 |
| "Από τον Ξεριζωμό...στην Αναγέννηση" με σημείο αναφοράς τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου |
Ο "Πρωινός Λόγος" συνάντησε τον κ. Φουλίδη και είχε μια σύντομη συνομιλία μαζί του
Κύριε Φουλίδη τι αποτέλεσε αφορμή για να φιλοτεχνήσετε έργα με θέμα τον Ξεριζωμό των Ποντίων;
Λ.Φ. Οι πρόγονοι μου ήρθαν από την Τραπεζούντα, από τα Πλάτανα. Από μικρή ηλικία μεγάλωσα με τον παππού και τη γιαγιά. Μικρίκος έμνε αλλά ακόμαν κρούει κ´ έρται σο νού μ´ όντες έκουγα την καλομάνα μ´ και τον πάππο μ´ να λέγνε: "Ει κιτί μαύρον Πατρίδαν" και να αναστενάζνε...
Αυτή η εικόνα, αυτά τα λόγια που επαναλαμβάνονταν τόσες και τόσες φορές, στο σπίτι, στα παρακάθια που γινόντουσαν τότε, προφανώς και δεν μπορούσα να τα καταλάβω, να συνειδητοποιήσω ποια ήταν αυτή η πατρίδα για την οποία μιλούσαν και μνημόνευαν διαρκώς... Στη συνέχεια μεγάλωσα. Η μοίρα τα έφερε έτσι και εγκαταστάθηκα στο Λονδίνο όπου ζω και δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά τα τελευταία χρόνια. Τότε αντιλήφθηκα τη σημασία του να βρίσκεσαι μακριά από τον τόπο που γεννήθηκες και αγάπησες... Και αν για εμένα ήταν συνειδητή επιλογή ή επιλογή ανάγκης αν θέλετε, σκεφτείτε τι μπορεί να σημαίνει όταν κάποιος διώκεται από τον τόπο του με τη βία και προφανώς παρά τη θέληση του.
Και ενώ βρισκόμουν στο εργαστήρι μου ακούγοντας Ποντιακά τραγούδια, εντελώς ξαφνικά, δάκρυσα, βούρκωσα, μου βγήκε και μένα αυτή η φράση... " Ει κιτί πατρίδα" αναστέναξα και χωρίς καλά καλά να το καταλάβω πήρα το πινέλο στα χέρια μου... Ένιωθα μέσα μου οι πρόγονοι μου να "ανακατεύουν" τα χρώματα και το χέρι μου να μεταφέρει στον καμβά την επιθυμία τους... Είναι το δικό μου κεράκι στη μνήμη των 353.000 και πλέον αδικοχαμένων προγόνων μου...
Πως νιώθετε που "επιστρέφετε καλλιτεχνικά" στη γενέτειρα σας και μάλιστα τη Δευτέρα 11 Μαΐου εγκαινιάστηκε στη Στέγη Ποντιακού Πολιτισμού της Ευξείνου Λέσχης Κοζάνης η Έκθεση σας με κάποιες παράλληλες εκδηλώσεις προς τιμήν σας; Πόσο θα διαρκέσει η Έκθεση; Τι θα "δούμε";
Λ.Φ. Είμαι πολύ συγκινημένος... Να μου δώσει ο Θεός δύναμη για να αντέξω την ημέρα εκείνη... Χωρίς να το θέλω, όλες αυτές τις μέρες που βρίσκομαι στην Κοζάνη για να προετοιμάσουμε τις τελευταίες λεπτομέρειες της Έκθεσης, το μυαλό μου ταξιδεύει στο παρελθόν... Θυμάμαι το χωριό μου, τους φίλους, τους συγγενείς, το πρώτο μου εργαστήρι στην Κοζάνη, την παλιά μου γειτονιά... Πολλά, πολλά χρόνια πίσω... Με πολλούς έχω να ειδωθώ από τότε... Το όνειρο μου ήταν να παρουσιάσω μια μεγάλη Έκθεση στον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα, στην Κοζάνη. Ευχαριστώ το Θεό που με αξίωσε.
Ευχαριστώ ιδιαίτερα τη γυναίκα μου Αθηνά, την οικογένεια μου. Από αυτούς αντλώ δύναμη και κουράγιο. Και θα ήταν παράλειψη να μην ευχαριστήσω από καρδιάς επίσης: Την Εύξεινο Λέσχη Κοζάνης για τη φιλοξενία και το Δ.Σ. για την υποστήριξη, το ΣΠΟΣ Δυτικής Μακεδονίας και Ηπείρου της Παμποντιακής Ομοσπονδίας, τον καθηγητή Φωτιάδη που θα με τιμήσει μιλώντας για το έργο μου, τους ταλαντούχους νέους καλλιτέχνες και τα χορευτικά τμήματα που θα δώσουν άλλη νότα επί σκηνής, το Γιάννη Παγγίδη για τη γραφιστική δημιουργία και τέλος το φίλο Παναγιώτη Θεοδωρίδη του οποίου η συμβολή στο οργανωτικό μέρος και την προετοιμασία της Έκθεσης είναι πολύτιμη. Να ευχαριστήσω όλους τους φίλους και τις φίλες που θα με τιμήσουν με την παρουσία τους.
Η Έκθεση θα φιλοξενηθεί στη Στέγη μέχρι και τις 19 Μαΐου με ώρες επίσκεψης 10.00-14.00 και 18.00-23.00 με είσοδο ελεύθερη για το κοινό.
Τώρα όσον αφορά τα έργα, σας αποκαλύπτω μόνον τον αριθμό. Είναι 30. Από τον Ξεριζωμό ...στην Αναγέννηση! Σας περιμένω να τα δείτε από κοντά...Χαρά μου και τιμή μου. Αυτό είναι το δικό μου προσκλητήριο της Μνήμης...
Πηγή: Πρωινός Λόγος
Σχετικά θέματα