του Δρ. Βασιλείου Θ. Μεϊχανετσίδη
Σύδνεϋ, Αυστραλία, 15 Μαΐου 2011
Ως ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας ανεγνώρισε τη Γενοκτονία των Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων από το 1915 έως το 1923 η Συνέλευση των Γυναικών του Εργατικού Κόμματος Αυστραλίας (Τhe National Women's Labor Conference) σε Ψήφισμα-Ορόσημο που υιοθέτησε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στο Brisbane του Queensland, σύμφωνα με δημοσιεύματα διεθνών μέσων ενημέρωσης.
Στα πλαίσια του Συνεδρίου με θέμα « Labor Women: Lead, Challenge, Inspire » επίσημοι αντιπρόσωποι όλων των τοπικών οργανώσεων του Αυστραλιανού Εργατικού Κόμματος (Australian Labour Party) αναγνώρισαν τις Γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων ως αναπόσπαστο μέρος της Αυστραλιανής ιστορίας, το οποίο οι Γυναίκες της Αυστραλίας δημιούργησαν, ηγήθηκαν και ενέπνευσαν άλλους να ακολουθήσουν.
Σύμφωνα με τις δηλώσεις της αντιπροσώπου και Προέδρου της Επιστροφή στην Ανατολία κ. Σοφίας Κοτανίδου: «η αναγνώριση και η εκπαίδευση αποτελούν τα καλύτερα μέσα για την καλλιέργεια της κατανόησης του παρελθόντος και του μέλλοντος. Η κατανόηση εμποδίζει την ανάπτυξη μίσους, το οποίο οδηγεί στη Γενοκτονία».
«Μονάχα διαμέσου της μελέτης των εγκλημάτων του παρελθόντος, μπορούμε να αποφύγουμε την επανάληψή τους, γι’αυτό άλλωστε και το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα, η περίπτωση των Αυστραλιανών Ιθαγενών και άλλες γενοκτονίες αποτελούν τμήμα του Αυστραλιανού συστήματος δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης».
Οι Αυστραλοί διαδραμάτισαν ηγετικό ρόλο στις προσπάθειες συλλογής πόρων και ανθρωπιστικής βοήθειας για τους επιζώντες της γενοκτονίας. Οι προσπάθειες τους απετέλεσαν την πρώτη διεθνή εκστρατεία ανθρωπιστικής αρωγής και οι Αυστραλοί βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή. Για παράδειγμα, οι Αυστραλοί ενίσχυσαν οικονομικά το Ορφανοτροφείο Αρμενίων Αρρένων - θυμάτων της Αρμενικής Γενοκτονίας - στη Βηρρυτό του Λιβάνου για περισσότερο από δέκα χρόνια. Σύμφωνα με την τότε Γραμματέα του Αρμενικού Ταμείου Αρωγής Dora Cohen « πολλοί Αυστραλοί, επισκεπτόμενοι το Ορφανοτροφείο της Αντηλιάδας, αισθάνονται υπερηφάνεια, βλέποντας τη σημαία της Αυστραλίας στο κτήριο».
Η Ιδρυτής της Σοροπτιμιστικής Λέσχης Αυστραλίας Edith Glanville δραστηριοποιήθηκε ιδιαίτερα καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του '20 και του '30, επισκεπτόμενη μεταξύ άλλων την Ελλάδα και τη Συρία, προωθώντας ενημέρωση και δράση για τη δεινή κατάσταση των απόρων γυναικών και παιδιών.
Η Eleonor Vokes Mackinnon, ιδρυτής του Αυστραλιανού Ερυθρού Σταυρού, παρουσίασε σε ειδική ομιλία ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης της Κοινωνίας των Εθνών (ΚτΕ) την Αυστραλιανή ανθρωπιστική δράση τη δεκαετία του 1920. Παράλληλα, η Jessie Webb και η Hilda King εργάσθηκαν σε προσφυγικούς καταυλισμούς στην Ελλάδα και στη Συρία, βοηθώντας επιζώντες της Ασσυριακής Γενοκτονίας να συνεχίσουν ομαλά τη ζωή τους.
Ίσως η σημαντικότερη όλων υπήρξε η Joice NanKivell Loch. Γεννημένη στο Ingham του Queensland και μεγαλωμένη στη Μελβούρνη, η Loch έζησε σε κοινότητα επιζώντων της Ελληνικής Γενοκτονίας από το 1922 μέχρι και το θάνατό της το 1981. Στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου εργάσθηκε με πρόσφυγες στην Πολωνία. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου συνέβαλε στη διαφυγή Εβραίων από τη γερμανοκρατούμενη Ευρώπη στην τότε βρεταννική Παλαιστίνη. Το υπόλοιπο της ζωής της το αφιέρωσε στην Ουρανούπολη κοντά στο Άγιον Όρος.
Στο σχετικό Ψήφισμά της η Συνέλευση Γυναικών του Εργατικού Κόμματος Αυστραλίας, αναγνωρίζοντας ότι οι Γενοκτονίες των Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων από το 1915 έως το 1923 συνιστούν ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας:
α) τιμά μαζί με την Αυστραλο-Αρμενική, την Αυστραλο-Ελληνική και την Αυστραλο-Ασσυριακή κοινότητα τη μνήμη των αθώων ανδρών, γυναικών και παιδιών που έπεσαν θύματα της πρώτης σύγχρονης γενοκτονίας.
β) καταδικάζει τις Γενοκτονίες των Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων καθώς και όλες τις άλλες πράξεις γενοκτονίας ως ύψιστες πράξεις μισαλλοδοξίας.
γ) αναγνωρίζει τη σημασία της μνήμης και του παραδειγματισμού από τέτοια μελανά κεφάλαια της ανθρώπινης ιστορίας ώστε να διασφαλισθεί ότι δε θα επιτραπεί να επαναληφθούν παρόμοια εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
δ) καταδικάζει και αποτρέπει κάθε προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί η παρέλευση του χρόνου στην άρνηση ή στη διαστροφή της ιστορικής αλήθειας των Γενοκτονιών των Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων, καθώς και άλλων πράξεων γενοκτονίας.
ε) ανακαλεί στη μνήμη της τις μαρτυρίες των αιχμαλώτων πολέμου και άλλων στρατιωτών των Αυστραλιανών και Νεο-Ζηλανδικών Στρατιωτικών Σωμάτων, οι οποίοι υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες των Γενοκτονιών των Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων.
στ) ανακαλεί στη μνήμη της τις μαρτυρίες των στρατιωτών των Α.Ν-Ζ.Ε.Σ., οι οποίοι διέσωσαν Αρμενίους, Έλληνες και Ασσυρίους επιζώντες.
ζ) αναγνωρίζει τη σημαντική ανθρωπιστική συνεισφορά του Λαού της Αυστραλίας προς τα θύματα και τους επιζώντες της Αρμενικής, Ελληνικής και Ασσυριακής Γενοκτονίας.
Ιστορική αναδρομή
Ως γνωστόν, κατά την τελευταία ιστορική περίοδο της οθωμανικής τουρκικής αυτοκρατορίας (1913-1923), η σουλτανική κυβέρνηση - κατόπιν γερμανικής κυβερνητικής προτροπής και τεχνοκρατικής αρωγής υψηλόβαθμων Γερμανών στρατιωτικών - εφήρμοσε συγκεκριμμένο Σχέδιο Γενοκτονίας κατά του συνόλου των Χριστιανικών πληθυσμών, δηλαδή των Αρμενίων, των Ασσυρίων/Αραμέων και των Ελλήνων/Ρωμιών. Το Σχέδιο αυτό συνέχισε και ολοκλήρωσε η μετά-οθωμανική Εθνικιστική Κυβέρνηση του Μουσταφά Κεμάλ Πασά (“Ατατούρκ”) με αποτέλεσμα το συνολικό εξανδραποδισμό και το Ολοκαύτωμα των προαναφερθέντων γηγενών Χριστιανικών ιστορικών λαών της Εγγύς Ανατολίας.
Τα γεγονότα κατά των Αρμενίων και των Ασσυρίων/Αραμέων της λεγομένης μείζονος Αρμενίας, αλλά και κατά των Ελλήνων του Πόντου και της Ιωνίας αποτελούν σημαντικούς σταθμούς στη διαδικασία αυτή εξολόθρευσης και εξανδραποδισμού, ενώ η απαρχή τους εντοπίζεται στις γενοκτονικές διώξεις κατά των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης και της Ιωνίας το 1913-1914 με πρώτο αποκορύφωμα τα γενοκτονικά γενονότα κατά των Αρμενίων και των Ασσυρίων/Αραμέων το 1915.
Υπολογίζεται πως ως αποτέλεσμα του τουρκικού αυτού σχεδίου άνω του 1.5 εκατομμυρίου Αρμενίων, 1 εκατομμυρίου Ελλήνων και 750.000 Ασσυρίων/Αραμέων, ανδρών και γυναικοπαίδων, απώλεσαν τη ζωή τους και περίπου ίσος αριθμός από επιζήσαντες εξαναγκάσθηκε σε βίαια εξορία από τις από χιλιετιών ιστορικές του κοιτίδες και εγκατάσταση στην Ελλάδα και αλλού στη Δυτική Ευρώπη, στην Αμερική και στην Αυστραλία.
Το Ολοκαύτωμα αυτό των Χριστιανικών Λαών της Τουρκίας αποτελεί την πρώτη χρονικά - αυτού του μεγέθους - Γενοκτονία του 20ου αιώνα, και θεωρείται πρόδρομος και εμπνευστής του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.