ΑΠΟΤΙΣΗ ΥΣΤΑΤΟΥ ΦΟΡΟΥ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΤΡΙΚΑΛΙΝΟ ΗΡΩΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΓΙΑΝΝΗ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ.
Μεσημέρι της 8ης Αυγούστου του 44 είδαν το μικρό προσφυγάκι Γιάννη Χατζηγιάννη να κλέβει μια κουβέτα από τους στρατώνες. Ήθελε να την πάει στον αδελφό που ήταν αντάρτης και τις νύχτες κρύωνε στα βουνά. Έλληνες το δαν, Έλληνες το έπιασαν, Έλληνες το ανέκριναν κι Έλληνες το σκότωσαν άνανδρα χτυπώντας το με τον υποκόπανο όπλου στο πρόσωπο. Το άψυχο κορμάκι του το άφησαν πεταμένο σαν το σκουπίδι στην πλατεία προς παραδειγματισμό.
Στη μάνα του το πήγαν πάνω σε ένα καρότσι πονόψυχοι περαστικοί και η άμοιρη μάνα έθαψε το παλληκαράκι της μέσα σε μια σκάφη.
Παραμονή της 28ης του Οκτώβρη του 2011 και 66 χρόνια μετά τον βίαιο κι άδικο θάνατο του 11χρονου αντιστασιακού προσφυγόπουλου Γιάννη Χατζηγιάννη στα Τρίκαλα, η Μνήμη δικαιώθηκε. Με πρωτοβουλία του δημοσιογράφου και συγγραφέα Θύμιου Λώλη και της Ευξείνου Λέσχης Ποντίων και Μικρασιατών Ν. Τρικάλων, έγιναν τα αποκαλυπτήρια της αναθηματικής στήλης του μικρού ήρωα στην ίδια πλατεία που έπαιζε μικρός, δίπλα από το μνημείο της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας, σημάδι, μακάρι στερνό, πως η Ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται...
Στην εξαιρετική ομιλία του ο εκπρόσωπος της Ευξείνου Λέσχης Ποντίων και Μικρασιατών Ν. Τρικάλων κος Αχιλλέα Λέρας είπε τα εξής:
«Σεβασμιώτατε, Κυρίες & Κύριοι εκπρόσωποι των πολιτικών & στρατιωτικών αρχών, Κυρίες & Κύριοι,
Η Εύξεινος Λέσχη Ποντίων & Μικρασιατών Νομού Τρικάλων ιδρύθηκε το 1996 με κύριο σκοπό την τόνωση του προσφυγικού στοιχείου της πόλης των Τρικάλων και την ανάδειξη του πολιτισμού των Ελλήνων της Ανατολής. Και όταν μιλάμε για πολιτισμό, δεν αναφερόμαστε μόνο στους χορούς και τα τραγούδια, αλλά κυρίως στα ήθη και έθιμα, τις αξίες και τις αρχές, που αυτοί οι άνθρωποι έφεραν και στη μακραίωνη ιστορία και την ελληνικότητα που κουβάλησαν στις ελάχιστες αποσκευές τους.
Όταν για πρώτη φορά ήρθαν σε αυτό εδώ τον τόπο, δεν έτυχαν της καλύτερης αντιμετώπισης και αποδοχής. Και αυτό το φαινόμενο συνεχίστηκε για αρκετό καιρό.
Ακόμη θυμάμαι τα δικά μου παιδικά χρόνια, όταν σε αυτή εδώ την πλατεία παίζοντας, άκουγα να αποκαλούν το συνομήλικο φίλο μου «Τουρκόγιαννο» και η παιδική μου σκέψη δεν μπορούσε να εξηγήσει γιατί.
Αργότερα και μελετώντας την ιστορία του τόπου κατάλαβα ότι ήταν η άγνοια των ντόπιων για την κουλτούρα και τον πολιτισμό που οι πρόσφυγες είχαν και ως συνήθως ό,τι δεν μπορούμε να καταλάβουμε, το δαιμονοποιούμε και προσπαθούμε να το αποτάξουμε. Αυτοί οι άνθρωποι όμως, σε πείσμα όλων εκείνων, και αναφέρομαι στο κεμαλικό καθεστώς, που θέλησαν εξαρχής να τους εξοντώσουν και να τους αφανίσουν από προσώπου γης με κάθε αθέμιτο μέσο, όπως εξισλαμισμούς, τάγματα εργασίας, δικαστήρια ανεξαρτησίας, διωγμούς, απαγχονισμούς, δολοφονίες και κάθε είδους βιαιοπραγίες, επιβίωσαν και πάλι μέσα από τις στάχτες τους αναγεννήθηκαν. Όπου κατατρεγμένοι βρέθηκαν, ενσωματώθηκαν στις τοπικές κοινωνίες και πρόσφεραν σε όλους τους τομείς.
Με αφορμή την αυριανή επέτειο, έχω να πώ πως δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πολέμησαν με κάθε τρόπο τον κατακτητή και εντάχθηκαν στον αγώνα κατά του φασισμού, είτε στην πρώτη γραμμή, είτε στα μετόπισθεν. Και ενώ ήταν ακόμη πρόσφατο και φρέσκο το αίμα, όσων αδίκως χάθηκαν στα εδάφη της Μικράς Ασίας, κλήθηκαν ξανά να πολεμήσουν και να υπερασπισθούν τη ζωή και την ελευθερία τους. Δεν δείλιασαν όμως ούτε μια στιγμή. Και ήταν η στιγμή που αποδείχθηκε πως δεν ήταν ούτε «αούτηδες», ούτε «Τουρκόσποροι».
Πάνω από όλα ήταν Έλληνες που πολεμούσαν για την ελευθερία της πατρίδος. Το είχαν μάθει αυτό από μικροί, στα ελληνικά σχολειά της Σμύρνης και της Πόλης. Οι γονείς τους, τους μιλούσαν για το Λεωνίδα και τους τριακόσιους και γνώριζαν καλά την ιστορία και το πολεμικό μεγαλείο της Ελλάδας. Έτσι γαλουχήθηκαν κι έτσι ερχόμενοι εδώ μεγάλωσαν τα παιδιά τους, ως γνήσια Ελληνόπουλα, μετέχοντας της ελληνικής παιδείας.
Το ελάχιστο που οφείλουμε είναι να παραδειγματιστούμε, το ελάχιστο που οφείλουμε είναι να γνωρίζουμε και να αναγνωρίσουμε. Να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Η Εύξεινος Λέσχη Ποντίων & Μικρασιατών Νομού Τρικάλων θέλοντας να αναδείξει μικρά και άγνωστα, αλλά τόσο σημαντικά, κομμάτια της ιστορίας μας, διοργάνωσε τη σημερινή εκδήλωση σε συνεργασία με το Δημοσιογράφο κ. Θύμιο Λώλη και την ευγενική χορηγία του κ. Αθανασίου Φαλτάκα. Η τιμή στους πρόσφυγες που πολέμησαν και αγωνίστηκαν κατά του φασισμού και του κατακτητή στο έπος του 1940 θα αποδοθεί στο πρόσωπο του αδίκως δολοφονηθέντος εντεκάχρονου Γιαννάκη Χατζηγιάννη με τα αποκαλυπτήρια αναθηματικής στήλης. Η στήλη αυτή θα κοσμεί από εδώ και σήμερα την πλατεία Προσφυγικού Συνοικισμού, δίπλα στο Μνημείο της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου & της Μικράς Ασίας, δηλώνοντας την ιστορική συνέχεια και διατηρώντας τη μνήμη άσβεστη και το παρελθόν οδηγό στο μέλλον, ιδιαίτερα στους χαλεπούς και δύσκολους καιρούς που έρχονται».
Ιδιαιτέρως συγκινητική στιγμή και η ομιλία του δημοσιογράφου και συγγραφέα κυρίου Θύμιου Λώλη που χρόνια ολόκληρα εργαζόταν πάνω στην ιδέα της ανέγερσης αυτού του Μνημείου.
Μικροί Τρικαλινοί μαθητές στην ίδια ηλικία που ήταν όταν πέθανε ο Γιάννης Χατζηγιάννης απεκάλυψαν την αναθηματική στήλη στη μνήμη του, που έγινε κατόπιν ευγενικής χορηγίας και συνδρομής του ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένου συμπολίτη μας, κου Αθανασίου Φαλτάκα.
Στην Αναθηματική στήλη έγινε κατάθεση στεφάνου από την εκπρόσωπο της Ευξείνου Λέσχης Ποντίων και Μικρασιατών ν. Τρικάλων κα Λένα Σαββίδου.
Η εκδήλωση έκλεισε με παρουσίαση Μικρασιατικών χορών από το χορευτικό τμήμα της Ευξείνου Λέσχης.
Για το Δ.Σ.
Σαββίδου Λένα
Υπεύθυνη Τύπου και δημοσίων Σχέσεων
Σαββίδου Λένα
Υπεύθυνη Τύπου και δημοσίων Σχέσεων
Εύξεινος Λέσχη Ποντίων & Μικρασιατών Ν. Τρικάλων
Καλαμπάκας 28
Τρίκαλα
Τ.Κ. 42100
Τηλ. & Fax: 2431074588
www.efxeinostrikalon.gr
pontiakostrikalon@yahoo.gr