Μια άλλη συνιστώσα, ισχυρή και επίμονη, κόντρα στην άγονη γραμμή της μιζέριας, της καταστροφής, του αδιεξόδου, της δυσανεξίας, της βίας, της μισαλλοδοξίας, της μνημονιακής υποδούλωσης.
«Με ανθρώπ'ς άμον μάλαμα και δυνατόν νεολαία αδά σα ξένα έχτισεν του Πόντου την φωλέαν» Κώστας ΠανίδηςΤην παράλληλη αυτή Ελλάδα,την οποία αδιαλείπτως δώδεκα χρόνια βιώνω, συνιστούν άνθρωποι που σε πείσμα των καιρών πράττουν το δύσκολο, πορεύονται με ευθύνη και πείσμα. Η παρουσία τους, εκθαμβωτική. «Διαθέτουν ήθος, που ωστόσο είναι δύσκολο να αποτυπωθεί σε κανόνες· δεν ανεμίζουν κομματικούς φανατισμούς, έχουν όμως μια συνεχή εγρήγορση», όπως θα 'λεγε ο πανεπιστημιακός Γιώργος Γραμματικάκης.
Την Ομοσπονδία Συλλόγων Ελλήνων Ποντίων Ευρώπης την πρωτογνώρισα στη Φρανκφούρτη, το 1999, τότε που ο Αντώνης Σαμαράκης ενθουσιασμένος από την υποδοχή και την παρουσία χιλιάδων Ποντιόπουλων, δίπλα στον Λευτέρη Παπαδόπουλο, με φλογερά λόγια δήλωνε πως θα ανεβεί στη σκηνή, θα παίξει κεμετζέ και θα προχωρήσει σε τουλούμ. Προχθές στο 30ό Φεστιβάλ της ΟΣΕΠΕ στη Στουτγκάρδη τα νιάτα των Ποντίων έστειλαν μηνύματα αισιοδοξίας και συναδέλφωσης, μέσα από τους κυκλικούς χορούς και τα τραγούδια που παρουσίασαν στην κατάμεστη αίθουσα όπου το κοινό χειροκροτούσε όρθιο και εκστασιασμένο. Υπέροχα νιάτα, σταθερά πατήματα, ζωντανά βλέμματα.
Παιδιά κάθε ηλικίας με παραδοσιακές στολές δονούσαν τις καρδιές μας με τον ήχο και τα βήματά τους. Κλάμα και χαρά μαζί για μια άλλη Ελλάδα που μας κρατά ζωντανούς και μας αναβαπτίζει. Δεν ξεχνιούνται τα βροντερά λόγια του αείμνηστου Χρήστου Παπαδόπουλου: «Τα Ποντιόπουλα, οι "αούτηδες", ξυπόλυτα και νηστικά μπήκαν στα σχολεία, αρίστευσαν και πρόβαλαν οι πρώτοι Πόντιοι επιστήμονες. Εμείς, οι φτωχοί μετανάστες, νοικοκυραίοι πια, καλλιεργούμε τα ήθη και έθιμα, τους μύθους και τους θρύλους, τις ιδέες και τα σύμβολά μας, τη μουσική μας, που η γλυκιά της μελωδία μάς ματώνει και συνάμα μάς ανασταίνει και μας πηγαίνει στο δρόμο του γένους». Τα λάβαρα της ελπίδας ψηλά.
Από το 1981 κρατάει και πρέπει να κρατήσει πάρα πολλά χρόνια ακόμη αυτή η ιστορία. Ξεκίνησε από την κραυγή αγωνίας «πρέπει να ανταμώσουμε, για να μην αφομοιωθούμε, εδώ στην ξενιτιά», του Γιώργου Τσορακλίδη και των αείμνηστων Γιάννη και Χρήστου Παπαδόπουλου.
Ομοσπονδία Συλλόγων Ελλήνων Ποντίων στην Ευρώπη, έδρα Φρανκφούρτη.
Βασικός σκοπός της Ο.Σ.Ε.Π.Ε. ήταν η δικτύωση των Ελλήνων Ποντίων στην Ευρώπη και των σωματείων τους. «Η ομοσπονδία μας αριθμεί πάνω από 40 σωματεία» μας λέει ο Γιώργος Τσορακλίδης, ο πρώτος πρόεδρος, από το Μόναχο, σεμνός και αθόρυβος, ζωντανή ιστορία των Ποντίων της Διασποράς. «Σκοπός μας να διατηρήσουμε άσβεστη την ιστορική μνήμη και την ποντιακή παράδοση στις νεότερες γενιές των Ποντίων, αλλά και στις τοπικές κοινωνίες, έτσι ώστε να γίνει συνειδητή η οικουμενική διάσταση του Ποντιακού Ελληνισμού».
Η ελπίδα του Γαλανίδη
«Να σαν εκείνεν που γεννά, σα τριάντα χρόνια μίαν κι εφτάει υιόν τραντέλλενα και νύφεν γαλοφόραν». Που σημαίνει: «Χαρά σ' εκείνην που γεννά στα τριάντα χρόνια μία, και γεννά γιο τριάντα φορές Έλληνα, παλικάρι της Ρωμιοσύνης και νύφη γαλοφόρα».
Λόγια της ποντιακής μούσας για τα τριάντα χρόνια της Ομοσπονδίας, έναν συμβολικό αριθμό κατά τον Χρήστο Γαλανίδη (φωτογρ.), επίτιμο πρόεδρο της ΟΣΕΠΕ. Είναι ο σοφός Νέστορας που πήρε τη σκυτάλη από τον αείμνηστο Γιάννη Ταϊγανίδη και με την πείρα, τη σύνεση, τη συνέπεια και την υποδειγματική ψυχραιμία του καθοδηγεί διακριτικά τα Ποντιόπουλα της Ευρώπης. Ο λόγος του, αγώνας για μια Ελλάδα με αλληλεγγύη, κοινωνική δικαιοσύνη και ελπίδα. Μαζί με τον Τάκη Εμμανουηλίδη «αιμοδοτούν» οικονομικά τα φεστιβάλ και τα συνέδρια των Ποντίων, καμαρώνουν με ανυπόκριτη χαρά το θαύμα του Ελληνισμού στη Γερμανία, το Βέλγιο, τη Σουηδία, την Ελβετία. Γνωρίζουν το χθες, δημιουργούν το σήμερα, χτίζουν το αύριο.
Η φωνή του Παρχαρίδη
Οικουμενικής αποδοχής, με τεράστια πολυετή εμπειρία και επιστημονική κατάρτιση, ο Γιώργος Παρχαρίδης, πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας, αποτελεί για την ποντιακή κοινότητα μια εμβληματική φυσιογνωμία.
Ομότιμος καθηγητής Καρδιολογίας στο ΑΠΘ, πρόεδρος της Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας, «βηματοδοτεί» τους ρυθμούς και τους παλμούς της ποντιακής νεολαίας, στηρίζοντας και ενθαρρύνοντας το πνεύμα πρωτοβουλίας και δημιουργικότητας και τη συμμετοχή της στις οργανωμένες δραστηριότητες των Ποντίων. Στις καθιερωμένες πολύωρες παραδοσιακές συνεστιάσεις ο πρόεδρος της Π.Ο.Ε. δεν νουθετεί μόνο με το λόγο του, «καθοδηγεί» με το κέφι, τη ζωντάνια και το τραγούδι του -ειδικότης του η κλασική «Πίτα»- δηλώνοντας πως μπορεί να μην έχει φωνή, αλλά έχει πλούσιο ρεπερτόριο. Δίδυμο στα παρακάθια με το μοναδικό τραγουδιστή και εμψυχωτή Αχιλλέα Βασιλειάδη, συναγωνίζονται στα ποντιακά δίστιχα, τα οποία για τους μυημένους βαστούν ώρες πολλές μέχρι πρωίας.
Πηγή: Ελευθεροτυπία