Παντελής Καραλευθέρης: Γιατί ζητώ από τους Πόντιους να με ψηφίσουν.

Παντελής Καραλευθέρης: Γιατί ζητώ από τους Πόντιους να με ψηφίσουν.

 
Οι παππούδες μου ήρθαν το 1922 πρόσφυγες από τον Πόντο. Από το Ακ Τσαλ της περιοχής Κιουρτούν οι γονείς του πατέρα μου, από τη θρυλική Αυλήαννα της Άρδασσας της Αργυρούπολης εκείνοι της μητέρας μου. Μετά από πολλές περιπέτειες, που δε διαφέρουν ουσιαστικά από εκείνες που βίωσε κάθε άλλη Ποντιακή οικογένεια σε εκείνη την ταραγμένη εποχή μέσω του Νοβορωσίσκ όπου κατόρθωσαν να έρθουν στην Ελλάδα και να ξαναρχίσουν τη ζωή τους στην Άρδασσα της Πτολεμαΐδας. Εκεί γεννήθηκα εγώ μια μέρα του 1962.

Συνήθως οι υποψήφιοι θυμούνται την καταγωγή τους τις τελευταίες ημέρες πριν τις εκλογές. Ευτυχώς σε ότι με αφορά, δε χρειάστηκε να περιμένω την τιμή που μου έκανε ο πρωθυπουργός να με συμπεριλάβει στο ευρωψηφοδέλτιο της Ν.Δ., για να θυμηθώ την Ποντιακή μου καταγωγή. Οι φίλοι μου γνωρίζουν ότι είμαι στρατευμένος στην Ποντιακή υπόθεση από μικρό παιδί. Είτε ως χορευτής στην Άρδασσα,  στην Ένωση Κρωμναίων Καλαμαριάς και στην Εύξεινο Λέσχη Πτολεμαΐδας, είτε αργότερα ως χοροδιδάσκαλος, «συλλέκτης αναμνήσεων» των γερόντων της πρώτης προσφυγικής γενιάς ή ερασιτέχνης παραγωγός Ποντιακών ραδιοφωνικών εκπομπών, εκείνο που έκανα σε όλη μου τη  ζωή, δεν ήταν άλλο παρά να μετουσιώνω σε εθελοντισμό την αγάπη μου για τον Πόντο. Στο τέλος της δεκαετίας του 80, όταν τα ταξίδια στον ιστορικό Πόντο δεν ήταν ακόμη ούτε τόσο εύκολα, ούτε «της μόδας», επισκέφθηκα για πρώτη φορά την Τραπεζούντα και γνώρισα από κοντά όσους έμειναν πίσω. Λίγα χρόνια  μετά σταμάτησα να μετρώ τον αριθμό των ταξιδιών μου στην άλλη πλευρά. Όσα κι αν ήταν, δεν ήταν ποτέ αρκετά.

Τα χρόνια πέρασαν. Σπούδασα, έπιασα δουλειά στη ΔΕΗ, δημιούργησα οικογένεια, δραστηριοποιήθηκα στο συνδικαλιστικό τομέα. Τίποτε όμως απ' όλα αυτά δεν κατόρθωσε να περιορίσει το ενδιαφέρον μου για την «πατρίδα». Έτσι το 2000 πήρα την απόφαση να ενώσω τις δυνάμεις μου με την ομάδα των συμπατριωτών που δημιούργησαν την Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος. Στα έξι χρόνια της θητείας μας, τα  πρώτα της ζωής αυτής της ιστορικής οργάνωσης που άλλαξε για πάντα τα δεδομένα στον οργανωμένο Ποντιακό χώρο, κάναμε πολλά, χωρίς να υπάρχει αμφιβολία ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε ακόμη περισσότερα.

Κορυφαία στιγμή της συμμετοχής μου στα του λεγόμενου οργανωμένου Ποντιακού χώρου, θεωρώ την εκλογή μου με ψήφο μεταξύ των δύο πρώτων στον πρώτο Παγκόσμιο συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμού. Ήταν τιμή για μένα να με προτιμήσουν όλες οι Ομοσπονδίες του κόσμου να τις εκπροσωπώ μαζί με άλλους συμπατριώτες στην διοίκηση της ΔΙ.ΣΥ.Π.Ε.

Ιδιαίτερη τιμή ή σταθερή στήριξη που είχα πάντα από τους Έλληνες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και από τους συμπατριώτες της ιστορικής διασποράς όλου του Ελληνισμού.

Δυστυχώς η τύχη της Δ.Ι.Σ.Υ.Π.Ε και η προοπτική της δεν ήταν η αναμενόμενη. Επικράτησε η πολυδιάσπαση και όχι οι ενωτικές φωνές.

Αναλαμβάνοντας τις ευθύνες μου για την διάσπαση ως ένας εκ των 42 που διοίκησαν την Δ.Ι.Σ.Υ.Π.Ε. δεν κατέβηκα και πάλι υποψήφιος στο νέο συνέδριο. Ένα συνέδριο στο οποίο κατέθεσα επισήμως την πρόταση την οποία είχα καταθέσει μέσα από τις σελίδες του ποντιακού περιοδικού «Άμαστρις» για την επαναλειτουργία της Μονής της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα και την επιστροφή της ιερής εικόνας της Παναγίας. Ήταν μια πρόταση που  προκάλεσε θετικά, αλλά και αρνητικά, σχόλια τα οποία κατανοώ.

Φυσικά η ουσία της πρότασής μου δεν ήταν να χαρίσουμε την εικόνα στον τουρκικό οργανισμό τουρισμού, αλλά να ενώσουμε τις δυνάμεις μας με εκείνες του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην κατεύθυνση της επαναλειτουργίας της Παναγίας Σουμελά του Πόντου ως σταυροπηγιακής μονής. Έναν χρόνο αργότερα η ίδια πρόταση διατυπώθηκε δια στόματος του ίδιου του Οικουμενικού Πατριάρχη.

Αγαπητοί συμπατριώτες

Δε σας ζητώ, και δε θα το ζητούσα ποτέ, να με ψηφίσετε απλά και μόνο λόγω της κοινής Ποντιακής μας καταγωγής. Σας ζητώ μόνο να σκεφτείτε το εξής: αύριο θα βρεθούμε όλοι πίσω από το παραβάν των ευρωεκλογών, αντιμέτωποι μόνο με τις προτεραιότητές μας και τη συνείδησή μας. Αν η ουσιαστική διεθνοποίηση του ποντιακού ζητήματος και η αποτελμάτωση των μεγάλων ιστορικών αιτημάτων του Ποντιακού λαού και όλων των προσφύγων της Ανατολής είναι μέσα στις δικές σας προτεραιότητες, τότε ναι, σας ζητώ να με ψηφίσετε. Δεν γνωρίζω αν εκλεγώ (άλλωστε είναι γνωστό ότι σε αυτές τις ευρωεκλογές, τις πρώτες που διεξάγονται με σταυρό προτίμησης, τους νέους ευρωβουλευτές θα τους εκλέξουν τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων). Αν όμως το βράδυ των εκλογών και ανεξαρτήτως του τελικού αποτελέσματος, στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές του Υπουργείου των Εσωτερικών μετρηθούν αρκετές χιλιάδες πολιτών Ποντιακής καταγωγής που ψήφισαν με κριτήριο την επιθυμία τους να πάμε το προσφυγικό ζήτημα ένα βήμα παραπέρα από εκεί που βρίσκεται σήμερα, τότε είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι την επόμενη φορά που ως οργανωμένος ενωμένος προσφυγικός χώρος θα χτυπήσουμε μια πόρτα στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες θα μας ακούσουν με πολύ μεγαλύτερη προσοχή.

Με πατριωτικούς χαιρετισμούς

Ένας στρατευμένος συμπατριώτης σας

Παντελής Καραλευθέρης

Υποψήφιος Ευρωβουλευτής με το ψηφοδέλτιο της Ν.Δ.