Κατάγεται από το Ρίζε (Ριζούντα) του Πόντου ο Τούρκος Μπαχιντίρ Καράοσμαν. Σπούδασε ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης. «Καλώς σας βρίσκω, αδέλφια από τον Πόντο. Νιώθω πολύ όμορφα σήμερα που είμαι εδώ μαζί σας. Όλοι μας παιδιά της Μαύρης Θάλασσας. Η ελληνική γλώσσα πραγματικά είναι πολιτισμός από μόνη της. Είμαι Τούρκος και όχι ποντιόφωνος. Διδάσκω ποντιακούς χορούς. Την ξέρουμε όλοι τη λαλιά της λύρας, του κεμεντζέ. Τα όνειρα και οι ελπίδες συναντιούνται εκεί που ξεκινάει το δοξάρι της. Θα σας πω ένα ποντιακό τραγούδι: "Ρασόπουλον θα ίνουμε, σα ράσια θα γυρίζω, σα κλάδοπα θα κάθουμε και θα χελιδονίζω. Υείαν και ευλοΐαν, αδέλφια».
Συγκλονιστική η παρέμβαση του νεαρού Μπαχιντίρ στη 17η Συνδιάσκεψη της Ποντιακής Νεολαίας της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ελλήνων Ποντίων Ευρώπης, ΟΣΕΠΕ, στο Nauheim. Ελπιδοφόρα ούτως ή άλλως η παρουσία του, σκόρπισε χαμόγελα για μελλοντικές ουσιαστικές φιλίες μέσα από την κοινωνία της γλώσσας, της μουσικής και του χορού. Τριάντα χρόνια οι Πόντιοι της Ευρώπης γεφυρώνουν το χάσμα ατενίζοντας το αύριο. Οι Πόντιοι δεν συντηρούν την αδιέξοδη προγονολατρία, οι νέοι αγωνίζονται με οράματα κάνοντας τους πρωτεργάτες και υποστηρικτές του αγώνα τους, τον Γιώργο Τσορακλίδη, τον επίτιμο πρόεδρο Χρήστο Γαλανίδη, τον Γιώργο Αμαραντίδη, τον Τάκη Εμμανουηλίδη, τον Λάκη Βασιλειάδη, τον τωρινό πρόεδρο Γιάννη Μπουρσανίδη, να δακρύζουν από χαρά.
Εξαιρετική η διάλεξη του ανθρωπολόγου Νίκου Μιχαηλίδη, που μας ταξίδεψε νοερά στην Τραπεζούντα, εξηγώντας τι σημαίνει σήμερα μια επίσκεψη στον Πόντο. «Είναι μια εσωτερική απελευθέρωση, μια λύτρωση, είναι το τέλος μιας αόριστης νοσταλγίας για μια πατρίδα που δεν γνωρίζουμε και η αρχή μιας καινούργιας ρεαλιστικής σχέσης με το χώρο και τα μνημεία μας. Πιάνουμε το νήμα από την αρχή. Επιστρέφουμε στο μέλλον, στο σχεδιασμό του». Αφήνοντας οριστικά στο παρελθόν φοβίες και ανασφάλειες. *
Ταξιδεύοντας με την Αργώ
Είκοσι χρόνια ζωής με πλούσια πολιτιστική προσφορά έκλεισε φέτος ο Σύλλογος Αγροναύτες Waiblingen. Η συμπλήρωση της πρώτης εικοσαετίας συνοδεύτηκε από εκδηλώσεις και την έκδοση ενός καλαίσθητου εντύπου ιστορίας και λαογραφίας για πόλεις του Πόντου, έθιμα και παραδόσεις. Ο πρόεδρος του Συλλόγου, Θεόδωρος Κωνσταντινίδης, μας λέει για τις δραστηριότητες των μελών του: «Από το 1991 στο Σύλλογο λειτουργούν συστηματικά χορευτικά τμήματα κάθε ηλικίας τα οποία παρουσιάζουν αξιόλογη δραστηριότητα σε όλη τη διάρκεια του έτους, οργανώνοντας ή συμμετέχοντας σε εκδηλώσεις σε όλη την περιοχή του Waiblingen και σε όλη τη Γερμανία, αλλά και στο εξωτερικό. Παράλληλα, πραγματοποιούνται μια σειρά σημαντικές εκδηλώσεις στην προσπάθεια προβολής του ποντιακού πολιτισμού, έχοντας και πλούσια κοινωνική δράση».
*Αφιέρωμα στην «ανταλλάξιμη περιουσία» και τους κινδύνους να εκποιηθεί εν όψει του Μνημονίου έχει η μηνιαία εφημερίδα των Ποντίων «Εύξεινος Πόντος», Εγνατίας 91, Τ.Κ. 54635, τηλ.: 2310-243397, που για δεκατέσσερα χρόνια ασχολείται με θέματα του ποντιακού, προσφυγικού και ομογενειακού ελληνισμού με βάση τη Θεσσαλονίκη. Για την ανταλλάξιμη περιουσία των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής, από την οποία τελικώς αποδόθηκε στους δικαιούχους μόλις το 10% (μεγάλο μέρος της οικειοποιήθηκαν καταπατητές και φίλοι της εκάστοτε εξουσίας) γράφουν επίσης άρθρα ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης και ο Κώστας Χάρης, μέλος της επιτροπής ανταλλάξιμης περιουσίας της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος. Χρέος των προσφυγικών και ποντιακών οργανώσεων είναι να μην αφήσουν να «φαγωθεί» η εναπομείνασα ανταλλάξιμη περιουσία -η οποία δεν είναι δημόσια περιουσία- και να διατεθεί για τη δημιουργία μουσείων και δράσεων του ελληνισμού της Ανατολής.
Η ζωή στον Πόντο
Όταν η Τέχνη συναντά την Ιστορία. «Η ζωή στον Πόντο». Το νεόκοπο λεύκωμα που εξέδωσε η Ομοσπονδία Συλλόγων Ελλήνων Ποντίων στην Ευρώπη, με κείμενα και εικαστικές δημιουργίες, αποτυπώματα του νου και της γνώσης για την ιστορία των πατρίδων τους. Όπως τονίζουν τα μέλη της Ποντιακής Νεολαίας στην Ευρώπη, «τα πινέλα, τα χρώματα και η ψυχή των παιδιών που αποτυπώθηκαν στον "καμβά" μάς αιφνιδίασαν τόσο ευχάριστα που η ανάγκη έκδοσης του βιβλίου αυτού ήταν επιτακτική. Οι νέοι κατάφεραν να μας συγκινήσουν με την εύστοχη μεταφορά των συναισθημάτων, μα περισσότερο με την αντίληψη που έχουν σε οτιδήποτε αφορά την πατρίδα. Και αυτό πάντα κάνει εντύπωση, αφού κανείς μας δεν έζησε το κομμάτι εκείνο. Οι μόνες εικόνες και τα μόνα συναισθήματα που έχουν καλλιεργηθεί σε εμάς έχουν μεταφερθεί από διηγήσεις, από τραγούδια, από χορούς, συνοδευόμενα από αγάπη, πόνο, νοσταλγία...».
Αντιθέσεις
- Χρήστος Γαλανίδης, επίτιμος πρόεδρος ΟΣΕΠΕ
«Ελπιδοφόρα η ανταπόκριση των ποντιόπουλων στα προσκλητήρια των καιρών»
- Νίκος Μιχαηλίδης, υποψήφιος διδάκτωρ Ανθρωπολογίας
«Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε με φωτογραφίες».
Πηγή: Ελευθεροτυπία