Έφυγε από τη ζωή ένας από τους κορυφαίους Βυζαντινολόγους που ασχολήθηκε με τον Πόντο |
Έφυγε από τη ζωή ένας από τους κορυφαίους Βυζαντινολόγους και σπουδαίους επιστήμονες που ασχολήθηκε με τον Πόντο, ένας αυτοκρατορικός ιστοριογράφος των Κομνηνών, ο Anthony Bryer.
Όπως γράφει ο Anthony Bryer: «Οι Έλληνες του Πόντου… δεν παραδίδουν τα όπλα. Έχουν τις πιο εκπληκτικές ικανότητες επιβίωσης. Όμως κάποιοι ζητούν μια ιστορία, κάποιοι ζητούν μια πατρίδα, και κάποιοι και τα δυο». Δεν είναι περίεργο που οι σημερινοί Έλληνες συχνά σαστίζουν από τις αντιφάσεις στη συμπεριφορά των Ποντίων. Μπορεί να διάλεξαν την Ελλάδα για σπίτι τους, αλλά ταυτόχρονα –μόλις ξεμπάρκαραν στη γη της επαγγελίας– άρχισαν να πλέκουν έναν υπέροχο εξωτικό ιστό με στοιχεία απ’ την παράδοσή τους και την ιδιόρρυθμη μοίρα τους, που υποδηλώνει ότι η πατρίδα τους είναι, σε τελευταία ανάλυση, κάπου αλλού. Το έμβλημά τους είναι ο ποντιακός αετός ή το βυζαντινό παγόνι, ίσως το «καλό πουλί» που πέταξε από την Πόλη για να αναγγείλει πως «η Ρωμανία πάρθεν». Σύνθημά τους είναι ο τελευταίος στίχος εκείνου του τραγουδιού: η δήλωση πως η νεκρή Ρωμανία «ανθεί και φέρει κι άλλο».
Σύμφωνα με τον ιστορικό, Θεοδόση Κυριακίδη, ο Anthony Bryer, υπήρξε ένας σπουδαίος επιστήμονας, οραματιστής και δημιουργός τον οποίο και γνώριζε τα τελευταία 12 χρόνια.
Ο Sir Anthony Bryer, υπήρξε και η αφορμή της δημιουργίας του θεσμού των Διεθνών Συνεδρίων Ποντιακών Ερευνών (το 3ο θα πραγματοποιηθεί στις 18-20 Νοεμβρίου στο ΑΠΘ) υπήρξε, εκτός από κορυφαίος βυζαντινολόγος που ασχολήθηκε επισταμένα με τον Πόντο (μαζί με τον έτερο, Οδυσσέα Λαμψίδη), ένας απίστευτα γενναιόδωρος άνθρωπος. Γενναιόδωρος με τις γνώσεις του, την βιβλιοθήκη του, τη βοήθεια του. Δύο ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά του εκτός από το προφανές (δηλαδή της καλής και μεγάλης επιστημονικής του παραγωγής), η δημιουργία σχέσεων μεταξύ των επιστημόνων και το άνοιγμα δρόμων σε νέους επιστήμονες, τονίζει ο κ. Θεοδόσης Κυριακίδης.
Κλείνοντας μας λέει ότι νιώθει τόσο ο ίδιος όσο και η Ποντιακή κοινότητα ότι του χρωστούν πάρα πολλά. Ο Θεός ας τον αναπαύσει και εύχομαι να ανθήσουν οι καρποί των κόπων του...