Την μουσικο – θεατρική παράσταση με τίτλο: «Χρόνοι και καιροί» παρουσίασε το βράδυ της Τετάρτης (4 Μαΐου 2011) στην Αίθουσα Τέχνης Κοζάνης, ο Χορευτικός Όμιλος Ποντίων «Αντάμωμαν». Πρόκειται για την καθιερωμένη ετήσια παράσταση που διοργανώνει κάθε χρόνο ο Σύλλογος με την ονομασία: «Ποντίων Απάνθισμα» και στην οποία συμμετέχουν μέλη του συλλόγου, μουσικοί και ερασιτέχνες ηθοποιοί.Ο Γιάννης Τσιμπλίδης, πρόεδρος του Χορευτικού Ομίλου Ποντίων το «Αντάμωμαν», μίλησε για την προσπάθειες του συλλόγου να κρατήσει άσβεστη την παράδοση και των πολιτισμό των Ποντίων στις νεότερες γενιές: «Φέτος για έβδομη συνεχή χρονιά οργανώσαμε και παρουσιάζουμε το Ποντίων Απάνθισμα. Κάθε χρόνο κάνουμε κάτι διαφορετικό και φέτος θελήσαμε να προσθέσουμε και το θεατρικό κομμάτι. Είναι μια εκδήλωση που γίνεται κάθε χρόνο και αφενός μεν στόχο έχει τη διαφύλαξη της παράδοσης, να θυμηθούν δηλαδή οι παλαιότεροι και να μάθουν οι νεότεροι, αφετέρου δε, να σφυρηλατήσει τους ανθρώπους, τα μέλη ώστε να αντισταθούν στις επιθέσεις που δέχεται η χώρα μας σαν Ελλάδα, σαν χώρα, σαν πολιτισμός, σαν ιστορία, από ξένα κέντρα λήψης απόφασης».
Στην προσπάθειά του αυτή ο Σύλλογος και συγκεκριμένα σε αυτή την παράσταση, χρησιμοποίησε τον λόγο, το τραγούδι, την μουσική και τον χορό. Η φετινή παράσταση, ωστόσο, «Χρόνοι και καιροί» είχε περισσότερο λόγο. Τα κείμενα είναι του δάσκαλου Κώστα Ζουρουφίδη και οι ιστορίες που αφηγούνται στην παράσταση είναι πραγματικές ιστορίες. «Δεν είναι τίποτα πρόσθετο, είναι όλα βιώματα του συγγραφέα από παλαιότερη επίσκεψή του στον Πόντο και μεταφέρθηκαν στο χαρτί» τονίζει χαρακτηριστικά ο κ. Τσιμπλίδης.
Ο ίδιος ο συγγραφέας Κώστας Ζουρουφίδης αναφέρθηκε στο έργο που έχει συγγράψει, αλλά και στη δράση του συλλόγου, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά πως: «Σε αυτό το έργο ο Χορευτικός Όμιλος «Αντάμωμαν» προπορεύεται με τους χορευτές του. Οι ηθοποιοί ποιούν ενός άλλου πολιτιστικού καιρού το ήθος. Κι εγώ προσπάθησα να ντύσω με λέξεις συγκαιρινά μας γεγονότα. Και, ως γνωστόν, σημασία έχουν τα γεγονότα. Ορθώς ονόμασαν τις λέξεις «έπεα πτερόεντα». Τα γεγονότα μένουν εις τον αιώνα. Είτε πρόκειται για τα έργα του πολιτισμού είτε για τις πράξεις της βίας».
Η παράσταση εξελίσσεται στον Πόντο. Παρακολουθούμε μια ομάδα Ελλήνων που πηγαίνει εκεί για τουρισμό, για να προσκυνήσει την Παναγία Σουμελά και για κάποιο λόγο η ομάδα των τουριστών καλούνται να μείνουν σε μια οικογένεια στον Πόντο. Αποδεικνύεται στη συνέχεια ότι η οικογένεια αυτή είναι ελληνική που έμεινε στην περιοχή, άλλαξε τα ονόματά του για ευνόητους λόγους. Η φιλοξενία αυτή εξελίσσεται σε ένα «μπουχαμπέτι» ποντιακό, με χορό, τραγούδια και «μασκαρίες»… Έτσι εξελίχθηκε και η παράσταση, στο πρώτο μέρος αναπτύχθηκε το κύριο μέρος της ιστορίας, ενώ στο δεύτερο μέρος έγινε ένα όμορφο, παραδοσιακό, γλέντι. Εκεί τραγούδησαν, συνοδεία ποντιακής λύρας και ο κόσμος τους χάρισε θερμό του χειροκρότημα για την προσπάθειά τους. Να σημειωθεί πως την παράσταση παρακολούθησαν μικροί και μεγάλοι και η Αίθουσα Τέχνης ήταν κατάμεστη από κόσμο που έμεινε μέχρι το τέλος.
Πηγή: Πρωϊνός Λόγος