Πραγματοποιήθηκε στην Κομοτηνή την 1η Οκτωβρίου 2011, το 7ο Φεστιβάλ Ποντιακών Χορών, με τη συμμετοχή 1.500 περίπου χορευτών από Ποντιακά Σωματεία όλης της χώρας. Ήταν πραγματικά μία συγκλονιστική βραδιά, όμοια της οποίας δεν υπήρξε ποτέ στη Θράκη. Τόσοι χορευτές, με τόσο πάθος και την αστείρευτη ενέργεια και δύναμη της ίδιας τη Ποντιακής μουσικής, μας έκαναν να σκεφτούμε ότι δικαίως οι Πόντιοι βρίσκονται στις κορυφαίες βαθμίδες δυναμικότητας του Ελληνικού έθνους. Η συγκίνηση είναι ακόμη μεγαλύτερη εάν σκεφτεί κανείς ότι οι υπέροχοι αυτοί Έλληνες, δεν έχουν την ιστορική τους πατρίδα (Εύξεινο Πόντο), έχουν υποστεί Γενοκτονία και έχουν διασκορπιστεί από την Αμερική μέχρι την πρώην Σοβιετική Ένωση. Δεν γνωρίζουμε πόσα τέτοια παραδείγματα υπάρχουν στην παγκόσμια ιστορία.Βλέποντας τους χιλιάδες Ποντίους μέσα στο γυμναστήριο του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, ήμασταν βέβαιοι ότι οι απόγονοι των Γενοκτόνων νιώθουν ανασφάλεια και γνωρίζουν ότι έναν αιώνα σχεδόν μετά, δεν ξεμπέρδεψαν με τους Ποντίους. Ο λογαριασμός είναι ανοικτός και η ιστορική δικαιοσύνη πρέπει και θα απονεμηθεί. Θα έρθει η ημέρα που Τούρκος πρωθυπουργός θα αποδεχθεί και θα ζητήσει δημόσια συγγνώμη από όλους τους Ποντίους, είτε βρίσκονται εν ζωή είτε όχι. Θα είναι αυτός που θα καταθέσει στεφάνι σε κάποιο μνημείο Γενοκτονίας. Τότε και μόνο τότε θα βρουν μερική δικαίωση οι ψυχές των νεκρών, αλλά και η συνείδηση των εν ζωή απογόνων τους.
Μέσα σε όλο αυτό το φορτισμένο κλίμα, ξεπρόβαλαν και οι «μικρές φιγούρες» κάποιων θρακιωτών τοπικών «αρχόντων», οι οποίοι έχοντας τη λογική που μόνο ο σατυρικός ποιητής Σουρής, θα μπορούσε να περιγράψει, ομίλησαν περί αδελφοσύνης, περί ...ειρήνης και μάλιστα ένας εξ αυτών …υπογράμμισε ότι μέσα στους Ποντίους χορευτές υπήρχαν και κάποιοι μη Πόντιοι…ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ, ούτε κουβέντα για το θρήνο ενός ολόκληρου λαού, που μέσα από τη μουσική και τα τραγούδια του θυμάται και απαιτεί.
Πού να ξέρουν όμως οι έρμοι οι Πόντιοι διοργανωτές, ότι εδώ είναι Θρακιστάν, ότι ο «οφθαλμός» (έστιν Τούρκου οφθαλμός, ος τα πάνθ΄ ορά), επιβάλλει στους θρακιώτες πολιτικάντηδες …αυτοσυγκράτηση και αυτολογοκρισία, άλλοτε δε και φιλοτουρκικούς λόγους γεμάτους με κοινότοπες χιλιοειπωμένες ανοησίες. Πώς όμως να μιλήσουν οι μικροί πολιτικάντηδες του Θρακιστάν για τη φυσική Γενοκτονία των Ποντίων, όταν δεν μιλούν ούτε για την πολιτισμική Γενοκτονία των Πομάκων; Ακούσατε για παράδειγμα ποτέ από το στόμα ενός δημάρχου του Θρακιστάν, ή κάποιου άλλου, έστω τη λέξη Πομάκος στο δημόσιο λόγο τους;
Νομίζουμε ότι οι Πόντιοι δεν πρέπει να καλούν τέτοιες φιγούρες σε καμιά εκδήλωσή τους. Εκπροσωπούν το παλιό μοντέλο του πολιτικάντη που ήδη καταρρέει μαζί με τη Ελλάδα που δημιούργησαν τόσα χρόνια.
Tο ιδεολογικό και συναισθηματικό στίγμα της σύγχρονου ποντιακού αγώνα, το έδωσε από βήματος ο πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος κ. Γιώργος Παρχαρίδης, ζητώντας ευθέως, από τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, κ. Ερντογάν να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία και να πάψει η Τουρκία να πετάει στα σύννεφα. Η συγγνώμη είπε θα βελτιώσει ακόμη περισσότερο τις σχέσεις των δύο λαών.
(τεύχος 57, Οκτώβριος - Νοέμβριος 2011)
Πηγή: Εφημερίδα Ζαγάλισα