 |
| Δρ. Αντώνης Παυλίδης: Η Γενοκτονία είναι πένθος για όλη την ανθρωπότητα |
Με αφορμή τις εκδηλώσεις Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, την Παρασκευή 23 Μαΐου 2014, πραγματοποιήθηκε ομιλία μάθημα με θέμα: "Το πολιτιστικό υπόβαθρο και η Γενοκτονία Ελλήνων του Πόντου από τον Δρ Αντώνιο Παυλίδη, ιστορικό και σχολικό σύμβουλο.
Μετά το τέλος της ομιλίας του ο Δρ. Αντώνης Παυλίδης μίλησε στο Touchmagazine για το έγκλημα της Γενοκτονίας, για τους αγώνες αναγνώρισης της από τα Εθνικά Κοινοβούλια και την απαραίτητη συμμετοχή των νέων σε αυτούς.
Τέλος αναφέρθηκε στην τούρκικη πλευρά και στις διαδικασίες διόρθωσης που θα έπρεπε να προχωρήσει έτσι ώστε να μην καταπατώνται τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Κύριε Παυλίδη σήμερα έγινε ένα πρωτότυπο μάθημα Γενοκτονίας. Μιλήστε μας γι αυτό.
Μαθήματα της Γενοκτονίας των Ποντίων έχουν επιλεγεί να γίνουν στα μέρη όπου συγκροτήθηκαν τμήματα διδασκαλίας ποντιακής διαλέκτου, όπως και εδώ στην Κομοτηνή όπου διδάσκει η Χρύσα Μαυρίδου. Στις ομιλίες που πραγματοποιούνται γίνεται αναφορά σε όλο τον Ποντιακό Ελληνισμό, στα βασικά χαρακτηριστικά του, την ιστορία του, τα δημιουργήματα του, σε βασικές πτυχές του πολιτισμού του και όλα αυτά για να διερευνήσουμε το πως φτάσαμε στην γενοκτονία και τελικά να παρουσιάσουμε την ίδια την γενοκτονία με διάφορα τεκμήρια και να καταλήξουμε στο δια ταύτα. Τι πρέπει να κάνουμε, ποιο είναι το χρέος όλων των ανθρώπων σήμερα.
Τι σημαίνει για έναν Πόντιο η Γενοκτονία, είτε στην ψυχή του είτε στην καθημερινότητα του είτε και στο μέλλον του;
Η Γενοκτονία δεν αφορά μόνο τους Πόντιους ή μόνο τους Έλληνες. Σύμφωνα με το ψήφισμα 48 του ΟΗΕ, το έγκλημα της Γενοκτονίας αφορά όλη την ανθρωπότητα. Αυτό πρέπει να το γνωρίσουν οι νέοι και να είναι θετικοί σε κάθε αγώνα αναγνώρισης πραγματικών γενοκτονιών. Και με την έννοια "πραγματική γενοκτονία" αναφέρομαι σε γεγονότα θεμελιωμένα και τεκμηριωμένα ιστορικά από καθήλιν αρμόδιους επιστημονικούς φορείς, όπως η Διεθνής Ένωση Ακαδημαϊκών για την Μελέτη των Γενοκτονιών, που έχει αναγνωρίσει την Γενοκτονία και των Ελλήνων του Πόντου στο συνέδριο της που πραγματοποιήθηκε στο Σεράγεβο το 2007. Συνεπώς όλοι οι νέοι πρέπει να καταλάβουν ότι είναι υπέρτατος ο αγώνας για την αναγνώριση μιας γενοκτονίας, που αφορά μάλιστα και τμήμα του λαού τους. Στην ουσία είναι αγώνας για την αποτροπή ανάλογων εγκλημάτων στο μέλλον. Δεν μιλάμε δηλαδή για δικαιώματα απλά μιας ομάδας ή ενός τμήματος, μιλάμε για τα θεμελιώδη δικαιώματα της ανθρωπότητας, για το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή.
Μπορούμε να πούμε ότι η γενοκτονία είναι πένθος για έναν λαό;
Η Γενοκτονία είναι πένθος για όλη την ανθρωπότητα, όχι μόνο για ένα λαό.
Τι βήματα έχουν γίνει για την διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας;
Μέχρι σήμερα η Γενοκτονία των Ποντίων έχει αναγνωριστεί από το Ελληνικό Κοινοβούλιο το 1994, από το Κυπριακό Κοινοβούλιο και πριν από 4 χρόνια, το Μάρτιο του 2010, από το Σουηδικό Κοινοβούλιο. Παράλληλα οι Ποντιακές οργανώσεις, κυρίως στο εξωτερικό, έχοντας έντονη δραστηριότητα κατάφεραν πολλά πολιτιακά κοινοβούλια στην Αυστραλία και στις Ηνωμένες Πολιτείες να προχωρήσουν στην αναγνώριση. Ο ομογενείς βουλευτής Καρυγιάννης αγωνίζεται για την αναγνώριση του εγκλήματος και από το Καναδικό Κοινοβούλιο. Τα στοιχεία που χρειάζονται για να επιτευχθεί λοιπόν είναι η ενότητα, ο συστηματικός αγώνας και να είναι ο προσδιορισμός στόχων συγκεκριμένος.
Ποιος θα πρέπει να είναι ο ρόλος των Ποντιακών σωματείων στο θέμα της γενοκτονίας σήμερα;
Τα Ποντιακά σωματεία δεν έχουν εξ αντικειμένου την δυνατότητα να αναλύσουν και να εξειδικεύσουν τα ζητήματα αυτά γιατί χρειάζεται επιστημονική τεκμηρίωση. Αυτό που μπορούν να κάνουν όμως όσα σωματεία γνωρίζουν είναι να μπούνε επικεφαλείς του αγώνα και να ασκήσουν πίεση μέσα από ενότητα και συστηματικό τρόπο προς τις πολιτείες του κόσμου για να προχωρήσουν στην αναγνώριση. Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για να στηριχθεί αυτός ο αγώνας είναι να συγκροτηθούν επιστημονικοί φορείς υψηλού κύρους και εξειδίκευσης που να μπορούν να τους στηρίζουν σε αυτόν τον αγώνα.
Ποιο είναι το μήνυμα για την Γενοκτονία που θα θέλατε να στείλετε σε όλους τους ανθρώπους;
Το μήνυμα είναι ότι ο αγώνας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, αλλά και οποιουδήποτε λαού, είναι ο αγώνας για την κατοχύρωση των θεμελιωδών δικαιωμάτων της ανθρωπότητας, και όπως προείπα, του δικαιώματος στη ζωή. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως έχει και άλλα μηνύματα. Δεν είναι μόνο η αποτροπή ανάλογων εγκλημάτων στο μέλλον είναι και το γεγονός ότι όταν προχωρήσουμε στις αναγνωρίσεις γενοκτονίας τότε θα βοηθήσουμε και την τουρκική κοινωνία να λυτρωθεί και την νέα γενιά της Τουρκίας να ξεφύγει από το άγος που την μολύνει εξαιτίας αυτού του εγκλήματος. Όπως λένε συγκεκριμένοι, και όχι λίγοι πλέον, Τούρκοι ακαδημαϊκοί και δημόσια πρόσωπα, όταν αναγνωρίσουμε τα εγκλήματα που έγιναν στην χώρα μας τότε θα γίνουμε μια χώρα πιο δημιουργική, πιο ειρηνική, πιο δημοκρατική. Αυτή την ειρήνη, αυτή την δημιουργικότητα πιστεύω ότι την δικαιούνται οι λαοί των δυο χωρών και την απαιτούν οι νέες πραγματικότητες. Συνεπώς ο αγώνας του Ποντιακού Ελληνισμού για την αναγνώριση της Γενοκτονίας είναι αγώνας πρωτίστως για την ειρήνη και είναι τιμή μας που συμμετέχουμε σε αυτόν.
Πιστεύετε ότι η Τουρκία θα δικαιώσει αυτόν τον αγώνα;
Η τουρκική πλευρά όπως είναι δεν πρόκειται να κάνει τίποτα. Ο αγώνας αυτός όμως έχει στόχο να ασκήσει αφόρητη πίεση, γιατί όταν η τουρκική κρατική ελίτ φτάσει σε αυτό το σημείο, να αποδεχτεί το έγκλημα και να προχωρήσει σε διαδικασίες διόρθωσης σημαίνει ότι ουσιαστικά είναι μια άλλη κρατική δομή, μια δομή με δημοκρατικές και φιλειρηνικές αρχές και κυρίως δεν θα καταπατά τα δικαιώματα του ίδιου του λαού της Τουρκίας. Επομένως ο αγώνας αυτός ωφελεί και την Ελλάδα και την Τουρκία αλλά και όλους τους λαούς της περιοχής.
Πιστεύετε ότι η δικαίωση είναι κρατική υπόθεση της Τουρκίας και όχι του λαού της;
Ο λαός της Τουρκίας δεν έχει δημοκρατικές προϋποθέσεις για να τη διεκδικήσει ο ίδιος. Μακάρι να ήταν διαφορετικά. Θα βλέπαμε ότι θα υπήρχε και ένα ρωμαλέο κίνημα μέσα στη Τουρκία που θα διευκόλυνε τον αγώνα μας για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν υπάρχει.
Μαθήματα της Γενοκτονίας των Ποντίων έχουν επιλεγεί να γίνουν στα μέρη όπου συγκροτήθηκαν τμήματα διδασκαλίας ποντιακής διαλέκτου, όπως και εδώ στην Κομοτηνή όπου διδάσκει η Χρύσα Μαυρίδου. Στις ομιλίες που πραγματοποιούνται γίνεται αναφορά σε όλο τον Ποντιακό Ελληνισμό, στα βασικά χαρακτηριστικά του, την ιστορία του, τα δημιουργήματα του, σε βασικές πτυχές του πολιτισμού του και όλα αυτά για να διερευνήσουμε το πως φτάσαμε στην γενοκτονία και τελικά να παρουσιάσουμε την ίδια την γενοκτονία με διάφορα τεκμήρια και να καταλήξουμε στο δια ταύτα. Τι πρέπει να κάνουμε, ποιο είναι το χρέος όλων των ανθρώπων σήμερα.
Τι σημαίνει για έναν Πόντιο η Γενοκτονία, είτε στην ψυχή του είτε στην καθημερινότητα του είτε και στο μέλλον του;
Η Γενοκτονία δεν αφορά μόνο τους Πόντιους ή μόνο τους Έλληνες. Σύμφωνα με το ψήφισμα 48 του ΟΗΕ, το έγκλημα της Γενοκτονίας αφορά όλη την ανθρωπότητα. Αυτό πρέπει να το γνωρίσουν οι νέοι και να είναι θετικοί σε κάθε αγώνα αναγνώρισης πραγματικών γενοκτονιών. Και με την έννοια "πραγματική γενοκτονία" αναφέρομαι σε γεγονότα θεμελιωμένα και τεκμηριωμένα ιστορικά από καθήλιν αρμόδιους επιστημονικούς φορείς, όπως η Διεθνής Ένωση Ακαδημαϊκών για την Μελέτη των Γενοκτονιών, που έχει αναγνωρίσει την Γενοκτονία και των Ελλήνων του Πόντου στο συνέδριο της που πραγματοποιήθηκε στο Σεράγεβο το 2007. Συνεπώς όλοι οι νέοι πρέπει να καταλάβουν ότι είναι υπέρτατος ο αγώνας για την αναγνώριση μιας γενοκτονίας, που αφορά μάλιστα και τμήμα του λαού τους. Στην ουσία είναι αγώνας για την αποτροπή ανάλογων εγκλημάτων στο μέλλον. Δεν μιλάμε δηλαδή για δικαιώματα απλά μιας ομάδας ή ενός τμήματος, μιλάμε για τα θεμελιώδη δικαιώματα της ανθρωπότητας, για το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή.
Μπορούμε να πούμε ότι η γενοκτονία είναι πένθος για έναν λαό;
Η Γενοκτονία είναι πένθος για όλη την ανθρωπότητα, όχι μόνο για ένα λαό.
Τι βήματα έχουν γίνει για την διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας;
Μέχρι σήμερα η Γενοκτονία των Ποντίων έχει αναγνωριστεί από το Ελληνικό Κοινοβούλιο το 1994, από το Κυπριακό Κοινοβούλιο και πριν από 4 χρόνια, το Μάρτιο του 2010, από το Σουηδικό Κοινοβούλιο. Παράλληλα οι Ποντιακές οργανώσεις, κυρίως στο εξωτερικό, έχοντας έντονη δραστηριότητα κατάφεραν πολλά πολιτιακά κοινοβούλια στην Αυστραλία και στις Ηνωμένες Πολιτείες να προχωρήσουν στην αναγνώριση. Ο ομογενείς βουλευτής Καρυγιάννης αγωνίζεται για την αναγνώριση του εγκλήματος και από το Καναδικό Κοινοβούλιο. Τα στοιχεία που χρειάζονται για να επιτευχθεί λοιπόν είναι η ενότητα, ο συστηματικός αγώνας και να είναι ο προσδιορισμός στόχων συγκεκριμένος.
Ποιος θα πρέπει να είναι ο ρόλος των Ποντιακών σωματείων στο θέμα της γενοκτονίας σήμερα;
Τα Ποντιακά σωματεία δεν έχουν εξ αντικειμένου την δυνατότητα να αναλύσουν και να εξειδικεύσουν τα ζητήματα αυτά γιατί χρειάζεται επιστημονική τεκμηρίωση. Αυτό που μπορούν να κάνουν όμως όσα σωματεία γνωρίζουν είναι να μπούνε επικεφαλείς του αγώνα και να ασκήσουν πίεση μέσα από ενότητα και συστηματικό τρόπο προς τις πολιτείες του κόσμου για να προχωρήσουν στην αναγνώριση. Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για να στηριχθεί αυτός ο αγώνας είναι να συγκροτηθούν επιστημονικοί φορείς υψηλού κύρους και εξειδίκευσης που να μπορούν να τους στηρίζουν σε αυτόν τον αγώνα.
Ποιο είναι το μήνυμα για την Γενοκτονία που θα θέλατε να στείλετε σε όλους τους ανθρώπους;
Το μήνυμα είναι ότι ο αγώνας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, αλλά και οποιουδήποτε λαού, είναι ο αγώνας για την κατοχύρωση των θεμελιωδών δικαιωμάτων της ανθρωπότητας, και όπως προείπα, του δικαιώματος στη ζωή. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως έχει και άλλα μηνύματα. Δεν είναι μόνο η αποτροπή ανάλογων εγκλημάτων στο μέλλον είναι και το γεγονός ότι όταν προχωρήσουμε στις αναγνωρίσεις γενοκτονίας τότε θα βοηθήσουμε και την τουρκική κοινωνία να λυτρωθεί και την νέα γενιά της Τουρκίας να ξεφύγει από το άγος που την μολύνει εξαιτίας αυτού του εγκλήματος. Όπως λένε συγκεκριμένοι, και όχι λίγοι πλέον, Τούρκοι ακαδημαϊκοί και δημόσια πρόσωπα, όταν αναγνωρίσουμε τα εγκλήματα που έγιναν στην χώρα μας τότε θα γίνουμε μια χώρα πιο δημιουργική, πιο ειρηνική, πιο δημοκρατική. Αυτή την ειρήνη, αυτή την δημιουργικότητα πιστεύω ότι την δικαιούνται οι λαοί των δυο χωρών και την απαιτούν οι νέες πραγματικότητες. Συνεπώς ο αγώνας του Ποντιακού Ελληνισμού για την αναγνώριση της Γενοκτονίας είναι αγώνας πρωτίστως για την ειρήνη και είναι τιμή μας που συμμετέχουμε σε αυτόν.
Πιστεύετε ότι η Τουρκία θα δικαιώσει αυτόν τον αγώνα;
Η τουρκική πλευρά όπως είναι δεν πρόκειται να κάνει τίποτα. Ο αγώνας αυτός όμως έχει στόχο να ασκήσει αφόρητη πίεση, γιατί όταν η τουρκική κρατική ελίτ φτάσει σε αυτό το σημείο, να αποδεχτεί το έγκλημα και να προχωρήσει σε διαδικασίες διόρθωσης σημαίνει ότι ουσιαστικά είναι μια άλλη κρατική δομή, μια δομή με δημοκρατικές και φιλειρηνικές αρχές και κυρίως δεν θα καταπατά τα δικαιώματα του ίδιου του λαού της Τουρκίας. Επομένως ο αγώνας αυτός ωφελεί και την Ελλάδα και την Τουρκία αλλά και όλους τους λαούς της περιοχής.
Πιστεύετε ότι η δικαίωση είναι κρατική υπόθεση της Τουρκίας και όχι του λαού της;
Ο λαός της Τουρκίας δεν έχει δημοκρατικές προϋποθέσεις για να τη διεκδικήσει ο ίδιος. Μακάρι να ήταν διαφορετικά. Θα βλέπαμε ότι θα υπήρχε και ένα ρωμαλέο κίνημα μέσα στη Τουρκία που θα διευκόλυνε τον αγώνα μας για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν υπάρχει.
Πηγή: Touchmagazine