του Παναγιώτη Θεοδωρίδη
19 Μαΐου 1919.
Είναι η αποφράς ημέρα του Ποντιακού Ελληνισμού. Είναι η ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ, ο επονομαζόμενος «Ατατούρκ» αποβιβάζεται στη Σαμψούντα, δήθεν για να ειρηνεύσει την περιοχή. Με το σύνθημα «η Τουρκία στους Τούρκους» έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιο των Νεότουρκων για την τελειωτική εξόντωση του ελληνικού πληθυσμού σε όλο τον Πόντο με θύματα 353.000 Ελληνοπόντιους.19 Μαΐου
Κάθε χρόνο την ημέρα αυτή εκπληρώνουμε ένα ηθικό, ιστορικό και εθνικό καθήκον. Τιμούμε τη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού και διεκδικούμε αγωνιστικά τη διεθνή αναγνώριση της.
«Ο ανά τον κόσμο διάσπαρτος Ποντιακός Ελληνισμός, αμάχητο τεκμήριο και ζωντανό κομμάτι του οικουμενικού ελληνισμού αγωνίζεται συντονισμένα και με κάθε θεμιτό μέσο για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των προγόνων μας» αναφέρει σε ανακοίνωση της η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος. Και συνεχίζει:
ΖΗΤΟΥΜΕ
- Από την Τουρκία να αναγνωρίσει το διαπραχθέν έγκλημα σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου.
- Από την ελληνική κυβέρνηση να εντάξει την Ποντιακή Γενοκτονία στα προς συζήτηση και διευθέτηση εκκρεμή ζητήματα με την Τουρκική κυβέρνηση.
- Από το Ελληνικό Κοινοβούλιο να εκπληρώσει την υπόσχεση έκδοσης σε έξι γλώσσες του τόμου με τα ντοκουμέντα της Γενοκτονίας.
- Από ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο της χώρας να υποστηρίξει ενεργά το αίτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας, όπως έπραξαν, εφτά Πολιτείες των Η.Π.Α. (Νέα Υόρκη, Νιου Τζέρσεϊ, Κολούμπια, Νότια Καρολίνα, Πενσυλβάνια, Κλήβελαντ, Ρόουντ Άιλαντ), οι Ευρωβουλευτές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το Σεπτέμβριο του 2006, οι βουλευτές της Νότιας Αυστραλίας τον Απρίλιο του 2009, το Σουηδικό Κοινοβούλιο το Μάρτιο του 2010 και τα μέλη της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη μελέτη των Γενοκτονιών το Δεκέμβριο του 2007.
Στις δίκαιες διεκδικήσεις του οργανωμένου ποντιακού χώρου, όλοι οι Έλληνες πρέπει να ενώσουμε τη φωνή μας και να στείλουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα: ότι σε καμία περίπτωση δεν θα επιτρέψουμε να αποσιωπείται και να απωθείται σκόπιμα εκτός μνήμης στο όνομα και στο βωμό της αμφιβόλου αποτελεσματικότητας πολιτικής της ελληνοτουρκικής προσέγγισης. Είναι βεβαίως ευκταία και επιθυμητή η φιλία και η συνεργασία μεταξύ των λαών, όχι όμως όταν αυτή επιδιώκεται μονομερώς πάση θυσία και η προσπάθεια οικοδόμησης της φτάνει μέχρι και τον στραγγαλισμό της συλλογικής εθνικής μνήμης.
Σε αυτό το δύσκολο και πολυμέτωπο αγώνα υπήρξαν σημαντικές προσωπικότητες, καταξιωμένοι επιστήμονες, οι οποίοι προσέφεραν τα μέγιστα.
Ένας από τους πρωτεργάτες, ο οραματιστής, κοινωνιολόγος και πολιτικός επιστήμονας, ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης (ο οποίος ήταν και ο κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση της Παμποντιακής την Πέμπτη στις 19 Μάη 2011 στην πλατεία Αγίας Σοφίας στη Θεσσαλονίκη) ανέφερε μεταξύ άλλων σε ομιλία του κατά τα αποκαλυπτήρια του μνημείου της Ποντιακής Γενοκτονίας στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ: «Στον μυθικό μας κόσμο ο Πόντος είναι παρών με τον Προμηθέα, τους Αργοναύτες, τον Ιάσωνα, τις Αμαζόνες.
Σύμφωνα με την Ελληνική αντίληψη για την γέννηση του κόσμου είναι ένα από τα συστατικά της δημιουργίας του.
Στον ιστορικό μας κόσμο είναι παρών με τις Ελληνικές πόλεις – κράτη Σινώπη –Αμισός – Τραπεζούς – Κερασούς. Τους Μιθριδάτες Βασιλείς του Πόντου. Ο Μιθριδάτης ο Στ΄ ο Ευπάτωρ έστησε άγαλμα του Πλάτωνα στην Ακαδημία που δημιούργησε στην Αθήνα ο μεγάλος φιλόσοφος.
Στους Κομνηνούς αυτοκράτορες της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντος (1204 – 1461). Στους Υψηλάντες ηγέτες της Ελληνικής και Βαλκανικής Επανάστασης ενάντια στο Οθωμανικό παρασιτικό, φεουδαρχικό καθεστώς τον 19ο αιώνα. Μια νέα Δημοκρατία για να τιμήσει τα ιδανικά και τον αγώνα τους ταυτιζόμενη με αυτά έδωσε σε μια από τις νέες πόλεις της το όνομα τους. Το Υψηλάντη στο Μίσιγκαν. Η Δημοκρατία αυτή ήταν οι ΗΠΑ.
Επί χιλιετίες ο Πόντος ήταν Οικονομικό και Εμπορικό κέντρο αλλά και κέντρο Πολιτισμού. Ο φιλόσοφος Διογένης αυτός που μας έδωσε την λέξη «κοσμοπολίτης» εξ ου και το Cosmopolitan, ο γεωγράφος και ιστορικός Στράβων, ο σωτήρας της Ελληνικής κλασσικής γραμματείας, των βιβλίων από την Οθωμανοϊσλαμική ολοκληρωτική βαρβαρότητα και μεγάλος πατέρας του Ευρωπαϊκού και Δυτικού Πολιτισμού ο Βησσαρίων, ήταν Πόντιοι.
Ο Πόντος ήταν πρότυπο αρμονικών σχέσεων ανάμεσα στο φυσικό, ανθρώπινο αρχιτεκτονικό τοπίο. Ανάμεσα στους λαούς, τους πολιτισμούς, τους ανθρώπους. Αυτή η αρμονία διαταράχθηκε βίαια από ολοκληρωτικές ιδεολογίες. Αυτό το ιστορικό Πολιτισμικό κέντρο δολοφονήθηκε και ρίχθηκε στην υπανάπτυξη. Αυτό σήμαινε η Οθωμανική Τουρκική κατάκτηση, το Σουλτανικό καθεστώς, το πλέον βάρβαρο καθεστώς που γνώρισε η Ανθρωπότητα. Το τελικό όμως χτύπημα δόθηκε από μια ιδεολογία του θανάτου που αντιπροσώπευε και αντιπροσωπεύει ο Κεμαλισμός. Ακόμη και τώρα και άλλοι λαοί της Μικράς Ασίας γνωρίζουν αυτόν τον γενοκτονικό ρατσισμό διαρκείας.
Ο Πόντος σήμερα είναι ερείπια εκκλησιών, μοναστηριών, ανακτόρων, παλατιών, κυβερνείων, κατοικιών, εκπαιδευτηρίων, χωριών, πόλεων, κάστρων που απετέλεσαν εκλεκτά δημιουργήματα του παγκόσμιου πολιτισμού. Αν δεν δολοφονούνταν θα ήταν ωραιότερα από την Τοσκάνη, την Βουργουνδία, την Ανδαλουσία. Το σουλτανικό τουρκικό Ισλάμ όμως ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό της Ανδαλουσίας, ήταν βάρβαρο και καταστροφικό.
Σε κανένα μέρος του κόσμου δεν συναντάς τόσα ερείπια μνημείων. Εδώ οι Ταλιμπάν προϋπήρξαν κατά περιόδους, δολοφονούσαν ανθρώπους και μνημεία, ήταν περισσότερο βάρβαροι και τον προηγούμενο αιώνα είχαν την υποστήριξη και της Ευρώπης και των Σοβιέτ. Μια ανήθικη συμμαχία.
Μέσα σε αυτά τα ερείπια συναντάς σήμερα τους τελευταίους φύλακες, τους απόγονους αυτού του πολιτισμού που μετά από αιώνες ολοκληρωτικών και ρατσιστικών τυφώνων επιμένουν να ομιλούν την πλησιέστερη προς την αρχαία ελληνική ομιλούμενη σήμερα γλώσσα. Είναι οι μεγάλοι αυτόχθονες πληθυσμοί των εξισλαμισμένων ακόμη και κρυπτο Χριστιανών Ποντίων που έμειναν στον Πόντο
Το αίτημα της αληθινής Δημοκρατίας είναι πολύ πιο ισχυρό και πιο ώριμο στην Μικρά Ασία. Δεκαετίες πριν είπα ότι αποτελεί την βασική προϋπόθεση για την σταθερότητα, την ειρήνη, την ανάπτυξη και την ευημερία στην ευρύτερη περιοχή. Άλλο όμως Κεμαλικό απαρτχάιντ και άλλο Δημοκρατία.
Ιστορικά η Μικρά Ασία, η Ιωνία είναι η γενέτειρα της Δημοκρατίας τόσο της Ευρώπης όσο και της Ασίας. Αυτό διδάσκει η ιστορία.
Οι λαοί της Μικράς Ασίας και της Μεσοποταμίας έχουν δικαίωμα στη δική τους Άνοιξη και τη Δημοκρατία και επόμενα την Ειρήνη.
Εικόνες, ιστορικά πρόσωπα, έργα τέχνης με αναφορές στον Πόντο γεμίζουν και κοσμούν σήμερα πολλά μουσεία της Ευρώπης. Τελευταία έμαθα ότι σε μια εκκλησία της Βορείου Ιταλίας διακρίνει κανείς το πρόσωπο της Μαρίας της Κομνηνής, πριγκίπισσας της Τραπεζούντας. Ήταν η ωραιότερη γυναίκα στον κόσμο το 1400. Γράφτηκαν το 18ο αιώνα οπερέτες γι αυτήν στην Ευρώπη.
Οι Πόντιοι όμως δεν είναι ένας λαός των μουσείων. Είμαστε το πλέον μαρτυρικό κομμάτι του Ελληνισμού και των Ευρωπαϊκών λαών. Γνωρίσαμε όλους τους ολοκληρωτισμούς Κεμαλισμό, Ναζισμό, Φασισμό, Σταλινισμό. Είμαστε σε διαρκή προσφυγιά. Είμαστε όμως ένας λαός υπαρκτός, με σάρκα και οστά, με υψηλό αίσθημα αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού. Είμαστε πολύ περισσότεροι από ότι ήμασταν μετά την γενοκτονία και τον ξεριζωμό, διασκορπισμένοι σε όλη τη γη. Ο Κεμάλ δεν έλυσε το Ποντιακό ζήτημα διά της σφαγής, απέτυχε. Ο Πόντος δεν εξαφανίστηκε από το χάρτη της γης όπως ήθελε. Οι Πόντιοι που έμειναν στον Πόντο είναι πολύ υπερήφανοι και ευτυχισμένοι να λένε ότι είναι Πόντιοι..».
Ο Πολυχρόνης Ενεπεκίδης, ομότιμος καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, σε εκδήλωση της Ελευθεροτυπίας και του περιοδικού «Ε» για την Ποντιακή Γενοκτονία είπε: «Η γενοκτονία α λα τούρκα είναι βουβή, πονηρή, ανατολίτικη, δεν έχει θεωρητικό μπαγκράουντ, αλλά μάλλον πρακτικά πλιατσικολογικό. Οι εκτοπίσεις και οι εξορίες δεν οδηγούν σε κανένα Άουσβιτς με τους διαβολικά οργανωμένους μηχανισμούς της φυσικής εξόντωσης του ανθρώπου. Ήταν ένα Άουσβιτς εν ροή, οι άνθρωποι πέθαιναν καθ' οδόν, δεν περπατούσαν για να φθάσουν κάπου. Περπατούσαν για να πεθάνουν από την κακουχία και την πείνα. Αυτό ήταν το διαβολικό σύστημα, πονηρά οργανωμένο».
«Η λήθη ποτέ δε βοηθά στην αδελφοποίηση και την προσέγγιση των λαών και των εθνών. Αντίθετα η αναγνώριση, η αμοιβαία κατανόηση και η επίλυση των προβλημάτων ανοίγουν το δρόμο της ειρήνης και της προόδου.
Ο απανταχού της γης Ελληνισμός με πρωτοπόρα τα Προσφυγικά Σωματεία της Ελλάδας και της Διασποράς, θα πρέπει να ακολουθήσει το αρμενικό παράδειγμα. Το ποντιακό ζήτημα, ως εθνικό ζήτημα θα πρέπει να το δούμε πολιτικά και όχι κομματικά και τα επόμενα χρόνια να το αναδείξουμε ως το υπ’ αριθμόν ένα πολιτικό ζήτημα της Ελλάδας. Οφείλουμε επίσης να υπερασπιστούμε το ύψιστο χρέος μας απέναντι στα 353.000 αθώα θύματα με τον τίμιο και διαρκή αγώνα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, προστατεύοντάς τον από τους επαγγελματίες λαθρεπιβάτες ποντιοσωτήρες, που καραδοκούν με ταπεινά κίνητρα την οικονομική, κοινωνική και πολιτική τους ανέλιξη και αναμένουν την κατάλληλη ευκαιρία να γίνουν όργανα ενδεχόμενων σκοτεινών μηχανισμών, επιδιώκοντας την υποβάθμιση, περιθωριοποίηση ή ακόμη και την προσβολή της ιστορικής μας μνήμης και της ίδιας της τρισχιλιόχρονης ιστορίας μας.
Ένας από αυτούς τους λαούς, που έχει υποστεί όλες τις μορφές και τις μεθόδους Γενοκτονίας και συγκεκριμένα από το ίδιο στρατοκρατικό καθεστώς που είναι υπεύθυνο για το ολοκαύτωμα του αρμενικού λαού, τον αφανισμό της κουρδικής εθνότητας και τη διχοτόμηση της Κύπρου, είναι και ο ελληνισμός του Πόντου.
Ο ποντιακός ελληνισμός δοκίμασε όλες τις κατηγορίες, όπως αυτές αναφέρονται στη σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών ως πράξεις Γενοκτονίας.
Η Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων, με απαράδεκτη ηθικά καθυστέρηση εβδομήντα χρόνων, αποφάσισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την αναγνώριση της 19ης Μαΐου ως ημέρας μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς για τα εγκλήματα που διέπραξαν την περίοδο 1916-1923» τόνισε χαρακτηριστικά στην ομιλία του τον Φεβρουάριο του 2010 στην Κοζάνη, στα πλαίσια της Πολυθεματικής Έκθεσης ΠΟΝΤΟΣ-ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ, που διοργάνωσε ο Δήμος Κοζάνης, ο Καθηγητής Νέας Ελληνικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας Κωνσταντίνος Φωτιάδης, ένας επιστήμονας ο οποίος έδωσε την ψυχή του και συνεχίζει απερίσπαστος να μάχεται για την προώθηση του ζητήματος της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, με το μνημειώδες έργο του.
Δε θα ξεχάσω ποτέ, όταν είχα την τύχη να ακούσω από κοντά, σε μια από τις πολλές χαρισματικές ομιλίες που πραγματοποίησε για τη Γενοκτονία των Ποντίων, τον Κύπριο Αγωνιστή, Επίτιμο Πρόεδρο του Κ.Σ. ΕΔΕΚ Βάσο Λυσσαρίδη:
«Αν ξεχάσω την Αμισό, τη Σάντα θα έχω ενταφιάσει την αξιοπρέπεια μου.
Δεν θέλουμε να αρμενίζουμε στη χαμένη Ποντιακή Ιθάκη και να ξεγράψουμε καινούριες πατρίδες.
Πάνω από όλα με κυνηγάει η Κούνακα με τις Πόντιες να εξευτελίζουν τον θάνατο και μια γονατισμένη σιωπηλή ανθρωπότητα.
Με τον Morgentau να δηλώνει ότι τα δεινά των Ελλήνων ήσαν εξ ίσου μεγάλα με των Αρμενίων και ξένους μάρτυρες όπως ο Sortiaux να ομολογούν ότι όσοι δολοφονούνταν ήσαν οι τυχερότεροι.
Μας κυνηγούν οι Ακριτίδηδες και οι Καπετανίδηδες που πρώτοι εξευτέλισαν τους απαγχονιστές τις αγχόνες….
Αν σιωπήσω για τους Πόντιους ας παραμείνω για πάντα βουβός γιατί δεν μου αρμόζει πια ο λόγος.
Αν διαγράψω τις εκατοντάδες χιλιάδες δολοφονημένους Πόντιους, τα εκατομμύρια της Ιωνίας δεν έχω δικαίωμα ύπαρξης γιατί ζωή χωρίς αξιοπρέπεια δεν έχει νόημα.
Αγαπώ όλους τους λαούς. Σέβομαι την εθνικότητα όλων. Όμως απαιτώ σεβασμό και στη δική μου.
Αν δεν γονατίσεις, ούτε νεκρό δεν μπορούν να σε γονατίσουν.
Κι εμείς δεν θα γονατίσουμε.
Στρατιές νεκρών και ζωντανών στον αγώνα.
Ένα το τέρμα, η δικαίωση».
Υ.Γ. Τα παραπάνω αποσπάσματα είναι χαρισμένα εξαιρετικά:
- στους ιστορικούς που μιλούν «για συνωστισμό στο λιμάνι της Σμύρνης»
- στους Δημάρχους που σκέφτονται να μετονομάσουν κεντρική οδό της Θεσσαλονίκης σε οδό Κεμάλ Ατατούρκ
- στους εμπνευστές και ηθικούς αυτουργούς του Υπουργείου Παιδείας που τόλμησαν πέρυσι ανήμερα της επετείου Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, να βάλουν ως θέμα στις Πανελλαδικές Εξετάσεις «Το Σπίτι του Κεμάλ»
- σε όλους τους «ψευτοκουλτουριάρηδες» -τάχα και δήθεν όπως λέει και ο συνάδελφος μου Τοτόρος- τους "open mind” πολιτικούς, δημοσιογράφους, κ.α. που τολμούν να προσβάλλουν με τις πράξεις και τη στάση τους τη μνήμη των 353.000 αδικοχαμένων Ελλήνων του Πόντου…
Πηγή: News In News