Ακτίδα αισιοδοξίας στα Ποντιακά πράγματα |
Η σύγχρονη πρόοδος των ηλεκτρονικών μέσων μας έδωσε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε μέσω διαδικτύου τις εργασίες του ιδιαίτερα ενδιαφέροντος Επιστημονικού Συμποσίου του Ποντιακού Πολιτισμού που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 6-7/2/2016. Η αδυναμία όμως άμεσης παρέμβασης, μας οδηγεί να διατυπώσουμε γραπτά και δημόσια τις σκέψεις και την κριτική μας ειδικά αλλά και γενικότερα.
Όσοι έχουν την εμπειρία διοργάνωσης ενός συνεδρίου αντιλαμβάνονται καλύτερα το μέγεθος των προσπαθειών πραγματοποιήσεως και ολοκληρώσεως του εγχειρήματος αυτού. Έτσι και για το λόγο αυτό, δεν μπορεί να παραμείνει απαρατήρητο και ασχολίαστο ένα συνέδριο με αντικείμενο μάλιστα τον Ποντιακό Πολιτισμό. Το γεγονός αυτό ακριβώς δημιουργεί ένα διάχυτο πνεύμα αισιοδοξίας και προόδου στα ποντιακά πράγματα, σε αντίθεση και απάντηση σε εκείνους που βλέπουν με απαισιοδοξία την εξέλιξη των ποντιακών θεμάτων.
Προσωπικά έχω την πεποίθηση, ότι ενόσω υπάρχει το ποντιακό τραγούδι, το θέατρο, οι χοροί και η ύπαρξη πρωτοβάθμιων ποντιακών σωματείων, τα φυτώρια και θερμοκήπια του ποντιακού πολιτισμού που σήμερα υπερβαίνουν τα 500 σ’ όλη τη χώρα και όχι μόνο, δεν πρόκειται να σβήσει η Ποντιακή Ιδέα. Επιπλέον η αναγκαιότητα πραγματοποιήσεως Επιστημονικού Συνεδρίου επιβεβαιώνει και ενισχύει τη δυναμική που υπάρχει.
Νομίζω ότι αξίζουν τα συγχαρητήρια στους εμπνευστές και διοργανωτές του πρωτοποριακού αυτού συνεδρίου, που διαγράφει μία νέα προοπτική επιστημονικής θεώρησης και παρουσίασης των στοιχείων που συνθέτουν τον ποντιακό πολιτισμό, που είναι κατ’ εξοχήν ελληνικός και αφορά όλους τους Έλληνες.
Πράγματι αξιολογώντας το επίπεδο του Συμποσίου, τόσο στον τομέα της διοργάνωσης όσο και στη θεματολογία και το επίπεδο των εισηγήσεων, ανεπιφύλακτα υπήρξε υψηλότατου επιπέδου και στέφθηκε με πλήρη επιτυχία. Άξιο αναφοράς αποτελεί και η πρόνοια διαδικτυακής μετάδοσης του Συμποσίου με αποτέλεσμα την παρακολούθησή του από μεγάλο αριθμό πολιτών σ’ όλη τη χώρα.
Γενικότερα, με αφορμή το Συμπόσιο αυτό έρχεται στην επικαιρότητα ο ρόλος της διοίκησης του Οργανωμένου Ποντιακού χώρου δεδομένου ότι στο κεφάλαιο των 14 σκοπών του καταστατικού της Π.Ο.Ε. αναφέρεται πέντε (5) φορές η λέξη «πολιτισμός». Επειδή όμως γνωρίζω ότι «το επιτιμάν ράδιον και παντός» θέλω να έχω τον ρόλο του συμβούλου επαναλαμβάνοντας, επ’ ευκαιρία, για μία ακόμη φορά την πρόταση, ότι χρησιμότερο είναι να καθιερωθεί εναλλάξ με το πανελλήνιο φεστιβάλ χορού, ένα πολυθεματικό συνέδριο που να προβάλλει γενικότερα τον ποντιακό πολιτισμό και όχι μόνο. Προλαμβάνοντας τους επικριτές της πρότασης διευκρινίζω ότι τη χρονιά του Συνεδρίου θα γίνονται τοπικά φεστιβάλ χορού στα 5 επιμέρους ΣΠΟΣ (Σύνδεσμος Ποντιακών Σωματείων) με αποτέλεσμα να τα παρακολουθεί τοπικά περισσότερος κόσμος.
Η αξιέπαινη πρωτοβουλία του κ. Νίκου Ζουρνατζίδη και της Οργανωτικής Επιτροπής του Επιστημονικού Συνεδρίου έχει σηματοδοτήσει την αναγκαιότητα και την οδό που πρέπει να αναλάβει και να συνεχίσει η Διοίκηση του Οργανωμένου Χώρου.
Τέλος όσον αφορά την προσωπικότητα του Νίκου Ζουρνατζίδη καθώς και των στενών συνεργατών του στο Συμπόσιο, τους αφιερώνω επάξια τους στίχους του Καβάφη «Όταν θέλουν οι Έλληνες να καυχηθούν, τέτοιους βγάζει το έθνος μας θα λένε» και αποδίδοντάς το στην Ποντιακή θα λέγαμε: «Όντες θέλνε οι Πόντιοι να κουρφεύκουνταν ομονατούς εβγάλ η φύτρα μουν θα λέγνε».
Επαμεινώνδας Φαχαντίδης
Ομ. Καθηγητής Ιατρικής ΑΠΘ