλήρωσε ότι «ήταν μάγκας, κιμπάρης, αξιοπρεπής, τίμιος, πατριώτης, πέντε λέξεις παρεξηγήσιμες σήμερα». Σημείωσε παράλληλα ότι υπήρξε ένας αξιέπαινος Πόντιος, όπως άλλωστε όλοι οι Πόντιοι, οι οποίοι «μεγαλούργησαν όπου και αν εγκαταστάθηκαν, γιατί είχαν πίστη στην Πατρίδα και τη χριστιανοσύνη». Ο κ. Μελισσανίδης ευχαρίστησε θερμά τον συγγραφέα και τον στρατηγό Σαμψών Νικόλα, διότι χωρίς το πολύτιμο υλικό που συγκέντρωσε όλα αυτά τα χρόνια το βιβλίο δεν θα μπορούσε να είχε γραφτεί. Απευθυνόμενος στο πλήθος του κόσμου που παρευρέθηκε στην παρουσίαση, τόνισε πως «η παρουσία σας εδώ αποτελεί απόδειξη ότι οι πράξεις του Ζώρα έπιασαν τόπο». Ο μητροπολίτης Δράμας κ. Παύλος υπογράμμισε ότι το βιβλίο είναι ένα πνευματικό απόκτημα για τις επόμενες γενιές, ένα συναξάρι, όπως είπε, ενώ σημείωσε πως μαζί με τον Ζώρα τιμούνται και όλοι οι Πόντιοι. Επεσήμανε επίσης ότι η επιλογή του χώρου είναι η πιο σωστή, καθώς η Ένωση Ποντίων Νίκαιας και Κορυδαλλού ήταν οικείος χώρος για τον Ζώρα, ήταν το σπίτι του. Ο κ. Παπαδόπουλος, ενώ αναφέρθηκε εκτενώς στην Πόντια μητέρα του και στις θυσίες που έκανε, σημείωσε: «Τρέφω μεγάλο θαυμασμό για τον ποντιακό πολιτισμό, όχι μόνο λόγω της μητέρας μου. Έχουν μια δύναμη που δεν νικιέται». Όπως υπογράμμισε, «ο Ζώρας δεν ήθελε το άδικο να πνίγει το δίκαιο» και τον χαρακτήρισε «γελαστό άγιο», που «διαισθανόταν τον καημό του κοσμάκη και έτρεχε να βοηθήσει σιωπηλά». Εμφανώς συγκινημένος ήταν ο κ. Ξανθόπουλος μιλώντας για τον ποντιακό ξεριζωμό, ενώ για το βιβλίο επεσήμανε, μεταξύ άλλων, πως αποτελεί τη βιογραφία ενός ξεχωριστού ανθρώπου, ενός λεβέντη, που όλοι θα ήθελαν να είχαν πατέρα. Ο συγγραφέας, στον χαιρετισμό του, υπενθύμισε μια φράση που έλεγε ο Ζώρας, πως «όταν δίνεις στον φτωχό, δανείζεις στον Θεό» και τόνισε ότι και ο ίδιος, γνωρίζοντας περισσότερο τον Ζώρα μέσω της συγγραφής του βιβλίου, άρχισε να ακολουθεί τη συμπεριφορά του. Το «παρών» στην εκδήλωση έδωσαν, μεταξύ άλλων, ο υπουργός Θαλασσίων Υποθέσεων Γ. Διαμαντίδης, οι βουλευτές Τ. Νεράντζης και Γ. Λιάνης, οι πρώην βουλευτές Αλ. Λυκουρέζος και Κ. Λαλιώτης και ο εκδότης - διευθυντής του «Α.Τ.» Δ. Ρίζος.Η ιστορία των Ποντίων από το 1850
Ολόκληρη η ζωή του Ζώρα Μελισσανίδη, 82 χρόνια, σε 280 σελίδες. Η περιπετειώδης ιστορία του ίδιου και της οικογένειάς του, η οποία περιγράφεται στο βιβλίο «Ο Ζώρας του Πόντου», από τις εκδόσεις Λιβάνη, είναι η ιστορία των Ποντίων από το 1850 και μετά, αφού γνώρισε πρωτοφανείς διωγμούς, κακουχίες, εξορίες και, τέλος, τον ξεριζωμό και την προσφυγιά. Όμως δεν το έβαλε κάτω. Δημιούργησε, μοιράστηκε, αγάπησε. Και όλα αυτά περιγράφονται με γλαφυρότητα από τον συγγραφέα, Τ. Κοντογιαννίδη. Πώς ανάλωσε τη ζωή του στην ευεργεσία των πασχόντων συνανθρώπων του, την ενίσχυση των ποντιακών συλλόγων, σωματείων και ιδρυμάτων, όπως η «Παναγία Σουμελά», το πάθος του για τη γλώσσα, τη μουσική και τις ποντιακές παραδόσεις, αλλά και η οικογενειακή του ζωή, η πολυαγαπημένη του σύζυγος που έχασε γρήγορα και τα παιδιά του που διέπρεπαν. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα που περιγράφει τη στιγμή που κατευθύνεται στα εγκαίνια των εγκαταστάσεων της Aegean, στην Αλεξανδρούπολη, το 1999. «Βρε Μελέτη, όλα αυτά είναι του γιου μου;», ρωτάει τον φίλο του Μελέτη Σιδηρόπουλο όταν είδε τις εγκαταστάσεις. «Ναι, όλα αυτά που βλέπεις και εκείνα που δεν φαίνονται», του λέει ο Σιδηρόπουλος. Ο Ζώρας, με φανερό θαυμασμό, πήρε βαθιά ανάσα ικανοποίησης για ό,τι έβλεπε και έκανε τον σταυρό του λέγοντας «Μελέτη, ξαναπές μου, όλα αυτά είναι του γιου μου;». «Ε, ναι!» απαντά βεβαιωτικά και πάλι ο φίλος του ο Μελέτης. «Θεέ μου, τώρα, μετά από αυτά που είδα, πάρε την ψυχή μου. Ας πεθάνω!».
Ποιος ήταν ο Ζώρας Μελισσανίδης
Ο Ζώρας Μελισσανίδης ήταν ένας φτωχός πρόσφυγας από τον Πόντο, που δούλεψε σκληρά, απέκτησε υλικά αγαθά, τα οποία όμως δεν κράτησε για τον εαυτό του. Ευεργέτησε πολλούς και από πολλούς αγαπήθηκε. Άλλωστε το δόγμα του ήταν «Δώσε αγαθά και θα πάρεις χαρά». Πρόσφυγας από τον Καύκασο, εγκαταστάθηκε στην Κοκκινιά της Νίκαιας και αφιέρωσε τη ζωή του επί δεκαετίες για την οργάνωση των Ποντίων και των ξεριζωμένων Ελλήνων. Ήταν από τους ανθρώπους εκείνους που πρωτοστάτησαν να διατηρηθεί ο πολιτισμός του Πόντου, με τις χορευτικές ομάδες, τις εντυπωσιακές στολές, αλλά και ο άνθρωπος που συνεχώς πρόβαλλε τα δίκαια αιτήματα των συμπατριωτών του. Στη Νίκαια έπιασε δουλειά ως οδηγός στα αστικά λεωφορεία, παντρεύτηκε την κοπέλα που ερωτεύτηκε και αγάπησε, τη Βέρα, απέκτησε τρία παιδιά, τον Δημήτρη, τον Ιάκωβο και την Όλγα. Στη συνέχεια άνοιξε σχολή οδηγών στην Κοκκινιά. Μετά τον θάνατο της αγαπημένης του συζύγου, το 1969, ο Ζώρας πουλάει το σπίτι του στη Νίκαια και χτίζει με τα χρήματα που πήρε ξενώνα στην Παναγία Σουμελά, στη μνήμη της συζύγου του.
