 |
| Συνεχίζουν τον αγώνα για την ανταλλάξιμη περιουσία οι Ποντιακοί Σύλλογοι Πιερίας |
Οι Ποντιακοί Σύλλογοι Πιερίας του Ν. Πιερίας, απέστειλαν στους βουλευτές του νομού την παρακάτω επιστολή σχετικά με την Ανταλλάξιμη Περιουσία - Ανασύσταση του ΤΑΠΑΠ, (Ταμείο Αποκατάστασης Αστών Προσφύγων).
Σχετικά με την Ανταλλάξιμη Περιουσία - Ανασύσταση του ΤΑΠΑΠ. (Ταμείο Αποκατάστασης Αστών Προσφύγων).
Λόγω των ιδιαίτερων οικονομικών συνθηκών στην χώρα μας έρχεται στην επιφάνεια το ζήτημα της Ανταλλάξιμης Περιουσίας. Δηλαδή της περιουσίας που προέκυψε από τα μουσουλμανικής ιδιοκτησίας ακίνητα που υπήρχαν στην Ελλάδα μετά την ολοκλήρωση της Ανταλλαγής των Πληθυσμών, ως απόρροια της Συνθήκης της Λωζάννης. Μιας περιουσίας που υποχρεωτικά, με βάση το νομικό πλαίσιο που ορίζει τη χρήση της, θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί για την αποκατάσταση των προσφύγων του ’22.
Η λεγόμενη δημόσια περιουσία διακρίνεται σε διάφορες κατηγορίες, μια εκ των οποίων περιλαμβάνει τα ανταλλάξιμα κτήματα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του υπουργείου Οικονομικών η συνολική αξία των ακινήτων του Δημοσίου, από κτίρια μέχρι παραλίες, ξεπερνά τα 300 δισ. ευρώ. Έχουν καταγραφεί περίπου 72.000 δημόσια ακίνητα, με την αντικειμενική αξία τους να εκτιμάται στα 272 δισ. ευρώ, ενώ σε 41.000 υπολογίζονται τα ανταλλάξιμα κτήματα, η αξία των οποίων δεν είναι σαφώς υπολογισμένη. Κατ΄ άλλους τα Ανταλλάξιμα Κτήματα, αστικά και αγροτικά, ανέρχονται σε 20.000 διασπαρμένα σε 28 νομούς της χώρας και κατέχονται αυθαιρέτους από τρίτους. Η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου (ΚΕΔ) διαχειρίζεται περίπου το 90% αυτών των δημόσιων ακινήτων, ενώ το 8% ανήκει στην Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης, σε διάφορα υπουργεία και σε διάφορα ασφαλιστικά ταμεία.
Για την προσφυγική αποκατάσταση από την Ανταλλάξιμη Περιουσία χρησιμοποιήθηκε μόλις το 20%.
Εξ αιτίας αυτής της διαχείρισης κληρονομήθηκε το κοινωνικό ζήτημα της αποκατάστασης των αστών προσφύγων, μεγάλο μέρος των οποίων δεν αποζημιώθηκε, όπως πρόβλεπε η Συνθήκη της Λωζάννης. Ακριβώς γι αυτό το λόγο συστάθηκε ως ΝΠΔΔ το 1957 το ΤΑΠΑΠ (Ταμείο Αποκατάστασης Αστών Προσφύγων).
Το Ταμείο αυτό καταργήθηκε το 1998 επί υπουργείας Γιάννου Παπαντωνίου (κυβέρνησης Σημίτη) παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των προσφυγικών οργανώσεων. Η διαχείριση πλέον πέρασε στην Κτηματική Εταιρεία Δημοσίου (ΚΕΔ) και στη συνέχεια στο ΤΑΙΠΕΔ. Η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου (ΚΕΔ) διαχειριζόταν περίπου το 90% αυτών των δημόσιων ακινήτων, ενώ το 8% ανήκε στην Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης, σε διάφορα υπουργεία και σε διάφορα ασφαλιστικά ταμεία. Τη στιγμή της διάλυσης του ΤΑΠΑΠ (Νοέμβριος 1998) στον ειδικό του λογαριασμό υπήρχαν 7,5 δις δραχμές. Έκτοτε τα έσοδα από τη εκποίηση της Ανταλλάξιμης περιουσίας εισπράττονται υπέρ του δημοσίου στον κωδικό αριθμό εσόδων 3827.
Το μέλλον της Ανταλλάξιμης Περιουσίας θα κριθεί από την εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας και τις ανάγκες του κράτους να χρηματοδοτήσει τόσο τις απαιτήσεις των δανειστών, όσο και τις δικές του λειτουργικές ανάγκες. Ο κίνδυνος να εξαφανιστούν οριστικά τα περιουσιακά στοιχεία του προσφυγικού ελληνισμού είναι όσο ποτέ προφανής.
Αυτό που δεν είναι ακόμα σαφές είναι εάν το ελληνικό δημόσιο έχει το δικαίωμα να υποθηκεύσει την περιουσία των προσφύγων η οποία καλύπτεται από μια πολύ ισχυρή διεθνή συνθήκη (Λωζάννη, 1923) και για την οποία προβλέπονται συγκεκριμένες χρήσεις.
Η έως τώρα συμπεριφορά του ελληνικού δημοσίου είναι αρνητική και στοχεύει στην ικανοποίηση αποκλειστικά των δικών του αναγκών μέσω της αποστέρησης των δικαιούχων από την περιουσία τους και την απομάκρυνση των εκπροσώπων τους από τους μηχανισμούς που τη διαχειρίζονται
Η ανασύσταση του ΤΑΠΑΠ με τη μορφή που προϋπήρχε του ’98 θα πρέπει να είναι το πρώτο βήμα για να συγκεντρωθεί το σύνολο της Ανταλλάξιμης Περιουσίας.
Το επόμενο βήμα θα ήταν η αναλογιστική μελέτη για την περιουσία αυτή, η νομική μελέτη για την κατανόηση του πλήρους νομικού πλαισίου που έχει θεσπιστεί από το 1930 και εφεξής και η πολιτική απόφαση για τους τρόπους αξιοποίησής της
Με εκτίμηση
Οι Ποντιακοί Σύλλογοι Νομού Πιερίας