 |
| Ο οργανωμένος Ποντιακός χώρος εξάντλησε τον ιστορικό του ρόλο; |
του Θανάση Στυλίδη
Ο οργανωμένος ποντιακός χώρος ταλανίζεται από την ίδια μιζέρια που έχει ενσκήψει σε όλο το Νεοελληνικό πεδίο. Υπάρχει έντονη η έλλειψη των ιδεών, των στόχων και των μεγάλων ηγετών. Η μετριότητα των στελεχών και η έλλειψη ικανοτήτων αναπληρώνεται από εμπάθεια, εγωισμό, και δυστυχώς πολλές φορές κακεντρέχεια. Πώς να πορευτούμε στο μέλλον χωρίς αλληλεγγύη, συνοχή, αυτοσυνειδησία, ομοψυχία και αίσθηση ότι πρέπει να αποτελούμε ένα οργανωμένο σύνολο.
Οι μορφές οργάνωσης των ποντίων αποδείχτηκαν ελλειμματικές και μικρότερες των περιστάσεων καθώς το κύτταρο της οργάνωσης αυτής ήταν ένα σωματείο, συνήθως πολιτιστικό λαογραφικό, το οποίο όπως λειτούργησε και έδρασε ως ένα πρόχειρο ανάχωμα της λήθης χωρίς καμία υποδομή, υποχωρεί ολοένα στις πιέσεις των καιρών.
Το σημαντικότερο, τα σωματεία αυτά λειτούργησαν ως φυτώριο μετριότατων στελεχών που η αμάθειά τους αντί να τους κάνει ταπεινούς τους κάνει υπερφίαλους και εν πολλοίς επικίνδυνους.
Καλλιεργήθηκε, το πιο εύκολο, πρώτα ο χορός (κακοποιημένος και αυτός) και μετά η λύρα (βιασμένη και μεταλλαγμένη και αυτή). Δεν μπόρεσε το ποντιακό κίνημα να μετεξελιχθεί σ' ένα πολιτικό κίνημα διεκδικώντας ένα ρόλο σοβαρό μέσα στο εθνικό μας γίγνεσθαι.
Επαιρόμαστε για την ποντιακή μας νεολαία τη στιγμή που αυτή, στη μεγάλη της πλειοψηφία, εκφράζεται μηχανικά μόνο με το χορό, σαν κακοκουρδισμένα ρομπότ, χωρίς άποψη και χωρίς ποντιακή συνείδηση. Χορεύουν χωρίς να ξέρουν να μιλούν και χωρίς να ξέρουν να σκέφτονται και να νιώθουν ποντιακά. Δεν διεκδικούν παρά φανατίζονται μόνο πίσω από τα λάβαρα και τα φτηνά μπλουζάκια των συλλόγων με τα βαρύγδουπα λογότυπα.
Παρασύρονται από τον εύκολο λαϊκίστικο, φτηνό, εθνικιστικό λόγο!
Τελικά αυτό που πρέπει να σκεφτούμε είναι τι θέλουμε να κάνουμε εμείς οι πόντιοι; Να μείνουμε μόνο στα λαο-γραφικά ,στις συζητήσεις για τη μουσική και το χορό; Να μείνουμε μόνο στην απονευρωμένη διεκδίκηση της Γενοκτονίας που κινδυνεύει δυστυχώς να απαξιωθεί εξαιτίας κακών χειρισμών ή θέλουμε να προχωρήσουμε ακόμη παραπέρα;
Μήπως ήρθε η ώρα μας και δεν το έχουμε καταλάβει; Δε θα έπρεπε να απαντήσουμε κάποτε στο σήμερα;
Στα σύγχρονα προβλήματα, οικονομικά και πολιτικά μέσα από μία ποντιακή πολιτική ματιά, που θα είναι δημοκρατική, πατριωτική και προοδευτική. Αυτό όμως απαιτεί οργάνωση, όχι αστεία σωματειακά καμώματα.
Απαιτεί καρδιά και όραμα, απαιτεί να ξεπεράσουμε το ατομικό και να περάσουμε στο συλλογικό.
Απαιτεί να απογαλακτισθούμε από την κομματική εξάρτηση και να αυτοοργανωθούμε ως πραγματικός ανεξάρτητος πολιτικός οργανισμός. Εν πολλοίς απαιτείται όλοι μας, ο καθένας με τον τρόπο του και από το πόστο του, να υπερβούμε τους εαυτούς μας, τα σύνδρομα και τις μικροεπιδιώξεις μας.
Επίσης για να μην χάνουμε και την επαφή με την πραγματικότητα, πουλώντας μόνο ωραία λόγια, θα πρέπει αρχικά να συγκροτηθούν ομάδες συζητήσεων στη βάση, να ανοιχτεί ένας πλατύς δημοκρατικός διάλογος ώστε το κίνημά μας, το ποντιακό, να γίνει ένα πραγματικό λαϊκό κίνημα.
Και όλα αυτά με γνώση επιστημονική, ιστορική και πολιτική ανάλυση και προπαντός αυτοσυγκράτηση και ανιδιοτέλεια. Αρκετά με τις διαδικτυακές μπαρούφες, αρκετά με τις "εθνικιστικές εξάρσεις" που ευτυχώς μέχρι τώρα αναλώνονται μόνο σε ιντερνετικά "αποξαμώματα".
Μπορούμε να ‘μαστε και πατριώτες και δημοκρατικοί. Δεν είναι απαραίτητο να γίνουμε φασίστες.
Γιατί μόνο το θυμικό είναι κακός σύμβουλος, ας προτάξουμε τη λογική και τη γνώση. Και σίγουρα όλα αυτά μέσα από το πρίσμα μιας ηθικής αρχών. Όχι άντε έτσι ..γιούργια!
Στουλάρας