Διάλεξη με θέμα: Γενοκτονία ή σφαγή: η πολιτική του Θανάτου, πραγματοποιείται από το Ελληνικό Κέντρο Έρευνας για την Μικρά Ασία και τον Πόντο |
Το Ελληνικό Κέντρο Έρευνας για την Μικρά Ασία και τον Πόντο σε συνεργασία με τον Ποντιακό Σύλλογο Σικάγου και το Σύνδεσμο Ελληνικών-Midwest σας προσκαλούμε σε μια δημόσια διάλεξη του Δρ. Ανδρέα Γερολυμάτου (Simon Fraser University, BC Canada) με τίτλο: "Γενοκτονία ή σφαγή: η πολιτική" του Θανάτου το Σάββατο, 31 Μαΐου 2014 στις 3:00 μ.μ. στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας Μείζονος Σικάγο, 5941 N. Milwaukee Ave, Chicago, IL.
Από την πρώτη χιλιετία π.Χ., οι Πόντιοι ήταν ένα σημαντικό στοιχείο της Ελληνικής, Βυζαντινής και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η παρουσία τους στην περιοχή ταυτίζεται με την Ομηρική περίοδο και διατηρείται μια αδιάκοπη κατοίκηση εκεί μέχρι την τουρκική γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας του 1914-1923.
Η συστηματική εθνοκάθαρση του ελληνικού πληθυσμού από της πατρίδες Μικρά Ασία, Κεντρική Ανατολία, Πόντο, και πρώην ρωσικό Καύκασο στην επαρχία του Καρς κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και τις συνέπειες του (1914-1923) ήταν ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Ο δράστης ήταν η νέα Τουρκική Δημοκρατία, η οποία υποκίνησε μια περίοδο τρόμου εναντίον των Ελλήνων και Αρμενίων, πολιτών της ίδιας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η τεχνική της μαζικής εξόντωσης περιλάμβανε σφαγές, καταναγκαστικές απελάσεις και συμμετοχή σε πορείες θανάτου, απελάσεις, αυθαίρετες εκτελέσεις καθώς και πολιτιστική γενοκτονία των Ελλήνων και της θρησκευτικής τους παρουσία στη Μικρά Ασία.
Παρά την έκταση των τουρκικών εγκλημάτων, οι μετέπειτα ελληνικές κυβερνήσεις δεν έχουν λάβει καμία ισχυρή θέση στο να πιέσουν την τουρκική κυβέρνηση να αναλάβει την ευθύνη για τη γενοκτονία και απρόθυμα - ζήτησαν από τη διεθνή κοινότητα να πιέσει τους Τούρκους να δεχτούν ευθύνη και να αναγνωρίσουν το ρόλο που έπαιξε το τότε κράτος σε αυτήν την σκοτεινή περίοδο της ιστορίας τους.
Από την πρώτη χιλιετία π.Χ., οι Πόντιοι ήταν ένα σημαντικό στοιχείο της Ελληνικής, Βυζαντινής και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η παρουσία τους στην περιοχή ταυτίζεται με την Ομηρική περίοδο και διατηρείται μια αδιάκοπη κατοίκηση εκεί μέχρι την τουρκική γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας του 1914-1923.
Η συστηματική εθνοκάθαρση του ελληνικού πληθυσμού από της πατρίδες Μικρά Ασία, Κεντρική Ανατολία, Πόντο, και πρώην ρωσικό Καύκασο στην επαρχία του Καρς κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και τις συνέπειες του (1914-1923) ήταν ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Ο δράστης ήταν η νέα Τουρκική Δημοκρατία, η οποία υποκίνησε μια περίοδο τρόμου εναντίον των Ελλήνων και Αρμενίων, πολιτών της ίδιας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η τεχνική της μαζικής εξόντωσης περιλάμβανε σφαγές, καταναγκαστικές απελάσεις και συμμετοχή σε πορείες θανάτου, απελάσεις, αυθαίρετες εκτελέσεις καθώς και πολιτιστική γενοκτονία των Ελλήνων και της θρησκευτικής τους παρουσία στη Μικρά Ασία.
Παρά την έκταση των τουρκικών εγκλημάτων, οι μετέπειτα ελληνικές κυβερνήσεις δεν έχουν λάβει καμία ισχυρή θέση στο να πιέσουν την τουρκική κυβέρνηση να αναλάβει την ευθύνη για τη γενοκτονία και απρόθυμα - ζήτησαν από τη διεθνή κοινότητα να πιέσει τους Τούρκους να δεχτούν ευθύνη και να αναγνωρίσουν το ρόλο που έπαιξε το τότε κράτος σε αυτήν την σκοτεινή περίοδο της ιστορίας τους.