Με ιδιαίτερη σοβαρότητα και υπευθυνότητα ασχολήθηκα με το συγγραφικό μου έργο: «Η καμπάνα του Πόντου χτυπάει στο Βέρμιο», προσεγγίζοντας σε λογοτεχνικό ύφος την ιστορία, τη λαογραφία και τη λαϊκή παράδοση των προγόνων μας.
Ο προσφυγικός Ελληνισμός του Πόντου είναι ένα θέμα επίκαιρο, ζωντανό και αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας μας, που κάνει τον καθένα μας γνωρίζοντας το να νιώθει μέρος του συνόλου του με συγκεκριμένες ρίζες και ταυτότητα.
Η σημερινή αμφισβήτηση της παράδοσης από κάποιο μέρος της νεολαίας εστιάζεται στο γεγονός πως αυτή θεωρεί «συντήρηση» κάθε συγγραφική προσπάθεια, η οποία συμπεριλαμβάνει μια ευρεία καλλιέργεια και προσηλυτισμό στις αξίες του παρελθόντος και στην πολιτιστική κληρονομιά.
Οι άνθρωποι του πνεύματος που ασχολούνται με την πολιτισμική μας παράδοση δεν αρνούνται ποτέ να σας μεταδώσουν τα φώτα τους ώστε ν’ αφυπνιστεί η εθνική συνείδηση και να διατηρηθεί άσβηστη κι αναλλοίωτη η ανάμνηση των ιδιαίτερων Πατρίδων των προγόνων σας.
Δεν σταμάτησαν ποτέ μέσα από τα συγγραφικά τους έργα να σας ωθούν και να σας παροτρύνουν να γνωρίσετε την εθνική σας υπόσταση, όπως επίσης ν’ αγαπήσετε και να σεβαστείτε την πολιτισμική μας κληρονομιά.
Η ιστορία και η παράδοση είναι στενά δεμένες με το παρελθόν όλων μας και φτάνουν μέχρι σήμερα στην εποχή μας με νέες προοπτικές και λογοτεχνικές μορφές, προκειμένου να μεταφερθεί η αυτοσυνειδησία τους μέσα στον χώρο και στον χρόνο.
Η εγκληματική έλλειψη τους στην εκπαίδευση, στους γονείς, στα ηλεκτρονικά μέσα, στις ανόητες διακηρύξεις κάποιων αλαζονικών διανοούμενων, καθώς και η παγκοσμιοποίηση, ο διεθνισμός και ο ξενόφερτος πολυπολιτισμός, μας οδηγούν στην απώλεια της ιδιαιτερότητάς μας ως λαός και έθνος και στην υποβάθμιση του εθνικού μας θησαυρού, που δεν είναι άλλος από την πολιτισμική μας κληρονομιά.
Θεωρώντας πως είναι χρέος μου, όπως και χρέος όλων μας, να επαγρυπνούμε πάντα για να διασώσουμε ότι πολυτιμότερο και αξιοπρεπέστατο κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας, σας παρουσιάζω το συγγραφικό μου τούτο επίπονης προσπάθειας πόνημα, φιλοδοξώντας να καταφέρω με την ελάχιστη αυτή προσέγγιση μου για τις Αλησμόνητες Πατρίδες να σας δώσω τη δύναμη να χτίσετε εσείς, ως νέοι πνευματικοί ηγέτες, σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, το κεφάλαιο του υπέροχου πλούτου της παράδοσης μας, στις σύγχρονες Βαβυλώνιες πόλεις της Ελλάδας.
Να χτίσετε τους νέους οικισμούς, που θα σας βοηθήσουν στην προσαρμογή της επιβίωσής σας, στηριγμένοι στη γνώση, την εμπειρία, την αλήθεια, την πρόοδο, το θάρρος της γνώμης και την αντιμετώπιση της βίας, πέρα από τις οποιεσδήποτε σκοπιμότητες, σχολικούς εκφοβισμούς, ανομίες και εφήμερα πρότυπα.
Ο προσφυγικός Ελληνισμός του Πόντου είναι ένα θέμα επίκαιρο, ζωντανό και αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας μας, που κάνει τον καθένα μας γνωρίζοντας το να νιώθει μέρος του συνόλου του με συγκεκριμένες ρίζες και ταυτότητα.
Η σημερινή αμφισβήτηση της παράδοσης από κάποιο μέρος της νεολαίας εστιάζεται στο γεγονός πως αυτή θεωρεί «συντήρηση» κάθε συγγραφική προσπάθεια, η οποία συμπεριλαμβάνει μια ευρεία καλλιέργεια και προσηλυτισμό στις αξίες του παρελθόντος και στην πολιτιστική κληρονομιά.
Οι άνθρωποι του πνεύματος που ασχολούνται με την πολιτισμική μας παράδοση δεν αρνούνται ποτέ να σας μεταδώσουν τα φώτα τους ώστε ν’ αφυπνιστεί η εθνική συνείδηση και να διατηρηθεί άσβηστη κι αναλλοίωτη η ανάμνηση των ιδιαίτερων Πατρίδων των προγόνων σας.
Δεν σταμάτησαν ποτέ μέσα από τα συγγραφικά τους έργα να σας ωθούν και να σας παροτρύνουν να γνωρίσετε την εθνική σας υπόσταση, όπως επίσης ν’ αγαπήσετε και να σεβαστείτε την πολιτισμική μας κληρονομιά.
Η ιστορία και η παράδοση είναι στενά δεμένες με το παρελθόν όλων μας και φτάνουν μέχρι σήμερα στην εποχή μας με νέες προοπτικές και λογοτεχνικές μορφές, προκειμένου να μεταφερθεί η αυτοσυνειδησία τους μέσα στον χώρο και στον χρόνο.
Η εγκληματική έλλειψη τους στην εκπαίδευση, στους γονείς, στα ηλεκτρονικά μέσα, στις ανόητες διακηρύξεις κάποιων αλαζονικών διανοούμενων, καθώς και η παγκοσμιοποίηση, ο διεθνισμός και ο ξενόφερτος πολυπολιτισμός, μας οδηγούν στην απώλεια της ιδιαιτερότητάς μας ως λαός και έθνος και στην υποβάθμιση του εθνικού μας θησαυρού, που δεν είναι άλλος από την πολιτισμική μας κληρονομιά.
Θεωρώντας πως είναι χρέος μου, όπως και χρέος όλων μας, να επαγρυπνούμε πάντα για να διασώσουμε ότι πολυτιμότερο και αξιοπρεπέστατο κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας, σας παρουσιάζω το συγγραφικό μου τούτο επίπονης προσπάθειας πόνημα, φιλοδοξώντας να καταφέρω με την ελάχιστη αυτή προσέγγιση μου για τις Αλησμόνητες Πατρίδες να σας δώσω τη δύναμη να χτίσετε εσείς, ως νέοι πνευματικοί ηγέτες, σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, το κεφάλαιο του υπέροχου πλούτου της παράδοσης μας, στις σύγχρονες Βαβυλώνιες πόλεις της Ελλάδας.
Να χτίσετε τους νέους οικισμούς, που θα σας βοηθήσουν στην προσαρμογή της επιβίωσής σας, στηριγμένοι στη γνώση, την εμπειρία, την αλήθεια, την πρόοδο, το θάρρος της γνώμης και την αντιμετώπιση της βίας, πέρα από τις οποιεσδήποτε σκοπιμότητες, σχολικούς εκφοβισμούς, ανομίες και εφήμερα πρότυπα.
Με αγάπη και σεβασμό
Η συγγραφέας
Παρθένα Τσοκτουρίδου
Η συγγραφέας
Παρθένα Τσοκτουρίδου
Εντυπώσεις και συναισθήματα από την ανάγνωση - μελέτη του λαογραφικού και λογοτεχνικού έργου «Η καμπάνα του Πόντου χτυπάει στο Βέρμιο» της κας Παρθένας Τσοκτουρίδου (της Βασιλικής Μπαλτιράνη).
Με την συγγραφή του αξιόλογου έργου της «Η καμπάνα του Πόντου χτυπάει στο Βέρμιο» η καταξιωμένη λογοτέχνης – λαογράφος κα Παρθένα Τσοκτουρίδου, μας μεταδίδει και μας κάνει να βιώνουμε τα βαθιά συναισθήματά της, δηλ. την πίστη της στις πατροπαράδοτες αξίες και ηθικές της ράτσας της, καθώς και την αγωνία και την μεγάλη ελπίδα της να διατηρηθούν αυτές, ατόφιες, πανομοιότυπες και καθάριες από ξένες επιρροές και ιδέες, παγκοσμιοποιητικής προσπάθειας αλλοίωσης αυτών.
Η συγγραφέας διακατέχεται από άμετρο σεβασμό στις πατρογονικές αυτές αξίες. Αναφέρεται με συγκινητική ιερότητα στις ασύλληπτες στην σκέψη ή την φαντασία της σημερινής καλοαναθρεμμένης γενιάς, περιπέτειες – μαρτύρια – μόχθο της ζωής των προγόνων της, οι οποίοι μόνο χάρη στις ελληνικές αρετές της ράτσας τους, δηλ. στην μεγάλη πίστη στη θρησκεία και πατρίδα τους, την ιδιαιτερότητα της ιδιοφυίας τους, την αντοχή στην σκληρή ζωή, την εφευρετικότητα και δημιουργικότητά τους, στην αξιοθαύμαστη και εκτιμητή καθώς και βαθιά ριζωμένη στην συνείδησή τους ιδέα της οικογένειας, στην αξιοπρεπή υπομονετικότητα τους απέναντι στην εχθρική σκληρότητα και βαναυσότητα, επεβίωσε και θα επιβιώνει αυτό το εξαίρετο ελληνικό φύλο.
Συγκινητικό, μα και πανανθρώπινο συγχρόνως, το αίσθημα αλληλεγγύης και αλληλοσωτηρίας ανθρώπων των λαών, στα οποία σαφώς αναφέρεται στα σχετικά κεφάλαια, αίσθημα το οποίο αποδεικνύει πόσο βαθιά ριζωμένες στην πανανθρώπινη συνειδητότητα είναι οι ιδέες του δικαίου, της αξίας της ανθρώπινης ζωής και του σεβασμού της, της ανιδιοτελούς φιλίας, της συμπόρευσης στην βίωση της καθημερινότητας. Άσχετα αυτά τα υψηλά ιδεώδη με την εξουσιαστική και καταδυναστευτική τάση ορισμένων λαών από αρρωστημένες ηγεσίες τους! Αξιομνημόνευτη είναι επίσης η νατουραλιστική τοποθέτηση της συγγραφέως στην αρχή ενοτήτων, με την οποία επιτυχώς εξυμνεί την φύση και την συνυφαίνει με την ανθρώπινη ύπαρξη.
Η διαλόγηση δε μορφή της γλώσσας μεταξύ των παλαιότερων και νεότερων γενιών έκανε πιο παραστατικές και ευκολομετάδοτες, καθώς και ιδιόκτητες, πλήθος γνώσεων, ιστορικών – παραδοσιακών πολιτιστικών και πολιτισμικών, ευθυμογραφικών και αρχιτεκτονικών ακόμη από τις παλαιότερες γενιές στις νεότερες, γνώσεις τις οποίες βαθιά ερεύνησε και κατέγραψε με το έργο αυτό η συγγραφεύς. Η διαλογική εξιστόρηση και μετάδοση όλων αυτών των παραπάνω αναφερόμενων αξιών, μεταξύ γιαγιάδων – παππούδων και εγγονών εκτός της βασανιστικής λαχτάρας και ελπίδας να διατηρηθούν ανέπαφες και ανεπηρέαστες από ξένα – αλλόφερτα στοιχεία, αποδεικνύει ότι η συγγραφεύς είναι προικισμένη εκτός του λογοτεχνικού χαρίσματος, αλλά και του θεατρικού συγγραφέως, καθώς κι άλλα έργα της έχουν ανέβει στην σκηνή. Η κα Παρθένα Τσοκτουρίδου έχει στόφα θεατρικού συγγραφέως.
Με την συγγραφή του αξιόλογου έργου της «Η καμπάνα του Πόντου χτυπάει στο Βέρμιο» η καταξιωμένη λογοτέχνης – λαογράφος κα Παρθένα Τσοκτουρίδου, μας μεταδίδει και μας κάνει να βιώνουμε τα βαθιά συναισθήματά της, δηλ. την πίστη της στις πατροπαράδοτες αξίες και ηθικές της ράτσας της, καθώς και την αγωνία και την μεγάλη ελπίδα της να διατηρηθούν αυτές, ατόφιες, πανομοιότυπες και καθάριες από ξένες επιρροές και ιδέες, παγκοσμιοποιητικής προσπάθειας αλλοίωσης αυτών.
Η συγγραφέας διακατέχεται από άμετρο σεβασμό στις πατρογονικές αυτές αξίες. Αναφέρεται με συγκινητική ιερότητα στις ασύλληπτες στην σκέψη ή την φαντασία της σημερινής καλοαναθρεμμένης γενιάς, περιπέτειες – μαρτύρια – μόχθο της ζωής των προγόνων της, οι οποίοι μόνο χάρη στις ελληνικές αρετές της ράτσας τους, δηλ. στην μεγάλη πίστη στη θρησκεία και πατρίδα τους, την ιδιαιτερότητα της ιδιοφυίας τους, την αντοχή στην σκληρή ζωή, την εφευρετικότητα και δημιουργικότητά τους, στην αξιοθαύμαστη και εκτιμητή καθώς και βαθιά ριζωμένη στην συνείδησή τους ιδέα της οικογένειας, στην αξιοπρεπή υπομονετικότητα τους απέναντι στην εχθρική σκληρότητα και βαναυσότητα, επεβίωσε και θα επιβιώνει αυτό το εξαίρετο ελληνικό φύλο.
Συγκινητικό, μα και πανανθρώπινο συγχρόνως, το αίσθημα αλληλεγγύης και αλληλοσωτηρίας ανθρώπων των λαών, στα οποία σαφώς αναφέρεται στα σχετικά κεφάλαια, αίσθημα το οποίο αποδεικνύει πόσο βαθιά ριζωμένες στην πανανθρώπινη συνειδητότητα είναι οι ιδέες του δικαίου, της αξίας της ανθρώπινης ζωής και του σεβασμού της, της ανιδιοτελούς φιλίας, της συμπόρευσης στην βίωση της καθημερινότητας. Άσχετα αυτά τα υψηλά ιδεώδη με την εξουσιαστική και καταδυναστευτική τάση ορισμένων λαών από αρρωστημένες ηγεσίες τους! Αξιομνημόνευτη είναι επίσης η νατουραλιστική τοποθέτηση της συγγραφέως στην αρχή ενοτήτων, με την οποία επιτυχώς εξυμνεί την φύση και την συνυφαίνει με την ανθρώπινη ύπαρξη.
Η διαλόγηση δε μορφή της γλώσσας μεταξύ των παλαιότερων και νεότερων γενιών έκανε πιο παραστατικές και ευκολομετάδοτες, καθώς και ιδιόκτητες, πλήθος γνώσεων, ιστορικών – παραδοσιακών πολιτιστικών και πολιτισμικών, ευθυμογραφικών και αρχιτεκτονικών ακόμη από τις παλαιότερες γενιές στις νεότερες, γνώσεις τις οποίες βαθιά ερεύνησε και κατέγραψε με το έργο αυτό η συγγραφεύς. Η διαλογική εξιστόρηση και μετάδοση όλων αυτών των παραπάνω αναφερόμενων αξιών, μεταξύ γιαγιάδων – παππούδων και εγγονών εκτός της βασανιστικής λαχτάρας και ελπίδας να διατηρηθούν ανέπαφες και ανεπηρέαστες από ξένα – αλλόφερτα στοιχεία, αποδεικνύει ότι η συγγραφεύς είναι προικισμένη εκτός του λογοτεχνικού χαρίσματος, αλλά και του θεατρικού συγγραφέως, καθώς κι άλλα έργα της έχουν ανέβει στην σκηνή. Η κα Παρθένα Τσοκτουρίδου έχει στόφα θεατρικού συγγραφέως.
Με αναγνώριση κι εκτίμηση
Μπαλτιράνη Βασιλική
Σχολική Σύμβουλος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης & Παιδοψυχολόγος