 |
| Η "Απέλαση" του Γιώργου Ανδρεάδη από το Τουρκικό κράτος |
Η Ταμάμα, μπορεί να ήταν το έργο του Γιώργου Ανδρεάδη, που διαβάστηκε από χιλιάδες Έλληνες και Τούρκους, αλλά και άλλους λαούς, όμως "Η Απέλαση", από την Τουρκία, ήταν κάτι που ποτέ δεν μπόρεσε να ξεπεράσει ο Γιώργος Ανδρεάδης. Αυτός ο οποίος προσπάθησε να φέρει σε επαφή τον ελληνικό με τον τούρκικο λαό, δεν μπόρεσε ποτέ να συγχωρήσει την μιλιταριστική και εθνικιστική πολιτική της Τουρκίας.
Στο βιβλίο του "Η Απέλαση, αναφέρει: «Κατέγραψα την τραγική περίοδο από το 1916 μέχρι το 1924, σε μια σειρά από βιβλία. Το έπραξα διότι αυτή η περίοδος με αφορούσε, διότι υπήρξα και εγώ θύμα αυτής της περιπέτειας. Την κατέγραψα όμως με πλήρη δυνατή αντικειμενικότητα και ο κάθε αναγνώστης, ακόμη και ο απαίδευτος βλέπει καθαρά τα αντιπολεμικά μου μηνύματα και την αναγνώριση κάθε ανθρώπινης συμπεριφοράς, η οποία και αποτελεί τη μοναδική ελπίδα για έναν κόσμο καλύτερο, απ' ότι εμείς κληρονομήσαμε. Την δε καταγραφή αυτή την θεωρώ αναγκαία, ώστε οι νεώτερες γενεές να μη ποτέ διανοηθούν να επαναλάβουν τα ίδια.
Τελευταία μου δημόσια εμφάνιση ήταν στις 18 Οκτωβρίου 1989, στην εβδομάδα Βιβλίου και Πολιτισμού στην Αδριανούπολη. Εκεί, μαζί με έναν Τούρκο φίλο και συνάδελφο, παρουσίασα το θέμα «Αδελφοσύνη χωρίς σύνορα»...
Και τι δεν έγραψαν; Ηγούμαι κινήματος, σαν αρχηγός, για τη δημιουργία Ποντιακού Ρωμαΐκου Κράτους στη Μαύρη Θάλασσα. Στοχεύω να επαναλειτουργήσω μοναστήρια εκεί, ή να ιδρύσω και νέα και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί μια αρρωστημένη ανθρώπινη φαντασία. Το φαινόμενο αυτό με οδήγησε να κλείσω ραντεβού συνάντηση στην Πόλη, με τους δημοσιογράφους, που υπέγραψαν αυτά τα ρεπορτάζ και να αποκαταστήσω την αλήθεια. Την συνάντηση αυτή θεώρησα αναγκαία, όταν αντιλήφθηκα, ότι οι δημοσιογράφοι έγραψαν τα πάντα καθ' υπόδειξη. Το ραντεβού κλείστηκε για τις 5 Δεκεμβρίου 1998. Έτσι πέταξα από Αθήνα με την THY για την Πόλη, με την βραδινή πτήση, την Παρασκευή 4.12.1998. Στον έλεγχο των διαβατηρίων, μου ελέχθη, ότι μ' εντολή από την Άγκυρα, είμαι ανεπιθύμητος και μου απηγορεύθη η είσοδος στην Τουρκία. Επειδή δεν υπήρχε πτήση επιστροφής, εξηναγκάσθην να παραμείνω στα γραφεία του αστυνομικού τμήματος του αεροδρομίου δεκατρείς ώρες και να επιστρέψω στην Αθήνα το Σάββατο το πρωί 5.12.1998 και ώρα 09.15...
Ευχαριστώ όλους τους Τούρκους φίλους, για την συμπαράστασή τους. Τους διαβεβαιώ, ότι η καρδιά μου παραμένει ανοιχτή, όπως πάντα, σ' όλους και ότι κρατικές αποφάσεις ποτέ δεν με επηρέασαν... Τώρα που εγώ δεν μπορώ να έλθω στην Τουρκία, θα πρέπει να έρχεσθε εσείς εδώ. Η πόρτα μου είναι ορθάνοιχτή, για κάθε επισκέπτη από την Ανατολή. Μόνον όταν έρχεσθε, μή ξεχάσετε. Μην πλύνετε τα μαλλιά της κεφαλής σας, για να μπορέσω να μυρίσω τον αέρα της Ανατολής. Είναι το μοναδικό πράγμα, που θα μου λείπει και το μοναδικό δώρο, που προσδοκώ να μου φέρετε.
Πηγή: Εύξεινος Πόντος