 |
| Μια φορά" Των Τριών Ιεραρχών" στο Ακ Νταγ Ματέν στον Πόντο... |
του Διαμαντή Λαζαρίδη
Εκπαιδευτικού
Το παρακάτω κείμενο παρουσιάζεται όπως περίπου, το κατέγραψα από μια διήγηση του φίλου, αείμνηστου πλέον, Γιώργου Φωτιάδη, εξαίρετου κατά πάντα ανθρώπου και λογίου δασκάλου.
... Μετά τη θεία λειτουργία της γιορτής "Των Τριών Ιεραρχών", σύσσωμος ο κόσμος της κωμόπολης, οι δάσκαλοι, οι μαθητές κ.λπ. μεταβήκαμε στο Σχολείο (διδακτήριο του ημιγυμνασίου).
Προσκεκλημένοι στη γιορτή ήσαν και οι τουρκικές αρχές του τόπου. Οι αίθουσες του Σχολείου ήταν στολισμένες και με αναρτημένες εικόνες, εκτός των τριών ιεραρχών, και με του Παπαφλέσα, του Διάκου, του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε', του μητροπολίτη παλαιών Πατρών και άλλων γενειοφόρων αγωνιστών του "21". Οι Ελληνες προσέδιδαν στη γιορτή και εθνικό χαρακτήρα. Όταν οι Τούρκοι άρχοντες εισήλθαν στο σχολείο άρχισαν να περιεργάζονται τις αναρτημένες εικόνες και με εμφανή περιέργεια ρωτούσαν: "ποιοι είναι αυτοί;
Και οι δικοί μας απαντούσαν:
"...Είναι οι Άγιοι μας, αγάδες μας..." και οι Τούρκοι, άσχετοι με την ιστορία και βλέποντας όλους γενειοφόρους, πείθονταν και επεδείκνυαν τον ανάλογο μουσουλμανικό σεβασμό... Στο τέλος της τελετής όταν εψάλλει ο Ελληνικός Εθνικός Ύμνος, σηκώθηκαν όλοι όρθιοι, μαζί και οι τούρκοι άρχοντες. Ένας Τούρκος από τους παρευρισκομένους, που φαίνεται ότι ήξερε... κάτι παραπάνω, επέκρινε τους άρχοντες λέγοντας "βρέ αβανάκηδες γιατί σηκώνεστε, αυτός είναι ο εθνικός τους ύμνος"
Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την περιαγωγή του δίσκου" υπέρ των σχολείων" τον οβολό τους κατέθεσαν και οι Τούρκοι.