 |
| Με σημαία την ενότητα στον Ποντιακό χώρο! |
του Γιάννη Αποστολίδη,
π. δικηγόρου, προέδρου της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης
Στις 23.2.2014 έγιναν εκλογές στην Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης και οι εκλεγέντες σύμβουλοι μου έκαναν την τιμή να με αναδείξουν πρόεδρο του νέου Διοικητικού Συμβουλίου. Αυτό το γεγονός δεν θα υπήρχε λόγος να πάρει δημοσιότητα αν οι εκλογές δεν είχαν μια πολλά σημαίνουσα ιδιαιτερότητα: Ότι σε αυτές τέθηκε για πρώτη φορά καθαρά και ξάστερα ως κυρίαρχο ζήτημα η ενότητα στον οργανωμένο ποντιακό χώρο.
Ένα μήνα πριν τις εκλογές συμφωνήσαμε εγώ και οι συνεργάτες στον τρόπο που - αν εκλεγόμασταν, όπως και έγινε - θα διοικήσουμε το σωματείο μας, δηλαδή συμφωνήσαμε στις ιδέες που θα μας εμπνέουν και στα σπουδαιότερα κεφάλαια του έργου μας, στα πλαίσια βέβαια των καταστατικών σκοπών του σωματείου.
Η κύρια, η κατευθυντήρια ιδέα της νέας Διοίκησης θα είναι η ενότητα στον Ποντιακό χώρο.
Μιλώντας στις 22.2.2014 στη Γενική Συνέλευση, αναφέρθηκα κυρίως σε αυτό το θέμα, ώστε να ξέρουν τα μέλη του σωματείου και να ψηφίσουν όχι από κάποια τυχόν συμπάθεια στο πρόσωπό μου ή των συνεργατών ή για επιβράβευση της όποιας προσφοράς μας στο σωματείο και στον ευρύτερο Ποντιακό χώρο (αφού μάλιστα όπως έχουν σήμερα τα πράγματα κάθε προσφορά του καθενός μας ως τώρα είναι ένα τίποτε μπροστά σε αυτά που πρέπει να γίνουν) αλλά να ψηφίσουν με γνώμονα τη γνώση των στόχων της νέας Διοίκησης, ανάμεσα στους οποίους κυριαρχεί η ανάγκη της ενότητας.
Είπα στην ομιλία μου στη Γενική Συνέλευση τα εξής:
Ο οργανωμένος ποντιακός χώρος υποφέρει από βαθιά διχόνοια. Αυτό είναι μια πραγματικότητα, απτή αλλά άθικτη. Απτή, αφού την έχουμε μπροστά μας, κυρίως με τη μορφή της απόλυτης αποξένωσης, εδώ και δεκαετίες, μεταξύ δύο εξεχόντων σωματείων, της Παναγίας Σουμελά και της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης, καθώς και του αμοιβαίου αποκλεισμού μεταξύ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων (ΠΟΠΣ) και της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος (ΠΟΕ, που συγκεντρώνει βέβαια τον συντριπτικά μεγαλύτερο αριθμό σωματείων). Και άθικτη, διότι αυτή την πραγματικότητα, την διχόνοια, δεν τη θίγουμε, δεν την αγγίζουμε ποτέ στα επίσημα φόρα μας, παρότι τη συνομολογούμε με θλίψη στις ιδιωτικές συζητήσεις.
Αυτή η κατάσταση - είπα στη Γενική Συνέλευση – πρέπει να λήξει, γιατί αυτό επιβάλλουν νέες αδήριτες και κατεπείγουσες ανάγκες.
Για παράδειγμα, μπροστά μας - είπα - βρίσκεται το βαρύ καθήκον να διεκδικήσουμε ενωμένοι σαν γροθιά την επιστροφή της σύνταξης των 350 ευρώ στους υπερήλικες παλιννοστούντες. Και για να το πετύχουμε αυτό είναι απόλυτη ανάγκη να στείλουμε στην κυβέρνηση σαν προμήνυμα κραταιής διεκδικητικής ενότητας την εξής εικόνα: Όλοι μαζί οι Πόντιοι, όλες οι ομοσπονδίες, όλες οι οργανώσεις να βρεθούμε ενωμένοι στις 19 Μαϊου 2014 στην Πλατεία Αγίας Σοφίας στη Θεσσαλονίκη, ώστε μαζί με το αίτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας να διαμαρτυρηθούμε και για την εξοντωτική ανέχεια στην οποία καταδικάσθηκαν οι παλιννοστούντες γέροντες και γριές μας και να απαιτήσουμε την επιστροφή της σύνταξης των 350 ευρώ, που είναι γι αυτούς όρος επιβίωσης.
Άλλωστε οι καιροί είναι πολύ περίεργοι… Απρόσμενα γεωπολιτικά γεγονότα ξεστρατίζουν την συνήθη πορεία των πραγμάτων. Λοιπόν, ας είμαστε ενωμένοι, δεν ξέρεις τι γίνεται. Και για να μιλήσω καθαρά, θα φέρω ένα παράδειγμα: Βλέπουμε την γνωστή γείτονα να δημιουργεί κάθε τόσο ζητήματα στη Θράκη, χώρο μεγάλης ποντιακής πληθυσμιακής παρουσίας. Βέβαια στο ορατό μέλλον δεν διαφαίνεται πρόθεσή της να σοβαρέψει τα πράγματα. Αλλά αν παρ’ ελπίδα συμβεί «κάτι», δεν θα πρέπει άραγε να έχουμε οι πόντιοι και έναν ιδιαίτερο ομόφωνο λόγο, πέρα από τον πανεθνικό; Και βέβαια αυτό προϋποθέτει την έγκαιρη επίλυση του ζητήματος της ενότητας του οργανωμένου ποντιακού χώρου.
Εξήγγειλα στη Γενική Συνέλευση του σωματείου μας και εγκρίθηκε με την ψήφο των μελών του στις εκλογές, ήδη δε αποφασίστηκε και από το νέο Διοικητικό Συμβούλιο, να καλέσουμε, ως μια πράξη ισχυρού ενωτικού συμβολισμού, να παρευρεθούν σε αμέσως προσεχή συνεδρίασή μας τα προεδρεία της Παναγίας Σουμελά, του Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα και του Αγίου Ιωάννου Βαζελώνα. Αν έρθουν θα μας ευαρεστήσουν ιδιαίτερα. Αν δεν έρθουν δεν θα απογοητευθούμε και δεν θα κακίσουμε την απουσία τους αλλά με νηφαλιότητα θα διπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας να πετύχουμε την προσέγγιση. Ο σκοπός της ενότητας είναι, ας το πω κάπως μεγαλόστομα, στρατηγικός και δεν θα επηρεασθεί ούτε από πείσματα ούτε από πικρίες κανενός, ούτε φυσικά τις δικές μας.
Είπα συνεπώς στη Γενική Συνέλευση ότι εμείς παραγράφουμε αποφασιστικά τις ευθύνες για την ενδημούσα διχόνοια, οπουδήποτε και αν υπάρχουν. Κάνουμε αδίστακτα την υπέρβαση, αλλιώς το μέλλον θα μας κλείσει την πόρτα.
Από πλευράς υπαγωγής σε δευτεροβάθμια οργάνωση, η Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης ανήκει στην ΠΟΕ. Όπως πάντα έτσι και τώρα θα πειθαρχούμε απολύτως στις αποφάσεις της και θα τη στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Αυτή τη διαβεβαίωση έδωσα και στο νέο Πρόεδρο της ΠΟΕ, τον φίλο ομότιμο καθηγητή ιατρικής Επαμεινώνδα Φαχαντίδη. Αλλά ναι μεν τα πάντα θα μας ενώνουν με την ΠΟΕ, όμως στο εξής τίποτε πλέον δεν θα μας χωρίζει από τα εκτός ΠΟΕ σωματεία. Αυτό το είπα και στη Γενική Συνέλευση. Και τα μέλη της Ευξείνου Λέσχης εξέλεξαν τη Διοίκηση του σωματείου μας με επίγνωση και αυτής της θέσης μας. Τονίζω επίμονα, διότι έχει ειδική σημασία, ότι όλες τις θέσεις μας τις φέραμε ανοιχτά μπροστά στα μέλη του σωματείου μας. Και τα μέλη ψήφισαν.
Η ανώτατη ποντιακή οργάνωση, η Διεθνής Συνομοσπονδία Ποντίων Ελλήνων (ΔΙ.ΣΥ.Π.Ε), θα έχει την ολόψυχη και ολόπλευρη υποστήριξη του σωματείου μας, πολύ περισσότερο που ο Πρόεδρός της, ο ομότιμος καθηγητής καρδιολογίας και επιστήθιος φίλος μου Γιώργος Παρχαρίδης, υπήρξε στο παρελθόν πρόεδρος της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης, σε μια από τις λαμπρότερες περιόδους της ιστορίας της.
Όσα εκθέτω παραπάνω, δεν σημαίνουν βέβαια ότι η Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης διεκδικεί, επικαλούμενη την ιστορία της και τώρα την ενότητα, κάποιον ηγετικό ρόλο στον ευρύτερο οργανωμένο ποντιακό χώρο. Αντίθετα, υπαγόμαστε κι εμείς σε υπερκείμενους φορείς, στην ΠΟΕ και στη ΔΙ.ΣΥ.Π.Ε, χωρίς κανένα απολύτως προνόμιο απέναντι στα άλλα σωματεία. Εμείς το μόνο που θα κάνουμε είναι ότι, ανεξαρτήτως της δευτεροβάθμιας υπαγωγής μας, θα αναπτύξουμε φιλικές και συνεργατικές σχέσεις με όλα ανεξαιρέτως τα σωματεία, είτε ανήκουν στην ΠΟΕ είτε στην ΠΟΠΣ είτε είναι ανένταχτα, και επίσης με κάθε ευκαιρία θα ενθαρρύνουμε την ενότητα και θα προσφέρουμε γι αυτήν τις καλές και φιλότιμες υπηρεσίες μας σε όποιον τις ζητήσει. Αυτό οφείλουμε να το κάνουμε ιδιαίτερα εμείς, διότι ναι μεν στα πλαίσια της ΠΟΕ η Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης είναι ένα απλό σωματείο ισότιμο με τα άλλα, τίποτε περισσότερο, αλλά πάντως λόγω του εξέχοντα πάντοτε ρόλου της στην ιστορία του οργανωμένου ποντιακού χώρου και των πολύ μεγάλων πραγματικών δυνατοτήτων της, έχει ασύγκριτα βαρύτερο καθήκον να υποστηρίξει την υπόθεση της ενότητας.
Εξέφρασα στη Γενική Συνέλευση την άποψη ότι η Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης με τον ηθικό αλλά και υλικό πλούτο που της προσπόρισαν στα 80 χρόνια της ιστορίας της τα μέλη της και οι διοικήσεις της, μπορεί και πρέπει να γίνει κέντρο αναφοράς των σημαντικών ποντιακών προσωπικοτήτων στον πνευματικό, κοινωνικό και οικονομικό τομέα, ανεξαρτήτως σωματειακής ένταξης. Είναι και αυτό μια πτυχή του ζητήματος της ενότητας.
Είπα επίσης στη Γενική Συνέλευση τα εξής: Βλέπουμε όλοι γύρω μας ότι λόγω της έντασης της κρίσης - σε τέτοιες συνθήκες στο παρελθόν κράτη ολόκληρα άρχισαν ή τελείωσαν την ιστορία τους, και ενδεχομένως το ίδιο να γίνει και σήμερα στην επίσης μαστιζόμενη από οικονομική κρίση Ουκρανία – ο λαός μας βρίσκεται σε παραζάλη και από παντού ακούγονται διχαστικές φωνές. Για κάποιους μάλιστα η κατάσταση αυτή προμηνύει εμφύλιο πόλεμο! Και ναι μεν τέτοια θεώρηση είναι ευτυχώς μέχρις ανοησίας υπερβολική, αλλά πάντως η κοινωνία μας έχει πράγματι έντονα διχαστική δυναμική. Και αν η παρόξυνση αυτής της δυναμικής εξηγείται (και ως ένα βαθμό δικαιολογείται) όσον αφορά τα κόμματα, τις κοινωνικές τάξεις κλπ, όπου η σύγκρουση ιδεών και συμφερόντων είναι καταρχήν στη φύση τους, όμως δεν επιτρέπεται να συμβαίνει το ίδιο σε συλλογικότητες όπως οι εθνικοτοπικές οργανώσεις, όπου η ομόνοια, η σύμπνοια, η ενότητα είναι γι αυτές λόγος ύπαρξης. Αυτό μάλιστα κατεξοχήν αρμόζει στον οργανωμένο ποντιακό χώρο, διότι οι πόντιοι σε σύγκριση με τους άλλους έλληνες έχουν περισσότερα συνεκτικά πολιτιστικά στοιχεία, και συνεπώς η ενότητα είναι για εμάς ευκολότερη υπόθεση. Εμείς όμως κάναμε τα εύκολα δύσκολα…
Η Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης, όσο κι αν διαθέτει πανελλήνιο κύρος δεν μεγαλοπιάνεται. Ωστόσο θεωρούμε πολύ μεγάλο, σχεδόν εθνικής σημασίας έργο την αποφασιστική δράση μας για την ενότητα, διότι λόγω της εκτράχυνσης των παντοειδών σχέσεων, αποτέλεσμα της κρίσης, η Ελλάδα μας έχει την ανάγκη κάθε προσπάθειας συνδιαλλαγής και ομόνοιας, οπουδήποτε γίνεται, πόσο μάλλον όταν αφορά έναν τόσον ευρύ χώρο όπως είναι ο Ποντιακός.
Αναφέρθηκα παραπάνω αποκλειστικά στην ενότητα. Δεν είναι το μόνο αλλά είναι όντως το σπουδαιότερο ζήτημα. Υπάρχουν όμως και πλείστα άλλα θέματα στο σωματείο μας, μερικά μάλιστα επείγοντα και πάρα πολύ δύσκολα, που θα αναγκάσουν όλα τα μέλη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου να δουλέψουμε σκληρά, αν θέλουμε, και φυσικά θέλουμε, να πετύχουμε στην αποστολή μας.