του Σάββα Καλεντερίδη
Σε καιρούς δύσκολους για την Πατρίδα και την κοινωνία, σε καιρούς δύσκολους για τον εκδοτικό χώρο και τις Εκδόσεις μας, προβληματιστήκαμε πολύ αν θα εκδίδαμε το καθιερωμένο Ημερολόγιο-Λεύκωμα, που φέτος κλείνει αισίως τα εννιά χρόνια.
Το θέμα των λευκωμάτων μας ήταν πάντα ο Πόντος και η Ανατολή και η ανάδειξη των τόπων και των μνημείων αυτής της ιερής γης, από την οποία άντλησε τις πιο πολλές από τις αξίες του και μεγαλούργησε ο Ελληνισμός.
Τελικώς, μετά από σοβαρό προβληματισμό, αποφασίσαμε, ως εκδοτικός οίκος, να κάνουμε το ένατο βήμα στη δική μας ιστορία και να εκδώσουμε και πάλι ένα λεύκωμα, που είναι κάτι σαν ένα αμφίδρομο "χάδι" στους τόπους και τους ανθρώπους. Ένα ταξίδι στα βάθη της ιστορίας και συνάμα στο μακρύ μέλλον, μέσα από τα ελληνικά μνημεία και αντικείμενα που αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της ιστορίας της Θράκης, του Πόντου και της Ανατολής.
«Ελληνικοί Θησαυροί» ο τίτλος του, και σκοπός η παροχή οπτικών και αδιάσειστων στοιχείων στους φίλους των εκδόσεών μας και της εφημερίδας μας, της Ποντιακής Γνώμης, που στοιχειοθετούν το απύθμενο ελληνικό στρατηγικό βάθος στις προαναφερθείσες περιοχές. Εικόνες που διαλύουν με αδιάσειστα στοιχεία και όχι με λόγια το δόγμα του “στρατηγικού βάθους” του Νταβούτογλου, ο οποίος αναζητεί με φληναφήματα, ανιστόρητα και κενά περιεχομένου ψευδο-ιστορικά επιχειρήματα να αναδημιουργήσει μία νέα και επεκτατική Οθωμανική ηγεμονία στην περιοχή. Και όλα αυτά τη στιγμή που το 70% των μεγάλων πόλεων της Τουρκίας κουβαλούν μέχρι σήμερα παρεφθαρμένα ή αυθεντικά ελληνικά ονόματα: Εις την Πόλιν (Ιστανμπούλ), Εις Νίκαιαν (Ιζνίκ), Εις Νικομήδειαν (Ιζμίτ), Εις Αμισόν (Σαμσόν), Σμύρνη (Ιζμίρ), Αντιόχεια (Αντάκεια), Ευδοκιάς (Τοκάτ), Σινώπη (Σινόπ), Αμάσεια, Οινόη (Ούνγιε), Κερασούς (Γκιρεσόν), Τραπεζούς (Τραμπζόν), Ρίζαιον (Ρίζε), Σούρμενα (Σούρμενε), Παρθένιον (Μπάρτιν), Σεβάστεια (Σίβας), Πέργαμος (Μπέργκαμα) και πόσες άλλες!!!
Επειδή οι δημοφιλείς αρχαιολογικοί χώροι είναι γνωστοί σε όλους, για να διευρύνουμε τους ορίζοντες της γνώσης και της ιστορικής μας συνείδησης προσπαθήσαμε να επιλέξουμε φωτογραφικό υλικό από τόπους, μνημεία, αρχαιολογικούς χώρους και αντικείμενα που εκτίθενται σε μουσεία της Τουρκίας και δεν είναι γνωστά στο ευρύ ελληνικό κοινό.
Ελπίζουμε με την εργασία μας αυτή από τη μια να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις των αναγνωστών και των φίλων μας για τις αλησμόνητες πατρίδες και από την άλλη να ξαναθυμηθούμε εμείς οι κάτοικοι της σύγχρονης παρακμάζουσας Ελλάδας ότι το ιστορικό μας παρελθόν μάς καλεί να μείνουμε όρθιοι, να αναζητήσουμε πρόσφορες λύσεις για να ξεπεράσουμε την κρίση και να δώσουμε στην Πατρίδα αλλά και στον Ελληνισμό τη θέση που μας αξίζει στην παγκόσμια κοινωνία.
Σε καιρούς δύσκολους για την Πατρίδα και την κοινωνία, σε καιρούς δύσκολους για τον εκδοτικό χώρο και τις Εκδόσεις μας, προβληματιστήκαμε πολύ αν θα εκδίδαμε το καθιερωμένο Ημερολόγιο-Λεύκωμα, που φέτος κλείνει αισίως τα εννιά χρόνια.
Το θέμα των λευκωμάτων μας ήταν πάντα ο Πόντος και η Ανατολή και η ανάδειξη των τόπων και των μνημείων αυτής της ιερής γης, από την οποία άντλησε τις πιο πολλές από τις αξίες του και μεγαλούργησε ο Ελληνισμός.
Τελικώς, μετά από σοβαρό προβληματισμό, αποφασίσαμε, ως εκδοτικός οίκος, να κάνουμε το ένατο βήμα στη δική μας ιστορία και να εκδώσουμε και πάλι ένα λεύκωμα, που είναι κάτι σαν ένα αμφίδρομο "χάδι" στους τόπους και τους ανθρώπους. Ένα ταξίδι στα βάθη της ιστορίας και συνάμα στο μακρύ μέλλον, μέσα από τα ελληνικά μνημεία και αντικείμενα που αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της ιστορίας της Θράκης, του Πόντου και της Ανατολής.
«Ελληνικοί Θησαυροί» ο τίτλος του, και σκοπός η παροχή οπτικών και αδιάσειστων στοιχείων στους φίλους των εκδόσεών μας και της εφημερίδας μας, της Ποντιακής Γνώμης, που στοιχειοθετούν το απύθμενο ελληνικό στρατηγικό βάθος στις προαναφερθείσες περιοχές. Εικόνες που διαλύουν με αδιάσειστα στοιχεία και όχι με λόγια το δόγμα του “στρατηγικού βάθους” του Νταβούτογλου, ο οποίος αναζητεί με φληναφήματα, ανιστόρητα και κενά περιεχομένου ψευδο-ιστορικά επιχειρήματα να αναδημιουργήσει μία νέα και επεκτατική Οθωμανική ηγεμονία στην περιοχή. Και όλα αυτά τη στιγμή που το 70% των μεγάλων πόλεων της Τουρκίας κουβαλούν μέχρι σήμερα παρεφθαρμένα ή αυθεντικά ελληνικά ονόματα: Εις την Πόλιν (Ιστανμπούλ), Εις Νίκαιαν (Ιζνίκ), Εις Νικομήδειαν (Ιζμίτ), Εις Αμισόν (Σαμσόν), Σμύρνη (Ιζμίρ), Αντιόχεια (Αντάκεια), Ευδοκιάς (Τοκάτ), Σινώπη (Σινόπ), Αμάσεια, Οινόη (Ούνγιε), Κερασούς (Γκιρεσόν), Τραπεζούς (Τραμπζόν), Ρίζαιον (Ρίζε), Σούρμενα (Σούρμενε), Παρθένιον (Μπάρτιν), Σεβάστεια (Σίβας), Πέργαμος (Μπέργκαμα) και πόσες άλλες!!!
Επειδή οι δημοφιλείς αρχαιολογικοί χώροι είναι γνωστοί σε όλους, για να διευρύνουμε τους ορίζοντες της γνώσης και της ιστορικής μας συνείδησης προσπαθήσαμε να επιλέξουμε φωτογραφικό υλικό από τόπους, μνημεία, αρχαιολογικούς χώρους και αντικείμενα που εκτίθενται σε μουσεία της Τουρκίας και δεν είναι γνωστά στο ευρύ ελληνικό κοινό.
Ελπίζουμε με την εργασία μας αυτή από τη μια να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις των αναγνωστών και των φίλων μας για τις αλησμόνητες πατρίδες και από την άλλη να ξαναθυμηθούμε εμείς οι κάτοικοι της σύγχρονης παρακμάζουσας Ελλάδας ότι το ιστορικό μας παρελθόν μάς καλεί να μείνουμε όρθιοι, να αναζητήσουμε πρόσφορες λύσεις για να ξεπεράσουμε την κρίση και να δώσουμε στην Πατρίδα αλλά και στον Ελληνισμό τη θέση που μας αξίζει στην παγκόσμια κοινωνία.