 |
| Υπονόμευση και Άρνηση |
του Θεοφάνη Μαλκίδη
Απόσπασμα της ομιλίας στην εκδήλωση που οργάνωσε η «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» και ο Μορφωτικός Πολιτιστικός Σύλλογος Ποντίων Κρύας Βρύσης «Αλέξανδρος Υψηλάντης», σε συνεργασία με την ΔΗ.Κ.Ε.Π.Α.Πέλλας.
Στην Ελλάδα, την πρόταση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη και την ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου το Φεβρουάριο του 1994 και η θέσπιση της 19ης Μαΐου ως ημέρα Εθνικής μνήμης, ακολούθησαν μία σειρά από ενέργειες οι οποίες πραγματικά άφησαν έκπληκτους, εμάς τους Έλληνες και τους συναγωνιστές μας Φιλέλληνες και Φίλους της Αλήθειας και της Ιστορίας.
Την 19η Μαΐου 1996 προσγειώνονται τουρκικά αεροσκάφη στην προσφυγική Νέα Αγχίαλο Μαγνησίας, αποβιβάζονται τουρκικά στρατεύματα στην Πελοπόννησο στα πλαίσια “ασκήσεων” και το ίδιο έτος γίνεται η συναυλία Ρουβά – Κούτ στην ημικατεχόμενη Κύπρο.
Την 19η Μαΐου 1998 γίνεται απόπειρα να σταλεί η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στις εορτές μνήμης του Κεμάλ στην Άγκυρα (!), ενώ ακολουθούν οι καταθέσεις στεφάνων του Έλληνα πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή και πρωθυπουργού και υπουργού εξωτερικών Γ. Παπανδρέου στον βασικό υπεύθυνο της Γενοκτονίας, το Μουσταφά Κεμάλ! Είχε προηγηθεί η κατάθεση στεφάνου στον δάσκαλο του Χίτλερ, τον Κεμάλ, από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στα τέλη της δεκαετίας του 1950.
Εμφανίζεται σχολικό βιβλίο που αποκαλεί “συνωτισμό” ένα από μεγαλύτερα εγκλήματα που γνώρισε η ανθρωπότητα, τη σφαγή στη Σμύρνη, ενώ από τη δημόσια τηλεόραση ακούγονται ύβρεις ότι τη φωτιά στην Ιωνική πρωτεύουσα την έβαλαν οι Έλληνες!
Βγαίνει εκτός ύλης το κεφάλαιο για τη Γενοκτονία και σε νέο σχολικό βιβλίο ο Κεμάλ αποκαλείται σπουδαίος πολιτικός που δημιούργησε τη σύγχρονη Τουρκική Δημοκρατία!
Εν τέλει η άρνηση της Γενοκτονίας ήρθε ως “φυσιολογικό αποτέλεσμα” μετά τη μακροχρόνια υπονόμευση...
Αλήθεια, πως μπορεί να δικαιολογηθεί η προσπάθεια αλλοίωσης και κατάργησης, υπονόμευσης και άρνησης της ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας, καθώς και η απουσία, η αδιαφορία και η ολιγωρία του επονομαζόμενου πολιτικού προσωπικού για το ζήτημα ανάδειξης της Γενοκτονίας εντός και εκτός Ελλάδας;
Γιατί απουσιάζει το ζήτημα της Γενοκτονίας από την ελλαδική ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής και των ελληνοτουρκικών σχέσεων;
Γιατί η Ελλάδα παρεμβαίνει για να μην αναδεικνύεται το θέμα διεθνώς από Έλληνες και Φιλέλληνες;
Πως μπορεί να γίνει αποδεκτό ότι υπάρχουν “πολιτικοί και πνευματικοί” άνθρωποι στην Ελλάδα, που αποδέχονται και θαυμάζουν τον Κεμάλ; Τον εξολοθρευτή δηλαδή των Ελλήνων και άλλων εθνοτήτων;
Γιατί η Ελλάδα απουσιάζει όταν γίνεται αναφορά για το ζήτημα της Γενοκτονίας σε διεθνείς οργανισμούς και διεθνείς συναντήσεις και κρύβεται φοβούμενη, ενώ την ίδια στιγμή υβρίζει τους νεκρούς μας προγόνους και παρίσταται σε εγκαίνια του ψεύτικου σπιτιού του Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη;
Γιατί η Ελλάδα ως Υπουργείο Εσωτερικών, Δήμος, Νομαρχία, Περιφέρεια, Περιφερειακή Ενότητα, κλπ, καλεί τον ελληνικό λαό να εορτάσει (!!!) την ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας και μεταθέτει την ημέρα αυτή σε άλλη ημερομηνία, κάνοντάς την “λάστιχο” με τελετουργικό που φωνάζει «να βγούμε από την υποχρέωση»;
Τώρα που έχουν καταλυθεί φασιστικά, ρατσιστικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα, τώρα που έχουν καταρρεύσει όλα τα φασιστικά σύμβολα, την ίδια στιγμή στην Ελλάδα, υπάρχουν ακόμη φωνές από όλα τα τα μήκη και τα πλάτη της αποκαλούμενης πολιτικής και πνευματικής ζωής, που θαυμάζουν τον Κεμαλισμό. Ταυτόχρονα ο Κεμαλισμός και ο Φασισμός στη μήτρα Τουρκία που τους γέννησε καταρρέει και αποκαθηλώνεται, στην Ελλάδα των εκατομμυρίων θυμάτων, οι κεμαλικές- φασιστικές οπισθοφυλακές δίνουν μάχη για την επιβίωσή του! Ωστόσο η δυναμική του ζητήματος της Γενοκτονίας δεν μπορεί να εμποδισθεί από ιδιοτελείς και μικρούς ανθρώπους, από υπονομευτές και αρνητές, από στρατευμένους απολογητές και θαυμαστές του Κεμαλισμού, του πρόδρομου του Ναζισμού.
Η ιστορική περίοδος που διανύουμε δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες. Ο φασισμός και ο Κεμαλισμός αποκαλύπτεται και καταρρέει. Τα εγκλήματά του φανερώνονται. Σε όλη την Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, ακόμη και στην Τουρκία- το είδαμε και με το συνέδριο στην Άγκυρα- γίνεται πλέον κατανοητό ότι χωρίς τη γνώση της τραγικής αυτής σελίδας που γνώρισαν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, χωρίς δηλαδή της ανάδειξης της Γενοκτονίας, δεν μπορεί να υπάρξει ολοκληρωμένη κατανόηση της ιστορίας. Η αλήθεια είναι βέβαιο ότι θα νικήσει το ψεύδος και την άρνηση, το φως θα νικήσει το σκότος.