 |
| Πόντιος «μάλαμα» με στολή αστυνομικού διευθυντή |
της Μαρίας Μαθιοπούλου
Διοργανώνει συναυλίες, συσσίτια και αγώνες για τη στήριξη των αδύνατων ο νέος «Θεσσαλονικάρχης» της ΕΛ.ΑΣ
Ο φιλάνθρωπος στρατηγός. Θα μπορούσε να είναι ο άτυπος τίτλος του νέου γενικού αστυνομικού διευθυντή Θεσσαλονίκης, υποστράτηγου Βασίλη Μωυσίδη. Τα χαμόγελα που χάρισε πρόσφατα στις οικογένειες δύο νέων παραπληγικών παιδιών στο Κιλκίς και στη Βέροια, όπου οργάνωσε με τους αστυνομικούς-συνεργάτες του συναυλίες και ποδοσφαιρικούς αγώνες για την οικονομική τους στήριξη, είναι τα δικά του... αστέρια, πέρα από αυτά που κοσμούν τις επωμίδες του.
Στο φιλανθρωπικό βιογραφικό του συγκαταλέγεται, μεταξύ άλλων, η συναυλία των 6.500 ατόμων με τον Πλούταρχο στη Θεσσαλονίκη το 2012, τον οποίο προσκάλεσε για να στηρίξει μια καρκινοπαθή με δύο παιδιά που δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα οικονομικά, αλλά και η καθημερινή σίτιση επί μια τριετία περίπου 30 ατόμων στην πόλη.
«Αθόρυβο δίκτυο»
Μαζί με μια ομάδα συνεργατών του αστυνομικών έχει δημιουργήσει εδώ και χρόνια ένα αθόρυβο δίκτυο που βρίσκεται κοντά στους ανθρώπους με προβλήματα, είτε αυτά είναι υγείας είτε οικονομικά. Πάντα με χαμηλό προφίλ, φροντίζει για τη διοργάνωση συναυλιών ή ποδοσφαιρικών αγώνων ώστε τα έσοδα να κατευθυνθούν σε άτομα που τα έχουν ανάγκη.
Δεν είναι τυχαίο ότι όταν ήταν νεαρός ήθελε να γίνει καρδιοχειρούργος για να σώζει ζωές, κάτι που σήμερα προσπαθεί να πετύχει από ένα άλλο μετερίζι. Για τον Βασίλη Μωυσίδη, που ανέλαβε την καινούργια θέση του πριν από μερικές ημέρες, η προσφορά στην κοινωνία και το φιλανθρωπικό έργο είναι, όπως λένε αυτοί που τον γνωρίζουν, κομμάτι της ζωής του και η μεγαλύτερη ανταμοιβή στη δύσκολη καθημερινότητά του.
Στο γραφείο του η ποντιακή λίρα βρίσκεται σε πρώτο πλάνο και είναι ενδεικτική της αγάπης του για τη μουσική των προγόνων του και την ποντιακή παράδοση, την οποία διδάχθηκε στο χωριό του, το Δροσάτο Κιλκίς. Μάλιστα, ο ήχος της λύρας είναι αυτός που τον γαληνεύει στον ελεύθερο χρόνο του.
Πριν από το νέο του αξίωμα, ήταν επί τέσσερα χρόνια διευθυντής στην Αμεση Δράση Θεσσαλονίκης, όπου άφησε το σημάδι του. Το ηλεκτρονικό σύστημα διαχείρισης τηλεφωνημάτων που καταχωρίζει αυτόματα και με ηλεκτρονικό τρόπο τις κλήσεις στο 100, κατευθύνοντάς τες στον κατάλληλο χειριστή, το θεωρεί δικό του «παιδί». Η χειρότερη στιγμή στην επαγγελματική πορεία του ήταν όταν είδε να ξεψυχά μπροστά του, στην άσφαλτο, ένα 24χρονος αστυνομικός της ομάδας Ζήτα, ενώ οι δυσκολίες δεν έλειψαν κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Ο ίδιος μάλιστα ήταν για μερικές ώρες όμηρος ενός Ιρακινού, με αίσια ευτυχώς κατάληξη.
Από το βιογραφικό του δεν θα μπορούσε να μη γίνει αναφορά στην εκπαίδευσή του σε θέματα αντιτρομοκρατίας και διαχείρισης κρίσιμων περιστατικών στις ΗΠΑ. Είχε επιλεγεί μάλιστα στο παρελθόν για τη στελέχωση της Ειδικής Κατασταλτικής Αντιτρομοκρατικής Μονάδας της Διεύθυνσης Αστυνομικών Επιχειρήσεων Θεσσαλονίκης.
Οι πεζές περιπολίες
Από τη νέα του θέση ο γενικός αστυνομικός διευθυντής Θεσσαλονίκης θέλει να συμβάλει στη μείωση της εγκληματικότητας, ενώ φιλοδοξεί να στείλει το μήνυμα μιας κοινωνικής Αστυνομίας, όπου οι αστυνομικοί δεν θα είναι αντίπαλοι των πολιτών, αλλά συμπαραστάτες. Στο πλαίσιο αυτό επιθυμεί να πετύχει την εμφανή παρουσία των αστυνομικών στην τοπική κοινωνία, χωρίς όμως αστυνομοκρατία και πλήθος διμοιρίες για το τίποτα, ενώ σχεδιάζει ήδη περισσότερες πεζές περιπολίες. Η ευγένεια είναι ένα προσόν που σημαίνει πολλά γι' αυτόν και θέλει να τη δει να γίνεται καθημερινή πράξη στις σχέσεις Αστυνομίας - πολίτη. «Ο κόσμος έχει προβλήματα», λέει συχνά, «και δεν πρέπει να τα επιδεινώνουμε. Δεν είμαστε καταπέλτες ούτε εκδικητές, αλλά απλοί άνθρωποι που κάνουμε τη δουλειά μας».
Πηγή: Δημοκρατία