Γύρισαν το χρόνο τρεις δεκαετίες πίσω οι Θρυλοριώτες Ν. Ροδόπης, στο νοσταλγικό ’83, που «σημάδεψε» την πολιτιστική και κοινωνική ζωή του οικισμού
Τρεις ολόκληρες δεκαετίες πίσω, στα νοσταλγικά χρόνια μιας αξέχαστης εποχής, που έμελλε να «σημαδέψει» την κοινωνική και πολιτιστική ζωή του Θρυλορίου… εκεί επέστρεψαν νοερά φέτος με αφορμή τις εκδηλώσεις, «Παρακάθ’ κι Αροθυμίας» οι μικροί και μεγάλοι κάτοικοι του οικισμού. Οι μικροί για να γνωρίσουν, να διδαχθούν και να παραλάβουν τη «φλόγα» της δημιουργίας, οι μεγάλοι για να θυμηθούν, να αναπολήσουν, να συγκρίνουν, να γεμίσουν δύναμη και ψυχικά εφόδια για να συνεχίσουν.
Ένα χωριό που έσφυζε από ζωή, αλλά για μια παρέα νέων κάτι του έλειπε…
Ήταν που ανέτελλε η δεκαετία του ’80, όταν μια μικρή παρέα παιδιών αποφάσιζε να ακολουθήσει τις επιταγές του νεανικού ενθουσιασμού, σε μια δημιουργική πορεία αναζήτησης, με επίκεντρο την ιστορία και την παράδοση. Το Θρυλόριο αποτελούσε έναν από τους πιο ζωντανούς οικισμούς της περιοχής, που είχε έντονη κοινωνική ζωή και έσφυζε από νεολαία. Μα σαν κάτι να του έλειπε… Σα να έλειπε ένα σημείο αναφοράς, που να περικλείει και να αγκαλιάζει τις ανησυχίες των νέων, να εκκολάπτει τα όνειρα και τα οράματά τους. Κι αυτό δεν ήταν άλλο από έναν πολιτιστικό σύλλογο ζωντανό και δραστήριο, έναν πολιτιστικό σύλλογο ρυθμιστή και συντονιστή του πολιτιστικού και κοινωνικού γίγνεσθαι του οικισμού. Η ιδέα γεννήθηκε μέσα σε ένα βράδυ, σε μια παρέα 10 νεαρών ατόμων, εν έτει 1982. Η υλοποίησή της ξεκίνησε άμεσα με κάποια δειλά βήματα και αποσπασματικές εκδηλώσεις. Λίγους μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 1983, η ιδέα αυτή έμελλε να γεννήσει τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ποντίων Θρυλορίου «Η Κερασούντα και το Γάρς».
Παρθένα Σαλπιγγίδου «Μας φαινόταν πολύ παράξενο που σε ένα χωριό ποντιακό δεν υπήρχε σύλλογος και κυρίως ότι δεν είχε χορευτικό συγκρότημα»
«Μας φαινόταν πολύ παράξενο που σε ένα χωριό ποντιακό δεν υπήρχε σύλλογος και κυρίως ότι δεν είχε χορευτικό συγκρότημα», θυμάται η κ. Παρθένα Σαλπιγγίδου, μέλος εκείνης της νεανικής παρέας, μετέπειτα γραμματέας του πρώτου διοικητικού συμβουλίου και σήμερα ταμίας του πολιτιστικού συλλόγου. «Ενώ οι γονείς μας ήταν σε κάποιο χορευτικό συγκρότημα, είχαν στα χρόνια τους χορευτικό συγκρότημα», συνεχίζει, «στη δικιά μας τη γενιά δεν υπήρχε».
«Κάπως έτσι το ξεκινήσαμε», μας διηγείται, «και δειλά-δειλά στην αρχή κάναμε κάποιες εκδηλώσεις πριν ακόμα γίνουμε σύλλογος. Μαζεύαμε τα παιδάκια του σχολείου και τα απασχολούσαμε με χειροτεχνίες. Μετά μαζέψαμε 20 άτομα για να γίνουμε σωματείο, μαζί με κάποιους μεγαλύτερους, που ξέρανε κάποια πράγματα παραπάνω. Γύρω στον Απρίλιο του 1983 έχουμε την έγκριση του καταστατικού από το Πρωτοδικείο. Πιο μπροστά είχαμε μια διοικούσα επιτροπή, που μέσα από αυτήν διοργανώναμε πράγματα πριν ακόμα γίνουμε επίσημα. Κι ο κόσμος, επειδή του έλειπαν τέτοια, μας στήριζε πάρα πολύ και ανταποκρινόταν πάρα πολύ θετικά».
Στην πλατεία του χωριού έσμιξαν οι γενιές σε έναν πελώριο κύκλο από χορευτές
Oι φετινές εκδηλώσεις της Αγίας Μαρίνας, που είναι αφιερωμένες στα τριακοστά γενέθλια του Συλλόγου, έδωσαν το λόγο σε ανθρώπους σαν την κ. Σαλπιγγίδου, στους πρωτεργάτες δηλαδή της ίδρυσής του, για να ανασκαλίσουν με τη μνήμη τους τη γοητεία εκείνης της εποχής και να φωτίσουν με την εμπειρία τους τις άγνωστες στους νεότερους πτυχές της δημιουργικής διαδρομής του Συλλόγου στο χρόνο. Το 12ο Συναπάντημα Θρυλοριωτών, που άνοιξε τη σειρά εκδηλώσεων την Παρασκευή, περιλάμβανε διηγήσεις από τα ιδρυτικά μέλη, όπως επίσης προβολή βίντεο και σπάνιου φωτογραφικού υλικού. Ιδιαίτερα συγκινητικό κομμάτι της βραδιάς ήταν εκείνο της απόδοσης ευχαριστηρίων στους δημιουργούς του πολιτιστικού έργου του Συλλόγου, στους ανθρώπους που άφησαν το στίγμα τους στα 30 χρόνια της διαδρομής του. Η συγκίνηση μάλιστα κορυφώθηκε, όταν στην πλατεία του χωριού έσμιξε αρμονικά το χθες, το σήμερα και το αύριο, σε έναν πελώριο κύκλο χορευτών του Συλλόγου, αποτελούμενο από ανθρώπους που συμμετείχαν στο πρώτο χορευτικό συγκρότημα μέχρι και από 4χρονα σήμερα παιδιά που παραλαμβάνουν άξια τη σκυτάλη για να συνεχίσουν στα βήματα της παράδοσης.
«Η επιστροφή στις ρίζες θα μας δώσει τη δύναμη να κοιτάξουμε πολύ μπροστά»
«Είμαι πολύ αισιόδοξη για τον μέλλον», τόνισε με έμφαση η κ. Σαλπιγγίδου, αντικρίζοντας τη συγκεκριμένη εικόνα. «Εμείς δεν κοιτάμε το πίσω, κοιτάμε το μπροστά και δίνουμε πολύ μεγάλη βάση στη νεολαία», επισήμανε. «Ειδικά στα σημερινά χρόνια, με αυτά που μας συμβαίνουν», επισήμανε στο μήνυμά της, «μόνο μέσα από την παράδοση θα κρατηθούμε». «Μόνο η παράδοση θα μας σώσει», κατέληξε, «η επιστροφή στις ρίζες θα μας δώσει τη δύναμη να κοιτάξουμε πολύ μπροστά».
Μελίνα Σαββίδου «Τα τριάντα χρόνια είναι λίγα, έχει πολλά χρόνια μπροστά του αυτός ο Σύλλογος»
«Τα τριάντα χρόνια είναι λίγα, έχει πολλά χρόνια μπροστά του αυτός ο Σύλλογος», διαβεβαίωσε κατηγορηματικά, προς απάντηση στις αγωνίες των παλαιότερων, μία νεαρή εκπρόσωπος της δραστήριας νέας γενιάς του οικισμού, η κ. Μελίνα Σαββίδου. Η κ. Σαββίδου, η οποία είναι θυγατέρα του αείμνηστου Στάθη Σαββίδη, πρώτου προέδρου του Πολιτιστικού Συλλόγου «Η Κερασούντα και το Γαρς», έχει ένα ακόμα ισχυρό κίνητρο για να υπηρετεί ενεργά το έργο και τους σκοπούς του. «Για μένα είναι πολύ σημαντικό να είμαι σε αυτό τον Σύλλογο, που πρώτος πρόεδρός του ήταν ο πατέρας μου», τόνισε, «είναι ο σύνδεσμός μου με αυτόν και με την παράδοση». Σήμερα κατέχει ήδη θέση γραμματέα στο διοικητικό συμβούλιο και ξεχειλίζει από ενθουσιασμό κάθε φορά που αναφέρεται στο Σύλλογο. «Αυτή τη στιγμή ο Σύλλογος «Η Κερασούντα και το Γαρς» είναι ένας από τους πιο δραστήριους συλλόγους στην περιφέρεια, μην πω σε όλη την Ελλάδα, και πραγματικά παράγει πολιτισμό», υπογραμμίζει. Παρά τις αρκετές θυσίες, που απαιτεί η ενεργή ενασχόληση με αυτόν, η ίδια δηλώνει αποφασισμένη να τον υπηρετήσει με συνέπεια, επισημαίνοντας ότι «πραγματικά αυτά που κάνουμε με το Σύλλογο μας γεμίζουν, μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους». Την ίδια διάθεση διαβλέπει και στους συνομηλίκους της, στους πολλούς νέους που επιστρέφουν στο χωριό μετά το τέλος των σπουδών τους ή ως αποτέλεσμα της κρίσης. Εξ ου και δηλώνει απόλυτα αισιόδοξη για το μέλλον, διαβεβαιώνοντας ότι η νέα γενιά θα δώσει δυναμικό παρόν στη νέα εποχή που ξημερώνει για το Σύλλογο.
Ευχαριστήριο-έκπληξη στη Χρύσα Μαυρίδου για την ανεκτίμητη προσφορά της χθες, σήμερα και αύριο
«Φοβόμουν κάποια στιγμή όταν θα κάνω το απολογισμό μήπως έχει αρνητικό πρόσημο, αλλά πια είπα χαλάλι με όλη μου την ψυχή»
Μα αν στις φετινές εκδηλώσεις, τις αφιερωμένες στα τριακοστά γενέθλια του Συλλόγου, οι προβολείς δικαιολογημένα πέφτουν στους πρωταγωνιστές του ένδοξου παρελθόντος και στους εκπροσώπους του πολλά υποσχόμενου μέλλοντος, υπάρχει κι ένα πρόσωπο που κατορθώνει να συνενώνει αρμονικά το χθες με το σήμερα και με το αύριο. Πρόκειται φυσικά για τη νυν πρόεδρο του Συλλόγου, την κ. Χρύσα Μαυρίδου, η οποία κατά γενική παραδοχή αποτελεί την ψυχή του πολιτιστικού γίγνεσθαι του οικισμού και όχι μόνο. Η κ. Μαυρίδου πρωτοασχολήθηκε με το σύλλογο έναν χρόνο μετά την ίδρυσή του, το 1984, και η προσφορά της στο διάβα των επόμενων δεκαετιών κρίνεται πραγματικά ανεκτίμητη. Ακόμα ως σήμερα, αφιερώνει όλες τις δυνάμεις της στη διατήρηση και αναβάθμιση του πολιτιστικού έργου που παράγει ο Σύλλογος και συνιστά σίγουρα ένα φωτεινό παράδειγμα για τη νέα γενιά, που ετοιμάζεται να πάρει τη σκυτάλη. Για την ανεκτίμητη αυτή συνεισφορά της, νέοι και παλιοί την περασμένη Παρασκευή, πήραν την πρωτοβουλία να της χαρίσουν μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές της ζωής της. Ενώ η ίδια αγωνιούσε για την ομαλή εξέλιξη της βραδιάς, ετοιμάζοντας τα ευχαριστήρια που θα αποδίδονταν στα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου, προς μεγάλη της έκπληξη συνειδητοποίησε ότι οι συγχωριανοί ήταν είχαν ετοιμάσει και για εκείνη ένα ευχαριστήριο, τιμώντας την για την προσφορά της. «Φοβόμουν κάποια στιγμή όταν θα κάνω το απολογισμό μήπως έχει αρνητικό πρόσημο, αλλά πια είπα χαλάλι με όλη μου την ψυχή», ήταν οι πρώτες φράσεις της μετά το «σοκ» της συγκίνησης, που ένοιωσε από την κίνηση αυτή.
«Το συμπλήρωμα 30 χρόνων για εμάς σημαίνει και ξεκίνημα άλλων τόσων χρόνων δουλειάς, γιατί έχουμε δίπλα μας τη νεολαία»
Αναδράμωντας κι εκείνη στην πολυετή δράση του Συλλόγου, όπως την έζησε εμπειρικά κι όπως την αναβίωσε, επιχειρώντας να καταγράψει την ιστορία του, «τα τριάντα χρόνια πολιτιστικής δραστηριότητας είναι πάρα πολλά», διαπίστωσε, «και το ευχάριστο είναι ότι η πορεία του είναι ανοδική». «Μπορεί να κλείνουμε 30 χρόνια, αλλά αυτό για εμάς σημαίνει και ξεκίνημα άλλων τόσων χρόνων δουλειάς», πρόσθεσε. «Γιατί έχουμε δίπλα μας τη νεολαία», συνέχισε, «έχουμε δίπλα μας τα παιδιά, έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που στηρίζουν- από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο- κι έχουμε στόχους. Κι ο κύριος στόχος σε αυτή την δύσκολη περίοδο είναι να δώσουμε το κουράγιο στον κόσμο, για να μην κλονιστεί, να συνεχίσει δυνατά τη ζωή του. Από εκεί και πέρα έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις να πάμε πίσω στις αξίες, που χάσαμε. Γιατί θεωρώ ότι χάσαμε την ανθρωπιά μας, χάσαμε τις αξίες». «Αυτήν την κρίση», υπογράμμισε κλείνοντας, «εμείς θα την αντιμετωπίσουμε με τον πολιτισμό, με την ενότητα και με την αγάπη. Εφόσον οι πρόγονοί μας με ακόμα πιο δύσκολες συνθήκες, με μία γενοκτονία, με μία προσφυγιά, με όλα αυτά που έχασαν, κατάφεραν να σταθούν στα πόδια τους, έτσι θα σταθούμε κι εμείς τώρα».
Πηγή: Παρατηρητής της Θράκης
Σχετικά θέματα: