Αναλαμβάνουμε το χρέος μας απέναντι στους προγόνους μας μέχρι την τελική δικαίωση

Αναλαμβάνουμε το χρέος μας απέναντι στους προγόνους μας μέχρι την τελική δικαίωση

Με δυναμισμό και παλμό χιλιάδες κάτοικοι της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας, συμμετείχαν το βράδυ της Πέμπτης 19 Μαΐου 2016, στη μεγάλη συγκέντρωση της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος, για να τιμηθεί η μνήμη της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου στην πλατεία Αγίας Σοφίας και στη συνέχεια στην πορεία που έγινε μέσω των κεντρικών δρόμων της πόλης και κατέληξε στο τουρκικό προξενείο.

Η εκδήλωση άρχισε με την επιμνημόσυνη στη μνήμη των 353.000 θυμάτων της ποντιακής γενοκτονίας στο μνημείο της γενοκτονίας στην πλατεία Αγίας Σοφίας από τον παπά Λάζαρο, ενώ ακολούθησε κατάθεση στεφάνου από τον πρόεδρο της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος Χρήστο Τοπαλίδη.

Στη συνέχεια, έγινε η κεντρική εκδήλωση, όπου κεντρικός ομιλητής ήταν ο Τούρκος ακαδημαϊκός και ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Σαΐτ Τσετίνογλου, ενώ χαιρετισμούς απηύθυναν, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας, ο πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος (ΠΟΕ) Χρήστος Τοπαλίδης, ο πρόεδρος της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ποντίων Ελλήνων (ΔΙΣΥΠΕ) Γιώργος Παρχαρίδης, ενώ το ψήφισμα της συγκέντρωσης διάβασε η γραμματέας της ΠΟΕ Γεωργία Κυριακίδου.

Οι χαιρετισμοί

Στο σύντομο χαιρετισμό του ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης υπενθύμισε την παρουσία των προσφύγων στην πόλη και τη συμβολή τους στην ανάπτυξη της περιοχής και τόνισε πως η Θεσσαλονίκη θα τιμά την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού. Αναφερόμενος στη δημιουργία της έδρας ποντιακών σπουδών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ευχαρίστησε τον Ιβάν Σαββίδη, για τη συνεισφορά του σε αυτήν την προσπάθεια.

Ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας μεταξύ άλλων τόνισε πως «η 19η Μαΐου δεν είναι μόνο ημέρα μνήμης και τιμής, είναι πρωτίστως ημέρα καθήκοντος και ευθύνης. Η 19η Μαΐου δεν αφορά μόνο το παρελθόν, αφορά κυρίως το παρόν και το μέλλον, γιατί 353.000 θύματα, Έλληνες του Πόντου, περιμένουν δικαίωση. Αυτό το βάρος της μεγάλης ευθύνης, οφείλουμε εμείς να το σηκώσουμε. Και όταν λέω εμείς, εννοώ όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνες. Πρέπει να σταθούμε δίπλα στο τεράστιο έργο που δίνει η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος, στον αγώνα που δίνει σύσσωμος ο Ποντιακός Ελληνισμός, για την καθολική αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Το καθήκον που έχουμε οι Έλληνες είναι ξεκάθαρο. Η δικαίωση του αιτήματος της αναγνώρισης της γενοκτονίας διεθνώς. Επιδίωξή μας, δεν είναι βέβαια ο ρεβανσισμός, ούτε η εκδίκηση. Σταθερή και αδιαπραγμάτευτη επιδίωξη μας είναι η αναγνώριση και ένα «ειλικρινές συγγνώμη» από την Τουρκία, που ευθύνεται για το φριχτό θάνατο αθώων ανθρώπων. Σας διαβεβαιώνω ότι η Θεσσαλονίκη, η Μακεδονία, τιμούν και θα τιμούν πάντα τη μνήμη των 353.000 Ελλήνων του Πόντου, όσα εμπόδια και να θέλουν να βάλουν ορισμένοι».

Ο πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος Χρήστος Τοπαλίδης, στο χαιρετισμό του, επισήμανε πως «εμείς οι απόγονοι των Γενοκτονημένων Ελλήνων του Πόντου δίνουμε συνεχώς αγώνες χωρίς περιστολές, ανταποκρινόμενοι στο χρέος μας απέναντι στους προγόνους μας μα και απέναντι σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, καθώς το ζήτημα της Γενοκτονίας και του αγώνα για την διεθνή αναγνώριση δεν μπορεί να περιοριστεί μόνο σε εμάς τους Έλληνες Ποντίους ούτε να καταστεί ελληνική υπόθεση, αλλά αποτελεί ζήτημα ολόκληρης της ανθρωπότητας και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται. Η Γενοκτονία αποτελεί ένα διαρκές απαράγραπτο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και όχι μόνο ένα ιστορικό γεγονός επί του οποίου χωρούν διαφορετικές προσεγγίσεις. Αυτό δεν αντιλαμβάνονται ή σκοπίμως παραλείπουν οι αναθεωρητές ή αμφισβητίες παλαιότεροι  και όψιμοι. Τέτοιες απόψεις που υποβαθμίζουν την Γενοκτονία σε κάτι άλλο ή κάποιες μερικότερες ενέργειες αποτελούν εμπόδιο στις προσπάθειες που δίνουμε όλα αυτά τα χρόνια και γίνονται δεκτές με πανηγυρισμούς από τους αρνητές της Γενοκτονίας διεθνώς.

Και θα πρέπει να σημειώσουμε πως γίνονται χωρίς προσωπικό  κόστος ή διακινδύνευση όταν αντίθετα αναλαμβάνοντας πλήρως το προσωπικό κόστος στην γείτονα χώρα άνθρωποι σαν τον Σαΐτ Τσετίνογλου μιλούν ξεκάθαρα για την Γενοκτονία των προγόνων μας ως μέρος της Γενοκτονίας που συντελέστηκε εις βάρος των χριστιανικών λαών της ανατολής Έλληνες Αρμένιους και Ασσύριους. Η Ομοσπονδία μας βρίσκεται σε  αγαστή συνεργασία με τους αδελφούς Αρμένιους και Ασσύριους πάνω στο ζήτημα της Γενοκτονίας με σκοπό να αναδειχθεί η ενότητα των Γενοκτονιών.

Η ομοσπονδία μας μαζί με την Διεθνή Συνομοσπονδία Ποντίων Ελλήνων της οποίας είμαστε μέλη και ο καθένας από εμάς αψηφώντας το προσωπικό κόστος και την όποια ενδεχόμενη διακινδύνευση προωθεί το ζήτημα της Γενοκτονίας σε ξένα κοινοβούλια και αναλαμβάνει πολλές φορές να φέρει στις πλάτες της και τις υποχρεώσεις άλλων όπως πριν από ένα μήνα στα πλαίσια της συμμετοχής μας στο 2ο Παγκόσμιο Συνέδριο που έλαβε χώρα στο Ερεβάν, μεταβήκαμε στο δοκιμαζόμενο από τον πόλεμο Ναγκόρνο Καραμπάχ προκειμένου να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στον αρμενικό λαό. Κινήσεις οι οποίες αποφέρουν καρπούς καθώς όπως πληροφορήθηκα με χαρά προ ολίγων ωρών από τον ίδιο τον Αντιπρόεδρο της Αρμενικής Εθνοσυνέλευσης κ. Σαρμαζάνωφ το κοινοβούλιο του Ναγκόρνο Καραμπάχ υιοθέτησε ψήφισμα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Αναλαμβάνουμε λοιπόν το χρέος μας απέναντι στους προγόνους μας και προσθέτουμε ψηφίδες που θα ολοκληρώσουν το μωσαϊκό της τελικής δικαίωσης.

Έχουμε συμμάχους σ’ αυτό μας τον αγώνα την Διεθνή Ακαδημαϊκή Κοινότητα όπως υποδηλώνεται από την παρουσία του πρώην προέδρου της Διεθνούς Ενώσεων Ακαδημαϊκών για την μελέτη των Γενοκτονιών Dr. Daniel Feierstein και την δέσμευση που λάβαμε από τον νυν πρόεδρο πως θα μας τιμήσει με την παρουσία του στις εκδηλώσεις Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου το 2017, αλλά και η παρουσία του αγαπητού Σαΐτ Τσετίνογλου μας δείχνει πως η συμφιλίωση της Τουρκίας με το ιστορικό της παρελθόν  μέσω της Γενοκτονίας που συντελέσθηκε κατά των Χριστιανικών λαών της Ανατολής μπορεί να είναι μια διαδικασία δύσκολη και να απαιτεί αγώνες ωστόσο δεν είναι κάτι ανέφικτο. Έχουμε ως κεκτημένο το δικαίωμα στην μνήμη θα αγωνισθούμε ενάντια στην βαρβαρότητα ως την τελική δικαίωση».

Ο πρόεδρος της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ποντίων Ελλήνων Γιώργος Παρχαρίδης, επισήμανε πως «επιστημονικά το θέμα της γενοκτονίας έχει κλείσει μετά την απόφαση του πλέον έγκυρου παγκόσμιου οργάνου της Διεθνούς Ένωσης των Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών τον Σεπτέμβρη του 2007. Βάσει της οποίας η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολής, των Αρμενίων και των Ασσυρίων έχει συντελεστεί. Δυστυχώς μέχρι σήμερα ο αριθμός των κρατών που αναγνώρισαν την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολής είναι μικρός. Αυτό οφείλεται σε δύο κυρίως παράγοντες. Πρώτον, στην παντελή απουσία της πολιτείας από την μάχη που δίνει ο οικουμενικός ποντιακός ελληνισμός για την διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας και δεύτερον στον μη ξεσηκωμό ακόμα των Ελλήνων του εξωτερικού ανεξαρτήτως καταγωγής, γιατί το θέμα της γενοκτονίας δεν είναι θέμα μόνο ποντιακό, αλλά θέμα εθνικό και πανανθρώπινο.

Αυτοί που προσπάθησαν με την βία να εξαφανιστεί ο ελληνισμός και οι Έλληνες και οι Ελληνίδες να γίνουν λαοί μουσεία, δεν τα κατάφεραν. Ο ελληνικός λαός έχει δικαίωμα να απαιτεί από την διεθνή κοινότητα και την Τουρκία την αναγνώριση της Γενοκτονίας. Το μήνυμα σε αυτούς που αρνούνται τη Γενοκτονία και είναι γνωστοί, είναι ότι η άρνηση μιας γενοκτονίας είναι η τελευταία πράξη της γενοκτονίας που αφήνει ανοιχτή την κερκόπορτα για πραγματοποίηση και άλλων γενοκτονιών. Ο ανά τον κόσμο διάσπαρτος ποντιακός ελληνισμός, αμάχητο τεκμήριο και ζωντανό κομμάτι του ελληνισμού θα αγωνιστεί συντονισμένα και με κάθε θεμιτό μέσο για την διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας. Και τελειώνοντας θέλω να πω ότι μετά από 100 χρόνια το να μιλούμε για τη γενοκτονία είναι ευθύνη και μάλιστα πανανθρώπινη ευθύνη».

Ο κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης Σαΐτ Τσετίνογλου (Sait Çetinoğlu), αρχίζοντας την ομιλία του ανέφερε: «Το να εξηγεί κανείς το τι είναι η γενοκτονία, σε ένα λαό που έχει δεχτεί γενοκτονία, θυμίζει τα ανατολίτικα παραμύθια. Κι όμως, μετά τις δηλώσεις του υπουργού Παιδείας Φίλη, που με την πιο ελαφριά έκφραση ήταν επιφυλακτικός πάνω στο ζήτημα και έκανε τους γενοκτόνους της απέναντι πλευράς να πανηγυρίζουν, πρέπει να ξαναβγάλουμε στην επιφάνεια τη Γενοκτονία των Ποντίων με ντοκουμέντα και μαρτυρίες. Η αποφασισμένη πάλη των Ποντίων εδώ και 70 χρόνια ενάντια στην γενοκτονία, είναι ελπίδα για την ανθρωπότητα. Και 100 χρόνια μετά από τις πρώτες εξορίες που ήταν η αρχή της γενοκτονίας, παραμένει να είναι ελπίδα για την ανθρωπότητα. Ο Πόντος, περνάει μέσα από μια πονεμένη περίοδο που ξεκινάει με την άλωση της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας τον 15ο αιώνα. Η μοίρα του Πόντου, μαζί με τον 20ο αιώνα μπαίνει σ’ ένα άλλο στάδιο: Η γενοκτονία. Η γενοκτονία των Ποντίων είναι μια αιματηρή περίοδος που ξεκίνησε το 1916 και συνεχίστηκε μέχρι το 1922.

Αν κοιτάξουμε στις παρατηρήσεις του Πρέσβη Morgenthau που ήταν απ’ τους μάρτυρες της εποχής, βλέπουμε πως υπογραμμίζει ότι αυτά που εφάρμοσαν οι Νεότουρκοι αποτελούν μια γενοκτονία. Ο Morghenthau σημειώνει στο ημερολόγιο του, πως και οι Ρωμιοί είχαν την ίδια αντιμετώπιση με τους Αρμένιους: «Οι Ρωμιοί παντού μαζεύτηκαν σε ομάδες και –καλά- υπό την προστασία των σωμάτων ασφαλείας, μετατοπίστηκαν προς τα μέσα. Αν και δεν γνωρίζουμε πόσοι διαλύθηκαν με αυτόν τον τρόπο, αυτός ο αριθμός υπολογίζεται ανάμεσα σε 200.000-1.000.000». Τα μέλη του κόμματος İttihatveTerakki/ Νεότουρκοι ειδικεύτηκαν στους Ρωμιούς του Αιγαίου το 1913-14 και έκαναν γενοκτονία στους Αρμένιους το 1915. Το 1916 βλέπουμε τους ίδιους στην γενοκτονία των Ποντίων. Το ότι ο βασικότερος πρωταγωνιστής της γενοκτονίας των Αρμενίων Dr. Bahaeddin Şakir μετά την ολοκλήρωση της γενοκτονίας πέρασε στη Σαμψούντα, εξηγεί πολλά. «Με τον ερχομό του Bahaeddin Şakir στη Σαμψούντα στις αρχές του Δεκέμβρη, οι εξορίες αρχίζουν να γίνονται συστηματικά». Ένας απ’ τους λόγους που διευκόλυναν τη γενοκτονία ήταν ο πόλεμος. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, με την συμμετοχή της στον πόλεμο ονειρευόταν να ξανααποκτήσει τα εδάφη που έχασε και να ξαναγίνει δυνατή. Κάνοντας κατασχέσεις των περιουσιών των μειονοτήτων έκανε μια εσωτερική λεηλασία. Διότι δεν είχε τις δυνατότητες για εξωτερική λεηλασία. Μ’ αυτόν τον τρόπο το λογαριασμό του πολέμου θα το φορτώσει στην πλάτη των χριστιανών μπουρζουάδων που τους θεωρεί εχθρούς και στους λαούς που ανήκουν αυτοί. Ο πόλεμος, με μια έννοια είναι ένα τζιχάντ ενάντια στους χριστιανούς πολίτες. Με τις κατασχέσεις αυτές, θεραπεύσανε τις πληγές του Βαλκανικού Πολέμου. Με τις κατασχέσεις απ’ τη γενοκτονία των Αρμενίων χρηματοδότησαν το πόλεμο του 1915-16 και μ’ αυτές στον Πόντο το 1916-17. Ο Πόντος ήταν μια απ’ τις πιο αναπτυγμένες περιοχές της Αυτοκρατορίας και οι χριστιανοί ήταν οικονομικά πολύ ανώτεροι. Την οικονομική ανωτερότητα των Ποντίων μπορούμε να τη διαπιστώσουμε στα στοιχεία που δίνει ο Μιχάλης Μιχαηλίδης στην εμπορική επετηρίδα του 1908 με τίτλο Annuaire  CommercialUniverseil. Η γενοκτονία των Ποντίων είναι συνδεμένη με τον πλούτο του Πόντου. Αυτό μπορούμε να το δούμε και στις ποντιακές περιουσίες που δημοσιεύθηκαν στον τουρκικό τύπο μετά το 1925. Μαζί με τις περιουσίες των ανταλλαγμένων, υπάρχουν και άλλες περιουσίες. Αυτές είναι οι περιουσίες ανθρώπων όπως ο … που εκτελέστηκαν στις επιτροπές τρόμου που τις ονόμαζαν Δίκες Ανεξαρτησίας, ή δολοφονήθηκαν από παρακρατικές συμμορίες με τη στήριξη του κράτους ή πέθαναν φεύγοντας από τέτοιες συμμορίες.

Η γενοκτονία των Ποντίων, σε αντίθεση με τις γενοκτονίες των Αρμενίων και Ασύρριων, έγινε σε δύο εποχές. Το πρώτο στάδιο ξεκινάει στο Δυτικό Πόντο τον  1ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τη στιγμή που η διοίκηση του ενός κομματιού του Ανατολικού Πόντου δηλαδή ήταν στους Ρώσους, οπότε δεν επηρεάστηκε. Ενώ στην κεμαλική εποχή, και τα δύο κομμάτια έμειναν χωρίς προστασία και ολοκληρώθηκε η γενοκτονία. Οι περιουσίες που αναγκάστηκαν να αφήσουν ήταν ανοιχτές  για λεηλασία. Αυτά που συνέβησαν στο Πόντο σ’ αυτά τα δέκα χρόνια, πληρούν όλες τις προϋποθέσεις για τον ορισμό της γενοκτονίας του Λέμκιν και συμφωνίας του ΟΗΕ. Με λίγα λόγια, αυτά που συνέβησαν το 1913-1922 ταυτίζονται πλήρως με τον όρο γενοκτονία. Η «χρυσή βολή» στον Πόντο γίνεται με την απόφαση ανταλλαγής πληθυσμών στη Λωζάννη. Εκεί οι Πόντιοι απομακρύνθηκαν απ’ τα ιστορικά τους εδάφη. Είναι περιττό να συζητάμε αν ήταν γενοκτονία. Μπορούμε να δείξουμε πολλούς σύμμαχους για τη γενοκτονία των Ποντίων, που κάνανε ένα ολόκληρο λαό να διασκορπιστεί στους δρόμους εξορίας και θανάτου σαν κομμάτια από ρόδι. Τα γραφόμενα του Ουκρανού επαναστάτη στρατηγού Frunze δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για τη γενοκτονία των Ποντίων: «Από τους Ρωμιούς της Σαμψούντας, Σινώπης και Αμάσειας, έμειναν μόνο κάτι συμμορίτες που είναι στο βουνό. Οι γέροι και τα γυναικόπαιδα μετατοπίστηκαν στις περιοχές όπως Diyarbakır, Harput, Kon­ya [εξορίστηκαν, εννοεί]».

Στον κεντρικό ομιλητή της εκδήλωσης Σαΐτ Τσετίνογλου, ο πρόεδρος της ΠΟΕ Χρήστος Τοπαλίδης, του απένειμε συμβολικά ένα πιστό αντίγραφο της Ρητορικής του Βάμβα, από την Εθνική Βιβλιοθήκη της Αργυρούπολης, από αυτόν τον πνευματικό πλούτο που έφεραν οι ξεριζωμένοι Έλληνες του Πόντου με τη συνθήκη της Λωζάννης και φυλάσσονται στην Εύξεινο Λέσχη Νάουσας.

Στη συνέχεια η χορωδία του συλλόγου Ποντίων Ελευθερίου – Κορδελιού με χοράρχη τον Πόλυ Παυλίδη, απέδωσε δύο ποντιακά τραγούδια, το «Αητέντς επαραπέτανεν», και το «Κερασούντα και Σαμψούντα», που αναφέρεται στη Γενοκτονία, με τη συνοδεία της λύρας του Κώστα Τσαλκίδη και του Ηλία Ιωάννου και του νταουλιού του Κώστα Ψαθά.

Η εκδήλωση έκλεισε μουσικά με την παρουσίαση του πυρρίχειου χορού από το παιδικό χορευτικό τμήμα του συλλόγου Ποντίων Καλλιθέας – Συκεών και της Ένωσης Ποντίων Ωραιοκάστρου και Φίλων, με χοροδιδάσκαλο τον Δημήτρη Ζερζελίδη και τη συνοδεία της λύρας του Γιάννη Τριανταφυλλίδη και του νταουλιού του Αλέξη Ανδρεάδη.

Στη συνέχεια η γραμματέας της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος Γεωργία Κυριακίδου ανέγνωσε το ψήφισμα της συγκέντρωσης, το οποίο εγκρίθηκε από τους παρευρισκομένους.

Ακολούθησε πορεία των συγκεντρωθέντων μέσω των κεντρικών δρόμων της Θεσσαλονίκης, (Αγίας Σοφίας, Εγνατία, Ιασωνίδου, Αγίου Δημητρίου) και κατέληξε στο τουρκικό προξενείο επί της οδού Αγίου Δημητρίου, όπου και παραδόθηκε το ψήφισμα της συγκέντρωσης.

Στην εκδήλωση της ΠΟΕ στην πλατεία Αγίας Σοφίας στη Θεσσαλονίκη, παραβρέθηκε  εκπρόσωπος της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, και οι, Σωτήρης Ζαριανόπουλος, ευρωβουλευτής του ΚΚΕ επικεφαλής αντιπροσωπείας του κόμματος, οι βουλευτές Α’ Θεσσαλονίκης της ΝΔ Σταύρος Καλαφάτης και Κώστας Γκιουλέκας, της Β’ Θεσσαλονίκης Θεόδωρος Καράογλου, ο Αριστείδης Φωκάς βουλευτής Β' Θεσσαλονίκης της Ένωσης Κεντρώων, ο δήμαρχος Παύλου Μελά Δημήτρης Δεμουρτζίδης, ο πρώην περιφερειάρχης, νομάρχης Θεσσαλονίκης και βουλευτής Παναγιώτης Ψωμιάδης, οι πρώην βουλευτές Στέλιος Παπαθεμελής, Αναστάσιος Σπηλιόπουλος, Λευτέρης Κωνσταντινίδης, Σταυρούλα Ξουλίδου, Ευγένιος Χαϊτίδης, Λίτσα Αμανατίδου.

Ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Αβραμόπουλος μαζί με τους δημοτικούς συμβούλου, Λάζαρο Ζαχαριάδη, Ανδρέα Κουράκη, Γεώργιο Ράκα, ο αντιπρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Καλαμαριάς Μανώλης Λαμτζίδης, ο δημοτικός σύμβουλος Καλαμαριάς, Γιώργος Παπαδόπουλος, οι πολιτευτές Μιχάλης Καραβελάς και Χρήστος Καζαντζίδης, ο Αποστόλης Αποστόλου πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Νάουσας, η Δώρα Μπαλατζίδου Δημοτική Σύμβουλος Νάουσας, ο Ηρακλής Τσακαλίδης Αντιδήμαρχος Ωραιοκάστρου και η Συλβάνα Καρασαββίδου Πρόεδρος Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Κεντρικης Μακεδονίας. Το παρών έδωσαν επίσης, πρώην γενικός γραμματέας δημοσίων έργων Στράτος Σιμόπουλος, και ο πρώην γενικός γραμματέας των υπουργείων Μακεδονίας – Θράκης και Αθλητισμού Γιώργος Λυσαρίδης, ο πρώην γενικός γραμματέας παλιννοστούντων ομογενών του ΥΜΑΘ Χρήστος Καμενίδης, ο πρώην δήμαρχος Πολίχνης Κώστας Θεοδωρίδης.

Το παρών έδωσαν επίσης, ο επίτιμος πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ελλήνων Ποντίων στην Ευρώπη και της Παμποντιακής Ομοσπονδίας ΗΠΑ – Καναδά και πρόεδρος της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών Χρήστος Γαλανίδης, και τα μέλη της οργανωτικής επιτροπής της παγκόσμιας συνδιάσκεψης ποντιακής νεολαίας Άλκης Αναστασιάδης και Βικτωρία Κραφτσένκο.

Στη συγκέντρωση παραβρέθηκε επίσης, η οικογένεια του εκλιπόντος σκηνοθέτη και ερευνητή του ποντιακού θεάτρου Ερμή Μουρατίδη.