 |
| Χάρτης του 1896, που δείχνει την πυκνότητα των αρμενικών πληθυσμών στους νομούς της Ανατολικής Ανατολίας. Ο χάρτης αυτός είναι ένα από τα στοιχεία που θα χρησιμοποιηθούν για τις εδαφικές διεκδικήσεις των Αρμενίων, στην τέταρτη φάση του αγώνας τους!!! |
του Σάββα Καλεντερίδη
Η 24η Απριλίου είναι η θλιβερή επέτειος της Γενοκτονίας του 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων από το οθωμανικό κράτος.
Φέτος την 98η επέτειο τίμησαν με εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και μνήμης αρκετές χιλιάδες πολίτες της Τουρκίας, σε μια σειρά από πόλεις της γείτονος χώρας, όπως το Ντιγιαρμπακίρ, η Κωνσταντινούπολη, η Σμύρνη και η Μαλάτεια, γεγονός που είναι ενδεικτικό της τεράστιας αλλαγής που επιχειρείται να γίνει στη γειτονική χώρα, με αφορμή τις διαδικασίες πολιτικής επίλυσης του Κουρδικού, που έχουν ως ορατή αφετηρία την κατάπαυση του πυρός και την αποχώρηση των ανταρτών του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος (ΡΚΚ) από τα βουνά του Κουρδιστάν, που -τουλάχιστον μέχρι σήμερα- ανήκουν στην τουρκική επικράτεια.
Για όσους αναρωτιούνται γιατί οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας αποτελούν πρόκριμα για σοβαρές αλλαγές στην Τουρκία, πρέπει να εξηγήσουμε τι σημαίνει για την Τουρκία η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τη διεθνή κοινότητα και στο τέλος από την ίδια την Τουρκία.
Με βάση εκτιμήσεις των αρμοδίων υπηρεσιών του τουρκικού κράτους, αλλά και κέντρων στρατηγικής ανάλυσης που δραστηριοποιούνται στη γείτονα χώρα, οι κύκλοι των Αρμενίων που ασχολούνται με το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας έχουν υιοθετήσει και ακολουθούν τη στρατηγική των Τεσσάρων «Τ», η οποία είναι η εξής:
-Tanıtım/Ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης μέσω ένοπλης και πολιτικής προπαγάνδας
-Tanınma/Αναγνώριση από τη διεθνή κοινότητα και στη συνέχεια αναγνώριση από την ίδια την Τουρκία
-Tazminat/Αποζημιώσεις: Μετά την αναγνώριση της Γενοκτονίας από τη διεθνή κοινότητα και από την Τουρκία, η Αρμενία θα θέσει το ζήτημα της καταβολής αποζημιώσεων από πλευράς της Τουρκίας στους απογόνους των θυμάτων της Γενοκτονίας.
-Toprak/Εδαφικές διεκδικήσεις: Στην τελευταία φάση θα τεθεί ενώπιον της διεθνούς κοινότητας το ζήτημα εδαφικών παραχωρήσεων από πλευράς της Τουρκίας στους Αρμενίους.
Με βάση πάντα τους Τούρκους αναλυτές, οι Αρμένιοι άρχισαν την πρώτη φάση, δηλαδή «την ένοπλη και την πολιτική προπαγάνδα», αμέσως μετά τη Γενοκτονία, εκτελώντας τους βασικούς υπαίτιους αυτής της βάρβαρης πράξης τα χρόνια γύρω από το 1920, ενώ στα επόμενα χρόνια άρχισαν να συλλέγουν στοιχεία και ντοκουμέντα, τα οποία αποτελούν το κύριο αποδεικτικό υλικό του εγκλήματος. Ανάμεσα στους τρόπους που ακολούθησαν για να κάνουν γνωστό το έγκλημα και το αίτημα της αναγνώρισης, ήταν η δράση του Μυστικού Στρατού για την Απελευθέρωση της Αρμενίας (ΑΣΑΛΑ), ο οποίος από το 1969 μέχρι το 1985 πραγματοποίησε 84 επιθέσεις, στις οποίες έχασαν τη ζωή τους 46 άτομα, στην πλειονότητά τους Τούρκοι διπλωμάτες, ενώ τραυματίστηκαν 299 άτομα.
Μετά το 1985 οι προσπάθειες των Αρμενίων έχουν εισέλθει στη δεύτερη φάση, το δεύτερο «Τ» (Tanınma), που είναι ο αγώνας για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας, που έχει καρποφορήσει σε μεγάλο βαθμό, αφού μέχρι σήμερα την έχουν αναγνωρίσει επισήμως περισσότερες από είκοσι χώρες, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, επίκειται η αναγνώριση της Γενοκτονίας από αρκετές χώρες το 2015, οπότε κορυφώνονται οι προσπάθειες των Αρμενίων για ευαισθητοποίηση της παγκόσμιας κοινής γνώμης, αφού συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την πρώτη συστηματική γενοκτονία του 20ου αιώνα.
Αν διαβάσουμε τις εξελίξεις γύρω από το ζήτημα της Γενοκτονίας με την οπτική γωνία των Τούρκων αναλυτών, που απηχούν τους μύχιους φόβους του τουρκικού κράτους, μπορούμε να πούμε ότι βρισκόμαστε κοντά στην ολοκλήρωση της δεύτερης φάσης, αφού η αναγνώριση της Γενοκτονίας από επί πλέον μερικές δεκάδες χώρες, θα δημιουργήσει ασφυκτικό κλίμα για την αναγνώριση και από την ίδια την Τουρκία, για να ακολουθήσει η τρίτη και η τέταρτη, όπου εκτός από ηθικά ζητήματα, θα τεθούν και τεράστιας σημασίας οικονομικά και πολιτικά ζητήματα, αφού οι περιουσίες των γενοκτονηθέντων και βιαίως εκτοπισθέντων Αρμενίων, μεγάλο μέρος των οποίων «διαχειρίζεται» μέχρι σήμερα η αμαρτωλή τράπεζα Ζιραάτ, με απλούς υπολογισμούς ανέρχονται σε πολλές εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ είναι αυτονόητης γεωπολιτικής αξίας το ζήτημα των εδαφικών διεκδικήσεων.
Αν, λοιπόν, ληφθεί υπ’ όψιν ότι είναι ακόμα σε ισχύ το περίφημο Άρθρο 301, του Τουρκικού Ποινικού Κώδικα, σύμφωνα με το οποίο «όποιος προσβάλλει το Τουρκικό Έθνος, το Κράτος της Τουρκικής Δημοκρατίας και τα όργανα και τις αρχές του Τουρκικού Κράτους», τιμωρείται με ποινή φυλάκισης, άρθρο που τέθηκε σε ισχύ για να φιμώσει κάθε φωνή που μιλούσε για την ανάγκη αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τον δράστη, που είναι το τουρκικό κράτος, τότε εύκολα μπορεί να αντιληφθεί ο οποιοσδήποτε την τεράστια αλλαγή που προοιωνίζεται η σιωπηρή αναγνώριση της Γενοκτονίας, αφού οι τουρκικές αρχές δεν επενέβησαν στις προαναφερθείσες εκδηλώσεις.
Πηγή: Infognomon Politics