του Θεόφιλου Κωτσίδη
"Οι Έλληνες στα δύσκολα ενώνονται και τα καταφέρνουν". Έτσι λένε. Έτσι δείχνει και η σύγχρονη ιστορία μας εξάλλου. Εγώ μέχρι σήμερα δεν το έχω δει. Ίσως γιατί δεν χρειάστηκε να ζήσουμε δύσκολες καταστάσεις. Αν και απ' ότι φαίνεται είναι μπροστά μας...
Όπως και να 'χει αφορμή για τον παραπάνω προβληματισμό στάθηκαν τα τελευταία δημοσιεύματα του τύπου (αν και το θέμα είναι γνωστό εδώ και καιρό) σύμφωνα με τα οποία ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης δεν παραχωρεί την πλατεία Αγ. Σοφίας για την κεντρική εκδήλωση Μνήμης της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στις 19 Μαΐου για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Οι δικαιολογίες του αστείες. Όπως και αστείος και προσβλητικός είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει, από τη πρώτη στιγμή που βρίσκεται στη θέση του δημάρχου της πόλης, ένα από τα πιο σημαντικά τμήματα του πληθυσμού της, αυτού των Ποντιακής καταγωγής κατοίκων της. Αυτού του πληθυσμού που τα 90 και πλέον χρόνια που βρίσκεται στην πόλη της Θεσσαλονίκης έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην πορεία και τη σύγχρονη ιστορία της.
Ένας "Μπουτάρης" ενώνει λοιπόν! Έτσι φάνηκε από τις αυθόρμητες, και όχι μόνο, αντιδράσεις πολλών τόσο στο χώρο του διαδικτύου όσο και από την επικοινωνία που έχουμε καθημερινά μέσα από τις σελίδες του e-Pontos με πολλούς από τους αναγνώστες μας.
Αντί να μας ενώνει ο κοινός αγώνας για τη διατήρηση της Ιστορίας μας και της Παράδοσης μας, του Πολιτισμού μας και του αγώνα μας για τη διεθνοποίηση και την Ιστορική μας δικαίωση στο πάγιο αίτημα μας, αυτό της αναγνώρισης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, μας ένωσε και μας "πόρωσε" η άρνηση του δημάρχου να παραχωρήσει την πλατεία, μία πλατεία που ανήκει σε όλους τους δημότες της πόλης και όχι στον ίδιο!
Ας γίνει λοιπόν αφορμή, η άρνηση του δημάρχου στην παραχώρηση του χώρου, για να πραγματοποιηθεί η μεγαλύτερη, μέχρι σήμερα, συγκέντρωση κόσμου στις ετήσιες εκδηλώσεις Μνήμης το Σάββατο 19 Μαΐου 2012, τόσο στη Θεσσαλονίκη στην Αγ. Σοφίας όσο και στο Σύνταγμα στην Αθήνα, δίνοντας το μήνυμα ότι οι Έλληνες Ποντιακής καταγωγής παραμένουν ζωντανοί 90 χρόνια μετά τη Γενοκτονία που υπέστησαν και έτοιμοι να βοηθήσουν, για ακόμη μία φορά, ενωμένοι, στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Ελληνική κοινωνία.
Όπως και να 'χει αφορμή για τον παραπάνω προβληματισμό στάθηκαν τα τελευταία δημοσιεύματα του τύπου (αν και το θέμα είναι γνωστό εδώ και καιρό) σύμφωνα με τα οποία ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης δεν παραχωρεί την πλατεία Αγ. Σοφίας για την κεντρική εκδήλωση Μνήμης της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στις 19 Μαΐου για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Οι δικαιολογίες του αστείες. Όπως και αστείος και προσβλητικός είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει, από τη πρώτη στιγμή που βρίσκεται στη θέση του δημάρχου της πόλης, ένα από τα πιο σημαντικά τμήματα του πληθυσμού της, αυτού των Ποντιακής καταγωγής κατοίκων της. Αυτού του πληθυσμού που τα 90 και πλέον χρόνια που βρίσκεται στην πόλη της Θεσσαλονίκης έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην πορεία και τη σύγχρονη ιστορία της.
Ένας "Μπουτάρης" ενώνει λοιπόν! Έτσι φάνηκε από τις αυθόρμητες, και όχι μόνο, αντιδράσεις πολλών τόσο στο χώρο του διαδικτύου όσο και από την επικοινωνία που έχουμε καθημερινά μέσα από τις σελίδες του e-Pontos με πολλούς από τους αναγνώστες μας.
Αντί να μας ενώνει ο κοινός αγώνας για τη διατήρηση της Ιστορίας μας και της Παράδοσης μας, του Πολιτισμού μας και του αγώνα μας για τη διεθνοποίηση και την Ιστορική μας δικαίωση στο πάγιο αίτημα μας, αυτό της αναγνώρισης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, μας ένωσε και μας "πόρωσε" η άρνηση του δημάρχου να παραχωρήσει την πλατεία, μία πλατεία που ανήκει σε όλους τους δημότες της πόλης και όχι στον ίδιο!
Ας γίνει λοιπόν αφορμή, η άρνηση του δημάρχου στην παραχώρηση του χώρου, για να πραγματοποιηθεί η μεγαλύτερη, μέχρι σήμερα, συγκέντρωση κόσμου στις ετήσιες εκδηλώσεις Μνήμης το Σάββατο 19 Μαΐου 2012, τόσο στη Θεσσαλονίκη στην Αγ. Σοφίας όσο και στο Σύνταγμα στην Αθήνα, δίνοντας το μήνυμα ότι οι Έλληνες Ποντιακής καταγωγής παραμένουν ζωντανοί 90 χρόνια μετά τη Γενοκτονία που υπέστησαν και έτοιμοι να βοηθήσουν, για ακόμη μία φορά, ενωμένοι, στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Ελληνική κοινωνία.