Ο Φάρος Ποντίων Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με το Δήμο Παύλου Μελά και την ευγενική υποστήριξη του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος παρουσίασε το Σάββατο 26 Μαΐου 2012 στη Μονή Λαζαριστών τη θεατρική παράσταση "Τ΄ευλο(γ)ημένον...το πουλίν", ένα παραδοσιακό ποντιακό παραμύθι από την Αργυρούπολη του Πόντου, σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κώστα Αλεξανδρίδη.
Η αίθουσα ήταν κατάμεστη και το κοινό παρακολούθησε με αμείωτο το ενδιαφέρον τις εναλλαγές του παραμυθιού, όπως αυτό εξελισσόταν στα διάφορα επεισόδιά του. Όπως τόνισε η πρόεδρος του συλλόγου κα Μυροφόρα Ευσταθιάδου, "...το παραδοσιακό παραμύθι, μια διαχρονική μορφή έντεχνου λαϊκού λόγου, είναι από τη φύση του ελκυστικό, για μικρούς και μεγάλους. Τα περισσότερα ποντιακά παραμύθια κατατάσσονται στην κατηγορία των μαγικών παραμυθιών, μια κατηγορία που έρχεται από την αρχέγονη κοινωνία. Ο μαγικός κόσμος του παραμυθιού, το μεσέλ΄, αγαπά το παράδοξο. Τολμά και λέει ότι δε λέγεται, πραγματοποιεί το ακατόρθωτο, πληγώνει χωρίς πόνο και λυτρώνει μέσα από τη χρήση παραβολών. Οι αφηγητές παραμυθιών κάθε εποχής έμαθαν να προσαρμόζουν το γνωστό μύθο, ανάλογα με τα δεδομένα κάθε εποχής. Έτσι και το συγκεκριμένο παραμύθι, βασισμένο στο γνωστό μύθο της Κιμισχανάς, αφηγείται τη ζωή των Ελλήνων του Πόντου στην ιστορική μας πατρίδα, το βίαιο ξεριζωμό, τον αποχωρισμό της ευρύτερης ποντιακής οικογένειας, την αφιλόξενη υποδοχή και συμπεριφορά απέναντι στους Πόντιους πρόσφυγες στην Ελλάδα, παρόλο που της πρόσφεραν τον πολιτισμικό τους πλούτο και τέλος τη λύτρωση με την επανένωση της ποντιακής οικογένειας, μέσα από τις επισκέψεις στον Πόντο σήμερα...".
Ο σκηνοθέτης του έργου Κώστας Αλεξανδρίδης έκανε μια αναδρομή της πορείας του ποντιακού θεάτρου, τονίζοντας ότι "...το Ποντιακό Θέατρο στην Τραπεζούντα και στον Καύκασο από τα τέλη του 19ου αι. έως και τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αι. έγραψε τις χρυσές σελίδες του. Δυστυχώς η μοίρα του ακολούθησε τη μοίρα των Ελλήνων του Πόντου. Ξεριζώθηκε και ήρθε στην Ελλάδα ως προσφυγικό θέατρο και έτσι παρέμεινε στα 90 χρόνια της εδώ παρουσίας μας. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, και είναι πολλές και από πολλούς σπουδαίους ανθρώπους της τέχνης και του πνεύματος, το Ποντιακό Θέατρο δεν αποκαταστάθηκε. Η πολιτεία αδιαφόρησε, παρά την πλειάδα των θεατρικών συγγραφέων που είχαμε, ιδιαίτερα τη δεκαετία του ΄50 και παρά την έμφυτη αγάπη των Ποντίων για το Θέατρο. Σήμερα γίνεται ακόμη μια προσπάθεια επιβίωσης και αναγέννησης του Ποντιακού Θεάτρου. Το προσεγμένο ερασιτεχνικό επίπεδο του Ποντιακού Θεάτρου πρέπει σύντομα να γίνει επαγγελματικό και το προσφυγικό Ποντιακό θέατρο σύντομα να αποκτήσει μόνιμη στέγη, με την ευγενική υποστήριξη όλων μας.
Την παράσταση τίμησαν με την παρουσία τους ο βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης των Ανεξάρτητων Ελλήνων Γαβριήλ Αβραμίδης, η βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Β' θεσσαλονίκης Λίτσα Αμανατίδου, ο δήμαρχος Παύλου Μελά Διαμαντής Παπαδόπουλος και πολλοί πρόεδροι Ποντιακών σωματείων.
Η αίθουσα ήταν κατάμεστη και το κοινό παρακολούθησε με αμείωτο το ενδιαφέρον τις εναλλαγές του παραμυθιού, όπως αυτό εξελισσόταν στα διάφορα επεισόδιά του. Όπως τόνισε η πρόεδρος του συλλόγου κα Μυροφόρα Ευσταθιάδου, "...το παραδοσιακό παραμύθι, μια διαχρονική μορφή έντεχνου λαϊκού λόγου, είναι από τη φύση του ελκυστικό, για μικρούς και μεγάλους. Τα περισσότερα ποντιακά παραμύθια κατατάσσονται στην κατηγορία των μαγικών παραμυθιών, μια κατηγορία που έρχεται από την αρχέγονη κοινωνία. Ο μαγικός κόσμος του παραμυθιού, το μεσέλ΄, αγαπά το παράδοξο. Τολμά και λέει ότι δε λέγεται, πραγματοποιεί το ακατόρθωτο, πληγώνει χωρίς πόνο και λυτρώνει μέσα από τη χρήση παραβολών. Οι αφηγητές παραμυθιών κάθε εποχής έμαθαν να προσαρμόζουν το γνωστό μύθο, ανάλογα με τα δεδομένα κάθε εποχής. Έτσι και το συγκεκριμένο παραμύθι, βασισμένο στο γνωστό μύθο της Κιμισχανάς, αφηγείται τη ζωή των Ελλήνων του Πόντου στην ιστορική μας πατρίδα, το βίαιο ξεριζωμό, τον αποχωρισμό της ευρύτερης ποντιακής οικογένειας, την αφιλόξενη υποδοχή και συμπεριφορά απέναντι στους Πόντιους πρόσφυγες στην Ελλάδα, παρόλο που της πρόσφεραν τον πολιτισμικό τους πλούτο και τέλος τη λύτρωση με την επανένωση της ποντιακής οικογένειας, μέσα από τις επισκέψεις στον Πόντο σήμερα...".
Ο σκηνοθέτης του έργου Κώστας Αλεξανδρίδης έκανε μια αναδρομή της πορείας του ποντιακού θεάτρου, τονίζοντας ότι "...το Ποντιακό Θέατρο στην Τραπεζούντα και στον Καύκασο από τα τέλη του 19ου αι. έως και τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αι. έγραψε τις χρυσές σελίδες του. Δυστυχώς η μοίρα του ακολούθησε τη μοίρα των Ελλήνων του Πόντου. Ξεριζώθηκε και ήρθε στην Ελλάδα ως προσφυγικό θέατρο και έτσι παρέμεινε στα 90 χρόνια της εδώ παρουσίας μας. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, και είναι πολλές και από πολλούς σπουδαίους ανθρώπους της τέχνης και του πνεύματος, το Ποντιακό Θέατρο δεν αποκαταστάθηκε. Η πολιτεία αδιαφόρησε, παρά την πλειάδα των θεατρικών συγγραφέων που είχαμε, ιδιαίτερα τη δεκαετία του ΄50 και παρά την έμφυτη αγάπη των Ποντίων για το Θέατρο. Σήμερα γίνεται ακόμη μια προσπάθεια επιβίωσης και αναγέννησης του Ποντιακού Θεάτρου. Το προσεγμένο ερασιτεχνικό επίπεδο του Ποντιακού Θεάτρου πρέπει σύντομα να γίνει επαγγελματικό και το προσφυγικό Ποντιακό θέατρο σύντομα να αποκτήσει μόνιμη στέγη, με την ευγενική υποστήριξη όλων μας.
Την παράσταση τίμησαν με την παρουσία τους ο βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης των Ανεξάρτητων Ελλήνων Γαβριήλ Αβραμίδης, η βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Β' θεσσαλονίκης Λίτσα Αμανατίδου, ο δήμαρχος Παύλου Μελά Διαμαντής Παπαδόπουλος και πολλοί πρόεδροι Ποντιακών σωματείων.
ΦΑΡΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ
Πνευματικός & Καλλιτεχνικός Σύλλογος
Αντιγονιδών 1
Τ.Κ. 54630
Θεσσαλονίκη
Τηλ. - Fax: 2310530531
farospontion@yahoo.gr