 |
| Τρίτο και καλύτερο... |
του Γιάννη Αποστολίδη
Οι εν συνεχεία απόψεις μου είναι προσωπικές, όχι ως πρόεδρος της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης
Έγραψα πρόσφατα και αναρτήθηκαν στο Διαδίκτυο δύο άρθρα με τίτλους «Μεσότοιχον Έχθρας» και «Σκέψεις στον απόηχο της Παγκόσμιας Συνδιάσκεψης Ποντιακής Νεολαίας».
Τώρα γράφω – και κλείνω την τριλογία - το τρίτο και καλύτερο άρθρο.
Το λέω καλύτερο όχι ως καλολογική αξία αλλά με την έννοια ότι με αυτό εδώ πιέζω όσο μπορώ πιο δυνατά την πένα μου πάνω στο απόστημα που λέγεται φασισμός στο Σωματείο Παναγία Σουμελά. Θα σκάσει, που θα πάει!
Παντού και πάντοτε το κύριο γνώρισμα του φασισμού και κάθε μορφής ολοκληρωτισμού, οποιασδήποτε κλίμακας και έκφανσης, είναι η σχιζοφρενική συμπεριφορά του: Τρομάζει τον λαό και τρέμει το λαό!
Τον τρομάζει κάνοντας επίδειξη και εφαρμογή δύναμης, αλλά και τρέμει την ελεύθερη και αδέσμευτη βούλησή του. Αυτό το είδος συμπεριφοράς το βρίσκουμε με παραλλαγές κατά καιρούς και τόπους, αλλά είναι το ίδιο στην ουσία του όπου υπάρχει φασισμός.
Στην περίπτωση του Σωματείου Παναγία Σουμελά, έγινε θρασεία επίδειξη δύναμης κυρίως με τους εξής τρόπους:
α) Ενώ οι αείμνηστοι ιδρυτές του Σωματείου το είχαν εφοδιάσει με ένα ζηλευτής δημοκρατικότητας καταστατικό, ο φασισμός (με όργανα, δυστυχώς, ανθρώπους των οποίων το γενικότερο δημοκρατικό φρόνημα δεν αμφισβητείται, που όμως βουλιμιούν για μια άχαρη εξουσία…) μετέβαλε το 2005 θεμελιώδεις διατάξεις του και όρισε ότι το υποψήφιο τακτικό μέλος του Σωματείου πρέπει να προτείνεται από δύο μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, δηλαδή να είναι αρεστό στους κρατούντες, και να παραμείνει επί τρία χρόνια ως δόκιμο μέλος, χωρίς δικαίωμα ψήφου και εκλέγειν και εκλέγεσθαι, υπό δοκιμασία αφοσίωσης κατά μεν το γράμμα του καταστατικού στο Σωματείο, στην πραγματικότητα δε στην εκάστοτε διοίκηση. Πιο φασιστική διάταξη ασφαλώς δεν υπάρχει σε κανένα καταστατικό σωματείου, πουθενά στον κόσμο! Μεγεθύνοντας και ανάγοντας την περίπτωση, θα ήταν ωσάν να προβλέπει το Σύνταγμα εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους μόνον των εγκρινόμενων από την εκάστοτε κυβέρνηση δουλικών οπαδών της, να ασκούν δε το εκλογικό δικαίωμά τους μόνο μετά τριετή ασφαλή δοκιμασία υπακοής!
β) Ενώ το Προσκύνημα Παναγία Σουμελά ιδρύθηκε το 1966 ως νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, η σημερινή διοίκησή του, κάνοντας υπεροπτική επίδειξη δύναμης, ενεργώντας εν αγνοία όλων των άλλων σωματείων και όλων των Ποντίων, το κατέστησε με τον Κανονισμό 262/2014 νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, διοικητικά απολύτως υποχείριο του φασιστοειδούς Σωματείου Παναγία Σουμελά, το οποίο καθορίζει τη διοίκηση του Προσκυνήματος. Υπενθυμίζω ότι το ισότιμο Προσκύνημα της Ευαγγελίστριας της Τήνου είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και η διοίκησή του εκλέγεται εξολοκλήρου από την τοπική κοινωνία, από τους δημοτικούς και επαρχιακούς συμβούλους του.
Όμως αυτές οι επάρσεις δύναμης του υπαρκτού φασισμού στο Σωματείο και στο Προσκύνημα Παναγία Σουμελά προδίδουν και την αδυναμία του, ότι τρέμει τον ποντιακό λαό και γι' αυτό καθιστά πρακτικώς αδύνατο σε κάθε μη ημέτερό του να γίνεται τακτικό μέλος του Σωματείου Παναγία Σουμελά και εκείθεν να συγκαθορίσει τη διοίκηση και γενικά να συνδιαμορφώσει τη φύση του Προσκυνήματος.
Εκσυγχρονίζοντας το λόγο του Ισοκράτη θα έλεγα ότι προτιμώ εχθρό δημοκράτη παρά φίλο φασίστα. Και όμως αυτό το από τη φύση του, από την καταστατική του υπόσταση φασιστικό καθεστώς του Σωματείου Παναγία Σουμελά, το πλησίασα ως πρόεδρος της Εύξεινου Λέσχης Θεσσαλονίκης, ελπίζοντας μάταια ότι με την πειθώ, με λογικές προτάσεις και επιχειρήματα (είχα συζητήσεις κατ’ ιδίαν με τον πρόεδρο της Παναγίας Σουμελά δύο φορές, συνολικής διάρκειας ακριβώς εφτά ώρες!) θα άνοιγε κάποιος δρόμος για ενότητα στον ευρύτερο πολύπαθο οργανωμένο χώρο. Και όχι μόνο η Εύξεινος Λέσχη αλλά επίσης και η ΠΟΕ, με αποφάσεις του ΔΣ, υποχωρώντας από πάγιες θέσεις της, διερευνούσε την δυνατότητα ένωσης με το νεφέλωμα της ΠΟΠΣ που περιβάλλει την Παναγία Σουμελά, και μάλιστα το έκανε αυτό εν μέσω σφοδρών αντιδράσεων που στοίχισαν την προεδρία του ομότιμου καθηγητή γιατρού κ Φαχαντίδη, αντιδράσεις απόλυτα μεν βάσιμες κατά το κινούν αίτιο αλλά καταστρεπτικά αβάσιμες κατ’ αποτέλεσμα, διότι, για παράδειγμα, αν η ΠΟΕ, τα σωματεία της, ήταν παρόντα στο Κοινό των Ποντίων το 2014 (η Εύξεινος Λέσχη συμμετείχε) και με τον συντριπτικό όγκο τους εξέλεγαν έστω μόνο τα δικαιούμενα δύο μέλη της Διοίκησης του Προσκυνήματος Παναγία Σουμελά, θα γνώριζε, η ΠΟΕ, εκ των έσω, μέσα από τη Διοίκησή του, τις προπαρασκευαστικές ενέργειες της εγκληματικής μεταβολής της νομικής μορφής του σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, θα αντιδρούσε έγκαιρα και αποτελεσματικά, θα απέτρεπε αυτήν την μεταβολή και δε θα φτάναμε σε πλέγμα διατάξεων, του καταστατικού του Σωματείου και του κανονισμού του Προσκυνήματος, που είναι απολύτως πρόσφορο για δημιουργία εκεί εστίας ειδεχθούς διαφθοράς σε βαθμό περιουσιακού σφετερισμού της Παναγίας των Ποντίων. Εν πάση περιπτώσει, υπήρξαν, επαναλαμβάνω, πρωτοβουλίες συνδιαλλαγής με το καθεστώς της Παναγίας Σουμελά, παρά την αποστροφή όλων προς την φασιστική, από το καταστατικό του, φύση του. Αλλά το καθεστώς, απέναντι σε αυτές τις αγνές ενωτικές πρωτοβουλίες συμπεριφέρθηκε με τον πιο δόλιο τρόπο, όπως περιγράφω και εδώ και στα προηγούμενα άρθρα μου. Λοιπόν μέχρις εδώ και μη παρέκει… Αυτό το σάπιο καθεστώς πρέπει να πέσει, ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΣΕΙ!
Σχετικά θέματα
- Μεσότοιχον έχθρας