Δρομολογούν προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και σε διεθνή δικαιοδοτικά όργανα αν δεν λυθεί το πρόβλημα με τις αυθαίρετες κατοικίες των νεοπροσφύγων, από την πρώην Ε.Σ.Σ.Δ.
Την απόφασή τους, αφού απευθύνουν μια ύστατη έκκληση, προς την Ελληνική Πολιτεία, και τον πολιτικό κόσμο της χώρας, να δοθεί λύση στο ζήτημα των κατοικιών εκτός σχεδίου πόλεως, των Ποντίων, από την πρώην Σοβιετική Ένωση, και σε περίπτωση μη ευόδωσης της προσπάθειας, να ακολουθήσουν την οδό της Δικαιοσύνης, στην Ελλάδα και διεθνώς, γνωστοποίησαν την Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011, με συνέντευξή τους, σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος (Π.Ο.Ε.), ο Δήμος Ασπροπύργου, και η σχετική, Πανελλαδική Επιτροπή Αγώνα.
Στην τοποθέτησή του, ο Πρόεδρος της Π.Ο.Ε., Καθηγητής Καρδιολογίας, Γεώργιος Παρχαρίδης, παρουσίασε συνοπτικά τη «σύγχρονη οδύσσεια» των Ελλήνων νεοπροσφύγων και υπογράμμισε την απόφασή τους, να απαντήσουν με νομικό αγώνα, στα εγχώρια και σε διεθνή όργανα απονομής της δικαιοσύνης, στον επί δεκαετίες συνεχιζόμενο εμπαιγμό των ομογενών.
Χαρακτηριστική ήταν η αποστροφή της τοποθέτησής του για το ζήτημα της «ανταλλάξιμης περιουσίας»: «Ζητούμε, επιτέλους, να εφαρμοστούν οι αποκαταστατικοί νόμοι, και κυρίως ο ν. 2790/2000. Δηλαδή, καλούμε την Ελληνική Πολιτεία, να εξαιρέσει πάραυτα, τους νεοπρόσφυγες, απ’ τις διατάξεις του ν. 4014/2011. Σε διαφορετική περίπτωση, κι επειδή έχουμε ολοκληρώσει τη σχετική προεργασία, δηλώνουμε ευθέως ότι, θα προσφύγουμε στην Ελληνική Δικαιοσύνη, ζητώντας την εκπλήρωση των δεσμεύσεων που ανέλαβε η Πολιτεία.
Έσχατο, νομικό μας όπλο, το οποίο είμαστε προετοιμασμένοι να ασκήσουμε, θα είναι η προσφυγή μας, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και στους λοιπούς διεθνείς δικαιοδοτικούς οργανισμούς, όπου θα διεκδικήσουμε ό,τι απορρέει από την υποχρέωση που ανέλαβε η Ελλάδα, έναντι των νεοπροσφύγων, καθώς οτιδήποτε άπτεται της Συνθήκης της Λωζάννης, και αφορά στην ανταλλάξιμη περιουσία των συγκεκριμένων προσφύγων του 1923, οι οποίοι δικαιούνται αποκατάστασης.
Υπενθυμίζουμε, από τώρα, πως η Συνθήκη αυτή, που είναι υπέρτερη οιουδήποτε εσωτερικού διατάγματος, κι επιβάλλει, τα υπόλοιπα της ανταλλάξιμης περιουσίας, περίπου 10.000 ακίνητα, να χρησιμοποιηθούν για την αποκατάσταση των νεοπροσφύγων, κι όχι να περιλαμβάνονται στη λίστα της -υπό ρευστοποίηση- δημόσιας περιουσίας, προκειμένου να καλυφθεί τμήμα του δημόσιου ελλείμματος, και των υποχρεώσεων που απορρέουν από τα μνημόνια με την «τρόικα». Γνωρίζουμε ότι, μια τέτοια πρωτοβουλία, θα εκθέσει την Ελληνική Πολιτεία, αλλά το ίδιο γνωρίζει και σύμπας ο πολιτικός κόσμος της Χώρας! Γι αυτό, ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους!»
Απ΄ την πλευρά του, ο Δήμαρχος Ασπροπύργου, μέλος του Δ.Σ. της Π.Ε.Δ. Αττικής, Νικόλαος Μελετίου, στάθηκε ιδιαίτερα, στην ανεκπλήρωτη υπόσχεση της Πολιτείας, στους αλλεπάλληλους νόμους που δεν εφαρμόστηκαν, για την έγκριση των Σχεδίων Πόλης, σε περιοχές όπου διαμένουν νεοπρόσφυγες από την πρώην Ε.Σ.Σ.Δ., σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Πώς είναι δυνατόν, η Πολιτεία, να ψηφίζει νόμο, που εντέλλεται την κατεπείγουσα έγκριση εκείνων των πολεοδομικών σχεδίων των Δήμων, που αφορούν περιοχές νεοπροσφύγων, και κάποιοι κορυφαίοι φορείς της, το αρμόδιο Υπουργείο, να τα κρατούν, σε εκκρεμότητα, για 8, 9 ή και 10 χρόνια; Μια νέα συνοικία του Ασπρόπυργου, ονομάζεται «Γκορυτσά», φιλοξενεί πάνω από 15 χιλιάδες ψυχές, και κατοικείται, σχεδόν αποκλειστικά, από νεοπρόσφυγες. Ξέρετε, πόσα χρόνια βρίσκεται στα συρτάρια των αρμοδίων, το Σχέδιο Πόλης, για την εν λόγω περιοχή; Εννιά (9) ολόκληρα χρόνια! Εννιά (9) χρόνια εκκλήσεων, απ’ την πλευρά του Δήμου μας, κι ακόμη να εξεταστεί, να εγκριθεί! Μια άλλη περιοχή του Ασπρόπυργου, η "Νέα Ζωή", φιλοξενεί διακόσιες (200) κατοικίες Νεοπροσφύγων, και είναι κατά βάση βιομηχανική. Ο Δήμος Ασπροπύργου προσπαθεί να την πολεοδομήσει από το 1997, προκειμένου να οργανώσει -κατ΄ αρχήν- τη ζώνη, και ή να μεταφέρει τις κατοικίες των νεοπροσφύγων, ή να δημιουργήσει οικιστικό θύλακα, για να τους σώσει. Για προσέξτε όμως, Δήμος και οι νεοπρόσφυγες Δημότες μας, επί 14 χρόνια, όχι μόνο δε βρήκαμε καμιά ανταπόκριση, αλλά, ζήσαμε και το εξής εκπληκτικό: Επειδή είχαμε την ατυχία, στη συγκεκριμένη περιοχή, να υπάρχουν συμφέροντα κάποιων βιομηχάνων, είδαμε να τους δίνεται πρόσφατα, η συγκατάθεση των Υπουργών Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, να διαχειριστούν την περιοχή όπως θέλουν(!) ερήμην του Δήμου, ερήμην των νεοπροσφύγων!
Χαρακτηριστική του κλίματος που επικρατεί, μεταξύ των νεοπροσφύγων, ήταν η αναφορά του κ. Μελετίου, στις απευθείας επαφές των κορυφαίων στελεχών των πολιτικών κομμάτων, και των αρχηγών τους, στον τόπο του: «από την κεντρική πλατεία της Γκορυτσάς, που ονομάζεται "Πλατεία Γενοκτονίας", απευθύνθηκαν στους νεοπρόσφυγες, Πολιτικοί Αρχηγοί, καθώς και Βουλευτές ή Εκπρόσωποι όλων των Κομμάτων. Όλοι τους, υπόσχονταν -προεκλογικά- λύση στο στεγαστικό πρόβλημα. Κανείς όμως, δεν ανέλαβε την πρωτοβουλία να τους λυτρώσει. Και φτάσαμε στο 2011, να τους ζητά το Κράτος, με το νόμο 4014, να πληρώσουν πάνω από 300.000 €, κατά μέσο όρο, για πρόστιμα, για άδειες και εισφορές προς το ΙΚΑ, όχι για να νομιμοποιήσουν άπαξ το σπίτι τους, αλλά για να το «τακτοποιήσουν», για 30 χρόνια».
Εξάλλου, ο νεοπρόσφυγας πτυχιούχος της Νομικής Σχολής της Οδησσού, Ηλίας Μετοικίδης, παρουσίασε τις έγγραφες προσκλήσεις που διένειμαν οι ελληνικές διπλωματικές αποστολές στην πρώην Ε.Σ.Σ.Δ., από το 1988 και μετά, με τις οποίες, η Ελλάδα τους καλούσε να εγκαταλείψουν τις προσφυγικές τους εστίες και να γίνουν νεοπρόσφυγες, ερχόμενοι στην ιστορική τους Πατρίδα. Περαιτέρω ανέλυσε τη νομολογία στην οποία θα στηριχθεί, η προσπάθεια που ξεκινά, εστιάζοντας στην «ανταλλάξιμη περιουσία» όλων των προσφύγων του 1923, οι οποίοι δικαιούνται αποκατάστασης, οποτεδήποτε και αν ήρθαν στην Ελλάδα, μετά την Μικρασιατική Καταστροφή.
Το οξυμμένο κοινωνικό πρόβλημα στις περιοχές της Αττικής, της Θεσσαλονίκης, και των άλλων μεγάλων πόλεων της Χώρας, ανέλυσε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ποντιακών Σωματείων Ν. Ελλάδος & Νήσων της Π.Ο.Ε., Γεώργιος Βαρυθυμιάδης, ενώ ο δημοσιογράφος μέλος του Δ.Σ. της Π.Ο.Ε., Γαβριήλ Αβραμίδης, συνόψισε τα αιτήματα των νεοπροσφύγων και τα επόμενα βήματα της πρωτοβουλίας, που ανοίγει, για πρώτη φορά, το ζήτημα της «ανταλλάξιμης περιουσίας».
Η «Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος», δια του Προέδρου της, Καθηγητή, κ. Γιώργου Παρχαρίδη, ο Δήμος Ασπροπύργου δια του Δημάρχου του, κ. Νικόλαου Μελετίου, και η Πανελλαδική Επιτροπή Αγώνα, για τις κατοικίες εκτός σχεδίου, των νεοπροσφύγων, Ελλήνων με καταγωγή από τον Πόντο, που ήρθαν στην Ελλάδα, μετά από πρόσκληση της Ελληνικής Πολιτείας, προερχόμενοι από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, καλούν την Κυβέρνηση και την πολιτική ηγεσία του Τόπου, να αναλάβουν νομοθετικές και πολιτικές πρωτοβουλίες, προκειμένου:
1ον) Να εξαιρέσουν τους νεοπρόσφυγες, με την προσήκουσα νομική διαδικασία, από την υποχρέωση υπαγωγής στις διατάξεις του ν.4014/2011.
2ον) Να προβλέψουν, στη βάση της κείμενης νομοθεσίας, την κατεπείγουσα έγκριση των Σχεδίων Πόλεως, για τις περιοχές στις οποίες έκτισαν πρώτη κατοικία, οι νεοπρόσφυγες, Έλληνες με καταγωγή από τον Πόντο, οι προερχόμενοι από τη Σοβιετική Ένωση.
3ον) Να ενεργοποιήσουν τις διατάξεις του ν.2790/2000, για την ατελή έκδοση αδείας, για την πρώτη κατοικία νεοπροσφύγων, έως 120 τ.μ.
4ον) Να διαγράψουν, όλα τα πρόστιμα που καταλογίστηκαν για αυθαίρετες εκτός σχεδίου κατοικίες των νεοπροσφύγων, με δεδομένο ότι η μη τήρηση των δεσμεύσεων που ανέλαβε η Ελληνική Πολιτεία, για τη στεγαστική τους αποκατάσταση, ευθύνεται αποκλειστικά, για την επιλογή της αυθαίρετης δόμησης.
5ον) Να διαγραφούν, με την απαραίτητη νομική διαδικασία, οι απαιτήσεις περί ενσήμων, που αφορούν την πρώτη κατοικία νεοπροσφύγων, καθόσον αυτές χτίστηκαν κυρίως με ομαδική εργασία και αλληλοβοήθεια, χωρίς την παραμικρή συνδρομή της Πολιτείας.
6ον) Μέχρι τη ρύθμιση των ανωτέρω να ανασταλεί κάθε διοικητικό ή άλλης φύσεως μέτρο, σε βάρος των νεοπροσφύγων ιδιοκτητών αυθαίρετων, εκτός σχεδίου κατοικιών.
Σε περίπτωση που η Ελληνική Πολιτεία, δια των νομίμων οργάνων της, αρνηθεί να υλοποιήσει τα προαναφερθέντα, δίκαια μέτρα, που υπαγορεύονται από τις δεσμεύσεις που η ίδια ανέλαβε, οι φορείς που είχαν την πρωτοβουλία της σημερινής ενημέρωσης, θα ενεργοποιήσουν όλες εκείνες τις νομικές διαδικασίες, στα εγχώρια και τα διεθνή όργανα απονομής δικαιοσύνης, στη βάση της Συνθήκης της Λωζάννης, με αφετηρία τόσο το ζήτημα της «ανταλλάξιμης περιουσίας», όσο και το γεγονός της τουλάχιστο αναποτελεσματικής διάθεσης των πόρων που αντλήθηκαν από Ευρωπαϊκά Προγράμματα, και προορίζονταν για τη στεγαστική αποκατάσταση των νεοπροσφύγων ομογενών.
Τη συνέντευξη παρακολούθησαν οι Βουλευτές: Σάββας Αναστασιάδης (Ν.Δ.), Ηλίας Πολατίδης (ΛΑ.Ο.Σ.), Βασίλης Οικονόμου και Παναγιώτης Κουρουπλής (ανεξάρτητοι), που δεσμεύτηκαν για την ανάληψη διακομματικής νομοθετικής πρωτοβουλίας, καθώς και εκπρόσωποι κοινοβουλευτικών κομμάτων, και Ποντιακών Σωματείων, που χαιρέτησαν την πρωτοβουλία και εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους, στη νομική μάχη, που ξεκινούν οι διοργανωτές της.
Ακολουθεί, το πλήρες κείμενο των τοποθετήσεων που έκαναν οι συμμετέχοντες στη Συνέντευξη Τύπου, καθώς κι ένα κείμενο με αποσπάσματα από πρόσφατες ομιλίες πολιτικών, που αναφέρονται στα ζητήματα που τέθηκαν, το οποίο διανεμήθηκε στους δημοσιογράφους, και σε όσους παρέστησαν στη Συνέντευξη.
Τοποθέτηση του Προέδρου της Π.Ο.Ε., Καθηγητή, Γιώργου Παρχαρίδη
Κυρίες και κύριοι,
Σας καλέσαμε σήμερα, όχι απλά για να επισημάνουμε, για μια ακόμη φορά, ένα σοβαρότατο, εθνικό και κοινωνικό ζήτημα, αλλά –κυρίως- προκειμένου να διακηρύξουμε δημόσια μια απόφαση: Η δευτεροβάθμια οργάνωση των ποντιακών σωματείων της χώρας, μαζί με τους Δήμους που θα θελήσουν να ακολουθήσουν τον πρωτοπόρο Δήμο Ασπροπύργου, και ήδη τέτοιοι Δήμοι είναι αρκετοί, στεκόμαστε στο πλευρό της Πανελλαδικής Επιτροπής Αγώνα για τις κατοικίες -εκτός σχεδίου πόλεως- των νεοπροσφύγων, Ποντίων, από την πρώην Σοβιετική Ένωση, αποφασισμένοι να δράσουμε, συντονισμένα, προκειμένου να δοθεί οριστική, δίκαιη λύση, στο μεγαλύτερο πρόβλημα που βιώνουν οι Έλληνες ποντιακής καταγωγής, που ήρθαν στη «μητέρα – πατρίδα», πριν από είκοσι (20) χρόνια, περίπου.Η Ομοσπονδία μας ως δευτεροβάθμια οργάνωση του ποντιακού ελληνισμού της χώρας μας και εκπροσωπώντας με τα 400 σωματεία μέλη της και τους ομογενείς μας Πόντιους νεοπρόσφυγες από την πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. περιλαμβάνει μεταξύ των 7 στρατηγικών της σκοπών, την επίλυση των προβλημάτων των νεοπροσφύγων αδελφών μας.
Οι Έλληνες από την πρώην ΕΣΣΔ που εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Ελλάδα αποτελούν ένα πολύτιμο εθνικό δυναμικό, δυστυχώς όμως έχουν πολλά χρονίζοντα προβλήματα, το τέρας της γραφειοκρατίας στην απόδοση της ιθαγένειας, τις συνεχιζόμενες άδικες και αναίτιες απελάσεις, τα δυσβάστακτα πρόστιμα για τις κατοικίες εκτός σχεδίου πόλεως κλπ.
Από την ίδρυσή της η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος προσπάθησε με διάφορα μέσα να αναδείξει την οδό επίλυσης των ειδικών προβλημάτων, με παρεμβάσεις στην πολιτεία, στον πρωθυπουργό, στους αρμοδίους υπουργούς, με συμμετοχή σε συνεδρίαση της διακομματικής επιτροπής της βουλής για τα θέματα απόδημου ελληνισμού, με επιστολές, ψηφίσματα, συναντήσεις, κινητοποιήσεις κλπ.
Δυστυχώς, «φωνή βοώντος εν τη ερήμω», καμιά ανταπόκριση, καμιά πρόοδος στα θέματα. Δεν λαμβάναμε πολλές φορές ούτε απάντηση στις επιστολές μας. Υπόσχονταν τα πάντα προεκλογικά στις συναντήσεις μας οι υποψήφιοι πρωθυπουργοί και μετά τις εκλογές τα ίδια και χειρότερα, για τα ζητήματα των συμπατριωτών μας.
Θα μου επιτρέψετε, μια σύντομη αναδρομή, στο ιστορικό της έλευσης των νεοπροσφύγων, στο άλυτο ζήτημα της στεγαστικής τους αποκατάστασης, και στο σταθερό εμπαιγμό τους, από τις κυβερνήσεις της τελευταίας 20ετίας.
Αρχές της 10ετίας του ’90, η Ελληνική Πολιτεία, αποφασίζει να απευθύνει πρόσκληση, προς τους ομογενείς με καταγωγή από τον Πόντο, που ζουν στις δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Βρισκόμαστε, στην ταραχώδη περίοδο πτώσης του καθεστώτος, η οποία σε άλλες περιπτώσεις, συνοδεύεται από αιματηρές ταραχές, όπως γίνεται στην Αμπχαζία και στη Γεωργία, και σε άλλες, όπως αυτές των περιοχών της Κεντρικής Ασίας, από βάσιμους φόβους επέκτασης των ανταγωνισμών ή και συγκρούσεων, που ήδη μαίνονται σε πολλές από τις παρευξείνιες δημοκρατίες.
Σημειώστε ότι, οι Έλληνες, στους οποίους απευθύνεται η Ελληνική Πολιτεία, και τους καλεί να εγκαταλείψουν τις εστίες και τα υπάρχοντά τους, κουβαλούν ήδη, δυο προσφυγιές! Η πρώτη, ήρθε στα 1922-23, όταν αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον Πόντο, και να περάσουν στο έδαφος της Σοβιετικής Ένωσης. Κι η δεύτερη προσφυγιά, είναι εκείνη που τους επιφύλαξε ο σταλινισμός, όταν τους εκτόπιζε στις δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας.
Σ’ αυτούς τους Έλληνες απευθύνεται, λοιπόν, γύρω στο 1990, η Ελληνική Πολιτεία. Άσχετα αν, μέχρι τότε, και επί 70 ολόκληρα χρόνια, αγνοούσε –επίσημα- την ύπαρξή τους, υπακούοντας, για μια ακόμη φορά, σε προφανείς σκοπιμότητες, που την υποχρέωναν να περιφρονεί τα δεινά που γνώριζε ότι είχαν υποστεί στη Σοβιετική Ένωση.
Εκείνη την ώρα, λοιπόν, της κατάρρευσης του σοβιετικού καθεστώτος, οι εκπρόσωποι της Ελλάδας, άρχισαν να διανέμουν, στους δις πρόσφυγες, Έλληνες με καταγωγή από τον Πόντο, έγγραφα δια των οποίων η Ελληνική Πολιτεία τους καλεί να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, και να έρθουν για μόνιμη εγκατάσταση στη «μητέρα – πατρίδα». Κι επειδή, γνωρίζει ότι απευθύνεται σε ανθρώπους που ξεριζώθηκαν δυο φορές, και παρ’ όλα αυτά, ξεπέρασαν τις αντιξοότητες του πρόσφυγα, έκαναν προκοπή στον τόπο της νέας εγκατάστασής τους, η Ελλάδα τους υπόσχεται, δεσμεύεται εγγράφως, για δύο –κυρίως- ζητήματα: για τη στεγαστική τους αποκατάσταση, και για την απασχόλησή τους. Κάθε ένα από αυτά, τα επίσημα έγγραφα, φέρει τη σφραγίδα της διπλωματικής αποστολής της Ελλάδας, στη Μόσχα, και την υπογραφή του επικεφαλής της ελληνικής πρεσβείας, στη ρωσική πρωτεύουσα.
Είτε με την επιχείρηση «Χρυσόμαλλο Δέρας», είτε οδικώς, με τα αυτοκίνητά τους, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ποντιακής καταγωγής, ανταποκρίνονται στο κάλεσμα της ιστορικής τους πατρίδας! Εγκαταλείπουν το βιος τους, παίρνουν ότι πολυτιμότερο έχουν, και κινούν στην Ελλάδα, με λαχτάρα, αισιοδοξία και πίστη. Δυστυχώς, όμως, έχουν κι αυτοί, τη μοίρα των προσφύγων του 1922! Οι δεσμεύσεις που αποτυπώθηκαν στα χαρτιά, με τα οποία τους παρακίνησαν να αφήσουν τον τόπο της δεύτερης προσφυγιάς τους, δεν πέρασε πολύς καιρός, και αποδείχτηκαν τάξιμο χωρίς αντίκρισμα! Οι βαρύγδουπες δηλώσεις, οι εξαγγελίες, τα πολυδιαφημισμένα προγράμματα υποδοχής και αποκατάστασης, αποδεικνύονται -γρήγορα- χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.
Μόλις συνειδητοποίησαν τον τρίτο εφιάλτη, «βγάζουν στο σφυρί» την οικοσκευή τους, συνέρχονται από το ισχυρό σοκ, κι αναζητούν τόπους και τρόπους επιβίωσης. Η διάψευση των υποσχέσεων για γη και στέγη, στην έρημη ελληνική ύπαιθρο, ωθεί τους περισσότερους νεοπρόσφυγες στα μεγάλα αστικά κέντρα. Στη Θεσσαλονίκη, και την Αθήνα, κυρίως, πέφτουν με τα μούτρα στη δουλειά, κι οι περισσότεροι εξ αυτών κάνουν δυο μεροκάματα το 24ωρο, για να ορθοποδήσουν. Στο μεταξύ, η αδιόρθωτη Ελληνική Πολιτεία, είτε με το Εθνικό Ίδρυμα Υποδοχής και Αποκατάστασης, Παλιννοστούντων Ομογενών Ελλήνων, είτε μέσω υπουργών, πρωθυπουργών, αρχηγών κομμάτων, δεν παύει να τους υπόσχεται αποκατάσταση, που, ωστόσο, δεν έρχεται ποτέ!
Με σκληρή δουλειά, κι αιματηρές οικονομίες, οι περισσότεροι από αυτούς, όταν αντιλαμβάνονται ότι, μάταια αναμένουν, κάνουν το αυτονόητο: Αγοράζουν μια «φλούδα γης», σε περιοχές που αυτή δεν είναι ακριβή, στις παρυφές των πόλεων, κι εκεί, με ομαδική εργασία και αλληλοβοήθεια, κάνουν αυτό που έμαθαν από τους προγόνους τους. Βάζουν ένα κεραμίδι, πάνω απ’ τις οικογένειές τους, αυθαίρετο κι αυτό, σαν την αυθαιρεσία της πολιτείας, που δεν έπαψε να τους υπόσχεται την αποκατάσταση, για την οποία δεσμεύτηκε, ενυπόγραφα και επίσημα, άσχετα αν δεν έπαψε στιγμή, να διαψεύδει στην πράξη τις εξαγγελίες της!
Υπό το βάρος των τύψεων, κι επειδή οι νεοπρόσφυγες συνιστούν χρήσιμη και ενίοτε κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων, καταστρατηγεί, αργότερα, τους νόμους περί αυθαίρετων κτισμάτων, και τους επιτρέπει σύνδεση με τα δίκτυα κοινής ωφέλειας. Παίρνουν ηλεκτρικό, νερό, τηλέφωνο, κατ’ εξαίρεση, αλλά η εντός της Ελλάδας «οδύσσειά» τους, δεν παίρνει τέλος.
Αυτή η πατρίδα, που τους υποσχέθηκε στέγη και εργασία, και τους επιφύλαξε κοινωνικό περιθώριο και εμπόριο ελπίδας, επανέρχεται, χωρίς ντροπή, και τους χρησιμοποιεί ως «αγελάδα εσόδων»… Τους καταλογίζει υπέρογκα, δυσβάσταχτα πρόστιμα, για την αυθαίρετη δόμηση! Τούτη η πατρίδα, που θα τους χορηγούσε κατοικίες!… Κι επιπλέον, βάζει το Ι.Κ.Α., να τους ζητά να καταβάλλουν τα ένσημα, για τα μεροκάματα που έκαναν οι ίδιοι ως χτίστες!
Έκτοτε, όποτε ξεχείλιζε το ποτήρι της αγανάκτησης των νεοπροσφύγων, και σίγουρα στις παραμονές εκλογικών αναμετρήσεων, οι κυβερνήσεις του τόπου, άρχιζαν το παιχνίδι των εκπτώσεων και των εντυπώσεων! Ανακοίνωναν ποσοστιαίες μειώσεις, στα πρόστιμα και τα ένσημα, τα οποία ωστόσο, λόγω του αρχικού τους ύψους, ήταν αδύνατο να καλυφθούν από αυτούς που βάφτιζε οφειλέτες, ο μεγαλύτερος οφειλέτης των νεοπροσφύγων, το Ελληνικό Κράτος!
Σ’ αυτήν την κατάσταση της ομηρείας, πορεύονται, κοντά δυο δεκαετίες, οι ομογενείς μας, ποντιακής καταγωγής, που εγκατέλειψαν τις εστίες τους, στην πρώην Σοβιετική Ένωση, επειδή πίστεψαν την Ελληνική Πολιτεία! Κατά καιρούς, είδαν να ψηφίζονται νόμοι, που προέβλεπαν την ατελή έκδοση οικοδομικής άδειας, για κατοικίες, μέχρι 120 τ.μ., ή την ένταξη των οικισμών τους, στα σχέδια πόλεων. Όπως ο ν. 2790/2000, που, όσο ωραία περιέγραφε την αποκατάστασή τους, άλλο τόσο ανεφάρμοστος κατέστη, επειδή στο ΥΠΕΧΩΔΕ, στο ΥΠΕΚΑ ή στο Υπουργείο Δημοσίων Έργων, δεν έπαψαν ποτέ να «αραχνιάζουν» τα σχέδια πόλεων, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να εφαρμοστεί καμιά ευνοϊκή διάταξη!
Έτσι, φτάσαμε στο 2011, για να σημειωθεί η πιο βάναυση, η πιο ωμή διάψευση των δεσμεύσεων που ανέλαβε η «μητέρα – πατρίδα»... Οι νεοπρόσφυγες ομογενείς, αυτοί που περίμεναν, κοντά 20 χρόνια, όσα τους έταξε η Πολιτεία, όσα τους υποσχέθηκαν οι κατά καιρούς πρωθυπουργοί και αρμόδιοι υπουργοί, έμαθαν ότι υπόκεινται στις διατάξεις του ν. 4014/2011. Καλούνται να ακολουθήσουν την ίδια διαδικασία που προβλέπεται για τους ιδιοκτήτες αυθαιρέτων, που χτίστηκαν σε πανάκριβες, αριστοκρατικές συνοικίες, σε ορεινά ή παραθαλάσσια θέρετρα, από πολίτες, έναντι των οποίων η πολιτεία δεν είχε αναλάβει την παραμικρή δέσμευση!
Μπροστά σ’ αυτήν, την τελευταία πράξη, ενός εθνικού και κοινωνικού δράματος, που κρατά δυο δεκαετίες, και με δεδομένη πια, την εξάντλησή τους, την αγανάκτησή τους, από μια κοροϊδία δίχως τέλος, οι νεοπρόσφυγες, Έλληνες με καταγωγή από τον Πόντο, μια επιλογή έχουν:
Για τελευταία φορά, να καλέσουν την Ελληνική Πολιτεία, να φανεί συνεπής, στις δεσμεύσεις που ανέλαβε! Διαφορετικά, με μπροστάρη την Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος, τη συλλογική έκφραση των Ελλήνων ποντιακής καταγωγής, και τη συμπαράσταση, όσων φορέων θα σταθούν αλληλέγγυοι στον αγώνα τους, να διεκδικήσουν, νομικά πλέον, αυτά που τους οφείλονται!
Ως πρώτο βήμα, με τις ομαδικές αιτήσεις τους προς τις πολεοδομίες όλης της χώρας, με τη ρητή επιφύλαξη των δικαιωμάτων τους, όπως αυτά απορρέουν από την κείμενη νομοθεσία, οι νεοπρόσφυγες υπογραμμίζουν ότι, δεν διέπονται από το ν. 4014/2011, όταν –μάλιστα- αυτός, δεν καταργεί ούτε το ν. 2790/2000, ούτε το σύνολο της νομοθεσίας που αφορά την αποκατάστασή τους, ονομάζοντας τους, σκοπίμως, παλιννοστούντες!
Ανοίγω εδώ μια παρένθεση, για να εξηγήσω ότι παλιννόστηση είναι η επιστροφή κάποιου, στον τόπο όπου ζούσαν κάποτε οι πρόγονοί του. Κι ο τόπος αυτός, για τους αδελφούς μας, που ήρθαν από την πρώην Σοβιετική Ένωση, δεν είναι η Ελλάδα, αλλά ο Πόντος, που είναι η ιστορική τους πατρίδα ! Από εκεί, κίνησαν πρόσφυγες οι πρόγονοί τους, την πρώτη φορά, για τους παρευξείνιους τόπους, απ’ τους οποίους ξεριζώθηκαν, κι έφτασαν, δεύτερη φορά πρόσφυγες, στις δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας. Από εκεί ξεριζώθηκαν, για τρίτη φορά, για τη «μητέρα – πατρίδα», την Ελλάδα. Να λοιπόν γιατί μιλάμε για νεοπρόσφυγες, κι όχι για παλιννοστήσαντες!
Ζητούμε, επιτέλους, λοιπόν, να εφαρμοστούν οι αποκαταστατικοί νόμοι, και κυρίως ο ν. 2790/2000. Δηλαδή, καλούμε την Ελληνική Πολιτεία, να εξαιρέσει πάραυτα, τους νεοπρόσφυγες, απ’ τις διατάξεις του ν. 4014/2011. Σε διαφορετική περίπτωση, κι επειδή έχουμε ολοκληρώσει τη σχετική προεργασία, δηλώνουμε ευθέως ότι, θα προσφύγουμε στην ελληνική δικαιοσύνη, ζητώντας την εκπλήρωση των δεσμεύσεων που ανέλαβε η πολιτεία. Έσχατο, νομικό μας όπλο, το οποίο είμαστε προετοιμασμένοι να ασκήσουμε, θα είναι η προσφυγή μας, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και στους λοιπούς διεθνείς δικαιοδοτικούς οργανισμούς, όπου θα διεκδικήσουμε ό,τι απορρέει από την υποχρέωση που ανέλαβε η Ελλάδα, έναντι των νεοπροσφύγων, καθώς και οτιδήποτε άπτεται της συνθήκης της Λωζάννης, και αφορά στην ανταλλάξιμη περιουσία των συγκεκριμένων προσφύγων του 1923, οι οποίοι δικαιούνται αποκατάστασης.
Υπενθυμίζουμε, από τώρα, πως η συνθήκη αυτή, που είναι υπέρτερη οιουδήποτε εσωτερικού διατάγματος, επιβάλλει, τα υπόλοιπα της ανταλλάξιμης περιουσίας, περίπου 10.000 ακίνητα, να χρησιμοποιηθούν για την αποκατάσταση των νεοπροσφύγων, κι όχι να περιλαμβάνονται στη λίστα της -υπό ρευστοποίηση- δημόσιας περιουσίας, προκειμένου να καλυφθεί τμήμα του δημόσιου ελλείμματος, και των υποχρεώσεων που απορρέουν από τα μνημόνια με την «τρόικα».
Γνωρίζουμε ότι, μια τέτοια πρωτοβουλία, θα εκθέσει την Ελληνική Πολιτεία, αλλά το ίδιο γνωρίζει και σύμπας ο πολιτικός κόσμος της χώρας! Γι' αυτό, ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους! Κι ας βγάλουν από το μυαλό τους, τυχόν παζάρια και προτάσεις συμβιβασμού, προκειμένου να πείσουν τους νεοπρόσφυγες, να συμφωνήσουν και να καταβάλλουν, είτε το 50%, είτε κάποιο άλλο ποσοστό, από τα υπέρογκα ποσά που προβλέπει ο τελευταίος νόμος. Σε πρόσφατες συγκεντρώσεις χιλιάδων συμπατριωτών μας στη Θεσσαλονίκη και στην Αττική εκφράστηκε το αίτημα για την «απαλλαγή από το πρόστιμο πλήρως για κύρια και μοναδική κατοικία των Ελλήνων νεοπροσφύγων από την πρώην Σοβιετική Ένωση».
Η ευθύνη πια, ανήκει 100%, στην πολιτική ηγεσία του τόπου. Ας σταθμίσει τα δεδομένα, κι ας αποφασίσει! Ενέπαιξε τους πρόσφυγες του 1923. Εδώ και 20 χρόνια, εμπαίζει τους εκατοντάδες χιλιάδες νεοπρόσφυγες, ομογενείς, από την πρώην Σοβιετική Ένωση! Ας πάρει τις αποφάσεις της, έχοντας υπόψη, τη δημόσια, καθαρή, σημερινή μας εξήγηση!
Θέλω να ευχαριστήσω με την ευκαιρία όλους τους δημάρχους και τα δημοτικά συμβούλια για τα ψηφίσματα αλληλεγγύης που εξέδωσαν. Ιδιαίτερα θέλω να ευχαριστήσω και να συγχαρώ ως πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος, το δήμαρχο Ασπροπύργου κ. Νίκο Μελετίου για την συνεχή και αμέριστη υποστήριξή του στο δίκαιο αυτό αγώνα.
Τέλος θέλω να στείλω από εδώ ένα μήνυμα προς στα αδέλφια μας που πλήττονται από την αδιαφορία της πολιτείας, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ – ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΕΣ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.
Τοποθέτηση Δημάρχου Ασπροπύργου κ. Νικόλαου Μελετίου (Μέλους του Δ.Σ. της Π.Ε.Δ Αττικής)
Κυρίες και Κύριοι,
Πρωτίστως, δηλώνω ότι, συμφωνώ απολύτως, και προσυπογράφω, όσα μόλις κατέθεσε, ο πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος, για το μεγάλο εθνικό και κοινωνικό ζήτημα της αποκατάστασης των νεοπροσφύγων. Όσοι ζήσαμε από κοντά, τη διάψευση των προσδοκιών τους, την αθέτηση των υποσχέσεων που τους μοίραζαν, οι εκάστοτε αρμόδιοι, όσοι ανατριχιάσαμε, ακούγοντας λόγους πατριωτικούς, κι αγανακτήσαμε, όταν διαπιστώναμε ότι, δεν είχαν κανένα αντίκρισμα. Όσοι ήρθαμε κοντά σ’ αυτό το ανεκτίμητο κομμάτι του Ελληνισμού, νιώθουμε την ανάγκη να πούμε: Φτάνει πια! Ως εδώ, με την ομηρία, τόσων χιλιάδων, τυραννισμένων Συμπολιτών μας!Ανέφερε στην εισαγωγή του, ο κύριος Αβραμίδης, το παράδειγμα του Δήμου Ασπροπύργου. Θα το πω πιο σωστά: είναι το παράδειγμα του Λαού της Πόλης μας, που «χνωτιάστηκε», μ’ αυτούς τους ωραίους ανθρώπους, αντάλλαξε προβληματισμούς, για την ιστορία, τον Πολιτισμό, τους αγώνες του Ελληνισμού, και κατάλαβε απόλυτα, το εθνικό, το πολιτιστικό φορτίο που κουβαλούν!
Κυρίες και Κύριοι,
Πριν από είκοσι χρόνια, ο Ασπρόπυργος είχε πληθυσμό 14 χιλιάδες ψυχές. Σήμερα, με την έλευση και μόνιμη εγκατάσταση, δεκάδων χιλιάδων νεοπροσφύγων, φτάνει το τριπλάσιο νούμερο σε αριθμό κατοίκων, και είναι σοβαρά πιο ενισχυμένος, σε δυναμισμό και κοινωνική συνοχή.
Μετά λόγου γνώσεως, λοιπόν, αναρωτιέμαι, αναρωτιόμαστε όλοι στον τόπο μας, ως πιο σημείο "αόμματη", μπορεί να είναι ή να γίνει αυτή η Πολιτεία; Πώς είναι δυνατόν να απαιτεί ένσημα, για σπίτια που έγιναν με θεμέλιο την αλληλεγγύη, και κυρίαρχα δομικά υλικά, την αγάπη για την Πατρίδα και τον Άνθρωπο, την αλληλοβοήθεια, την ομαδική εργασία;
Πώς είναι δυνατόν, η Πολιτεία, να ψηφίζει νόμο, που εντέλλεται την κατεπείγουσα έγκριση εκείνων των πολεοδομικών σχεδίων των Δήμων, που αφορούν περιοχές νεοπροσφύγων, και κάποιοι κορυφαίοι φορείς της, το αρμόδιο Υπουργείο, να τα κρατούν, σε εκκρεμότητα, για 8, 9 ή και 10 χρόνια; Κι επειδή, μπορεί να ξεχάστηκαν, κάποια μεγέθη, από αυτά που παρέθεσε ο κύριος Αβραμίδης, επιτρέψτε μου να εστιάσω σε ένα από αυτά: Μια νέα συνοικία του Ασπρόπυργου, ονομάζεται «Γκορυτσά», φιλοξενεί πάνω από 15 χιλιάδες ψυχές, και κατοικείται, σχεδόν αποκλειστικά, από νεοπρόσφυγες. Ξέρετε, πόσα χρόνια βρίσκεται στα συρτάρια των αρμοδίων, το Σχέδιο Πόλης, για την εν λόγω περιοχή; Εννιά (9) ολόκληρα χρόνια! Πέρασαν εννιά (9) χρόνια εκκλήσεων, απ’ την πλευρά του Δήμου μας, κι ακόμη να εξεταστεί, να εγκριθεί!
Μια άλλη περιοχή του Ασπρόπυργου, η "Νέα Ζωή", φιλοξενεί διακόσιες (200) κατοικίες Νεοπροσφύγων, και είναι κατά βάση βιομηχανική ζώνη. Ο Δήμος Ασπροπύργου προσπαθεί να την πολεοδομήσει από το 1997, προκειμένου να οργανώσει -κατ΄ αρχήν- τη ζώνη, και ή να μεταφέρει τις κατοικίες των νεοπροσφύγων, ή να δημιουργήσει οικιστικό θύλακα, για να τους σώσει.
Για προσέξτε όμως, Δήμος και οι νεοπρόσφυγες Δημότες μας, επί 14 χρόνια, όχι μόνο δε βρήκαμε καμιά ανταπόκριση, αλλά, ζήσαμε και το εξής εκπληκτικό: Επειδή είχαμε την ατυχία, στη συγκεκριμένη περιοχή, να υπάρχουν συμφέροντα κάποιων βιομηχάνων, είδαμε να τους δίνεται πρόσφατα, η συγκατάθεση των Υπουργών Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, να διαχειριστούν την περιοχή όπως θέλουν ερήμην του Δήμου, ερήμην των νεοπροσφύγων!
Δηλαδή, σκεφτείτε, πού να μην υπήρχε και η νομοθετική πρόβλεψη, από το 2000, για επείγουσα αντιμετώπιση; Αιώνες θα απαιτούνταν; Αυτά τα εννιά (9) χρόνια, από την κεντρική πλατεία της Γκορυτσάς, που ονομάζεται "Πλατεία Γενοκτονίας", απευθύνθηκαν στους νεοπρόσφυγες, Πολιτικοί Αρχηγοί, καθώς και Βουλευτές ή Εκπρόσωποι όλων των Κομμάτων. Όλοι τους, υπόσχονταν -προεκλογικά- λύση στο στεγαστικό πρόβλημα. Κανείς όμως, δεν ανέλαβε την πρωτοβουλία να τους λυτρώσει. Και φτάσαμε στο 2011, να τους ζητά το Κράτος, με το νόμο 4014, να πληρώσουν πάνω από 300.000 €, κατά μέσο όρο, για πρόστιμα, για άδειες και εισφορές προς το ΙΚΑ, όχι για να νομιμοποιήσουν άπαξ το σπίτι τους, αλλά για να το «τακτοποιήσουν», για 30 χρόνια! Έλεος!...
Προσέξτε, τώρα, μια άλλη πτυχή, της πραγματικότητας που βιώνουν οι νεοπρόσφυγες, για να αντιληφθείτε ηθικό ανάστημα: Σ’ αυτήν την περιοχή που ανέφερα, εδώ και 20 χρόνια, τα Δημοτικά Σχολεία, με τεράστιο μαθητικό πληθυσμό, στεγάζονται σε παμπάλαιες, προκατασκευασμένες αίθουσες! Σε κλουβιά σε παράταξη! Το ένα δίπλα απ’ το άλλο! Πόσο θράσος διαθέτει αυτή η Πολιτεία, όταν έρχεται, και μιλά, σ’ αυτούς του Γονείς, σ’ αυτά τα Παιδιά, για αυθαίρετα και τακτοποιήσεις, για πρόστιμα και ένσημα;
Και, δυστυχώς, αυτό που καταγγέλλω, δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση!
Χιλιάδες άνθρωποι, με συνείδηση της κληρονομιάς τους, με πίστη στην Ελλάδα, με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και επίζηλες σπουδές, τις οποίες θα μπορούσε να αξιοποιήσει η Πατρίδα, ετεροαπασχολούνται, κυρίως ως χειρώνακτες! Κι αυτοί που δεν νοιάστηκαν, έστω κι από ψυχρό υπολογισμό, να ωφεληθεί η Ελλάδα από τη μόρφωση των νεοπροσφύγων, κρατούν -σήμερα- χαρτί και μολύβι, και υπολογίζουν πόσα μπορούν να εισπράξουν, από την τακτοποίηση των αυθαίρετων κατοικιών τους! Ο παραλογισμός, σε όλο του το μεγαλείο!
Θα μπορούσα να προσθέσω πολλά παρόμοια ζητήματα, για να γίνει κατανοητό το μέγεθος του εμπαιγμού και της υποκρισίας. Ωστόσο, θεωρώ πως, ακόμη κι αυτά τα λίγα, που σας ανέφερα, αρκούν για να καταδείξουν το μέγεθος των ευθυνών της Πολιτείας, και το ύψος του χρέους της Ελλάδας, του χρέους του καθενός από μας, έναντι των νεοπροσφύγων.
Στο κομμάτι, λοιπόν, που αναλογεί στο Δήμο μας, είμαι εδώ, για να διατρανώσω τη θέληση όλων των Ασπροπύργιων, να συμπαρασταθούμε στους Συμπολίτες μας. Το ίδιο θα κάνουν κι οι Δήμοι, Ελευσίνας-Μαγούλας, Κορωπίου, από την Αττική, οι Δήμοι Παύλου Μελά, Ωραιοκάστρου, Κορδελιού - Ευόσμου της Θεσσαλονίκης.
Ως Δήμος Ασπροπύργου, παραπέμψαμε στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, το ερώτημα που υπέβαλαν χιλιάδες νεοπρόσφυγες, στην Πολεοδομία μας. Το συνοδεύει κι ένα ομόφωνο ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου Ασπροπύργου, που συνηγορεί στο αίτημά τους να εξαιρεθούν από το ν. 4014/2011. Επιπλέον, ως Δήμος Ασπροπύργου, θα σταθούμε αρωγοί, στους Πολίτες του τόπου μας, και σε όλους τους νεοπρόσφυγες, σε περίπτωση που αναγκασθούν να ζητήσουν δικαίωση, είτε από τα εθνικά, είτε από τα ευρωπαϊκά, είτε από διεθνή, δικαιοδοτικά όργανα.
Ελπίζω και εύχομαι να μη χρειασθεί να φτάσουμε ως εκεί. Κι απευθύνω έκκληση προς την Πολιτεία, προς τα μέλη της Κυβέρνησης και τις ηγεσίες των κομμάτων που τη στηρίζουν, προς τα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου, και τους Έλληνες Ευρωβουλευτές, έστω και την ύστατη ώρα, να συμβάλλουν ώστε να δοθεί η πρέπουσα, οριστική, δίκαιη λύση στο θέμα. Έστω και τώρα, να μην μας ωθήσουν, τους νεοπρόσφυγες, την ηγεσία του Ποντιακού Ελληνισμού και την έκφραση της τοπικής Δημοκρατίας, στους τόπους όπου εγκαταστάθηκαν νεοπρόσφυγες, να επιζητήσουμε τη δικαίωση, μέσα από διαδικασίες που θα εκθέσουν την Ελληνική Πολιτεία!
Τοποθέτηση Ηλία Μετοικίδη, πτυχιούχου Νομικής Σχολής Οδησσού, μέλους της επιτροπής αγώνα.
Κυρίες και Κύριοι,
Θα μου επιτρέψετε να εστιάσω συνοπτικά, στα νομικά ζητήματα, που αφορούν στα όσα περιλάμβανε η πρόσκληση που λάβαμε, από την Ελληνική Πολιτεία, όλοι εμείς που ζούσαμε στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Η πρόσκληση αυτή, πιστοποιεί, την ευθύνη που αναλαμβάνει η Ελλάδα, έναντι των ανθρώπων που ήταν οι παραλήπτες του εγγράφου.Υπάρχει διεθνής διάσταση, να το πω καλύτερα, η διάσταση από πλευράς της Επιστήμης του Δικαίου, Αστικού και Διεθνούς Δικαίου, στις προσωπικές προσκλήσεις που μας επιδόθηκαν. Τις υπογράφουν πληρεξούσιοι Υπουργοί της Ελληνικής Δημοκρατίας, διότι, τέτοιο βαθμό φέρουν οι διπλωμάτες που τις διεκπεραίωσαν.
Από την πλευρά του Αστικού Δικαίου, και σε ό,τι αφορά στη δέσμευση της Πολιτείας, πρέπει να υπογραμμισθεί η δυνατότητα και η υποχρέωση των νεοπροσφύγων, να υλοποιήσουν αυτήν, τη μη εκπληρωθείσα υπόσχεση, και «να στείλουν το λογαριασμό», σ΄ εκείνους που δεν τήρησαν, τα όσα οι ίδιοι ανέγραψαν στα έγγραφα, εκ μέρους της Ελλάδας.
Τέλος οφείλουμε μια σειρά υπομνήσεων, προς πάσης φύσεως αρμοδίους, σε ό,τι έχει σχέση, με το status των νεοπροσφύγων, έναντι του διεθνούς νόμου: Ειπώθηκε ήδη, πως είμαστε νεοπρόσφυγες, και όχι παλιννοστήσαντες. Στη Σοβιετική Ένωση, δε βρεθήκαμε ως τουρίστες, ούτε ως οικονομικοί μετανάστες!
Πήγαμε, πήγαν, οι Γονείς και οι Παππούδες μας πρόσφυγες στις Παρευξείνιες περιοχές της. Κι εγκατέλειψαν πίσω τους, αμύθητες, από οικονομική άποψη, περιουσίες. Αυτές, οι περιουσίες προβλέφτηκαν, περιελήφθησαν, στην Συνθήκη της Λωζάννης, υπό την ονομασία «Ανταλλάξιμη Περιουσία», που όπως είναι γνωστό, το μεγαλύτερο τμήμα της, δεν αποδόθηκε στους δικαιούχους. Ούτε στους πρόσφυγες του 1922-23, ούτε σε μας, τους νεοπρόσφυγες.
Κι όπως, σωστά το επισήμαναν οι προλαλήσαντες, οι διεθνείς συνθήκες υπερτερούν έναντι των εσωτερικών διαταγμάτων, δια των οποίων δεν διανεμήθηκε η «Ανταλλάξιμη Περιουσία» στους δικαιούχους… Υπ΄ αυτή την έννοια, σε συνδυασμό και με όσα προανέφερα, ας μην έχει κανένας, την παραμικρή αμφιβολία, για την έκβαση της προσφυγής μας.
Είμαστε προετοιμασμένοι νομικά, κι αποφασισμένοι, αν παραστεί ανάγκη, να την ασκήσουμε και να τη στηρίξουμε με πλήθος επιχειρημάτων και ντοκουμέντων!
Θέλω να σημειώσω, επίσης, πως η τακτική που κάποιοι θέλησαν να υιοθετήσουν απέναντι μας, δε μας αφήνει περιθώρια για συναισθηματισμούς.
Εσωτερικό και Διεθνές Δίκαιο είναι μαζί μας, κι εφόσον αυτό απαιτηθεί, θα τεθούν στην υπηρεσία της αλήθειας και της δικαιοσύνης, για τους νεοπρόσφυγες από την πρώην Σοβιετική Ένωση.
Τοποθέτηση Προέδρου Συνδέσμου Ποντιακών Σωματείων Ν. Ελλάδος & Νήσων της Π.Ο.Ε., Γιώργου Βαρυθυμιάδη.
Κυρίες και Κύριοι,
Θα επιχειρήσω, απ’ τη δική μου πλευρά, να καταθέσω, να συμβάλω, με μια μικρή ψηφίδα, στο πλαίσιο που τέθηκε ολοκληρωμένα, από τους προλαλήσαντες.Αφορά, στην ανάγκη εκπλήρωσης των δεσμεύσεων που ανέλαβε η ελληνική Πολιτεία, ως αναγκαία προϋπόθεση κοινωνικής συνοχής.
Ειδικά, στις περιπτώσεις των περιοχών της Αττικής, της Θεσσαλονίκης, και των άλλων μικρών και μεγάλων πόλεων, είναι πιστεύουμε η ώρα, να γίνει αντιληπτή η υποχρέωση της Πολιτείας.
Επιτέλους, σε τούτη τη δύσκολη καμπή, για την Πατρίδα, απαιτούμε, ο πολιτικός κόσμος να κατανοήσει ότι, η άμεση νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, εκτός σχεδίου κατοικιών, των νεοπροσφύγων, ως αποτέλεσμα της ταχύτατης έγκρισης των Σχεδίων Πόλεως, που προέβλεψε ο νομοθέτης, και εξήγγειλε η Πολιτεία, είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη, προκειμένου να υλοποιηθεί, εκείνος ο βηματισμός, ισόρροπης και βιώσιμης ανάπτυξης που έχει ανάγκη κάθε τόπος.
Το παράδειγμα του Ασπροπύργου δείχνει ότι εκεί, κάποιοι ιθύνοντες στάθηκαν Προμηθείς.
Ωστόσο, η πόλη αυτή, είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει έναν κανόνα, που αποτυπώνει δύο και τρείς ταχύτητες στις τοπικές κοινωνίες.
Αν θέλουμε, λοιπόν, να μη συντηρούμε συνθήκες ανισότητας, που μπορούν, εν δυνάμει, να μετατραπούν σε θεμέλια γκετοποιημένων περιοχών, οφείλουμε να αναδείξουμε το σημερινό μήνυμα των νεοπροσφύγων!
Να απαιτήσουμε, από την Πολιτεία, να αναλάβει την πρωτοβουλία, κι από τη Βουλή Ελλήνων, να νομοθετήσει, χρονοδιάγραμμα άμεσης έγκρισης των σχεδίων πόλεως, σε όλους τους τόπους όπου εγκαταστάθηκαν οι νεοπρόσφυγες!
Γιατί, μόνον έτσι, θα πάψουν να ζουν, στην κατάσταση της ομηρείας και της αβεβαιότητας, που τους κατέταξαν οι Κυβερνήσεις της Χώρας, εδώ και 20 χρόνια.
Βέβαιοι ότι προσφέρουμε υπηρεσίες στον τόπο, ελπίζουμε, να κάνουν τα βήματα που πρέπει.
Σε διαφορετική περίπτωση, ας αναλάβουν την ευθύνη, για όσα θα παιχτούν στις αίθουσες των διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων, με θεατή όλη την ανθρωπότητα!