Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

Η νεολαία της Παμποντιακής δεν έπρεπε να αποχωρήσει από τη Συνδιασκέψη

Η νεολαία της Παμποντιακής δεν έπρεπε να αποχωρήσει από τη Συνδιασκέψη
Η νεολαία της Παμποντιακής δεν έπρεπε να αποχωρήσει από τη Συνδιασκέψη

Με ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Faceboook, ο Θεολόγος - Δρ Ιστορίας, και πρώην συντονιστής της Π.Ε.Ν. Θεσσαλονίκης της ΠΟΕ Θεοδόσης Κυριακίδης, τοποθετήθηκε για όλα συνέβησαν τις τελευταίες μέρες σχετικά με την αποχώρηση της νεολαίας της Παμποντιακής από τη 2η Παγκόσμια Συνδιάσκεψη Ποντιακής Νεολαίας.

Συγκεκριμένα αναφέρει:
Επειδή γίνομαι δέκτης πολλών τηλεφωνημάτων από ανθρώπους που εκτιμώ σχετικά με την αποχώρηση της νεολαίας ΠΟΕ από τη 2η Παγκόσμια Συνδιάσκεψη θέλω να πω πως διαφωνώ κάθετα για πολλούς λόγους τους οποίους εξέθεσα τηλεφωνικώς τόσο στον Τοπαλίδη και Κεσαπίδη, όσο και στον Παρχαρίδη και σε άλλους συμβούλους της ΠΟΕ. Και επειδή ο αγαπητός Παρχαρίδης χρησιμοποίησε τη θεολογική μου ιδιότητα έλαβα αφορμή να του εξηγήσω με ένα θεολογικό παράδειγμα τη θέση μου.

Του είπα λοιπόν πως και ο Μάρκος ο Ευγένικος στο τέλος διαφώνησε πλήρως με το κείμενο της συμφωνίας Φερράρας-Φλωρεντίας και την Ένωση των Εκκλησιών, αλλά στο συνέδριο πήγε. Και πήγε και συζήτησε. Αρκετά απ' όσα αναφέρει η καλογραμμένη επιστολή της νεολαίας είναι αλήθεια. Αλλά όπως είπα και τηλεφωνικά βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος.

Και επειδή μου τηλεφωνούν και φίλοι από σωματεία της Αμερικής και της Ευρώπης που θα στείλουν τα παιδιά τους να συμμετέχουν, θλίβομαι με την εξέλιξη. Ευθύνες μπορεί να αποδώσει κανείς εκατέρωθεν, αλλά λυπάμαι τα νέα παιδιά, τα οποία είναι υποχρεώμενα να ανέχονται ανεπάρκειες και άλλα, να μην τα ονοματίσω, στον οργανωμένο χώρο.

Εδώ και καιρό, πριν την ανακοίνωση της Συνδιάσκεψης, έχω ένα έτοιμο κείμενο με τίτλο: Το ποντιακό κίνημα σε σταυροδρόμι, στο οποίο καταθέτω τις απόψεις μου για το μέλλον του οργανωμένου ποντιακού χώρου. Δεν το δημοσίευσα λόγω της συνδιάσκεψης και για να μην προκαταβάλω κανένα. Θα το κάνω αμέσως μετά. Λυπάμαι, αλλά θεωρώ ότι δεν έχουμε αντιληφθεί, ευρύτερα ως χώρος, τις πραγματικές ανάγκες μας...