Η ημέρα Μνήμης και Τιμής για τα θύματα της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού είναι δίσημη. Αφενός είναι για όλους μας μια ημέρα όπου θυμόμαστε με πόνο τα θύματα της Γενοκτονίας και αφετέρου είναι μια ευκαιρία ιστορικής ενδοσκόπησης. Οφείλουμε στους αδικοχαμένους Έλληνες του Πόντου, την προσευχή μας την αιώνια μνήμη που συνοδεύει την θυσία τους, αλλά κυρίως οφείλουμε στις επερχόμενες γενιές την διατήρηση της ιστορικής μνήμης. Γιατί όλη η ιστορία είναι πάντα επίκαιρη και σύγχρονη. Δεν είναι νεκρή, δεν αποτελεί ποτέ παρελθόν. Διαμορφώνει τα ενδιαφέροντα και τα προβλήματα της κάθε εποχής και προσδιορίζει το μέλλον.Η Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού από τους Νεότουρκους είναι ένα απαράγραπτο συνεχές έγκλημα, που αφορά όλη την ανθρωπότητα. Κάποιοι, ίσως πιστεύουν ότι είναι μια ξεχασμένη ιστορία. Όμως γελιούνται.
Οι 353.000 πρόγονοι μας που δολοφονήθηκαν στον Πόντο, συνεχίζουν να ζητούν δικαίωση από τους δολοφόνους τους, εφόσον η Τουρκία συνεχίζει να αρνείται τη Γενοκτονία, αφού η Ελλάδα δεν τη διεκδικεί.
Ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, πολύ σύντομα, θα είναι σε θέση να καταθέσει πρόταση Νόμου για την Ουσιαστική Αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων από το Ελληνικό Κράτος και την προώθηση της αναγνώρισής της από την Βουλή των Ελλήνων.
Για εμάς ο Πόντος δεν θα πάψει ποτέ να είναι το κομμάτι αυτό του ελληνισμού που αρνείται το διαχωρισμό του. Που αρνείται τη σύνθλιψη κάτω από μια κεντρική ιδεολογία επείσακτης νεοτερικότητας χάριν της φιλίας. Απαιτεί την ουσιαστική αναγνώριση της Γενοκτονίας. Ο Πόντος δεν θα πάψει ποτέ να απαιτεί τη συγγνώμη της γείτονος, γιατί «όποιος δεν ζητά συγγνώμη συνεχίζει να μισεί».