“Τότε στόχος ήταν ο αφανισμός των Ποντίων τώρα στόχος είναι ο οικονομικός στραγγαλισμός της χώρας με ότι αυτό συνεπάγεται. Ας γνωρίζουν καλά όμως όσοι νομίζουν πως τελειώνουμε ως κράτος ότι η χώρα μας θα τα καταφέρει γιατί έχει το υπερόπλο της Θειικής προστασίας και την αστείρευτη αγάπη του λαού για την ελευθερία.”
Με δοξολογία και επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων τίμησαν οι Λάκωνες την ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων από τους Τούρκους. Στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Σπάρτης οι αρχές με προεξάρχοντες την Αντιπεριφερειάρχη κ. Τζανετέα και τον Στρατιωτικό Διοικητή Λακωνίας Ταξίαρχο κ. Σαπουτζή έδωσαν το παρόν ενώ οι Πόντιοι της Λακωνίας για μια ακόμα φορά διατράνωσαν τη δύναμη και την επιμονή της Ποντιακής ρίζας και της Ελληνικής φυλής.
Ομιλία, περιεκτική, σύντομη και ουσιαστική για την ημέρα εκφώνησε ο εκ. μητρός Πόντιος στην καταγωγή Θεοφάνης Λάζαρης, υπάλληλος ΑΤΕ.
Ομιλία Θεοφάνη Λάζαρη
"Ο ιστορικός Πόντος που βρίσκεται στο βορειανατολικό τμήμα της Τουρκίας –γνωστό και ως Εύξεινος Πόντος είναι η κοιτίδα του Ποντιακού ελληνισμού. Την παλαιολιθική εποχή ο Πόντος κατοικείται από τους Πελασγούς και τους Κάρες που ήταν ελληνικά φύλα μαζί με άλλους λαούς. Από το 750 π.χ. ιδρύονται στα παράλια του Εύξεινου Πόντου αποικίες. Εβδομήντα πέντε 75 συνολικά πόλεις ιδρύονται στα παράλια του Εύξεινου Πόντου και τα ελληνικά φύλα αποκτούν δεσπόζουσα παρουσία. Δούλεψαν σκληρά έχτισαν λαμπρά οικοδομήματα και ναούς.Το 401 π.χ. ιδρύεται στον χώρο Ποντιακό κράτος από τους κατακτητές Πέρσες βασιλείς. Ο ποντιακός ελληνισμός επί 136 έτη διατηρεί την αυτονομία του, ακμάζει προοδεύει και εξελληνίζει τους κατακτητές του, οι βασιλείς των οποίων παντρεύονται Ελληνίδες παίρνουν ελληνική μόρφωση και κυβερνούν ελληνότροπα. Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος κατακτά το χώρο, το ποντιακό κράτος αποτελεί μια καθαρή δεξαμενή της ελληνικής πολιτιστικής παράδοσης.
Τη Ρωμαϊκή εποχή οι Έλληνες του Πόντου διατηρούν το ελληνικό φρόνημα, τη γλώσσα, τη θρησκεία και γενικά τον πολιτισμό τους. Ιδιαίτερα προοδεύει η Τραπεζούντα λόγω της θέσεως της αφού οι δρόμοι της Ινδίας, της Συρίας και της Περσίας καταλήγουν στο λιμάνι της.
Στα χρόνια της ακμής του Βυζαντίου ο Πόντος αποκτά ιδιαίτερη σημασία για το Βυζαντινό κράτος διότι παίζει το ρόλο του προπυργίου του. Παράλληλα μέσα στον πολυάνθρωπο Πόντο του 3ου αιώνα οι πατέρες της εκκλησίας βρήκαν πολιτισμένα ήθη για να κηρύξουν και να διαδώσουν το Ευαγγέλιο. Τα χρόνια που μεσολάβησαν έως τις αρχές του 20ου αιώνα οι Πόντιοι κατάφεραν να επιβιώσουν παρ’ όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν και να κάνουν αισθητή την παρουσία τους σε όλους τους δημιουργικούς τομείς της ζωής.
Η ζωή όμως δεν τους είχε δείξει ακόμη το πιο σκληρό της πρόσωπο… Το Νεοτουρκικό Κομιτάτο «Ένωσις και Πρόοδος» ιδρύεται το 1891 στη Γενεύη από εθνικιστικά στοιχεία. To 1906 μετέφερε την έδρα του στη Θεσσαλονίκη με αρχηγό τον ταγματάρχη Εμβέρ που οργάνωσε την επανάσταση του 1908 και εξαπέλυσε το μίσος κατά παντός μη Μωαμεθανού. Λίγο πριν αλλά και μετά την έναρξη του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου ο αρχηγός της Γερμανικής Στρατιωτικής Αποστολής στην Κωνσταντινούπολη Φον Γκολτς και ο επίσης Γερμανός Λίμαν Φον Σάντερς με τους τεχνικούς τους συμβούλους διαπραγματεύονταν με τον Ταλαάτ και τον Εμβέρ που εκπροσωπούσαν την Τουρκική κυβέρνηση τους μυστικούς όρους της συμφωνίας σε περίπτωση κατά την οποία η Τουρκία θα έπαιρνε μέρος στον πόλεμο στο πλευρό της Γερμανίας και της Αυστροουγγαρίας.
Στα πλαίσια των συζητήσεων ήταν και η λύση του εσωτερικού ζητήματος της Τουρκίας όπως ονομάστηκε. Το σχέδιο που εκπονήθηκε προέβλεπε την εκκαθάριση κάθε μη μουσουλμανικής πληθυσμιακής κοινότητας μέσα στην Τουρκία χωρίς τα κράτη της Γερμανίας και της Αυστροουγγαρίας να διαμαρτυρηθούν για τις σφαγές που προετοίμαζαν οι Τούρκοι. Όλα αυτά θα γίνονταν με το πρόσχημα ότι το Τουρκικό κράτος ενεργεί με τον σκληρό αυτό τρόπο γιατί καταστέλλει εξεγέρσεις μειονοτήτων «εν ώρα πολέμου». Η Τουρκία την 29η Οκτωβρίου 1914 μπήκε στον πόλεμο στο πλευρό των Κεντρικών Δυνάμεων Γερμανίας και Αυστροουγγαρίας. Το τέλος του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκει τη Γερμανία ηττημένη. Συνέπεια της ήττας αυτής ήταν και η υπογραφή και από την πλευρά της Τουρκίας της συμφωνίας ανακωχής στο λιμάνι του Μούδρου της Λήμνου στις 30 Οκτωβρίου 1918.
Το καταδιωκόμενο Νεοτουρκικό Κομιτάτο «Ένωσης και Πρόοδος» οι αρχηγοί του οποίου δραπέτευσαν στο εξωτερικό η απετάχθησαν από τον τουρκικό στρατό, παρουσιάσθηκε με άλλη όψη στο πρόσωπο ενός στρατιωτικού του Μουσταφά Κεμάλ ο οποίος έκανε γνωστή την παρουσία του στα τουρκικά δρώμενα αρχικά με τη συμμετοχή του στο κίνημα των νεοτούρκων το 1908. Η προσπάθεια του επικεντρώθηκε στο σκοπό της παρασκηνιακής δημιουργίας μιας πολιτικής δύναμης εναντίον των όρων της ανακωχής που υπέγραψε η Τουρκία με το τέλος του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου. Στην προσπάθεια του αυτή τον βοήθησε ο διορισμός του από την τουρκική κυβέρνηση ως Γενικού Επιθεωρητή της Παραινετικής Επιτροπής. Στις περιοδείες που πραγματοποίησε με τις ομιλίες του έσπειρε το μίσος εναντίον των απίστων όπως χαρακτηριστικά ονόμαζε κάθε μη μουσουλμάνο που κατοικούσε στην Τουρκία. Η τουρκική κυβέρνηση ήταν ανίσχυρη να τον καταδιώξει όταν διαπίστωσε ότι ο Κεμάλ στρεφόταν και εναντίον του Σουλτάνου.
Με τη διαμόρφωση κλίματος εναντίον των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων άρχισε η πρακτική εφαρμογή των αποφάσεων για τη λύση του εσωτερικού ζητήματος της Τουρκίας. Ο πρώτος διωγμός των Ποντίων άρχισε το 1914 και κράτησε ως το 1918 χρονιά που η Τουρκία βγήκε ηττημένη από τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Από το 1919 όμως 6 μήνες μετά την παύση του πρώτου κύματος των διωγμών αρχίζει η δεύτερη και σφοδρότερη εκκαθάριση των Ποντίων που κορυφώνεται το 1922 με την μικρασιατική καταστροφή.
Χαρακτηριστική για τον τρόπο σκέψης των Τούρκων είναι η αφήγηση του Δημ. Οικονομίδη Πόντιου καθηγητή της Μεγάλης του Γένους Σχολής. «Γνωρίζοντας οι εθνικιστές Τούρκοι ότι τα θεμέλια της υπόστασης κάθε λαού υποσκάπτονται με την οικονομική εξάντληση και χρεοκοπία, την κατάργηση της εθνικής γλώσσας και εκπαίδευσης και τον περιορισμό της θρησκευτικής ελευθερίας, κατάργησαν όλα τα προνόμια του Οικουμενικού Πατριαρχείου και εφάρμοσαν οικονομικό αποκλεισμό σε κάθε τι ελληνικό».
Επειδή όμως τα μέτρα αυτά δεν είχαν τα αναμενόμενα για τους Τούρκους αποτελέσματα προχώρησαν και σε άλλες πιο σκληρές αποφάσεις. Επέβαλαν βαρύτατους φόρους με ταυτόχρονη επίταξη εμπορευμάτων για τις ανάγκες του πολέμου. Στρατολογούσαν όλες τις ηλικίες στα τάγματα εργασίας γνωστά και ως αμελέ ταμπουρού η στα τάγματα πορείας θανάτου. Οι χοτζάδες φανάτιζαν τον κόσμο και τον ενθάρρυναν σε βιαιοπραγίες. Δολοφονίες, ληστείες, βιασμοί γυναικών, εξορίες και απαγχονισμοί προκρίτων, ατέλειωτες πορείες του άμαχου πληθυσμού στην ενδοχώρα της Τουρκίας με δυσμενείς καιρικές συνθήκες στην διάρκεια των οποίων πολλοί άφηναν την τελευταία τους πνοή στους δρόμους, ήταν το σκηνικό θανάτου που είχαν επεξεργαστεί οι Τούρκοι για να αφανίσουν τον Ποντιακό πληθυσμό.
Όσοι νέοι ήταν δυνατοί και επιζούσαν τους έλεγαν πως ήταν άρρωστοι και τους έστελναν σε νοσοκομεία όπου με ενέσεις τους δηλητηρίαζαν και πέθαιναν. Οι νέες γυναίκες που επιζούσαν επειδή γνώριζαν ότι θα ατιμάζονταν, όταν κατά τις πορείες περνούσαν βαθιά ποτάμια η γκρεμούς έπεφταν μέσα και πνίγονταν η γκρεμίζονταν σαν τις Σουλιώτισσες για να πεθάνουν με τίμιο θάνατο. Οι γυναίκες της Πάφρας και της Οινόης με τα παιδιά τους αγκαλιά έπεφταν στην θάλασσα και πνίγονταν. Οι περιουσίες λεηλατούνταν και τα χωριά κατακαίονταν. Νόμοι τουρκικοί επί ποινή θανάτου απαγόρευαν στους Τούρκους να δίνουν ελεημοσύνη στους λιμοκτονούντες. Η τουρκική αστυνομία μάζευε τα παιδιά που έχαναν τους γονείς τους και τα έβαζαν σε μικρά πλοιάρια. Μετά τα πήγαιναν βαθιά στη θάλασσα και τα έπνιγαν.
Ο Τοπάλ Οσμάν γνωστός και ως σφαγέας της Κερασούντας καθώς επίσης και τα δικαστήρια ανεξαρτησίας της Αμάσειας όπου με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς καμιά απόδειξη καταδικάστηκαν σε απαγχονισμό πολυάριθμοι Πόντιοι ήταν επίσης ένα δείγμα της τουρκικής θηριωδίας εις βάρος των Ελλήνων του Πόντου.
Ο Ποντιακός Ελληνισμός όμως δεν δέχθηκε με απάθεια όλα όσα συνέβαιναν εναντίον του. Όπου ήταν δυνατό οργανώθηκαν ένοπλα τμήματα για την προστασία της ζωής του άμαχου πληθυσμού. Έτσι κατάφερε να γλιτώσει από βέβαιο θάνατο και να γυρίσει τελικά στην Ελλάδα ένα μέρος μόνο του συνόλου των Ελλήνων του Πόντου.
Με βάση την πληθυσμιακή σύνθεση του Εύξεινου Πόντου πριν αρχίσουν οι διωγμοί υπολογίζεται ότι περίπου 353.000 Πόντιοι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας. Πάνω από 1.000 πόλεις και χωριά Ποντίων λεηλατήθηκαν και παραδόθηκαν στις φλόγες. Όλα τα παραπάνω δικαιολογούν τον όρο γενοκτονία που χρησιμοποιούμε όταν αναφερόμαστε στον αφανισμό των Ποντίων στον οποίο είχαν επιδοθεί οι Τούρκοι. Γενοκτονία σημαίνει άλλωστε η προσπάθεια καταστροφής μιας πληθυσμιακής ομάδας όχι για κάτι που αυτή η ομάδα έκανε αλλά γι’ αυτό που είναι. Οι Πόντιοι έχοντας ζήσει για εκατοντάδες χρόνια μέσα στην τουρκική ενδοχώρα κρατώντας αναλλοίωτη την ελληνοχριστιανική τους ταυτότητα έπρεπε να υποστούν όλα όσα η Τουρκία είχε προσχεδιάσει εναντίον τους.
Μετά την επιστροφή στην Ελλάδα όσων επέζησαν με το τέλος της Μικρασιατικής καταστροφής το 1922 οι Πόντιοι κλήθηκαν να δημιουργήσουν από την αρχή όλα όσα είχαν αφήσει πίσω τους στα παράλια του Ευξείνου Πόντου. Μέσα από πολιτιστικούς συλλόγους που έχουν ιδρύσει κρατούν ζωντανή την ποντιακή παράδοση τα ήθη και τα έθιμα τους παράλληλα με την προσδοκία τους πως κάποια μέρα ο παντοδύναμος Θεός θα επιτρέψει την επιστροφή στην γη των προγόνων τους.
Η Βουλή των Ελλήνων έχει αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Ποντίων και έχει ορίσει την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της. Παράλληλα οι Πόντιοι εντείνουν τις προσπάθειες τους για την αναγνώριση της γενοκτονίας – σε συνεργασία με τους θεσμοθετημένους φορείς της πολιτείας - τόσο από τη διεθνή κοινότητα όσο και από το επίσημο τουρκικό κράτος. Η αναγνώριση της γενοκτονίας εκ μέρους της Τουρκίας δεν αποτελεί μόνο μια δικαίωση για τις 353.000 θύματα της εποχής εκείνης. Αποτελεί και υποχρέωση της απέναντι στην ιστορία και την αλήθεια.
Σήμερα που η πατρίδα μας με αφορμή τα οικονομικά προβλήματα αποτελεί διακαή πόθο όλων όσων θα ήθελαν να την εκμεταλλευθούν η γνώση γεγονότων όπως η ποντιακή γενοκτονία μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Τότε στόχος ήταν ο αφανισμός των Ποντίων τώρα στόχος είναι ο οικονομικός στραγγαλισμός της χώρας με ότι αυτό συνεπάγεται. Ας γνωρίζουν καλά όμως όσοι νομίζουν πως τελειώνουμε ως κράτος ότι η χώρα μας θα τα καταφέρει γιατί έχει το υπερόπλο της Θειικής προστασίας και την αστείρευτη αγάπη του λαού για την ελευθερία.
Ο Θ. Κολοκοτρώνης το 1821 διατρανώνοντας την πίστη του για την επιτυχή έκβαση του αγώνα είχε πει πως ο Θεός έχει υπογράψει ομόλογο για την ελευθερία της πατρίδας και την υπογραφή του δεν την παίρνει πίσω. Εμείς, όλοι οι Έλληνες γνωρίζουμε πως στο ομόλογο της ελευθερία μας ΔΕΝ υπάρχει ημερομηνία λήξεως και γνωρίζουμε επίσης να υπερασπιζόμαστε την ελευθερία αυτή. Οι επιζήσαντες Πόντιοι από την τουρκική θηριωδία με τη δημιουργική τους πορεία έως σήμερα είναι άλλη μια απόδειξη πως οι Έλληνες βρίσκουν τρόπο να ξεπερνούν κάθε μορφής δυσκολία που ορθώνεται μπροστά τους".
Πηγή: Notos Press