 |
| Για την επίσημη απουσία της Ελλάδας από τη Γερμανική βουλή ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ! |
Του Θράσου Ευτυχίδη
Μπορεί και πάλι να ακουστώ παράταιρος μέσα στο κλίμα ευφορίας για τη χθεσινή απόφαση της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Βουλής. Μπορεί να ενοχλήσω για άλλη μια φορά με τις απόψεις μου, αλλά αισθάνομαι για άλλη μια φορά την ανάγκη να γράψω και ας γίνω κακός...
Η Ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας αναγνώρισε χθες τη Γενοκτονία των Αρμενίων και άλλων χριστιανικών λαών της Ανατολής από την Τουρκία, με 628 ψήφους υπέρ, 1 κατά και 1 λευκό. Υπέρ της απόφασης, ψήφισαν και 11 βουλευτές τουρκικής καταγωγής! Εμείς ήμασταν στην απόφαση .."οι άλλοι χριστιανικοί λαοί" που δεν κατονομάστηκαν.
Για άλλη μια φορά χθες η Επίσημη Ελλάδα, το Επίσημο Ελληνικό Κράτος έλαμψε δια της απουσίας του από ένα γεγονός που αφορά και την ΕΛΛΑΔΑ. Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, είναι κομμάτι της ελληνικής ιστορίας. Η διεθνής αναγνώρισή της, δεν αφορά ούτε τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, ούτε τα γεωπολιτικά δεδομένα, ούτε σύγχρονες διεκδικήσεις, ούτε εφήμερες καρέκλες και θεσούλες. Η Διεθνής αναγνώρισή της, αποτελεί προϋπόθεση εξέλιξης και μέλλοντος ενός ολόκληρου λαού.
Αλλά για να φτάσουμε να διεκδικούμε Διεθνή Αναγνώριση θα πρέπει πρώτα να υπάρξει αναγνώριση της Γενοκτονίας στο εσωτερικό. Θα πρέπει το επίσημο Ελληνικό κράτος να αναγνωρίσει αυτό πρώτα απ’ όλους τη Γενοκτονία.
Και καλά, θα πουν κάποιοι ... αφού την αναγνώρισε ... όρισε τη 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης. Ναι θα απαντήσω, αλλά υπάρχει μια τεράστια διαφορά. Η Ελληνική Βουλή, δεν είναι η βουλή της Γερμανίας ή της Γαλλίας ή και εγώ δεν ξέρω ποιου... Δεν αναγνώρισε τη Γενοκτονία κάποιου τρίτου λαού. Αναγνώρισε τη Γενοκτονία του δικού της λαού. Και μάλιστα με τεράστια καθυστέρηση.
Από τη στιγμή της έστω και με τεράστια καθυστέρηση αναγνώρισης, η Διεθνής Αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, θα έπρεπε να αποτελεί συστατικό κομμάτι της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Και λέμε θα έπρεπε γιατί ποτέ δεν έχει γίνει. Για την ακρίβεια κανείς δεν ασχολείται και μ’ αυτό.
Σήμερα 3 Ιουνίου, μία μέρα μετά την απόφαση της γερμανικής Βουλής και το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, δεν μπήκε καν στον κόπο να σχολιάσει. Σα να μην αφορά κανέναν η Γενοκτονία 353.000 Ελλήνων του Πόντου σ’ αυτή τη χώρα.
Βέβαια, ακούγεται παράλογο να απαιτούμε να γίνει η Διεθνής Αναγνώριση κομμάτι της εξωτερικής μας πολιτικής, όταν εν έτη 2016 εμείς οι Έλληνες Πόντιοι, διεκδικούμε ακόμη να υπάρχουμε στα βιβλία της ιστορίας που διδάσκονται τα παιδιά μας. Τα αυτονόητα στην Ελλάδα του 2016 αποτελούν ακόμη αιτήματα.
Γι αυτή την κατάσταση, αγαπητοί φίλοι και φίλες ΦΤΑΙΜΕ ΟΛΟΙ και πρώτα απ’ όλους εμείς οι Πόντιοι και ακόμη πιο πρώτα απ’ όλους ΕΓΩ και ο κάθε ΕΓΩ.
Φταίω ΕΓΩ και ο κάθε ΕΓΩ που δεν ασχολούμαι και θεωρώ καθήκον μου απλά να σχολιάζω και να κρίνω και να κατακρίνω χωρίς να συμμετέχω.
Φταίω ΕΓΩ που μαλώνω με τα ρούχα μου, με το ποντιακό ΕΓΩ μου για πράγματα μικρά και ανούσια, για αριθμούς και νούμερα και δεν επιβάλλω την ΕΝΟΤΗΤΑ με τη συμμετοχή μου.
Φταίω ΕΓΩ που επιτρέπω σε μικρούς και ανούσιους, σε απαίδευτους και αμαθείς να προβάλλουν ως ηγέτες εξυπηρετώντας μωροφιλοδοξίες και μικροσυμφέροντα.
Φταίω ΕΓΩ και ο κάθε ΕΓΩ γιατί ΕΜΕΙΣ τους ψηφίζουμε και τους ανεχόμαστε, χωρίς να τους δεσμεύουμε.
Φταίω ΕΓΩ και κάθε εγώ, που τα ξέρω όλα και δεν κάθομαι στην άκρη να δώσω χώρο σε νέους μορφωμένους να μπουν μπροστά. Εγώ ας κάτσω στην άκρη να συμμετάσχω και να στηρίζω τους νέους.
Φταίω ΕΓΩ που με την ανοχή μου επιτρέπω τη ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΜΟΥ. Όταν θα το καταφέρουν το έγκλημα θα έχει ολοκληρωθεί.
Να αντιδράσουμε τώρα. Να καταγγείλουμε την επίσημη ανυπαρξία μας. Να επιβάλλουμε την δέσμευση για το μέλλον.
Πηγή: Black Sea News