 |
| Για την εκδήλωση τιμής στον Παναγιώτη Σελβιαρίδη από τη Λέσχη Ποντίων Καβάλας |
Νυρεμβέρκιοϊ μέσαγμαν τη Κουντούρ,
Ο Σύλλογος Ποντίων Νυρεμβέργης συμμερίζεται την ανάγκη να αποδοθεί μοναδική αναγνώριση στο πρόσωπο του Παναγιώτη Σελβιαρίδη, στη γενιά που εκπροσωπεί, στο ήθος και την αισθητική της.
Στα τέλη του `70, σε συναπαντήματα σαν αυτά του κισμέτ, στον με θύελλες και γόνιμο μικρόκοσμο του σημαντικότερου καθ`ημάς σωματείου, του Συλλόγου Ποντίων Φοιτητών Θεσσαλονίκης, ο Παναγιώτης και τ` άλλα παιδιά, απενεχοποίησαν τη δημόσια δήλωση της Ποντιακής καταγωγής αφηγούμενοι νέους ορισμούς για την "Ποντιοσύνη" και την αρχιτεκτονική της στο συλλογικό και υποσυνείδητό μας γίγνεσθαι.
Η χημεία της νιότης και εποχής του, αναπόδραστα καταλυόμενη από την ευλογία της βιωματικής συναναστροφής με την πρώτη προσφυγική γενιά, πυροδότησε μια γόνιμη ρητορική για την παράδοση των ποντίων και τη συνειδητότητα της τρίτης προσφυγικής γενιάς, στη σκηνή των δικών μας θιάσων, στη λατρεμένη Θεσσαλονίκη του `80 και `90.
Ο Παναγιώτης, ο Κώστας, η Φωτεινή, ο Χρήστος και ο Χρήστος, ο Αδάμ, ο Μπούλης, ο Αχιλλέας, ο Τάσος, ο Κώστας, η Δέσποινα, τακίμια και παλιοσίρια, εκόντες άκοντες?, όρισαν την αφετηρία της δικής μας νεωτερικότητας, αποταμιεύοντας μηχανική ενέργεια στο οικοσύστημά μας, τέτοια που δε ξοδιάζεται και που ακόμη μας κινεί, δείχνοντας τον πήχυ τάχα στους κάθε επόμενους...
Με εκτίμηση,
Δημήτρης Λαμπρόπουλος