Παρουσιάστηκε το βιβλίο του Ν. Ζουρνατζίδη με τίτλο "Συμβολή στην έρευνα των Χορών του Πόντου"

Παρουσιάστηκε το βιβλίο του Ν. Ζουρνατζίδη με τίτλο "Συμβολή στην έρευνα των Χορών του Πόντου"

Στην κατάμεστη από 500 και πλέον άτομα αίθουσα του Συλλόγου Ποντίων Αργοναύται-Κομνηνοί, παρουσιάστηκε την Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014 το νέο βιβλίο του Νίκου Ζουρνατζίδη με τίτλο "Συμβολή στην έρευνα των Χορών του Πόντου - Λαογραφικά και Ιστορικά στοιχεία της περιοχής".

Το βιβλίο παρουσίασαν οι Χρήστος Γαλανίδης, Πρόεδρος της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών, Βλάσης Αγτζίδης, ιστορικός και ο Αντώνης Παυλίδης, εκπαιδευτικός-Πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών.

Την παρουσίαση του βιβλίου τίμησαν πολλά μέλη από Δ.Σ. Ποντιακών Συλλόγων της Αθήνας, οι βουλευτές Παναγιώτης Κουρουπλής και Γιάννης Αμοιρίδης, η λαογράφος Έλσα Γαλανίδου-Μπαλφούσια, ο καθηγητής Πανεπιστημίου Θεόδωρος Κατσανέβας, ο Πρόεδρος του Διεθνούς συμβουλίου χορού της UNESCO Άλκης Ράπτης ο επί χρόνια παρουσιαστής πολιτιστικών και λαογραφικών εκπομπών στην ΕΡΤ, Παναγιώτης Μυλωνάς, ο πρώης νομάρχης Αττικής Χάρης Πασβαντίδης και φυσικά πλήθος κόσμου.

Λίγο πριν το τέλος της εκδήλωσης το χορευτικό τμήμα του Χορευτικού Ομίλου Ποντίων "Σέρρα" παρουσίασε χορούς του Πόντου. Στην λύρα τους συνόδεψε ο Γιάννης Φωτιάδης, στο νταούλι ο Περικλής Κατσώτης και στο τραγούδι η Λιάνα Χαραλαμπίδου.

Βίντεο: Τάσος Κοκοβίδης

Το σκεπτικό αυτού του βιβλίου

Η ιδέα για τη συγγραφή του πρώτου βιβλίου ξεκίνησε και με παρότρυνση του αείμνηστου φίλου μου Γιάννη Ταϊγανίδη, καθηγητή στο Ε.Μ.Π., όταν διαπίστωσα ότι άλλους χορούς χορεύαμε στο χωριό μου, τον Κεχρόκαμπο Καβάλας, (Τάροβα) άλλους χόρευαν στο διπλανό χωριό, τη Λεκάνη (Μούντζωνος), άλλους στον Πλαταμώνα (Όλατσακ), άλλους στο Διπόταμο (Τσαϊλίκ), άλλους στο Ελαιοχώρι, άλλους στα χωριά της επαρχίας Νέστου (Στεγνό - Ποντολίβαδο) και άλλους μαθαίναμε στο Σύλλογο Ποντίων Καβάλας.

Οι χοροί που μαθαίναμε στο σύλλογο είχαν τελείως διαφορετικό ύφος και ασυγκρίτως μεγαλύτερη ταχύτητα από τους χορούς που χορεύαμε στα διάφορα πανηγύρια.

Σε όλο το διάστημα της ενασχόλησής μου με τον ποντιακό χορό, καθώς συγκέντρωνα γνώσεις και εμπειρία, διαπίστωνα την ύπαρξη τεράστιων κενών όσον αφορά την ενδυμασία, τη χορευτική έκφραση και την ποικιλία των χορών, όπως βιώνονται στους ποντιακούς συλλόγους στις δεκαετίες 1960  μέχρι τις αρχές του 1990. Με το πόνημα αυτό, που έχει τη μορφή καταγραφής, γίνεται προσπάθεια να διορθωθούν ορισμένα κακώς κείμενα όσον αφορά σε  όσα προαναφέρθηκαν και να βγουν στην επιφάνεια χοροί που έχουν διατηρήσει τον τοπικό τους χαρακτήρα, πολλοί από τους οποίους μέχρι πρόσφατα δε χορεύονταν από ποντιακά συγκροτήματα.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η κάθε περιοχή στον Πόντο είχε τη δική της μουσική, τα δικά της μουσικά όργανα και τους δικούς της χορούς. Κάποιοι χοροί βέβαια απέκτησαν παμποντιακό χαρακτήρα και χορεύτηκαν κατά κόρον και από τα συγκροτήματα.

Κάποιοι άλλοι όμως, όπως αυτοί των περιοχών του Νοτιοκεντρικού και Δυτικού Πόντου (Πάφρα, Νικόπολη (Γαράσαρη), Ακ Νταγ Ματέν (Μεταλλείο Άσπρου Βουνού), Κιουμούς Ματέν (Μεταλλείο Αργυροχώματος), Σεβάστεια, Κοτύωρα (Ορτού) κ.λπ.), για πολλά χρόνια δε χορεύτηκαν καθόλου μετά την προσφυγιά παρά μόνο από τους κατοίκους των συγκεκριμένων περιοχών και μόνο τελευταία κάποιοι από αυτούς παρουσιάστηκαν στα προγράμματα των χορευτικών

Ακόμα και πολλοί χοροί της περιοχής Τραπεζούντας, π.χ. Γαλίανας, Ίμερας, Ματσούκας κ.ά. δεν είναι ιδιαίτερα γνωστοί, ίσως επειδή δεν ήταν εντυπωσιακοί και μπορεί αυτός να είναι και ο λόγος για τον οποίο κράτησαν την παραδοσιακή τους μορφή μέχρι σήμερα, ενώ όσοι έγιναν κτήμα των χορευτικών συγκροτημάτων στα περισσότερα αλλοιώθηκαν.