 |
| Το Ποντιακό έργο «Το Μαυροκόρ'τ'ς», παρουσιάστηκε από την Ένωση Ποντίων Ωραιοκάστρου |
Το Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015 στο αμφιθέατρο της Σχολής ΟΑΕΔ - Ωραιόκαστρο, η θεατρική ομάδα της Ε.Π.Ω.Φ. παρουσίασε την ηθογραφική κωμωδία του Φίλωνα Κτενίδη «Το Μαυροκόρ'τ'ς».
Το ποντιακό θεατρικό έργο «Το Μαυροκόρ'τ'ς» είναι το δεύτερο στη σειρά ηθογραφικό έργο μετά τον «Ξενιτέα» που έγραψε το 1946 ο εξαίρετος θεατρικός συγγραφέας Φίλων Κτενίδης μέσα στην ιδιαίτερα ταραχώδη περίοδο του εμφυλίου πολέμου.
Σκοπός του ήταν, μέσα από τις δραματικές και δύσκολες εποχές, να στείλει ένα μήνυμα αγάπης και συνεργασίας, που ήταν απαραίτητα για να εξαλειφθούν τα μίση και τα πάθη της εποχής.
Για την υλοποίηση του σκοπού αυτού, επικαλέστηκε τα ουμανιστικά ήθη της ποντιακής κοινωνίας, που με τη δύναμη της αγάπης και της αλληλοκατανόησης μπόρεσε να ξεπεράσει τις δυσκολίες και να δώσει ελπίδα στα όνειρα των φτωχών και ορφανών νέων του Πόντου και της Ελλάδας. Τα ποντιακά βιώματα, τα ήθη και τα έθιμα στόχευαν πάντα στον συγκερασμό των αντιθέσεων ανάμεσα σε ανθρώπους με διαφορετικές νοοτροπίες και σκέψεις.
Σε όλες τις εποχές, όταν οι αντιθέσεις διυλίζονται μέσα από την κατανόηση της διαφορετικότητας και της ιδιαιτερότητας των άλλων, μπορούν ν' αποτελέσουν ένα γόνιμο πεδίο δημιουργικής συνεργασίας και προόδου.
Το μαυροκόρ'τ'ς, το πεντάρφανο κορίτσι του Πόντου, περιμαζεύεται από τους φιλεύσπλαχνους συγγενείς και στη συνέχεια με τη φροντίδα τους παντρεύεται και αποκαθίσταται μέσα από έναν επιτυχημένο γάμο. Η αγάπη επικρατεί των κοινωνικών αντιθέσεων δίνοντας μια τραγική αρχικά αλλά ευτυχή κατάληξη στο τέλος.
Οι απαιτήσεις των ρόλων ήταν πολλές και ιδιαίτερα των πρωταγωνιστών, όπως του Πάντζου και ο δύσκολος ρόλος της Κατίγκως, αλλά και ο Βούζιον που κατόρθωσε με το αιώνιο παράπονο του αδικαίωτου ‘σεβνταλή' να προκαλέσει πηγαίο γέλιο!
Ενώ το Μαυροκορ'τ'ς σεμνό και ηθικό αλλά ταυτόχρονα τολμηρό προσφέρει άφθονο γέλιο προσπαθώντας ν' αλλάξει το τραγικό της πεπρωμένο.
Ο έμπειρος σκηνοθέτης του έργου Γιάννης Γεωργιάδης, κατόρθωσε με τις εύστοχες υποδείξεις του ν' αποδώσει τις μύχιες αισθητικές εικόνες της κοινωνίας που επικρατούσαν στην απαρχή του 20ου αι. στον Πόντο.
Οι γλαφυροί και πνευματώδεις διάλογοι του έργου αποδόθηκαν με επαγγελματική τελειότητα από όλους τους ερασιτέχνες ηθοποιούς της ΕΠΩΦ, που εντυπωσίασαν τόσο τους θεατές ώστε να ξεσπούν σε χειροκροτήματα σε κάθε κορύφωση της υποκριτικής τους απόδοσης.
Η άοκνη προσπάθεια όλων των συντελεστών της παράστασης τους τελευταίους μήνες κατάφερε να αναβιώσει στους θεατές τη ζωή και τον πολιτισμό του Πόντου. Η δίωρη παράσταση ήταν αρκετή για να μεταφερθούν νοερά στην αλησμόνητη και πολύκλαυστη πατρίδα.
Οι ποντιακές φορεσιές που κάλυψαν ενδυματολογικά το έργο ανήκουν στο βεστιάριο της ΕΠΩΦ.