του Γιώργου Κιούση
«Από τα τρία κυριότερα ελληνικά κράτη «της εξορίας» που δημιουργήθηκαν μετά την πρώτη άλωση του Βυζαντίου από τους Λατίνους το 1204 (Νίκαια, Ηπειρος, Τραπεζούντα), τα οποία επιδίωκαν -το καθένα για δικό του λογαριασμό- την ανασύσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στη νόμιμη, αρχική της, έδρα (Κωνσταντινούπολη), εκείνο που υπήρξε το μακροβιότερο (και συνάμα το πιο απομακρυσμένο από το αρχικό βυζαντινό κέντρο) ήταν το κράτος των Μεγάλων Κομνηνών της Τραπεζούντας, στις περιοχές του Πόντου, στο βορειοανατολικό άκρο της μικρασιατικής χερσονήσου».
Τα δυτικά τείχη, γέφυρα Ταμπά - Χανέ Τα δυτικά τείχη, γέφυρα Ταμπά - Χανέ Σε αυτή την τελευταία έπαλξη και προπύργιο του μεσαιωνικού Ελληνισμού, όπως τονίζει ο πανεπιστημιακός Αλέξιος Γ.Κ. Σαββίδης, είναι αφιερωμένο το πολυτελές επετειακό λεύκωμα «1461-2011, πεντακόσια πενήντα χρόνια από την Αλωση της Τραπεζούντας», το οποίο εξέδωσε στη μνήμη του Στέφανου Γαλανίδη η Επιτροπή Ποντιακών Μελετών, τηλ. 210-9325521.
Στις περίπου 200 σελίδες του -περιέχει και dvd σχετικό με το έργο της ΕΠΜ, με εκτενή αναδρομή στους είκοσι ένα Μεγαλοκομνηνούς, εύδοξη τιτλοφορία που ανέπεμπε στο εύδοξο παρελθόν, και στα κύρια χαρακτηριστικά της πνευματικής ακμής της αυτοκρατορίας- τα γεγονότα ιστορούν η Γιασμίνα Μωυσείδου, ο Στυλιανός Λαμπάκης, η Παρύσατις Παπαδοπούλου-Συμεωνίδου, ο Αριστείδης Δουλαβέρας, ο Πάνος Ηλιάδης.
Ο πρόεδρος της ΕΠΜ Χρήστος Γαλανίδης, στο εισαγωγικό του σημείωμα, τονίζει πως η Επιτροπή, «εντολοδόχος αυτής της ιερής μνήμης, θεώρησε καθήκον της, αυτή την ιερή στιγμή, να εκδώσει το λεύκωμα, αναδεικνύοντας τον ακατάλυτο νόμο της ελληνικής διάρκειας και συνέχειας. Ο Πόντος σαν τμήμα (θέμα) του Βυζαντίου έζησε ουσιαστικά ελεύθερος και ανεξάρτητος, με προνόμια αυτοδιοίκησης και ανεξαρτησίας, λόγω του ακριτικού χαρακτήρα της περιοχής, γεγονός που συνέβαλε και αυτό στη δημιουργία της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας».
Πηγή: Ελευθεροτυπία