 |
| Χρήστος Αντωνιάδης: Η ψυχή της Ποντιακής παράδοσης δεν θα χαθεί ποτέ από τις καρδιές των ανθρώπων |
του Μιχάλη Αγραφιώτη
«Βάσταξον, καρδιά μ’ βάσταξον, κάμποσα χρόνεα κι’ άλλο, όπως βαστούνε τα ραχιά την βαρυχειμωνίαν, όπως βαστάζνε τα δεντρά την παραγρανεμίαν» είναι οι στίχοι του τραγουδιού του εκλιπόντος Ιατρού και φίλου, Χρήστου Αντωνιάδη με τίτλο «Βασταξον’ καρδιά μ’». Συγκλόνισε η είδηση του θανάτου όσους τον γνώριζαν. Σεμνός, συνετός και πάντα χαμογελαστός, παρείχε ηρεμία και αγάπη στον συνομιλητή του. Δυστυχώς, η καρδιά που γι’ αυτή ο γιατρός έγραψε τόσο όμορφους στίχους, τον πρόδωσε σήμερα τα ξημερώματα σαν να γνώριζε εκ των προτέρων τα παιχνίδια της μοίρας.
Ιδιαίτερα έξυπνος άνθρωπος αλλά ταυτόχρονα σεμνός, ταπεινός διέκρινες στο βλέμμα του τα ανθρώπινα συναισθήματα που δύσκολα συναντούσες σε έναν γιατρό τόσο πολυάσχολο και πετυχημένο. Έναν άνθρωπο που τον γνώριζαν παντού όπου και αν πήγαινα από την Ελλάδα έως τις Ηνωμένες Πολιτείες. Έναν άνθρωπο που βοήθησε πολύ κόσμο και διέκρινες την συμπαράσταση του στον πόνο του άλλου στην πράξη και όχι στα λόγια.
Κατάθεση ψυχής ήταν ο τίτλος της πρώτης του ποιητικής συλλογής. Κατάθεση ψυχής και στην ίδια του τη ζωή για τον συνάνθρωπο, την επιστήμη, την ποντιακή παράδοση και τον τόπο του. Δυστυχώς, η Κοζάνη, η Δυτική Μακεδονία έχασαν έναν μεγάλο στυλοβάτη της ποντιακής παράδοσης και της επιστήμης. Το έργο του θα μείνει παρακαταθήκη στους επόμενους. Ένας άνθρωπος με πολύ σημαντικά χαρακτηριστικά, δεν πρόκειται ποτέ να λησμονηθεί από τους φίλους του και τους ανθρώπους που αγάπησαν την ειλικρίνεια του, το αγαπητό χαρακτήρα του και το ισχυρό πνεύμα του. Ο Χρήστος Αντωνιάδης θα ζει για πάντα στις καρδιές όλων των συμπατριωτών μας.
«Όπως βαστάζ’ η θάλασσα
τη κόσμη τα καράβεα
όπως βαστάζ’ ο ουρανόν
εκείνα όλα τ’ άστρα
όπως βαστάζ’ το χάλκωμαν
‘ς ση καζαντζή τα χέρα
Όπως βαστάζ’ το σίδερον
‘σ σην βαρυτσακουτσέαν
βάσταξον κάρδια μ’ βάσταξον
αν θέλεις κι αν ‘κι θέλεις
βάσταξον κάρδια μ’ βάσταξον
αν θέλει κι αν ‘κι θέλεις»
Καλό παράδεισο!
Πηγή: Kozan