 |
| Έκκληση για την Ποντιακή ενότητα |
του Παντελή Σαββίδη
Η αναγνώριση από το γερμανικό κοινοβούλιο της γενοκτονίας των Αρμενίων, κατά κύριο λόγο, και των χριστιανικών λαών της Ανατολής από τους Τούρκους, συμπληρωματικά ήταν μια επαινετέα πράξη. Και των Γερμανών και των Αρμενίων. Των πρώτων για την ευαισθησία που έδειξαν σε ένα έγκλημα το οποίο η σημερινή Τουρκία προσπαθεί ανεπιτυχώς, ευτυχώς, να καλύψει. Των δεύτερων, για το πνεύμα ενότητας που κατέκτησαν και επέδειξαν διεθνώς. Ενότητας που απέφερε, και θα συνεχίσει να αποφέρει, σημαντικούς καρπούς.
Βεβαίως, το διαρκές αίτημα των χριστιανικών λαών των οποίων οι πρόγονοι σφαγιάστηκαν από τους Οθωμανούς και τον Κεμάλ είναι η αναγνώριση της γενοκτονίας από όλα τα κράτη, ακόμη και την Τουρκία, αλλά και διεθνείς θεσμούς και οργανισμούς. Ο δρόμος, δηλαδή, είναι ακόμη μακρύς. Προς αυτήν την κατεύθυνση πορεύονται Αρμένιοι, Πόντιοι Έλληνες, Ασσύριοι.
Από όλους αναγνωρίζεται ότι η αρμενική προσπάθεια είναι η πλέον αποτελεσματική. Και αυτό διότι γίνεται και ενωτικά και συντονισμένα. Κάτι, που λείπει στην ελληνική ποντιακή περίπτωση.
Η πρώτη γενιά των ποντίων προσφύγων ήρθε στην Ελλάδα και προσπαθούσε να επιβιώσει. Το ίδιο και η δεύτερη, τα παιδιά των προσφύγων. Διαμόρφωσαν κάποιους όρους αξιοπρεπούς διαβίωσης, αλλά η επιβίωση ήταν, ακόμη, το ζητούμενο. Τα εγγόνια των προσφύγων, με την παραδοσιακή φιλομάθεια που διέκρινε τους Πόντιους, μπόρεσαν να σκεφτούν και να προβληματιστούν πάνω στο δράμα των παππούδων και των γιαγιάδων τους. Αναζήτησαν την ιστορία τους και συντήρησαν τις παραδόσεις τους. Συνέχισαν, επίσης, τις συλλογικές προσπάθειες αλληλοϋποστήριξης, κάτι που έγινε συνήθεια από τις δύσκολες συνθήκες που ζούσαν και στον Πόντο και κατά την προσφυγιά.
Η συμβολή των ποντιακών οργανώσεων στην προσπάθεια αυτή ήταν μεγάλη. Και θα πρέπει να τους αναγνωριστεί. Έδωσαν υπόσταση στον ποντιακό ελληνισμό στην ελλαδική επικράτεια.
Οι θεσμοί, όμως, και η δομή που συμπλέκονται έχουν μια δυναμική. Και η δυναμική των μέχρι σήμερα ποντιακών θεσμών έδωσε ό,τι ήταν να δώσει. Για να προχωρήσει η ποντιακή υπόθεση από δω και πέρα χρειάζεται μια αναβάθμιση της οργάνωσης και των στόχων του ποντιακού πληθυσμού.
Πρώτη, λοιπόν, οργανωτική αναβάθμιση είναι το ζήτημα της ενότητας. Δεν μπορεί να υπάρξει αποτέλεσμα χωρίς ενότητα. Ή, καλύτερα, με πολυδιασπασμένο τον οργανωμένο ποντιακό χώρο.
Αυτό είναι κάτι που όλοι ομολογούν. Η διεθνής προσπάθεια αναγνώρισης της γενοκτονίας απαιτεί μια ενιαία έκφραση. Η διεθνής κοινότητα δεν κινείται με τις ελληνικές ιδιαιτερότητες. Αν οι διεθνείς οντότητες διαπιστώσουν διχασμούς και αντιπαλότητες, είναι σίγουρο πως θα αδιαφορήσουν για το αίτημα που τίθεται ενώπιόν τους. Η προσπάθεια απομειώνεται.
Ένας προβληματισμός για την έναρξη διαδικασιών που θα έχουν ως τελικό αποτέλεσμα την ενότητα ας αρχίσει από σήμερα. Υπάρχει ένας μικρός πυρήνας που προβληματίζεται σχετικά. Αλλά δεν θα μπορέσει να συνεχίσει αν δεν βρει ανταπόκριση στους κυριότερους φορείς που εκφράζουν τον οργανωμένο ποντιακό ελληνισμό.
Η αρχή ίσως μπορεί να γίνει με έναν δημόσιο διάλογο από τις στήλες και αυτής της εφημερίδας.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Θεσσαλονίκη" τη Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016
Πηγή: Μακεδονία